Stężenia roztworów. Stechiometria reakcji w roztworach
Stężenia roztworów. Stechiometria reakcji w roztworach
Stężenia roztworów. Stechiometria reakcji w roztworach
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
P<br />
roztworu.<br />
P<br />
=<br />
P<br />
=<br />
n<br />
c = s<br />
[M lub mol<br />
M 3]<br />
V<br />
dm<br />
5.8<br />
3<br />
gdzie V oznacza całkowitą objętość roztworu (koniecznie w dmP P).<br />
W ukladzie SI podstawową jednostką objętości jest metr sześcienny. Wobec tego tę<br />
jednostkę stężenia powinniśmy definiować w kilomolach na metr sześcienny. Na szczęście<br />
3<br />
3<br />
nie powoduje to żadnych kłopotów obliczeniowych ponieważ 1 kmol/mP 1 mol/dmP<br />
3<br />
1 mmol/cmP P.<br />
Przykład 5.7. Obliczanie stężenia molowego na podstawie zawartości składnika<br />
w roztworze<br />
3<br />
Roztwór zawiera 40 gramów wodorotlenku sodu w 1,0 dmP Oblicz jego stężenie<br />
molowe.<br />
Rozwiązanie. Na początku obliczamy liczbę moli NaOH:<br />
n(NaOH) = mBsB/M(NaOH) =40/40 = 1,0 moli.<br />
Następnie korzystamy ze wzoru 5.8.<br />
n<br />
s 1,0<br />
c<br />
M<br />
= = = 1,0 M<br />
V 1,0<br />
Odpowiedź. Roztwór jest jednomolowy (1,0 M).<br />
5.2.4. Stężenie normalne<br />
Substraty <strong>reakcji</strong> chemicznych niezbyt często reagują ze sobą w stosunkach<br />
równomolowych. Wymaga to bilansowania <strong>reakcji</strong> chemicznych oraz używania wielu<br />
współczynników przy przeliczaniu mas reagentów. Próbę skutecznego pokonania tych<br />
problemów zastosowano już sto kilkadziesiąt lat temu wprowadzając równoważniki<br />
chemiczne (stało się to wcześniej niż jednoznaczne zdefiniowanie mola). Wprowadzenie<br />
równoważników chemicznych i stężeń normalnych, analogicznych do stężeń molowych,<br />
w których ilość substancji wyraża się przez równoważniki chemiczne zamiast moli, jest<br />
metodą uwzględnienia współczynników stechiometrycznych już na etapie sporządzania<br />
<strong>roztworów</strong>. Przeanalizujmy stosunki ilościowe występujące w <strong>reakcji</strong> zobojętnienia kwasu<br />
siarkowego(VI) przez wodorotlenek sodu:<br />
HB2BSOB4B + 2NaOH = NaB2BSOB4B + 2HB2BO<br />
Z równania <strong>reakcji</strong> wynika, że w <strong>reakcji</strong> całkowitego zobojętniania z jednym molem<br />
wodorotlenku sodu reaguje nie jeden mol, lecz połowa mola HB2BSOB4B. Widać, że w stosunku do<br />
masy 1 mola NaOH równoważną masą kwasu siarkowego jest masa 1/2 mola HB2BSOB4B.<br />
Analogicznie, na 1 mol wodorotlenku sodu w <strong>reakcji</strong> całkowitego zobojętnienia zużywa się<br />
1/3 mola HB3BPOB4.B Uogólnieniem tego podejścia do wszystkich <strong>reakcji</strong> chemicznych jest<br />
wprowadzenie pojęcia równoważnika chemicznego odpowiadającego równoważnej liczbie<br />
moli drugiego reagenta oraz gramorównoważnika chemicznego odpowiadającego masie<br />
równoważnika drugiego reagenta. Gramorównoważnik (gR), nazywamy również walem (val),<br />
a jego tysięczna część to miligramorównoważnik (mgR), inaczej miliwal (mval).<br />
Wykorzystanie równoważników i gramorównoważników w obliczeniach opiera się na<br />
prawie równoważników Richtera, które mówi, że jeden równoważnik danej substancji<br />
reaguje całkowicie z jednym równoważnikiem dowolnej innej substancji. Dotyczy to<br />
również mas odpowiednich równoważników.<br />
1 gR(A) = (reaguje calkowicie z) 1gR(B)<br />
- 7 -