Z48: Algebra liniowa Zagadnienie: Rozkłady macierzy LU ... - Sage
Z48: Algebra liniowa Zagadnienie: Rozkłady macierzy LU ... - Sage
Z48: Algebra liniowa Zagadnienie: Rozkłady macierzy LU ... - Sage
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Z48</strong>: <strong>Algebra</strong> <strong>liniowa</strong><br />
<strong>Zagadnienie</strong>: <strong>Rozkłady</strong> <strong>macierzy</strong> <strong>LU</strong>, RU, SVD<br />
Zadanie: Rozkład QR.<br />
Rozkład QR<br />
Rozkład QR <strong>macierzy</strong> kwadratowej A polega na tym aby macierz A zapisać<br />
w postaci iloczynu QR, gdzie macierz Q jest macierzą ortogonalną, a R<br />
jest macierzą trójkątną górną. Przypominamy, że macierz Q o wyrazach rzeczywistych<br />
nazywamy ortogonalną, jeżeli spełnia warunek QQ T = I. Macierze<br />
ortogonalne są macierzami izometrii liniowych. Gdy det Q = 1, to Q jest<br />
obrotem, a gdy det Q = −1 można je zapisać jako złożenie obrotu i odbicia<br />
symetrycznego (w R 3 symetrii względem płaszczyzny). W praktyce należy<br />
dobrać ciąg możliwie prostych przekształceń ortogonalnych Q 1 , Q 2 , . . . , Q k<br />
takich , że<br />
Q k Q k−1 . . . Q 1 A<br />
jest macierzą trójkątną górną. W kolejnych przekształceniach tak dobieramy<br />
macierz Q i aby zwiększać ilość zer pod przekątną w stosunku do poprzedniej<br />
<strong>macierzy</strong>. Rozkład QR można uzyskać stosując różne algorytmy zależne od<br />
wyboru przekształceń Q i . Jeżeli założymy, że macierz A jest nieosobliwa i że<br />
na przekątnej <strong>macierzy</strong> R są wyrazy dodatnie, to rozkład jest jednoznaczny,<br />
a więc nie zależy od wyboru algorytmu. Podobne przedstawienie można<br />
uzyskać dla <strong>macierzy</strong> A o wyrazach zespolonych, ale wtedy o <strong>macierzy</strong> Q<br />
zakładamy, że jest macierzą unitarną.<br />
Metoda Grama-Schmidta<br />
Jeden ze sposobów uzyskania rozkładu QR oparty jest na metodzie ortogonalizacji<br />
Grama-Schmidta używanej tradycyjnie do tworzenia bazy ortogonalnej<br />
startując z dowolnej bazy. Niech A = [a 1 , · · · , a n ]. Definiujemy<br />
rekurencyjnie ciągi (u i ) oraz (y i )<br />
dla k = 2, . . . , n. Wtedy<br />
u 1 = a 1 , y 1 = u 1<br />
‖u 1 ‖ ,<br />
k−1<br />
u k = a k ∑<br />
− 〈y j , a j 〉 y j , y k = u k<br />
‖u k ‖<br />
j=1<br />
k∑<br />
a k = 〈y j , y k 〉y j<br />
j=1<br />
1
dla k = 1, . . . , n oraz A = QR, gdzie Q = [y 1 , · · · , y n ] oraz<br />
⎡<br />
R = ⎢<br />
⎣<br />
〈y 1 , a 1 〉 〈y 1 , a 2 〉 . . . 〈y 1 , a n 〉<br />
0 〈y 2 , a 2 〉 . . . 〈y 2 , a n 〉<br />
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .<br />
0 0 . . . 〈y n , a n 〉<br />
⎤<br />
⎥<br />
⎦ .<br />
2