nr 24 - Pismo Studenckie PDF

Film / Muzyka | kultura
ks
kultura
& społeczeństwo
Łapicki w Narodowym
6 lutego Andrzej Łapicki będzie świętować
65 lat pracy na scenie. W trakcie swojej
długiej kariery scenicznej aktor związany
był z Teatrem Narodowym. Od stycznia
bieżącego roku ponownie jest w składzie
zespołu aktorskiego narodowej sceny. Z okazji
jubileuszu aktora, Teatr Narodowy przygotował
wystawę poświęconą jego pracy
scenicznej. Ekspozycja czynna będzie do 27
czerwca. Przedstawiać będzie najważniejsze
dokonania artystyczne Łapickiego. Nie
zabraknie zdjęć z wystawianych na deskach
Teatru Narodowego spektakli „Trzy po trzy”
Fredry, „Szkoła żon” Moliera czy „Miesiąc na
wsi” Turgieniewa.
Testament rozpustnika
Na scenie Teatru Kamienica 14 lutego odbędzie
się premiera „Testamentu cnotliwego
rozpustnika”, ukraińskiego dramatopisarza
Anatolija Kryma. Sztuka opowiada o sławnym
hiszpańskim uwodzicielu, Don Juanie, który
po wielu latach rozpusty postanawia zrobić
rachunek sumienia. W głównej roli wystąpi
Emilian Kamiński, który świętować będzie jubileusz
– trzydziestolecia pracy artystycznej.
W komedii wystąpi również Maria Niklińska
zamiennie z Anną Gryrą oraz Przemysławem
Cypryańskim.
teatrkamienica.pl
Wydmuszka w Komedii
W Teatrze Komedia 26 lutego odbędzie się
premiera wyreżyserowanej przez Tomasza
Dutkiewicza „Wydmuszki”. To opowieść o
dwóch zupełnie różnych kobietach – zaniedbanej,
kontrolowanej przez matkę szarej
myszce oraz pewnej siebie, trwoniącej pieniądze
męża żonie biznesmena, osadzona w
realiach sennej prowincji. W głównych rolach
wystąpią Anna Guzik i Joanna Liszowska.
teatrkomedia.pl
Mała scena w Żydowskim
Jeszcze w tym miesiącu zostanie urochomiona
Mała Scena w Teatrze Żydowskim. W
każdy wtorek o godz. 19.00 wystawiane będą
przedstawienia kameralne oraz recitale. Jeżeli
oferta spotka się z zainteresowaniem widzów,
Mała Scena otwarta będzie również w inne
dni. Pierwszymi wystawianymi sztukami
będą „Wyzna(nie)” w reżyserii Krzysztofa
Rzączyńskiego oraz widowisko muzyczne
„Lejzarek” Elżbiety Protakiewicz. Na marzec
zapowiedziano „Opowieści chasydów” i
recital Doroty Salamon „Icyk Manger”.
Dziesiątka kina
Do 24 lutego w kinie Lab potrwa przegląd
"Dziesiątki kina" według miesięcznika Kino.
Na przegląd złożą się: Milczenie Lorny, Walc z
Baszirem, Vicky Christina Barcelona, Bękarty
wojny, Biała wstążka, Dom zły, Droga do
szczęścia, Tatarak, Odgłosy robaków - zapiski
mumii, Rewers. Bilety ulgowe w cenie 10 zł.
kinolab.art.pl
Jedna z lepszych polskich produkcji ostatnich
lat. Akcja filmu „Wszystko co kocham”
rozgrywa się podczas stanu wojennego w
miejscowości Hel. Główni bohaterowie są
niepokorni, buntują się i udowadniają światu
swoją niezależność. Ponadto zakochują się,
smakują pierwszego seksu, jadą na festiwal do
Koszalina i swoją muzyką kontestują komunistyczną
rzeczywistość.
W jednym z wywiadów Jakub Gierszał,
odtwórca jednej z głównych ról stwierdził,
że w dzisiejszych czasach hip-hop odgrywa
taką samą rolę, jak punk rock na początku lat
osiemdziesiątych. Być może to stwierdzenie
będzie kluczem do zrozumienia emocji, które
tak wiernie zagrali młodzi aktorzy. Obdrapane
blokowiska, kolory jak ze starych zdjęć,
komunistyczne meblościanki. Dla mężczyzn –
piękna Olga Frycz. Dla kobiet – nagie pośladki
głównych bohaterów. Dla wszystkich – półtorej
godziny doskonałego kina.
Marcin Kasprzak
„Wszystko co kocham”
reż. Jacek Boruch
premiera: 15 stycznia 2010 roku
Stare chińskie Kino
O ciągłości rozwoju kinematografii chińskiej
można mówić dopiero od początku lat 20. XX
w. Po początkowym okresie dość chaotycznego
rozwoju od końca lat 20. wolność wypowiedzi
scenarzystów zaczęła być ograniczana
przez cenzurę prewencyjną. Dlatego ważnym
rysem filmów z lat 30. i 40. są ślady negocjacji
z władzą na temat tego, co wolno pokazać i
w jaki sposób pokazać to, czego pokazać nie
wolno. Przy tym filmy musiały sprostać oczekiwaniom
chińskich widzów, wśród których byli
biznesmeni, absolwenci amerykańskich uczelni,
urzędnicy, studenci, ale także prostytutki,
drobni handlarze i ludność ściągająca do miast
w poszukiwaniu pracy.
Stąd kinematografia chińska sprzed
1949 roku – nawet przy niedociągnięciach
Miejsce dla bluesa reklama
Polska scena muzyczna pełna jest jednosezonowych
gwiazd, o których szybko
się zapomina. Wydawać by się mogło, iż
podobną rolę pełniła niegdyś Alicja Janosz
z przebojem o jajecznicy. Wszyscy,
którzy po dziś dzień wypominają artystce
ten niezbyt udany kawałek, będą
zdziwieni jej najnowszym dokonaniem.
W styczniu ukazał się pierwszy album
grupy HooDoo Band, w której występuje
Alicja Janosz. Nie usłyszymy na nim jednak
tej artystki, którą pamiętamy z „Idola”.
Zespół gra mieszankę folku, soulu i rythm’n’bluesa, a sposób, w jaki to
robi – wywiera wrażenie. Najwyraźniej polska scena muzyczna doczekała
się w końcu świeżego bluesowego brzmienia najwyższej klasy.
Instrumentalnie nie ma się do czego przyczepić – usłyszymy
standardowe zagrywki, delikatne barwy gitar urozmaicone klasycznym
brzmieniem „kaczek”. Do tego dochodzi hipnotyzujący dźwięk harmonijki,
urozmaicający instrumentarium. Jednym słowem – wszystko,
czego oczekujemy od dobrego bluesowego zespołu.
To, co zachwyca najbardziej, to głosy wokalistów. Tomasz Nitribitt,
a raczej barwa jego głosu, po prostu zachwyca. Nie jest kolejnym z
tysiąca takich samych śpiewaków brzmiących niemal identycznie.
Głęboki i donośny, współgra z delikatnymi dźwiękami instrumentów.
Pochwalić należy także samą Alicję Janosz, która przy współpracy z
zespołem pokazała, na co ją naprawdę stać. Z całą pewnością w tym
repertuarze odnalazła swoje miejsce.
Blues nie jest muzyką specjalnie popularną, jednak bez wątpienia
bardzo wartościową. HooDoo Band jest tego doskonałym przykładem.
Dwupłytowy album, przemyślany kompozycyjnie, bardzo osobisty, nie
wymuszony przez producenta – to jest właśnie to.
Emil Borzechowski
HooDoo Band „HooDoo”
EMI Music Poland, Premiera 15 stycznia 2010
Wszystko co kocham
technicznych – zadziwia różnorodnością.
Przesiąknięta jest fascynacją światem niechińskim
(zwłaszcza USA, Europą Zachodnią
i ZSRR), poznawanym głównie dzięki filmom
zagranicznym. Równocześnie stara się mówić
o aktualnych problemach Chin: o nierównościach
społecznych, o upadku tradycyjnych
wartości pod naporem nowoczesności, o
wojnie chińsko-japońskiej.
Projekcja każdego filmu będzie poprzedzona
krótkim wprowadzeniem w jego
kontekst historyczny i kulturowy, a 27 lutego
odbędzie się także dyskusja panelowa
poświęcona kinematografii chińskiej okresu
republikańskiego.
PO
25-28 lutego, Kino Lab
Lokal do wynajęcia
Warszawska Starówka. Miejsce, gdzie
ceny piwa osiągają dwucyfrowe
wartości, a za najmniejszy posiłek
płacisz szczerym złotem. Atrakcją
turystyczną są przybysze z kosmosu
– człowiek wymalowany złotą farbą,
pucybut sprzed wieku, czarnoskóra
śmierć oraz rasa „cen z księżyca”.
Wśród nich, na małej, zapomnianej
uliczce mieści się mały lokal,
niepodobny do innych.
Emil Borzechowski
„Lokal Użytkowy” znajduje się niemal przy
samym rynku Starego Miasta, przy ulicy
Brzozowej 27/29. Duża witryna prezentuje
wnętrze lokalu, jednak wejście skrywają
masywne, drewniane drzwi obok, które dość
łatwo przeoczyć. Na szczęście jest to jedyny
lokal przy tej ulicy, zatem nawet, jeśli początkowo
nie zauważymy wejścia, po chwili
powinniśmy je znaleźć.
Pierwsze wrażenie
Wnętrze prezentuje się skromnie, lecz nie
ubogo. Urządzono je w stylu minimalistycznym:
ściany pomalowano na biało, dekorując
je plakatami artystycznymi Tomasza Wójcika,
znanego i cenionego za granicą polskiego
grafika, u nas raczej niedostrzeganego.
Meble oscylują wokół odcieni czerwieni i
pomarańczy, nadając wnętrzu nowoczesny
wyraz. Wszystko urządzono tak, aby dało się
łatwo aranżować. Lokal posiada trzy pokoje,
które nie są jednak od siebie odseparowane.
Nad główną salą znajduje się antresola, która
może pomieścić około 10 osób, szukających
zacisznego kącika do rozmów. Jeśli w lokalu
nie odbywa się jakieś przedstawienie czy
pokaz, panuje w nim cisza.
Potrzeba ducha
„Lokal Użytkowy” nie jest
komercyjną knajpą, co
może budzić zdziwienie.
Działa jako pozarządowa organizacja
pożytku publicznego.
Wszyscy „pracujący”
w tym miejscu robią to za
darmo, z potrzeby serca.
Zarabiają poza lokalem,
dlatego też miejsce to funkcjonuje
tylko w godzinach
wieczornych, kiedy skończą
pracę. Pomysł na lokal
powstawał przez trzy lata, gdy próbowano
uzyskać zgodę na jego wynajem. Gospodarze
tego miejsca chcieli ożywić ulicę Brzozową,
zapomnianą przez warszawiaków. Miało to
być miejsce, w którym teatr – istniejący od
ponad 40 lat - będzie mógł realizować swoje
przedstawienia. Jednak później okazało się, iż
to miejsce stanie się czymś o wiele więcej.
Tworzone z pasją
– Paweł Olek,
z-ca redaktora naczelnego
Kultura dla wszystkich
pokoleń
– Tomasz Betka,
szef działu Dziennikarstwo
Miejsce z duszą
– Emil Borzechowski,
szef działu Kultura
Kultura pełną gębą
Spektakle były pierwszą formą działalności
artystycznej, promowanej przez gospodarzy.
Po kilku miesiącach działalności okazało się, iż
„Lokal Użytkowy” jest doskonałym miejscem
do promocji wszelkich form sztuki. W piątki
odbywają się tu koncerty jazzowe, organizuje
się małe przedstawienia, monodramy. Lokal
wyposażony jest w projektor, co umożliwia
realizację wieczorów filmowych, prezentacji
multimedialnych etc. Ponadto gospodarze
otwarci są na wszelkiego rodzaju pomysły z zewnątrz
– w minionym roku urządzono wieczór
włoski – rodowici Włosi gotowali narodowe
potrawy, a zaproszeni aktorzy czytali w trakcie
konsumpcji „Boską Komedię”. W przyszłości
planuje się organizację podobnych imprez,
tym razem skoncentrowanych wokół kuchni
średniowiecznej oraz greckiej. „Lokal Użytkowy”
otwarty jest na wszystkich, którzy pragną
tworzyć to miejsce. Jest tylko jeden warunek
– to, co pragnie się zaprezentować, musi mieć
odpowiedni poziom artystyczny.
Menu inne
niż zazwyczaj
Przykra wiadomość
dla miłośników
tradycyjnych piw
nalewanych z tzw.
„kija”. Tu ich nie
ma. Na szczęście.
Gospodarze postanowili,
iż będą
serwować tylko
piwa, które coś
sobą reprezentują.
Jest zatem do wyboru
kilka rodzajów
piw butelkowych
z wyższej półki:
miodowego,
pszenicznego czy
portera. Wszystkie
w cenach od 7 do
10 zł, co, jak na piwa, które w sklepie kosztują
ok. 5 lub więcej złotych, jest naprawdę
zadowalające. Dodatkowo przewidziano
specjalne zniżki dla studentów. Ponadto
można wybierać spośród kilku rodzajów
wina. To tyle. Jeśli chodzi o wysokoprocentowe
napitki, w menu brak drinków. Jest za
to do wyboru cała masa gorących czekolad,
herbat oraz kaw. Ceny nie przekraczają 15
zł, a biorąc pod uwagę miejsce, w jakim znajduje
się lokal, są po prostu rewelacyjne.
Do piwa - zakąski
Karta dań jest póki co krótka, zawiera kilka
pozycji, jednak wszystkie są starannie dobrane,
przygotowane z pomysłem. Do wyboru
jest kilka sałatek, dwie
zupy, tosty, makaron ze
szpinakiem i parmezanem.
Na szczególną uwagę zasługują
pieczone ziemniaki
oraz typowo polska zakąska
smalcowa. Te pierwsze
okazują się w istocie jednym
ziemniakiem wielkości
dużej pięści, podawanym
z jednym spośród kilku
sosów. „Smalec i spółka”
to kompilacja krojonych na
małe kawałki kabanosów,
ogórków konserwowych,
chleba razowego i smalcu.
Prawdziwa, tradycyjna polska kompilacja. Na
deser można zjeść jedno z kilku oferowanych
przez lokal ciast.
Słowo na koniec
„Lokal Użytkowy” jest miejscem niezwykłym.
Na próżno szukać drugiego takiego
w Warszawie. Prowadzony przez pasjonatów
jako działalność non-profit, jest spełnieniem
marzeń gospodarzy. Stworzone z potrzeby
serca, a nie z chęci zysku, zasługuje na słowa
uznania. Lokal otwarty jest na wszystkich,
zarówno na najmłodsze pokolenie, jak i te,
które pamięta jeszcze czasy drugiej wojny
światowej. Mimo dość krótkich godzin
otwarcia czy małego menu, nie można tu się
źle czuć. „Lokal Użytkowy” ma szansę stać się
jednym z najważniejszych miejsc promocji
młodego pokolenia artystów.
Średnia ocena lokalu:
Pomysł – 5
Program artystyczny – 5
Wystrój / Klimat – 4
Jakość menu – 4,5
Obsługa – 5
Ceny – 5
Ocena ogólna: 4,93
Zalety:
+ Zniżki studenckie
+ Różnorodność działań
kulturowych
+ Miejsce otwarte na pomysły
z zewnątrz
+ Tworzone pasji, nie dla zysku
+ Dwie toalety, w tym dla
niepełnosprawnych
Wady:
- Słabe oznakowanie miejsca
- Brak drinków
- Mało czytelne menu
- Małe stoliki
Menu Podręczne:
(przykładowe ceny)
- Buldweiser 0,33 l – 7zł
- Piwo Ciechan 0,5 l:
- mocny, wyborne – 7 zł
- pszeniczny, miodowy – 8 zł
- porter, stout – 9 zł
- Sałatki – 12-18 zł
- Ciasta – 8-10 zł
- Pieczone ziemniaki – 12 zł
- Smalec i spółka – 12 zł
- Kawy – 6-15 zł
- Gorące czekolady – 4-12 zł
Godziny otwarcia:
Poniedziałek - nieczynne
Wtorek-niedziela 17:30-23:00
Ilość miejsc siedzących: 50
kultura | Niezwykłe miejsce
Żegnaj dawna słocino
5 lutego ukaże się książka Romana Stanisława
Niemaszka „Żegnaj dawna Słocino”.
To opowieść o barwnej historii rodziny
Niemaszków, jej przyjaciołach i o słocińskich
dziedzicach. Książka jest pewnego rodzaju
przeglądem społeczeństwa z czasów II wojny
światowej. Prezentowane są różne postacie
– gminni urzędnicy, Żydzi, rosyjscy żołnierze,
okrutni hitlerowcy. „Żegnaj dawna Słocino”
to bardzo osobiste, uczuciowe, a zarazem
uniwersalne wspomnienia.
Historia cudownej meliny
Najpierw „Historia cudownej meliny” ukazała
się w Instytucie Literackim w Paryżu w
1987, potem w Polsce za sprawą podziemnej
Niezależnej Oficyny Wydawniczej. Książka
Kazimierza Orłosia dopiero 9 lutego 2010
roku doczeka się oficjalnej premiery w kraju
(wydana nakładem Oficyny Wydawniczej
Volumen oraz Bellona). Jest to opowieść o
perypetiach związanych z próbą publikacji
opowieści sprzed lat. Autor jest prozaikiem
i publicystą, nie znoszącym określenia „literat”,
które zastępuje „pisarzem” - najczęściej
politycznym.
Szalone eskapady
15 lutego na półki w księgarniach trafi pozycja
niezbędna dla każdego miłośnika przygód.
„Szalone eskapady” Andrzeja Urbańczyka to
stuletnia historia, a zarazem chronologiczna
kronika rejsów na tratwach. Autor opisuje
żądzę przygody i mocnych doznań oraz ludzi o
„najdzikszych sercach”. Pozycja tym bardziej
ciekawa, że jej autor opisuje zjawiska znane
z autopsji. Urbańczyk przepłynął tratwą w
1957 roku Morze Bałtyckie i jest uznanym
nawigatorem. Książka dla ludzi z pasją,
którzy potrafią oddać się w całości temu,
co kochają.
Miasto szklanych słoni
22 lutego ukaże się „Miasto szklanych
słoni” Mariusza Sieniewicza. To nietypowa
i przełamująca stereotypy książka, opierając
się na założeniu, że prawdziwy świat
nie istnieje i jest jedynie efektem ludzkiej
wyobraźni. W Mieście Szklanych Słoni panują
dość osobliwe zwyczaje – np. w szpitalach
leczy się dotykiem wyobraźni. Książka pełna
fantazji i refleksji nad tym, co jest prawdziwe,
a co nam się tylko wydaje. Skłaniająca do
zatrzymania się na chwilę i zastanowienia nad
swoim życiem.
Infekcja
25 lutego odbędzie się polska premiera uznanej
na świecie za „horror nowej generacji”
książki „Infekcja” Scotta Siglera. „Infekcja” to
jeden z największych światowych bestsellerów
w kategorii S-F ostatnich lat. Autor
przedstawił nową wizję zagłady świata –
temat, jak mogłoby się wydawać, dostatecznie
wyczerpany przez pisarzy i filmowców.
W świecie Siglera pojawia się jednak nowy
pomysł na to, co może stać się śmiercionośnym
pierwiastkiem. „Infekcja” to pierwsza
część trylogii, będącej mieszanką różnych
gatunków literackich. O książkę upomniało
się już Hollywood, gdyż trwają prace nad
scenariuszem filmowej adaptacji.
Warsztaty
Prawo prasowe
w praktyce
5 marca 2010, szczegóły:
szkolnictwo-dziennikarskie.pl
| 16 | | 17 |