Samorządowy efekt synergii - euro25

Dorosły jest dorosły,
nie traktujmy go jak dziecka
To idea organizacji „Adults for Adults,
Citizens Against Patronizing Politics”
– walczącej z protekcjonizmem polityków,
którzy przykładowo przy pomocy
drastycznych obrazków umieszczanych
na pudełkach chcą oduczać ludzi palenia.
Ponieważ papierosy może kupować
tylko dorosły, więc wie na co się naraża.
To w wielkim skrócie treść ich przesłania,
jakie otrzymałam przy okazji debaty nad
kontrowersyjną dyrektywą tytoniową.
Pod listem podpisało się 30 intelektualistów:
filozofów, socjologów, psychologów,
artystów i dziennikarzy z różnych
krajów UE. Trudno się z nimi nie zgodzić,
szczególnie mnie, jako przeciwniczce tej
nowej unijnej „naciąganej” przez lobbystów
regulacji*.
Poniżej przytaczam fragmenty listu,
zachęcając do dyskusji:
„Jeśli parlamentarzyści będą traktowali
odpowiedzialne osoby dorosłe jak
dzieci, które należy zapoznawać z ostrzeżeniami
zdrowotnymi, w jakimś momencie
w przyszłości może się okazać, że ludzie
ci zaczną zachowywać się jak dzieci. Czy
naprawdę do tego dążymy Czy parlamentarzyści
woleliby nieśmiałych, posłusznych
i służalczych poddanych, czy
też autonomicznych obywateli(…) Protekcjonalne
traktowanie osób dorosłych
przez polityków może mieć niebezpieczne
i niszczące konsekwencje…”
Traktowanie dorosłych obywateli Europy,
jako nierozgarniętych podważa też
zasadność procesu demokratycznego,
gdyż podążając za tą logiką, wyborcami
byłyby osoby niekompetentne prawnie.
Ponadto, jeśli będzie się używać – jako
argumentu ZA ostrzeżeniami – ogromnych
kosztów leczenia chorych palaczy – „społeczeństwo
może zacząć ich postrzegać,
jako obciążenie, którego należy się pozbyć
(…). To niebezpieczna gra, której doświadczaliśmy
już w ubiegłym wieku”.
„Żądamy zaprzestania zwracania
uwagi obywateli na rzeczy oczywiste. Prosimy,
by okazywać obywatelom szacunek,
na który zasługują, jako pełne godności
odpowiedzialne osoby dorosłe”.
Podpisał Prof. Dr. Robert Pfaller
Adults For Adults
Citizens Against Patronizing Politics
www.adultsforadults.eu
W ramach ich kampanii funkcjonuje
butelka z winem, na etykiecie której jest
zdjęcie toczonej rakiem wątroby i napis
picie zabija… Chcielibyście (dorośli) postawić
taki trunek na stole
Lidia Geringer de Oedenberg
*O sprawie pisałam już wcześniej wielokrotnie
http://2009.salon24.pl/539406,tytoniowa-
-zadymka-w-europarlamencie
Recenzja
Oto na rynku księgarskim ukazała się książka, będąca ważnym
przekazem. Przekonująca i po prostu dobrze napisana.
Jej bohaterem jest postać wybitna, a zarazem barwna, niekonwencjonalna
i niepokorna.
„Cap nie koza, czyli zrób ze mną, co chcesz”, autorstwa
Iwony Kolasińskiej i Jolanty Pieczki (stałej współpracowniczki
Magazynu Euro25), to wywiad – rzeka z prof. dr. hab. n. med.
Pawłem Lampe, przedstawicielem śląskiej szkoły chirurgicznej,
twórcą jednego z najlepszych w Europie ośrodków chirurgii
trzustki, przełyku i żołądka.
Profesor mówi o pokorze wobec biologii i nieuchronności
śmierci, o sensie pracy, który nadaje prowadzona w Klinice lista
osób „cudem” uratowanych, tzw. lista Schindlera. Książka jest refleksją nad
przyszłością medycyny akademickiej w Polsce i zmianami w systemie służby zdrowia.
– Tak to u nas dziwnie bywa, że trudna i „wielka” medycyna jest źle wynagradzana
i przynosi straty. Powinna być zasada, że jakaś część pieniędzy za wykonanie
operacji, wynikająca z kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia, trafia do
zespołu operacyjnego. Dopiero resztę dzieli się na administrację, przeznacza na
strzyżenie trawników wokół szpitala, ochronę itd. – mówi profesor i uzasadnia konieczność
wprowadzenia poziomów referencyjnych na wzór ośrodków zachodnich.
Jaki jest profesor Lampe To człowiek z pasją życia – wiecznie zaangażowany, dociekający
prawdy, wciąż stawiający przed sobą nowe zadania. W dziedzinie chirurgii ciągle
przekracza cienką linię, która odróżnia rzemieślnika od chirurga z fantazją. Prywatnie
to zdobywca Monte Rose w Alpach Penińskich, Tubkal, najwyższej góry północnej Afryki
i wielu innych. W drodze na Tupungato, jeden z najwyższych szczytów w Ameryce Południowej,
uratował życie koledze, któremu perforował wrzód dwunastnicy.
Umiłowanie natury spowodowało, że wytropił chałupę na Magurze, powyżej Rycerki
Górnej, która stała się przytulnym uroczyskiem. Najważniejsza dla niego jest
jednak rodzina. – To chirurg – artysta – twierdzi żona – lubi barwnie opowiadać zabawne
historyjki, dowcipy góralskie, śpiewać kolędy w czasie świąt i świetnie się
bawić.
– Profesor jest szybkim i odważnym chirurgiem. Pewne choroby można zoperować,
innych nie. Ale znamy swoiste credo profesora, że to, czy guz jest resekcyjny zależy
nie od jego wielkości, tylko od temperamentu chirurga – mówią podwładni. – To uroczy
mężczyzna o wielkim sercu, w którym jest miejsce dla rodziny, przyjaciół, koleżanek,
kolegów i pacjentów – dodają przyjaciele.
Polecamy!
„Cap nie koza, czyli zrób ze mną, co chcesz”,
rozmowa z prof. dr. hab. n. med. Pawłem
Lampe, autorstwa Iwony Kolasińskiej i Jolanty
Pieczki. Wydawnictwo ABADRUK, Katowice
2013 r.
Promocja książki odbyła się 29 listopada br.
w Muzeum Historii Katowic w Oddziale w Nikiszowcu
i 3 grudnia br. w MDK „Koszutka”,
a w styczniu 2014 roku spotkamy się z Profesorem
i autorkami w Bibliotece Śląskiej w Katowicach.
Prof. dr hab. n. med. Paweł Lampe od 16 lat kieruje Katedrą i Kliniką Chirurgii
Przewodu Pokarmowego Samodzielnego Publicznego Centralnego
Szpitala Klinicznego im. prof. Kornela Gibińskiego Śląskiego Uniwersytetu
Medycznego w Katowicach. Pracuje w Klinice od początku jej powstania,
czyli od prawie 40 lat. Pierwszy w Europie zastosował technikę laparoskopową
dysekcji węzłów chłonnych tylnego śródpiersia od strony rozworu
przełykowego w chirurgii raka przełyku. Obecnie wykonuje najwięcej operacji
raka trzustki.
Jest członkiem: Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, Towarzystwa Chirurgów
Polskich, Polskiego Towarzystwa Gastroenterologicznego, Prezydium
Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego.
29