6DyiXO6Df

้
ฉบับ ๘ อินทรียสังวร (ตามดู ! ไม่ตามไป...)
​5
ผู้ที่สร้างบารมีมาในระดับสาวกภูมิ ไม่มีความสามารถในการคิดสร้างมรรคขึ้นเองไม่
เว้นแม้แต่ พระอรหันต์ผู้หลุดพ้นด้วยปัญญา (ปฺาวิมุตฺเตน ภิกฺขุนาติ) ก็ตาม
พระพุทธเจ้า (อรหํ สมฺมาสมฺพุทฺโธ) ในฐานะพระศาสดานั ้น มีคุณสมบัติเหนือไปกว่า คือ
ทรงเป็นผู ้รู ้มรรค (มคฺคฺู) รู ้แจ้งในมรรค (มคฺควิทู) และเป็นผู ้ฉลาดในมรรค (มคฺคโกวิโท)
พระพุทธองค์จึงทรงรับสั ่งป้องกันไว้ล่วงหน้าแล้วว่า สูตรใดๆ ก็ตามที ่แต่งขึ ้นใหม่ในภายหลัง
แม้จะมีความสละสลวยวิจิตร เป็นของนอกแนว เป็นคำากล่าวของสาวก ให้เราไม่สำาคัญตนว่า
เป็นสิ ่งที ่ควรเล่าเรียนศึกษา ในทางกลับกัน คำากล่าวของตถาคต อันมีความหมายลึกซึ ้งนั ้น
ให้เราสำาคัญตนว่าเป็นสิ ่งที ่ควรเล่าเรียนศึกษา และให้พากันเล่าเรียนศึกษาคำาของตถาคตนั ้น
แล้วให้ไต่ถามทวนถามกันและกันในเรื ่องนั ้นๆ ว่าพระพุทธเจ้าทรงกล่าวเรื ่องนี ้ไว้อย่างไร
ข้างต้นนี ้ คือวิธีการเปิดธรรมที ่ถูกปิดด้วยพุทธวจน และชาวพุทธที ่มีการศึกษาในลักษณะนี
(ปฏิปุจฺฉาวินีตา ปริสา โน อุกฺกาจิตวินีตา) พระพุทธองค์ทรงเรียกว่าเป็นพุทธบริษัทอันเลิศ
ในมหาสติปัฏฐานสูตรนั ้น แบ่งฐานที ่ตั ้งแห่งสติออกเป็น ๔ ฐาน คือ กาย เวทนา จิต ธรรม
โดยแต่ละฐาน มีรายละเอียดระบุชัดเจนว่าปฏิบัติอย่างไร ขอบเขตแค่ไหน และจบลงอย่างไร
ผู ้ที ่ศึกษาพุทธวจนโดยละเอียดรอบคอบ ย่อมที ่จะเข้าใจแง่มุมต่างๆ โดยลึกซึ ้งครบถ้วน และ
ย่อมที ่จะรู ้ได้ว่า ความแตกต่างในมรรควิธี มีได้ แต่ไม่ใช่มีโดยสะเปะสะปะไร้เงื ่อนไขขอบเขต