ΕΜΙΛΙΑ - Το άγνωστο μοντέλο του Ρενουάρ (Μπάμπης Ράκης)
http://www.easywriter.gr/ebooks/item/84
http://www.easywriter.gr/ebooks/item/84
- No tags were found...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Εμιλία: <strong>Το</strong> <strong>άγνωστο</strong> <strong>μοντέλο</strong> <strong>του</strong> <strong>Ρενουάρ</strong> 18<br />
είπε, «Φύγε εσύ. Πήγαινε σπίτι γρήγορα, πριν αρπάξεις<br />
κανένα μπάτσο».<br />
<strong>Το</strong> χαμόγελο της νεράιδας σταμάτησε. Ήρθε πολύ<br />
κοντά μου και έβαλε το χέρι της στον ώμο μου, σαν<br />
προστασία σε ένα αδύναμο παιδί και γυρνώντας στην<br />
Κλεονίκη της είπε με ήρεμο ύφος, «Γιατί διώχνετε το<br />
παιδί σας, κυρία; Δεν έκανε τίποτε».<br />
«Δεν είναι γιος μου. Είναι ο ψυχογιός <strong>του</strong> άνδρα μου<br />
και μου τον κουβάλησε». Γύρισα προς το μέρος της<br />
όμορφης ξανθιάς γυναίκας και την κοίταξα πονεμένα.<br />
Με κατάλαβε.<br />
Ήταν η νεράιδα της φωτογραφίας· ήταν ένας ξανθός<br />
άγγελος· ήταν η μάνα που ποτέ δεν είχα ποτέ.<br />
Αυτό που θυμάμαι, και με συγκλονίζει ακόμη και<br />
τώρα, είναι ότι παρουσιάστηκε στη ζωή μου ένα υπέροχο<br />
πλάσμα που ακούμπησε προστατευτικά το χέρι της στον<br />
ώμο μου. Στον ώμο ενός παιδιού φοβισμένου. Ένιωσα<br />
μια ασφάλεια. Μια παράξενη ζεστασιά. Μια αύρα<br />
αγάπης που δεν είχα νιώσει.<br />
Έσκυψε κοντά μου και τα χυτά ξανθά μαλλιά της<br />
σχημάτισαν στο πλάι, το σχήμα μιας χρυσαφένιας<br />
βεντάλιας. Μέχρι τη μέση της έφθανα. Ακόμη ήμουν<br />
παιδί. Καθώς τα μάτια της με κοίταξαν με τόση ζεστασιά,<br />
τρυφερότητα και στοργή μου είπε με εκείνη την όμορφη<br />
ξένη προφορά της, που έμοιαζε με κελάηδισμα πουλιού<br />
σε ανοιξιάτικο πρωινό. «Εμένα με λένε Emilia».<br />
Από εκείνη τη στιγμή τα πάντα άλλαξαν μέσα μου.<br />
<strong>Το</strong> πρώτο συναίσθημα που ένιωσα ήταν η γλυκιά<br />
ζεστασιά ότι δεν ήμουν μόνος.
Change language