Praca Dyplomowa - AGH

Pierwszym standardem wymiany, przechowywania i prezentacji
trójwymiarowych modeli wirtualnych miast jest CityGML – ogólno dostępny system
informacji, służący do ukazywania obiektów w przestrzeni 3D. Został zaprezentowany
przez Open Geospatial Consortium (OGC) w 2008 r., a jego pojawienie przyspieszyło
zarówno rozwój, jak i wdrażanie współdziałającej technologii GeoVe – Geo-Virual
Environment. Językiem służącym do przechowywania i wymiany danych wirtualnych,
dotyczących miast 3D jest XML. GeoVe jest oprogramowaniem służącym do analiz
i prezentacji wirtualnych modeli miast 3D. Procesy związane z generowaniem
i zaopatrywaniem trójwymiarowych modeli miast są automatyczne. Najmocniejszą
stroną GeoVe jest możliwość łączenia różnych geoinformacji w całość.
Oprogramowanie urzeczywistnia ideę „cyfrowych miast” czyli wirtualnych
odpowiedników obszarów zabudowanych w prawdziwym świecie [citygml.org [18]],
Dollner J., 2009). Językiem CityGML jest GML – Geography Markup Language oraz
KML. Języki te powstały w oparciu o meta język XML. GML jest stworzony dla
systemów geograficznych. Dzięki niemu możliwa jest wymiana danych geograficznych
przez Internet. KML został uznany za standard w wizualizacjach map 2D oraz
przeglądarek 3D powierzchni Ziemi. Cechami wspólnymi GML i KML jest możliwość
opisania cech geometrycznych obiektów, posługując się punktami i wielobokami.
Różnicuje je fakt, iż język KML nie posiada możliwości zapisu cech semantycznych
obiektów, które posiada GML. Dodatkowo język KML używa układu odniesienia
WGS84, a obiekty w CityGML mogą być zapisywane zarówno w systemie globalnym,
jak i lokalnym. Przeglądarka Google Earth obsługuje format KML zapisany w formacie
CityGML (Jędryczka, 2009; www.opengeospatial.org [19]).
2.2 Modelowanie 3D.
Modelowanie trójwymiarowe, jak sama nazwa wskazuje jest podstawowym
procesem wykorzystywanym w grafice i polega na tworzeniu oraz edycji obiektów
w standardzie 3D [www.fg-art.pl [20]]. Tworzenie modelu komputerowego wymaga
zrozumienia zasad, za pomocą których przekazujemy programowi obraz tworzonej
przestrzeni. Musimy nauczyć się "komputerowego" sposobu myślenia
o trójwymiarowych obiektach. Budowa modelu jest zazwyczaj najbardziej
18