Praca dyplomowa - AGH

5.2.1 Ortorektyfikacja
Ortorektyfikację przeprowadzono w ten sam sposób, jak w metodzie RPC.
Wykorzystano model wysokościowy LPIS oraz te same ustawienia: interpolację
biliniową oraz piksel wynikowy generowanego ortoobrazu równy 20cm. Następnie na
kaŜdym skorygowanym zdjęciu pomierzono punkty kontrolne, aby ocenić dokładność
wpasowania. Ich współrzędne porównano ze współrzędnymi z mapy topograficznej.
Wykorzystano te same punkty co dla metody RPC.
5.2.2 Ocena dokładności
Wyniki oceny dokładności ortofotografii przedstawiono w Tab.5.11. Uzyskane
błędy są niŜsze w porównaniu do błędów na punktach kontrolnych przed
ortorektyfikacją. Największe błędy połoŜenia otrzymano na zdjęciach środkowych: 53
oraz 54, natomiast maksymalny błąd wyniósł 9.66m. Na zdjęciach pomierzono róŜną
liczbę punktów, w zaleŜności od ilości szczegółów na zdjęciu. Największą ilość - 17
punktów pomierzono na zdjęciu 55, dlatego moŜemy uznać otrzymane błędy za
najbardziej wiarygodne. Niewątpliwie duŜy wpływ na uzyskane wyniki miało
wykorzystanie mapy topograficznej, jako źródła fotopunktów. Metoda ścisła jest czuła
na błędy danych, oraz pomiaru. Odczyt współrzędnych z mapy topograficznej
obarczony jest duŜym błędem, zwłaszcza w tej skali (1:10 000). Utrudnia to równieŜ
identyfikację tych samych szczegółów na mapie oraz zdjęciu.
Tab.5.11 Błędy na punktach kontrolnych dla skorygowanych obrazów.
Nr
zdjęcia
Liczba
punktów
RMS [m]
Odchyłki max [m]
kontrolnych X Y X Y
52_5 12 8.64 5.32 12.5 -10.0
53_5 5 8.56 7.60 -11.5 -10.0
54_5 9 9.66 8.49 14.5 10.9
55_5 17 6.43 3.97 10.5 -7.4
średnia 8.32 6.34 12.2 9.6
5.3 Model wielomianowy
Jako ostatni model korekcji zdjęć wybrano model wielomianowy typu 2D, w
programie OrthoEngine dostępny jako Polynomial Math Model. Jest to prosty model
48