Soloch-Dryblak-Żurawski-Organizacje-proobronne-PDF

IDEE DLA POLSKI
zadania odnoszącego się do wzmacniania obronności państwa. Ze względu na dominujący
charakter działalności danego stowarzyszenia wyróżniliśmy cztery typy organizacji
proobronnych:
a. ratownicze – organizacje społeczne prowadzące działalność ratunkową, zapobiegają
skutkom klęsk żywiołowych, ekologicznych, prowadzą szkolenia z zakresu
ratownictwa, pierwszej pomocy oraz specjalistyczne; wiele z nich współpracuje
z Krajowym Systemem Ratowniczo-Gaśniczym;
b. edukacyjno-kulturalno-wychowawczo-sportowe – największa, a zarazem najbardziej
różnorodna grupa organizacji, których działalność w dużej mierze adresowana
jest do młodzieży; ich działania koncentrują się na wychowywaniu patriotycznym,
obywatelskim, nierzadko również w duchu wartości chrześcijańskich, propagowaniu
wiedzy obronnej, historycznej, tradycji oręża polskiego, kultury polskiej,
szacunku dla kombatantów, zdrowego trybu życia, rozwoju tężyzny fizycznej oraz
strzelectwa; są to przykładowo harcerze, grupy rekonstrukcyjne, kluby strzeleckie,
kolekcjonerskie, sportowe, kulturalne, edukacyjne, organizacje szkolące specjalistów
z wąskich dziedzin, np. lotników, skoczków, kandydatów na komandosów;
c. byłych wojskowych i kombatantów – zrzeszają weteranów, byłych żołnierzy, inwalidów,
rezerwistów, którzy stanowią trzon tych organizacji; czasami należą do
nich rodziny wojskowych, często współpracują oni z jednostkami Wojska Polskiego,
miejscowymi społecznościami, uczelniami, młodzieżą; działają na rzecz kultywowania
tradycji wojskowych (np. danej jednostki), jak również prowadzą szkolenia
militarne, promują dobry wizerunek Wojska Polskiego oraz wspierają rodziny,
których członkowie zginęli lub zostali trwale okaleczeni podczas służby wojskowej;
d. paramilitarne – działanie oraz struktura wzorowana jest na wojskowej, posiadają
wewnętrzną hierarchię dowodzenia oraz stopnie, kładą duży nacisk na szkolenie
wojskowe; można do nich zaliczyć często współpracujące z nimi stowarzyszenia
zajmujące się szkoleniem militarnym, lecz nieposiadające struktury oraz hierarchii
dowodzenia; organizacje te nie wchodzą w skład wojska, ale nieraz z nim
współpracują; czasami członkowie danych grup dążą do indywidualnego uzyskiwania
pozwoleń na broń w celu ułatwienia szkoleń strzeleckich.
Część organizacji, takich jak strzelcy czy harcerze, prowadzą działalność na styku różnych
typów organizacji. Przykładowo główną sferą działalności harcerstwa jest wychowywanie
młodzieży, lecz istnieją również harcerskie grupy ratownicze, a także paramilitarne;
w przypadku organizacji strzeleckich kładziony jest większy nacisk na działalność paramilitarną,
ale mają one również cechy organizacji wychowawczej. Podobnie bywa z innymi
organizacjami, które czasami ciężko przyporządkować do jednej grupy.
8. Dz.U. 1989 nr 20 poz. 104, http://
isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU19890200104;
Dz.U.
1984 nr 21 poz. 97, http://isap.
sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=W-
DU19840210097; Dz.U. 2003 Nr 96
poz. 873; Dz.U. 1967 nr 44 poz. 220,
http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU19670440220
[dostęp:
27.04.2015].
9. Przykładem takiej organizacji może
być Ochotnicza Milicja im. gen. Bułak-Bałachowicza,
https://www.facebook.com/pages/Ochotnicza-Milicjaim-gen-Bu%C5%82ak-Ba%C5%82achowicza/412211608905501
[dostęp:
28.04.2015].
11