Soloch-Dryblak-Żurawski-Organizacje-proobronne-PDF

INSTYTUT SOBIESKIEGO
www.sobieski.org.pl
pują stanowiska służbowe obsadzane przez żołnierzy NSR. W efekcie udział tych ostatnich
w pododdziałach operacyjnych dochodzi do 30 proc. stanów osobowych, co ma negatywny
wpływ na stan gotowości bojowej owych jednostek 114 .
Od roku 2008 Polska nie prowadzi powszechnego szkolenia obywateli. Rezerwy osobowe WP
ograniczają się zatem do żołnierzy przeszkolonych przed tą datą i do tych dawnych żołnierzy
kontraktowych i żołnierzy służby stałej, którzy opuścili szeregi służby czynnej po 2008 roku
(średnia odejść z wojska wynosiła w tym czasie ok. 3,5 tys. żołnierzy rocznie z wyjątkiem roku
2011, gdy armię opuściło ok. 7,4 tys. osób. Część z nich to ludzie młodzi, nadający się do mobilizacji,
część jednak to osoby w wieku emerytalnym) 115 . Ponieważ za rezerwę pierwszej kategorii
(zdolną do natychmiastowego wcielenia i wykorzystania bojowego) można uznać jedyne
te osoby, które ostatnie szkolenie wojskowe odbyły nie dawniej niż pięć lat temu, brak
szkoleń rezerwistów po 2008 roku spowodował, że Polska poza NSR w praktyce nie dysponuje
rezerwą tego typu – tzn. rezerwistami, którzy natychmiast po wcieleniu w wyniku mobilizacji
mogliby podjąć służbę w jednostkach bojowych.
Doświadczenie bojowe z misji ekspedycyjnych w zakresie prowadzenia działań antypartyzanckich
posiada kilkanaście tysięcy żołnierzy WP. (Przez Irak przewinęło się ok. 15 tys. żołnierzy,
a przez Afganistan – ok. 28 tys., licząc wraz z pracownikami cywilnymi. Częściowo jednak
byli to ci sami ludzie. Część z nich zaś odeszła już z wojska).
2. Inne armie europejskie
Przedstawione niżej armie wybrano pod kątem ich reprezentatywności dla danego modelu
sił zbrojnych oraz funkcji, jakie pełnią. Przykłady te ukazują związek między sytuacją państwa,
wyzwaniami, przed jakimi stoi jego armia (tzn. rolą wojska), a modelem sił zbrojnych.
2.1. Armia Szwajcarska (milicyjna) – funkcja: odstraszanie i obrona terytorialna
w warunkach nikłego zagrożenia państwa. Brak doświadczenia bojowego. Państwo
neutralne
114. Reforma Narodowych Sił Rezerwowych.
Utworzenie Armii Krajowej, red.
B. Pacek, Warszawa 2014, s. 6.
115. R. Zieliński, Młodzi żołnierze uciekają z
armii, generałowie i pułkownicy zostają,
„Gazeta Prawna” 2012, 6 marca,
http://praca.gazetaprawna.pl/artykuly/600201,podwyzki-dla-wojskowychstarszych-stazem-mlodzi-muszaczekac.html
[dostęp: 29.04.2015].
Armia Szwajcarska oparta jest na obowiązkowej służbie wojskowej mężczyzn w systemie milicyjnym
i ochotniczej służbie kobiet. Rejestracja przedpoborowych następuje w roku, w którym
kończą oni 18 lat. Obowiązek wojskowy ustaje, w zależności od specjalizacji, stopnia wojskowego
i przydziału mobilizacyjnego, w wieku od 30 lat (szeregowi, niektórzy podoficerowie,
żołnierze bez przydziału), do 50 lat (specjaliści i oficerowie sztabowi). Poborowi w wieku
20 lat powoływani są do odbycia szkolenia zasadniczego. Mężczyźni, którzy nie zostali powołani
do ukończenia 25. roku życia, zwolnieni są z poboru, płacą jednak specjalny podatek
wojskowy i podlegają przepisom o obronie cywilnej. Szkolenie rekrutów, zależnie od rodzaju
wojsk, trwa od 18 do 21 tygodni. Szkolenie rezerwistów obejmuje 6 do 7 kursów doszkalających
w sumie od 260 do 600 dni.
Każdy milicjant pozostający w rezerwie zobowiązany jest do odbycia w ciągu roku określonej
liczby treningów strzeleckich. Obowiązek ten dopełniany jest poza okresami szkolenia w jednostkach,
indywidualnie przez każdego milicjanta w klubach strzeleckich z użyciem jego broni
osobistej. Treningi te odnotowywane są w specjalnym osobistym zeszycie strzelań.
34