ANAR Əsərlər III Sizsiz (roman-xatirə) Həyatım ağrıyır (povest-xatirə ...

məqbuldur, qanunidir, təbiidir, heç kəsdə təəccüb doğurmur.Adət-ənənə var, əsrlərin, nəsillərin dəbi var. Şərikləri vardərdinin. Qırxına qədər.Bəs qırx birinci gün? Və bu qırx birinci gündən başlayaraqbütün başqa günlərin, ayların sırası? Hə, bir də il var, il verməkvar. Dəblərin, qayda-qanunların, adət-ənənələrin matəmərüsxət verdikləri daha bir gün. Son hüzür, son pəs məzar.Qonum-qonşuların, tanış-bilişlərin qəbir üstünə bu sayda, butərkibdə, müəyyən olunmuş, deyilmiş saatda toplanacaqları sonmatəm günü. Son borc...Son xatirə...Bəs ilin bütün başqa günləri, həftələri, ayları? Bəs başqaillərin dəqiqələri, saatları, günləri?Gecələri?O gündüz dəqiqələri, o uzandıqca uzanan, bitib-tükənməyəngecə saatları ki, dərdinlə əlbəyaxa, itkinlə təkbətək qalırsan?...dərdimi kimə deyim,dünya dolu adamdır!!Kimə deyəsən dərdini, kimə ərkin çata bilər, ərkin çatsabelə, yeri gəldi-gəlmədi dərdini süfrə kimi açmaq ağlağanlıqdeyilmi? Sabir demişkən, "ağladıqca kişi qeyrətsiz olar".Yox, əlbəttə, yox, ağlamaq olmaz, içinin göz yaşıyla,qəhərlə dopdolu olduğundan söz açmaq da yaramaz. Dərdə,möhnətə ayrılmış zaman möhləti, vaxt limiti qurtardı.Dünyada dərdsiz-qəmsiz adam yoxdur. Hərənin öz itkisi, özyarası var. Əgər hamı bütün həyatı boyu elə ağrılarını,yaralarını, nisgilini yaşada-yaşada ömür sürsə, dərdini onunlabununlabölüşsə, onsuz da min bir qayğıyla yüklənmiş insanlarıöz qəm-qüssəsiylə də yükləsə, dünyanın işi necə olar görəsən?...və ancaq bu zaman, bu məqamda adamlarla dopdoludünyada, yüzlərlə, minlərlə insanın arasında həqiqikimsəsizliyin zəhər acısını dadırsan, yalqızlığın, təkliyin, dinibdanışmazlığındibsiz dərinliyini görürsən – gözlərin qaralır.Dünyadan, dünyanın səslərindən, haray-həşirindən, ala-20