ANAR Əsərlər III Sizsiz (roman-xatirə) Həyatım ağrıyır (povest-xatirə ...

Atamın və anamın vəfatından sonra onların uzun aylar boyudavam edən xəstəlikləri ilə bağlı binanın – Nərimanovprospektindəki xəstəxananın yanından keçmək mənimçün çoxağır idi. Amma hər halda, gündə, ya günaşırı keçirdim, çünkihər ikisinin məzarlıqlarının yolu bu evin böyründəndir.Hətta xəstəxananın içinə də – nə qədər çətin olsa da getdim.Böyük bibim Kübra xanım burda yatırdı, ona dəyməyəgedirdim. Bibim: " – Bir bu yaya çıxa bilsəydim", – deyirdi. Nəqədər tanış idi bu sözlər, nə qədər tanış idi bu hisslər.Xəstəliyi ümidsizdi. Özü bilmirdi, biz bilirdik. – Bu nəsözdür, maşallah, səndə nə var ki, bir-iki həftəyə sağalıbduracaqsan, – deyirdim.Nə qədər tanış idi bu təsəllilər dilimə, nə qədər vərdişliyalandı bu dediklərim.Bibim atamın ölümündən bir il on gün sonra 82-ci il aprelin10-da vəfat etdi.Xəstəxananın, atamın diliylə desək "xəstələr evinin" tanışdəhlizləri, palataları, həkimləri, tibb bacıları min bir acıxatirəmlə bağlıydılar, min bir göynəkli anımlar oyadırdılar.Amma dəhlizlərdə yumşaq divanlarda əyləşmiş, çəliklərinədayanıb oturmuş xəstələri görəndə sanki çox yaxın, məhrəmadamlarımı görürdüm; axı, onların bir çoxu hələ o vaxtdan,atamın burdakı günlərindən qalmışdılar, onunla hal-əhvaltutmuş, iki kəlmə söz kəsmiş, bir-birlərinə "sabahınız xeyir","gecəniz xeyrə qalsın" demişdilər. Gecələr "xeyrə qarşı" deyibsəhərə çıxmayanlar da vardı.Bir gün qonşum Əziz gəldi,Həkim Əziz.Ümidli, təsəllili sözlər dedi:"Nə var ki, səndə,Çox adam əhvalsız olurBakımızın məşhur küləyiəsəndə".Getdi50