jeńcy polscy w niewoli sowieckiej 1919 - W Sercu Polska

dobry i wykazywali świadomość celu wojny. Miał on się wyrazić: w wojsku polskimjest za dużo inteligencji, należałoby ją całkowicie wybić.Oryg. masz.CAW, Dowództwo 2 Armii, t. 137.1Wobła (ros.), ukleja12. Z PROTOKOŁU ZEZNANIA POWRACAJĄCEGO Z NIEWOLI26.10.1920 roku Antkiewicz Józef, lat 24, sierżant WPDostałem się do niewoli bolszewickiej 4 lipca 1920 roku na Froncie Litewsko-Białoruskim w miejscowości folwark Borki koło miasteczka Plisy, będąc w 1kompanii karabinów maszynowych 38 pułku piechoty strzelców lwowskich. Przywojsku linię od 15 maja 1915 roku. Do niewoli bolszewickiej dostałem się w czasieodwrotu wojsk polskich. Uciec nie mogłem, gdyż zostaliśmy otoczeni przez kawaleriębolszewicka. Schwytano nas razem z kilku pułków w liczbie około 1.500 ludzi, doniewoli dostało się dowództwo I baonu 38 pp. Po dostaniu się do niewoli szliśmypiechotą do Witebska, tam posortowano nas według szarż, oficerów i podoficerówosobno, również inteligentniejszych szeregowych oddzielono tak, że oficerów,podoficerów i inteligentniejszych szeregowych było nas około 50. Pod strażąodprowadzono (odtransportowano) nas do Smoleńska, tam z punktu wysyłkowegoposłano nas do miasta gubernialnego Jarosławia za Moskwą. Tam przebyliśmy wobozie jeńców, było nas tam około 2.000 jeńców. Karmiono nas źle tak, żegłodowaliśmy, pędzono nas do robót ciężkich, do noszenia materiałów na okręty naWołdze itp. „Mityngi” w obozach urządzali bolszewicy dwa razy na tydzień i częścieji wyjątkowo tylko namawiali ze skutkiem naszych (polskich żołnierzy) dowstępowania do Armii Czerwonej. Tych żołnierzy polskich, którzy do ArmiiCzerwonej zgłosili się pozostawiano mimo tego w obozie jeńców lecz wymienienimieli pewne ulgi w formie przepustek do miasta i mniej ciężko pracowali niż