Pokaż treść!

Znane są również próby Rady Miejskiej i zaangażowanych łodzian w XIX wieku otwarciainstytutu politechnicznego. Niestety, po upadku powstania styczniowego 1863 roku, próby te niepowiodły się. Rozwijało się wówczas intensywnie łódzkie szpitalnictwo. Po wcześniej powstałymSzpitalu p.w. św. Aleksandra (1864), o kierunku ogólnym i chorób wenerycznych, już w roku1884 został otwarty Szpital św. Anny o profilu wielooddziałowym, a później kolejne szpitale.Powstały towarzystwa lekarskie, aptekarskie, dobroczynności i fundacje. Dzięki wspólnymdziałaniom towarzystw, inicjatywom społecznym, a także ofiarności łodzian, zostały wszczętebadania nad stanem sanitarnym i zdrowotnością mieszkańców Łodzi i regionu. Działalność taświadczy o szerokim zaangażowaniu i rozumieniu znaczenia rozwoju łódzkiej medycyny.Praźródła powstania Uniwersytetu MedycznegoW latach 1896-1909 na terenie szpitali i powstałych ośrodków profilaktycznych, leczniczychi naukowo-badawczych rozwinęła się działalność dydaktyczna. Powstały znane w historiiłódzkiej medycyny szkoły. Twórcami tych szkół byli wybitni lekarze i przyszli nauczycieleakademiccy:Prof. Seweryn Sterling – kawaler Krzyża Niepodległości, nauczający w WolnejWszechnicy Polskiej w Warszawie, założył Szkołę Ftyzjatryczną.Prof. Jan Mazurkiewicz, późniejszy profesor Uniwersytetów: Jagiellońskiegoi Warszawskiego, wraz z dr. Karolem Jonscherem był inicjatorem budowy SzpitalaPsychiatrycznego w Kochanówce (1902), stworzył szkołę neuropsychiatryczną.Prof. Józef Brudziński – twórca Szkoły Pediatrycznej, która powstała i rozwinęłasię w ufundowanym przez rodziny Herbstów i Geyerów Szpitalu Dziecięcymim. Anny-Marii (1905), obecnie dr. Janusza Korczaka. W roku 1916 prof. Brudzińskizostał Rektorem Uniwersytetu Warszawskiego.142 Kronikarz 2011/2012 R. 10 nr 16