Walter Rea

_114_
''Kwestię domniemanych zobowiązań 1iterackich Ellen i,Jhite wyłoźono
juź dostatecznie dobrze na nasz wspólny sŁół. Większość r,łtaj emni.
czonych adT'entystóv' ma przynajmniej jakieś pojecie o szerokim u'ykorzysty\Ą'aniu
przez lią cytatów, parale1i, paxafraz oraz o ogólnych
podobieństwach forma lno-s EruktuTalnych niędzy jej pismami a książ'karni,
kt'óre ona i jej asystenci redakcyjni zlaLi...
Ci niel'iczni, którzy wiedzieli o szerokim zasięgu, niechętnie dzie-
1ili się t4 informacją z szeregow1rmi członkami kościota, przywszczalnie
obawiając się, że może to osłabić pozycje autorytetu Ellen
White w koście1e. Ta niechęć nadal wyraża się w usiIovraniach zminimalizowania
i1ości zobowi4zań.
Ten r"-ysiłek jest zrozumiały, ale źle u1okowany. N|oże poza tyrn przynieść
skutki odwrotne do zakładanych. Gdyby od początku kwestię po-
Eraktowano ot\ł7arcie' to byó moźe oszczędzono by nam tego, eo jest
teraz L będzie nada1 bolesn]nn pt zeźlyciem dla wie1u szczerych czŁolków
kościoła''
' 33/.
. Ale ińvŹsze b€ą tacy' którzy nie chcą widzieć i bsą usiłolali
.przekonać
ilrrych, że oni także nie powjrrrLi widzieć. Ęrch 1udzi mrszq
doĘczyć sło^Ia l=i/lrtego nĘdrca arabskiego: ''Ten, kto nie wie, i nie wie'
że nie wie, jest gtupcen. Unjkaj p.'.
2. Ci, kórzy i"'idza, ale nie nogą rrwierzyć, że BĘ pozt"oliłby E1len
ljazyrnć cokolwiek nj.eetyczrrep lub nief,.'łaściwego uslxawiedliv/ia jq to
co robiła nó.v,ri4c, że jrrri przed nią cąrni1i to
'
Sarp a więc nusi to
Ęć nożlir,e do prągjęia. Ęć rroże Rober't Brirrgnead udzie1a ' r&nie jasnej
jak ktokolwiek inny odpowiedzi ra tego tlpu roa.nD\.rarlie:
''To prawda, że są dowody zapoż,yezeń, 1iterackich u różnych autorów
bib1ijnych. A1e wykorzyst1nvali oni w takich przypadkach materiały
będące dziedzictwen i wspólną własnością społeczności. Nie była to
r^rłasnośó pr}rwatna i nie było pretensji do oryg inalności . Natomias t w
przypadku pani White okoliczności r óź:niły się bardzo. Bez podawania
źr ód'ła wykotzystywała 1iteracką Ewórczość ludzi spciza własnej spoteczności
religijnej' zasxTzegaŁa sobie prawa autorskie i domagała
się honorariów dla siebie i sr^loich dzieci. Dobro i zło s4 do pewnego
stopnia uwarunkowane historycznie, ale nie musimy dornyś1ać się
zasad etyki 1iterackiej Przestrzeganych rł czasach pani h''hite. Fakty
są niedwuznaczne. Nie s tosol'lała się orn do przyjętej plaktyki literackiej".
34l.
Tej gaupie nĘdrzec poutedziałby: ''Terr, kto wie, i nie wie, że v"ie,
l^4 ^r^-.rj _rl
-Pr. \-./uL(rz, ljv .
3. Niektórzy b$ą argurentować, że etyĘ o}treśla otoczenie i że
''eĘka s}.t'uac!drĘ'' zdetennincfuJała posbvĘ Ellen, tak vrięc to, co CZ,!niła'
rrależy v47bacąć. T!tn, którzy tak rozwnlja nai.eży wskazać, że
pt^f tąo t14u' myśIen.iu wszystko jest dozraolone. Jeżeli czto\.fiek jest
w oaErczonym czasie w oznaczon)4n mie j sct't ' a to co robi Łłtnn jest prawjdłor,}e
i konieczre ' to cztowiek cz}mi tylko to, co fulrri uv'ażaja za
stoso\fi]e. H