NaszaParaf 2009_Nr5__D_do internetu_.indd - Nasza Parafia

stałem głosami kardynałów wezwany ze stolicyśw. Stanisława w Krakowie na stolicę św.Piotra w Rzymie, zrozumiałem natychmiast,że moim szczególnym zadaniem jest spełnienietego pragnienia, którego Paweł VI nie mógłdopełnić na milenium chrztu Polski.Jako więc wasz rodak, syn polskiej ziemi,a zarazem jako papież-pielgrzym witam waswszystkich! Witam najdostojniejszego PrymasaPolski. Witam wszystkich obecnych tutajarcybiskupów, biskupów, pasterzy Kościoław naszej Ojczyźnie. Pozwólcie, że pośródnaszych gości powitam w sposób szczególnykardynała-arcybiskupa Santo Domingo. Totam wypadało mi skierować pierwsze krokipapieskiego pielgrzymowania w styczniu. Tampo raz pierwszy ucałowałem ziemię, na którejstanęła kiedyś stopa Krzysztofa Kolumba, poktórej przeszły stopy tylu głosicieli Ewangelii,a wśród nich także i naszych rodaków i polskichżołnierzy. Dzisiaj, wspólnie z wami, tegoświadka mojej pierwszej papieskiej podróżywitam w Warszawie.Czyż moja pielgrzymka do Ojczyznyw roku, w którym Kościół w Polsce obchodzidziewięćsetną rocznicę śmierci św. Stanisława,nie jest zarazem jakimś szczególnym znakiemnaszego polskiego pielgrzymowania poprzezdzieje Kościoła – nie tylko po szlakach naszejOjczyzny, ale zarazem Europy i świata? Odsuwamtutaj na bok moją własną osobę – niemniejmuszę wraz z wami wszystkimi stawiać sobiepytanie o motyw, dla którego właśnie w roku1978 (po tylu stuleciach ustalonej w tej dziedzinietradycji) został na rzymską stolicę św.Piotra wezwany syn polskiego narodu, polskiejziemi. Od Piotra, jak i od wszystkich apostołówChrystus żądał, aby byli Jego „świadkamiw Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i ażpo krańce ziemi” (Dz 1,8).Czyż przeto nawiązując do tych Chrystusowychsłów, nie wolno nam wnosić zarazem,że Polska stała się w naszych czasach ziemiąszczególnie odpowiedzialnego świadectwa? Żewłaśnie stąd – z Warszawy, a także z Gniezna,z Jasnej Góry, z Krakowa, z całego tego historycznegoszlaku, który tyle razy nawiedzałemw swoim życiu i który w tych dniach znów będęmiał szczęście nawiedzić, że właśnie stąd zeszczególną pokorą, ale i ze szczególnym przekonaniemtrzeba głosić Chrystusa? Że właśnietu, na tej ziemi, na tym szlaku, trzeba stanąć,aby odczytać świadectwo Jego Krzyża i JegoZmartwychwstania? Ale, umiłowani rodacy– jeśli przyjąć to wszystko, co w tej chwiliośmieliłem się wypowiedzieć – jakżeż ogromnez tego rodzą się zadania i zobowiązania! Czydo nich naprawdę dorastamy?2. Dane mi jest dzisiaj, na pierwszym etapiemojej papieskiej pielgrzymki do Polski,sprawować Najświętszą OÞarę w Warszawie,na placu Zwycięstwa. Liturgia sobotniegowieczoru, w przeddzień Zesłania DuchaŚwiętego przenosi nas do wieczernika w Jerozolimie,w którym nazajutrz apostołowie– zgromadzeni wokół Maryi, Matki Chrystusa– mają otrzymać Ducha Świętego. OtrzymająDucha, którego Chrystus im wyjednał przezkrzyż, aby w mocy tego Ducha mogli wypełnićJego polecenie. „Idźcie więc i nauczajciewszystkie narody, udzielając im chrztu w imięOjca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywaćwszystko, co wam przykazałem”(Mt 28,19-20). W takich słowach ChrystusPan przed swym odejściem ze świata przekazałapostołom swe ostatnie polecenie, swój„mandat misyjny”. I dodał: „A oto Ja jestemz wami przez wszystkie dni aż do skończeniaświata” (Mt 28,20).Dobrze się stało, że moja pielgrzymka doPolski, związana z dziewięćsetną rocznicąmęczeńskiej śmierci św. Stanisława, wypadław okresie Zesłania Ducha Świętego orazuroczystości Trójcy Przenajświętszej. W takibowiem sposób mogę, dopełniając jakby pośmiertniepragnienia Pawła VI, przeżyć razjeszcze tysiąclecie chrztu na ziemi polskieji wpisać tegoroczny Stanisławowy jubileuszw to tysiąclecie, z którego wzięły początek całedzieje narodu i Kościoła. Właśnie uroczystośćZesłania Ducha Świętego oraz Trójcy Przenaj-5