NaszaParaf 2009_Nr5__D_do internetu_.indd - Nasza Parafia

zumieć dziejów Polski od Stanisława na Skałcedo Maksymiliana Kolbe w Oświęcimiu, jeślisię nie przyłoży do nich tego jeszcze jednegoi tego podstawowego kryterium, któremu naimię Jezus Chrystus.Tysiąclecie chrztu Polski, którego szczególniedojrzałym owocem jest św. Stanisław– tysiąclecie Chrystusa w naszym wczoraji dzisiaj – jest głównym motywem mojejpielgrzymki, mojej dziękczynnej modlitwywspólnie z wami wszystkimi, drodzy rodacy,których Jezus Chrystus nie przestaje uczyćwielkiej sprawy człowieka. Z wami, dla którychChrystus nie przestaje być wciąż otwartąksięgą nauki o człowieku, o jego godnościi jego prawach. A zarazem nauki o godnościi prawach narodu.Księże Prymasie! Pragnę tę NajświętsząOÞarę wspólnie z braćmi biskupami i kapłanamizłożyć we wszystkich intencjach, któreWasza Eminencja wymienił na początku.W dniu dzisiejszym na tym placu Zwycięstwaw stolicy Polski proszę wielką modlitwąEucharystii wspólnie z wami, aby Chrystusnie przestał być dla nas otwartą księgą życiana przyszłość. Na nasze polskie jutro.4. Stoimy tutaj w pobliżu Grobu NieznanegoŻołnierza. W dziejach Polski – dawnychi współczesnych – grób ten znajduje szczególnepokrycie. Szczególne uzasadnienie. Na ilu tomiejscach ziemi ojczystej padał ten żołnierz.Na ilu to miejscach Europy i świata przemawiałswoją śmiercią, że nie może być Europy sprawiedliwejbez Polski niepodległej na jej mapie?Na ilu to polach walk świadczył o prawachczłowieka wpisanych głęboko w nienaruszalneprawa narodu, ginąc „za wolność naszą i waszą”?„Gdzie są ich groby, Polsko! Gdzie ich niema! Ty wiesz najlepiej – i Bóg wie na niebie!”(Artur Oppman, Pacierz za zmarłych).Dzieje Ojczyzny napisane przez Grób jednegoNieznanego Żołnierza.Przyklęknąłem przy tym grobie, wspólniez Księdzem Prymasem, aby oddać cześćkażdemu ziarnu, które – padając w ziemięi obumierając w niej – przynosi owoc. Czy tobędzie ziarno krwi żołnierskiej przelanej napolu bitwy, czy oÞara męczeńska w obozachi więzieniach. Czy to będzie ziarno ciężkiej,codziennej pracy w pocie czoła na roli, przywarsztacie, w kopalni, w hutach i fabrykach.Czy to będzie ziarno miłości rodzicielskiej,która nie cofa się przed daniem życia nowemuczłowiekowi i podejmuje cały trud wychowawczy.Czy to będzie ziarno pracy twórczejw uczelniach, instytutach, bibliotekach, nawarsztatach narodowej kultury. Czy to będzieziarno modlitwy i posługi przy chorych, cierpiących,opuszczonych. Czy to będzie ziarnosamego cierpienia na łożach szpitalnych, w klinikach,sanatoriach, po domach: „wszystko, coPolskę stanowi”.Skąd przychodzą te słowa? Księże Prymasie,tak głosi Akt milenijny, złożony przez ciebiei Episkopat Polski na Jasnej Górze: „wszystko,co Polskę stanowi”.To wszystko w rękach Bogarodzicy – podkrzyżem na Kalwarii i w wieczerniku ZielonychŚwiąt.To wszystko: dzieje Ojczyzny, tworzoneprzez każdego jej syna i każdą córkę od tysiącalat – i w tym pokoleniu, i w przyszłych – choćbyto był człowiek bezimienny i nieznany, tak jakten żołnierz, przy którego grobie stoimy…To wszystko: i dzieje ludów, które żyły wrazz nami i wśród nas, jak choćby ci, którychsetki tysięcy zginęły w murach warszawskiegogetta.To wszystko w tej Eucharystii ogarniammyślą i sercem i włączam w tę jedną jedynąNajświętszą OÞarę Chrystusa na placu Zwycięstwa.I wołam, ja, syn polskiej ziemi, a zarazemja: Jan Paweł II papież, wołam z całej głębitego tysiąclecia, wołam w przeddzień świętaZesłania, wołam wraz z wami wszystkimi:Niech zstąpi Duch Twój!Niech zstąpi Duch Twój!I odnowi oblicze ziemi.Tej ziemi!Amen.Warszawa 2 czerwca 1979 r.7