Κείμενα Κυπριακής Λογοτεχνίας, Τόμος Β - Παιδαγωγικό Ινστιτούτο ...

Εισαγωγή στον Β΄ τόμοΟ Στρατής Τσίρκας και ο Θοδόσης Πιερίδηςσε κεντρική οδό του Καΐρου, 1935O ποιητής Παντελής Μηχανικός, ο ζωγράφοςΧριστόφορος Σάββα (δεξιά) και ο ΑνδρέαςΓιαγκόπουλος. Λάρνακα, δεκαετία 1950θα είναι κυρίαρχη στην κυπριακή ποίηση των χρόνων αυτών καικάτω από την άμεση επίδρασή του θα κινηθούν πολλοί ποιητές,όπως οι Λεωνίδας Παυλίδης, Ξάνθος Λυσιώτης, Παύλος Κριναίος,Χριστόδουλος Γαλατόπουλος κ.ά.Την ίδια περίοδο, μια ομάδα ποιητών προσπαθεί ναμεταφυτεύσει στην Κύπρο το κλίμα της ελλαδικής γενιάς του ’20,μια ατμόσφαιρα παραίτησης και φυγής, όπου τον τόνο θα δίνουνένα αίσθημα κόπωσης, ανικανοποίητου και ανίας, η έλλειψηπίστης σε οποιαδήποτε ιδανικό ή αξία. Η νεοσυμβολιστικήνεορομαντικήαυτή τάση (με εκπροσώπους ποιητές, όπως οιΔημητρός Μ. Δημητριάδης, Λευτέρης Γιαννίδης, Άντης Περνάρηςκ.ά.) εμφανίζει μεγάλη διάρκεια και ιδιαίτερη ανθεκτικότητα,καθώς κάποιοι δημιουργοί ακολουθούν την ίδια γραμμή και κατάτα μεταπολεμικά χρόνια (όπως οι Πυθαγόρας Δρουσιώτης, ΛώροςΦαντάζης, Γιώργος Φάνος κ.ά.).Ο Τεύκρος Ανθίας και ο Θοδόσης Πιερίδης θα ακολουθήσουνάλλες κατευθύνσεις και με έντονο τον κοινωνικό χαρακτήρα στοέργο τους, θα γίνουν οι εισηγητές μιας αγωνιστικής, επαναστατικήςποιητικής έκφρασης, που θα εμπλουτίσει και θα ανανεώσει θεματικάκαι υφολογικά την κυπριακή λογοτεχνία της εποχής. Πρόκειται γιαποιητές, οι οποίοι κινήθηκαν στα μεγάλα κέντρα του ελληνισμού,στην Αθήνα και την Αλεξάνδρεια, όπου οι κοινωνικές παράμετροιευνοούσαν ένα κλίμα επιδεκτικό των νέων ιδεολογικών ρευμάτων.Επίσης, κάποια στροφή προς την καθαρή ποίηση και ασαφείςυπερρεαλιστικές ενδείξεις θα παρατηρηθούν προς το τέλος τουΜεσοπολέμου. Τις νέες ανησυχίες και την ανάγκη ανανέωσηςστην ποίηση θα εκφράσουν με το έργο τους ο Νίκος Βραχίμης και,πιο συγκροτημένα, ο Μάνος Κράλης.Την ίδια περίοδο του Μεσοπολέμου, με την επιρροή τωνσοσιαλιστικών ιδεών αλλά και της ελληνικής (ΔημοσθένηςΒουτυράς) και ευρωπαϊκής (Κνουτ Χάμσουν) ρεαλιστικήςπεζογραφίας, η ηθογραφική τάση, κυρίαρχη ήδη στην πεζογραφίααπό τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα, υποχωρείεμφανώς και αντικαθίσταται από ρεαλιστικές απεικονίσεις, μεέμφαση, μάλιστα, στις αρνητικές πλευρές και καταστάσεις τηςκοινωνικής πραγματικότητας. Στα 1921, το βιβλίο του ΝίκουΝικολαΐδη Διηγήματα (πρώτη σειρά) εστίαζε στην ανθρώπινη ζωήαπό μια άλλη οπτική γωνία, καθώς η διεισδυτική ψυχογραφία τουσυγγραφέα συνυφαινόταν με αξιολογικές-κριτικές διαθέσεις γιατην κοινωνική μοίρα του ανθρώπου. Με κοινωνικές προεκτάσειςκαι επηρεασμένο από προσωπικά του βιώματα θα είναι και τοΚΕΙΜΕΝΑ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ14