PAN TADEUSZ Inwokacja Litwo! Ojczyzno moja ... - Weimarer Dreieck

PAN TADEUSZInwokacjaLitwo! Ojczyzno moja! ty jeste ś jak zdrowie.Ile ci ę trzeba ceni ć, ten tylko si ę dowie,Kto ci ę straci ł. Dzi ś piękno ść tw ą w całej ozdobieWidz ę i opisuj ę, bo tęskni ę po tobie.PannoŚwięta, co jasnej bronisz CzęstochowyI w Ostrej świecisz Bramie! Ty, co gród zamkowyNowogródzki ochraniasz z jego wiernym ludem!Jak mnie dziecko do zdrowia powróciła ś cudem(Gdy od płaczącej matki pod Twoj ą opiekęOfiarowany, martw ą podniosłem powiekęI zaraz mogłem pieszo do Twych świąty ń proguI ść za wrócone życie podziękowa ć Bogu),Tak nas powrócisz cudem na Ojczyzny łono.Tymczasem przeno ś moj ę dusz ę utęsknionąDo tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych,Szeroko nad błękitnym Niemnem rozciągnionych;Do tych pól malowanych zbożem rozmaitem,Wyzłacanych pszenic ą, posrebrzanych żytem;Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała,Gdzie panieńskim rumieńcem dzięcielina pała,A wszystko przepasane, jakby wstęg ą, miedząZielon ą, na niej z rzadka ciche grusze siedz ą.Śród takich pól przed laty, nad brzegiem ruczaju,Na pagórku niewielkim, we brzozowym gaju,Sta ł dwór szlachecki, z drzewa, lecz podmurowany;Świeciły si ę z daleka pobielane ściany,Tym bielsze, że odbite od ciemnej zieleniTopoli, co go broni ą od wiatrów jesieni.Dóm mieszkalny niewielki, lecz zewsząd chędogi,I stodo łę mia ł wielk ą, i przy niej trzy stogiUżątku, co pod strzech ą zmieści ć si ę nie może;Wida ć, że okolica obfita we zboże,I wida ć z liczby kopic, co wzdłu ż i wszerz smugówŚwiec ą gęsto jak gwiazdy, wida ć z liczby pługów

Orzących wcześnie łany ogromne ugoru,Czarnoziemne, zapewne należne do dworu,Uprawne dobrze na kształt ogrodowych grządek:Że w tym domu dostatek mieszka i porządek.Brama na wci ąż otwarta przechodniom ogłasza,Że gościnna i wszystkich w gościn ę zaprasza.