Број 30 26.07.2013 - Град Скопје

јули 2013 | 15ВИСТИНСКО ЧУДО ЕКАКО ПРЕЖИВЕАВМЕСтанислав Фајдигер„Ро ден сум во Скоп је иси от мој жи вот го по ми нав воградот на Вардар . Во предземјотресноСкопје сета наша младостсе одвиваше на корзото,во кината, во театарот. Секојапрошетка во околината наградот претставуваше исто такавозбуда и задоволство. Сеживееше мирен, релаксирани спокоен живот. По потеклосум Словенец, татко ми Антон,е дој ден во Скоп је во 1918 го дина.Тоа коб но ут ро на 26 ју ли1963 го ди на ко га се слу чи земјотресотживеевме на улицатаНи ко ла Тес ла или 762, во зградата број 6, во на сел ба та Карпош.Земјотресот предизвикатолку силен удар што зградатасе ни ша ше ка ко да е од кар тон.Започнаа да се превртуваатпредметите, да паѓа малтерот,вратите се заглавија и не можевмеда излеземе. Со крајнисили успеавме да ги пробиемевратите и да излеземе на улицата.Никој од моето семејствоне загина.На улицата не пречекавистински ужас. Имаше уштенеколку удари, земјата се тресеше,сета околина беше обвиенаво прав. Ко га по из вес но времеправта слегна, глетката бешеуште поужасна. Не можевмеда веруваме на сопственитеочи, бидејќи зградата наспротинас, со број 11, со два та пр виката беше речиси пропаднатав земја. Имаше пискотници иповици за помош, се ширешезлокобна неизвесност и страв.Во згра да та зад нас, на чијброј де нес не се се ќа вам, глеткатабеше уште пострашна.Бидејќи надворешните ѕидовибеа урнати, се гледаа катови ивнатрешноста на разурнатитеста но ви. Во нив се гле да а редициод кревети со умрените,потиснати со бетон. Таа сликанема никогаш да ја заборавам.Смртта луѓето очигледно ги затекналана спиење.Сликата во зградата број13 која се наоѓаше во близина,а која најмногу настрада, бешеисто така морничава. Урнатини,споени или сосема уништени ка то ви, се бе ше прав и пепел.Подоцна, зградата во којаживеев ја санираа, се вративменазад и повторно живеевме вонеа. Потоа го продадов станотво Кар пош и се га жи ве ам воблизина на Соборната црква.На местото каде што се наоѓашезгра да та со број 11, пос то е­ше идеја повторно да се крененов станбен објект. Мештанитене дозволија, сметајќи дека еподобро тука да остане зеленилото.Ко га де нес, по тол ку времерамислувам, вистинска среќае што јас и мо е то се меј ствопреживеавме. Токму нашатазгра да издр жа и не се ур на воземјотресот. Непредвидливи сепатиштата во животот".(раскажуваСтанислав Фајдигер ,пензионер )