Zeznania podatkowe - Izba Skarbowa w Szczecinie

Podatnik odliczający wydatki rehabilitacyjne dotyczące osoby niepełnosprawnej będącej na jegoutrzymaniu powinien wykazać organowi podatkowemu, iż faktycznie osoba niepełnosprawna jestna jego utrzymaniu. Z wyroku NSA z dnia 12 lipca 2000r., sygn. akt I SA/Lu 535/99 wynika, iżchodzi tu o taki stan, w którym podatnik zapewnia środki do życia, ponosi koszty związanez wyżywieniem, mieszkaniem oraz innymi potrzebami osoby niepełnosprawnej i należy stanten odróżnić od sytuacji, w której podatnik jedynie sprawuje opiekę nad osobąniepełnosprawną, czy też pomaga jej w trudnej sytuacji życiowej. Z uwagi na to, iż wprzepisach nie określono sposobu, w jaki podatnik powinien wykazać ten stan rzeczy, mają w tymwzględzie zastosowanie ogólne zasady postępowania dowodowego.W przypadku, gdy oboje rodzice łożą na utrzymanie niepełnosprawnego dziecka (bez względu nato, czy pozostają w związku małżeńskim czy nie), to każde z nich ma prawo do ulgi rehabilitacyjnejw wysokości faktycznie poniesionego wydatku (ojciec w wysokości wydatku przez siebieponiesionego, odpowiednio matka w wysokości wydatku jaki sama poniosła). Z tym, że wprzypadku wydatków, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 7, 8 i 14, odliczenie każdego z rodzicównie może przekroczyć kwoty 2280 zł.Na analogicznych zasadach mogą skorzystać biologiczni rodzice niepełnosprawnego dziecka(dziecko pozostaje na utrzymaniu zarówno matki jak i ojca) – (np. w przypadku rodzicówrozwiedzionych).Natomiast warunkiem zastosowania przedmiotowej ulgi przez osobę, która żyje z matką i ponosikoszty związane z wyżywieniem, mieszkaniem i innymi potrzebami niepełnosprawnego dziecka,jest natomiast przyjęcie przez nią niepełnosprawnego dziecka na wychowanie (np. przyjęcie nawychowanie w związku z wystąpieniem do sądu opiekuńczego z wnioskiem o wszczęciepostępowania o przysposobienie dziecka). – odpowiedź MF dla Rzeczpospolitej z dnia30.03.2009r.Rehabilitacja - to przystosowanie do czynnego udziału w życiu społecznym osób, którez powodu wad wrodzonych lub nabytych, choroby lub urazu są kalekami bądź doznałyprzemijającej lub trwałej utraty zdrowia i stały się na stałe lub na pewien czas inwalidami;rehabilitacja jest procesem złożonym, który ma na celu przywrócenie inwalidzie — w możliwiewysokim stopniu — sprawności organizmu oraz poczucia własnej wartości społ., zaw. i rodzinnej.Wyróżnia się rehabilitację leczniczą, społeczną i zawodową. Rehabilitacja lecznicza jestelementem procesu leczenia, a jej celem jest przywrócenie funkcji utraconych w wyniku chorobylub wyrobienia mechanizmów zastępczych; metody rehabilitacji leczniczej obejmują: fizykoterapię,gimnastykę leczniczą, naukę wykonywania czynności codziennych, zaopatrzenie w protezy iaparaty rehabilitacyjne oraz nauczenie posługiwania się nimi. Rehabilitacja społeczna umożliwiaczłowiekowi niepełnosprawnemu zyskanie zdolności do życia w społeczeństwie; obejmujeprzystosowanie inwalidy do pełnienia odmiennej roli społecznej i do nowych form uczestnictwa wżyciu społecznym oraz przygotowanie jego środowiska pod względem psychicznym (akceptacja39