matko boża trąbkowska przyczyń się za nami - Gmina Trąbki Wielkie

PLAN KOLĘDY – Styczeń 20021, wtorek, godz. 18.20, Kleszczewo, od p. Haliny Richert do szkoływłącznie2, środa, godz. 14.00, Kleszczewo Górne, od p. Wenzel do p. Gugałów3, czwartek, godz. 14.00, Kleszczewo Górne, od p. Kankówdo p. Majewskich4, piątek, godz. 18.00, Kleszczewo Górne, od p. Jaśkiewiczówdo leśniczówki5, sobota, godz. 9.00 – 15.00, Ełganowo, ul. Szkolna, lewa stronado p. Łączów6, niedziela, godz. 18.20, Trąbki Wielkie, ul. Polonii Gdańskiej,od p. Kęsych do p. Jacka Preussa7, poniedziałek, godz. 14.00, Ełganowo, od p. Zittermann, Czerniewko,ul. Szkolna, prawa strona do szkoły włącznie8, wtorek, godz. 14.00, Ełganowo, ul. Asfaltowa, od p. Kusajdo p. Machów9, środa, godz. 12.00, Ełganowo, ul. Asfaltowa, od p. Oroń (domy przyszosie), proszę o pojazd10, czwartek, godz. 14.00, Ełganowo, ul. Macierzy Szkolnej,od p. Czerniewskich11, piątek, godz. 14.00, Trąbki Wielkie, ul. Pawłowskiej, od p. Dyksówdo krzyża12, sobota, godz. 8.00, Trąbki Wielkie, ul. Pawłowskiej, od p. Preussówdo bloku „Nadzieja” włącznie13, niedziela, godz. 18.30, Ełganowo, od p. Hennigów do p. Zulewskichi sklepu14, poniedziałek, godz. 14.00, Trąbki Wielkie, ul. Sportowa,od p. Świerczków (bez bloku SKR)15, wtorek, godz. 14.00, Trąbki Wielkie, ul. Pocztowa, od p. Kopickich16, środa, godz. 14.00, Trąbki Wielkie, ul. Parkowa, od p. Kuszówdo p. Gorzyńskich17, czwartek, godz. 14.00, Trąbki Wielkie, ul. Parkowa, dwa bloki18, piątek, godz. 14.00, Trąbki Wielkie, ul. Gdańska, od p. Tkaczyk (bez„Agronomówki”)19, sobota, godz. 8.30, Trąbki Wielkie, „Agronomówka”, ul. Leśna,od p. Ziemianów20, niedziela, godz. 18.20, Trąbki Wielkie, ul. Pocztowa blok nr 121, poniedziałek, godz. 14.00, Trąbki Wielkie, osiedle: ul. Pawłowskiej,Bukowa, Kasztanowa, Akacjowa22, wtorek, godz. 14.00, Trąbki Wielkie, ul. Parkowa „Kasary”,ul. Pasteura od p. Wysieckich, ul. Krótka3

23, środa, godz. 14.00, Trąbki Wielkie, osiedle: ul. Jesionowa, Dębowa,Lipowa, Klonowa, Brzozowa24, czwartek, godz. 14.00, Trąbki Wielkie, ul. Sportowa blok SKR25, piątek, godz. 14.00, Trąbki Wielkie, osiedle: nowi mieszkańcy(po uprzednim zgłoszeniu); od godz. 18.00, Czerniewo, szkołaUwaga1. Z nieprzewidzianych przyczyn plan kolędy może ulec zmianie, w takimprzypadku, by nie zmieniać podanego porządku, w pominiętychrodzinach kolęda odbędzie się po zakończeniu planu.2. Podczas kolędy księdzu będą towarzyszyć nadzwyczajni szafarzeEucharystii.3. Konieczna jest obecność wszystkich domowników, gdyż podczas kolędydokonamy intronizacji Pisma świętego. Sądzę, że każda rodzinaposiada Pismo święte. W razie braku, można nabyć Pismo święteNowego Testamentu w kiosku przykościelnym w cenie 12 zł. Rodziny,których nie stać na ten zakup, mogą otrzymać broszurę z urywkamiPisma świętego, którą otrzymały dzieci i młodzież w każdej parafii.Program wizyty kolędowej1. Poświęcenie mieszkania.2. Na stole nakrytym białym obrusem powinny się znajdować: krzyż (niepożyczamy od sąsiadów), świece, kropidło z wodą święconą (nie zestudni), udekorowane Pismo święte oraz (tam, gdzie są dzieci) niechbędzie namalowana na papierze dowolnie wybrana scena biblijna.3. Modlitwa kapłana z rodziną w postawie klęczącej.4. Jeden z domowników (najlepiej ojciec rodziny) odczyta z Ewangeliiwedług św. Łukasza perykopę o Zacheuszu (rozdział 19 wiersze od 1 do10).5. Kapłan wręczy rodzinie obrazek z informacją zachęcającą do rodzinnejlektury Pisma świętego.6. Na rodzinnym egzemplarzu Pisma świętego szafarz postawi pieczątkęupamiętniającą jego intronizację w rodzinie.7. Na koniec osobista prośba – proszę nie podsuwać mi do siedzenia fotela,a jedynie krzesło lub taboret.Kolęda biskupiaKolęda księdza biskupa w dekanacie Wyżyny Gdańskie (dla wszystkichksięży dekanatu) odbędzie się w poniedziałek 31 grudnia o godz. 10.30w naszym Sanktuarium w Trąbkach Wielkich.4

NIECH SŁOWO BOŻE KSZTAŁTUJEnasze codzienne wysiłki – Styczeń 20021 stycznia: Świętej BożejRodzicielki, Nowy RokLb 6,22 – 27Ga 4,3 – 7Łk 2,16 – 21Składam ci na ten nowy rok życzeniawytrwania w dobrym. Niezaczynasz od nowa. Przed „dziś”stoi „wczoraj”. A „wczoraj” to również„wczoraj” objawień, łask, darów,odkryć, osiągnięć, doświadczeń– niepowtarzalnych, jedynych, którew historii życia ludzkiego, w historiinarodu tworzyć powinny milowekamienie rozwoju. Byle ich nieroztrwonić, żeby się nie rozmyły.A chyba najłatwiej jest je utracić,gdy ci się zdaje, że je masz. Boczłowiek, bo naród może tylko żyć,tylko „być”, a nie „posiadać”. Dobroczłowiecze to jest droga, proces –nie rzecz. W tym nowym roku życzętobie i sobie wytrwania w dobrym.6 stycznia: Objawienie PańskieIz 60,1 – 6Ef 3,2 – 3a.5 – 6Mt 2,1 – 12Ażeby aż tak. Po ujrzeniu gwiazdywybrać się w daleką, nieznanądrogę, by złożyć nowo narodzonemukrólowi żydowskiemu pokłon. Ażebyaż tak? Ze złotem miłości, kadzidłemuwielbienia i mirrą cierpienia.Tylu królów żydowskich rodziło sięjuż na przestrzeni wieków i ażebyaż tak teraz.Jakież to było objawienie? Jakażto prawda ukazała się trzemMagom? W co uwierzyli, czym sięzachwycili, że wyszli w taką dalekądrogę z pokłonem, z darami?Obyśmy aż tak. Oby nam się objawiło,ukazało to, co im. Obyśmyi my przyszli do Niego z pokłonem.Ze złotem naszej miłości, z kadzidłemnaszego uwielbienia, z mirrąnaszego cierpienia. Obyśmy aż takuwierzyli.13 stycznia: 1. Chrzest PańskiIz 42,1 – 4.6 – 7Dz 10,34 – 38Mt 3,13 – 17„Wtedy Mu ustąpił”. Nie narzucajniczego nikomu. Nic na siłę. Nicna gwałt. Nic przemocą, nic zakołnierz, nic na sznurku. Uszanujwolność każdego człowieka. Uratujjego godność. Nawet gdy niema racji, gdy się myli. Nawet gdygrzeszy, gdy błądzi. Tylko w pełnejwolności może człowiek służyć Bogui ludziom.20 stycznia: 2. niedziela zwykłaIz 49,3.5 – 61 Kor 1,1 – 3J 1,29 – 34„Który chrzci Duchem Świętym”.Są kręgi bliskości. Jest krąg rodziny,kolegów w miejscu pracy,ludzi twojego miasta, regionu, narodu,Europy. Jest krąg katolików,5

chrześcijan, wierzących. Ale ponadwszystkie kręgi istnieje jeszcze krągludzi dobrej woli. Bo nawet wśródnajbliższych braci twoich możesznapotkać ludzi, którzy cię chcą wykorzystać,zawładnąć tobą, którzychcą oszukać cię, którzy manipulujątobą dla swoich celów, którzynie popuszczą swojego, którzy cięnie słyszą, nie słuchają, nie chcąsłyszeć.Ponad wszystkie kręgi, w którychżyjesz, wyrasta krąg ludzi dobrejwoli. Gdy natrafisz na człowieka– nieraz z kręgu bardo odległego– który cię słucha, rozumie, którynie chce cię oszukać ani tobą zawładnąć,ale chce ci pomóc, usłużyćci, który jest ci jak brat – chociażbratem nie jest, jak rodak – chociażrodakiem nie jest, jak katolik – choćdo kościoła nie chodzi – jak ktośnajbliższy.27 stycznia: 3. niedziela zwykłaIz 8,23b – 9,31 Kor 1,10 – 13.17Mt 4,12 – 23„Uczynię was rybakami ludzi”. Tonie tylko do Piotra. Nie tylko doApostołów. Nie tylko do swoichuczniów. To do każdego z nas Jezuskieruje te słowa: „uczynię wasrybakami ludzi”. Im więcej jesteśchrześcijaninem, tym większa troskatwoja o zbawienie ludzi: tych,z którymi idziesz przez życie, alei tych, którzy są poza zasięgiem twojegobezpośredniego oddziaływania.O zbawienie dzieci, młodzieży, ludzidorosłych, starych, umierających.Bez tej troski nie byłbyś chrześcijaninem.Bez tej troski nie byłbyśzbawiony.Oprac.ks. E. SzymańskiCZY TWOJA RODZINA CZYTA PISMO ŚWIĘTE?Bóg pozwala człowiekowi poznaćsiebie, swoje istnienie. Niezgłębionymdla nas źródłem poznaniaBoga jest księga Pismaświętego.Katechizm podaje, że Pismoświęte jest zbiorem ksiąg napisanychprzez ludzi pod natchnieniemDucha Świętego.Jest wyjątkową księgą wyłączonąz codzienności, a odnoszącą siędo Boga, który jest samą świętością.Jest święte, bo świętość łączysię z autorstwem Pisma św., a głównymautorem jest Bóg. Pismo świętenazywamy też księgą Staregoi Nowego Testamentu. Łacińskiesłowo „testamentum” jest przekłademhebrajskiego słowa „berit”, cooznacza „przymierze”. Pismo świętejest opisem przymierza, jakieBóg zawarł z człowiekiem na Synaju,a potem posyłając na światswojego Syna.Zbiór ksiąg Pisma św. nazywamyteż „kanonem”, oznacza onregułę lub normę. O włączeniu danejksięgi Pisma św. do obecnego6

zbioru zadecydowała ich autentyczność,uznana przez nieprzerwanątradycję żydowską, a w odniesieniudo Nowego Testamentu, przeztradycję chrześcijańską, sięgającączasów apostolskich. Ostatecznieo włączeniu danej księgi do kanonuPisma św. zadecydował Kościół nasoborze trydenckim (1545 – 1563).Mówimy o dwóch autorach Pismaśw. Głównym autorem jestBóg, a drugorzędnym jest człowiekprzez Niego natchniony. Cooznacza, że człowiek otrzymał natchnienie?Był to nadprzyrodzonywpływ Boga na umysł i wolę piszącegoczłowieka, dzięki któremuczłowiek podjął decyzję spisania,a Bóg czuwał by pisane słowa byłyautentyczne.Treścią Pisma świętego jest Bożyplan zbawienia człowieka orazrealizacja tego planu. Stary Testamentten Boży plan zapowiada,natomiast Nowy Testament jest jegowypełnieniem. Księgi Pisma św.powstały na przestrzeni wielu wieków.Na początku treści biblijnebyły podawane ustnie, potem zaczętospisywać poszczególne księgi.W przekazie Biblii tworzyły sięróżne tradycje opisujące to samowydarzenie, lecz nieco w odmiennysposób. Nie znaczy to, że sądwa lub więcej opisy danych wydarzeń,lecz że ta sama prawdama jakby różne odcienie. Bibliajest księgą ponadczasową, aktualną10 wieków przed narodzeniemPana Jezusa, jak i dwa tysiące latpo Jego przyjściu i to dla wszystkichludzi, również dla nas. Pismoświęte otacza się szacunkiem zewzględu na Boga, który się przeznie objawia.Księgi święte zostały spisanew trzech językach: hebrajskim,aramejskim i greckim. Po hebrajskuspisany został cały Stary Testament.Nowy Testament zostałspisany w języku greckim. TylkoEwangelia według św. Mateuszajest napisana po aramejsku.Wiele wieków teksty Pismaświętego były przepisywane ręcznieprzez tzw. kopistów. By zapobiecbłędom, po przepisaniu liczono ilośćliter i dokładnie sprawdzano przepisanytekst. Podobnie z ogromnąstarannością dokonywano przekładów.Najstarsze tłumaczenie StaregoTestamentu z języka hebrajskiegona język grecki powstało w Aleksandriiw III – II wieku przed Chrystusem.Nazywa się je septuagintąod nazwy 72 mędrców dokonującychtłumaczenia.Całe Pismo święte Starego i NowegoTestamentu z języka hebrajskiegoi greckiego na język łacińskiprzetłumaczył św. Hieronim w latach382 – 406 po Chrystusie. Tłumaczenieto nazywamy Wulgatą.Wulgata po raz pierwszy ukazałasię drukiem w Moguncji w Niemczechw 1454 roku. Jest to tzw.Biblia Gutenberga.Przekładu całego Pisma świętegoz języków oryginalnych na językpolski dokonał ks. Jakub Wujek –jezuita. Zostało wydane drukiemw 1599 r. W roku 1965 wydanozbiorowy przekład Biblii z językóworyginalnych na język polski,7

dokonany przez biblistów polskichpod redakcją benedyktynów z Tyńca.Ponieważ została wydana dlauczczenia tysiąclecia chrztu Polskinazwano ją Biblią Tysiąclecia. Dodziś tym tłumaczeniem posługujemysię w liturgii i katechezie.W drugiej połowie XX w. niektóreksięgi Pisma świętego znane byływ 1549 językach i dialektach, a całośćBiblii przetłumaczona zostałana 250 języków. Ta popularnośćPisma świętego i taka wielość przekładówna języki świata świadczyo jego Bożym autorstwie. W BibliiBóg udziela nam wskazówek,jak możemy osiągnąć życie wiecznei poucza o swojej wielkiej miłoścido człowieka. Biblia podsuwarozwiązania w trudnych chwilachżycia, a gdy jesteśmy w przyjaźniz Bogiem, tę więź umacnia.Pismo święte powinno być czytanei wyjaśniane w tym samymDuchu, w jakim zostało napisane.W interpretacji tekstów biblijnychtrzeba zatem uwzględnić nieprzerwanąTradycję i naukę Kościoła,który ma od Boga polecenie strzeżeniai wyjaśniania słowa Bożego.Urząd Nauczycielski Kościołastwierdza, że nie ma sprzecznościmiędzy danymi naukowymi, a przekazemprawdy zawartej w Piśmieśw. Jeśli takie sprzeczności siępojawią, to należy przyjąć, że alboprawda zawarta w Piśmie św.jest źle rozumiana, albo przesłankanaukowa nie jest dostateczniezbadana. Albowiem źródłemostatecznym tak prawd zawartychw Biblii jak i twierdzeń naukowychjest Bóg. Autorzy Pisma św.posługiwali się terminologią i wiedząo świecie im współczesnym, zapomocą której przekazują prawdęnadprzyrodzoną. Na przykład, opisującstworzenie świata i człowiekaw sześciu dniach, autor natchnionynie miał zamiaru pouczać o sposobiepowstania Ziemi i życia naZiemi, lecz przekazać, że twórcąwszystkiego jest Bóg i że człowiekma w siódmym dniu oddać cześćswojemu Stwórcy.Pismo święte przedstawia historieludzi zwyczajnych, jak mypodlegających prawom cierpienia,przemijania, słabości i grzechu.Jednak ludzie ci liczyli się z Bogiem,szukali Jego pomocy, żyliz Nim w jedności, albo ponosilikonsekwencje swojej niewiary i odwróceniasię od Boga. Bóg i dziśkieruje człowiekiem, jak czynił tokiedyś. Nie usuwa naszych trudności,lecz dźwiga je z nami, jeślitylko zaprosimy Go do swojegożycia i Jemu to życie powierzymy.Św. Augustyn po wielu latachżycia próżnego i zarazem poszukiwańszczęścia, wypowiedział głębokiesłowa „Boże, dlaczego ja Ciętak późno poznałem”.Pismo święte jest księgą danąnam przez Boga na drogę życia. Tuupewniamy się, że Bóg nas kochai gdy wydaje się, że w doświadczeniujesteśmy osamotnieni, Onpomaga dźwignąć ciężary życia, Onpoucza, zachęca do naśladowaniaGo w miłości i ukazuje ostatecznysens życia – szczęście wieczne.Księgą Pisma św. możemy jakżewspaniale chwalić Boga, dziękować8

Mu, przepraszać za grzechy i prosićo łaski. Oto przykłady:Modlitwa uwielbienia BogaChwal duszo moja Pana,Chcę chwalić Pana,jak długo żyć będę;Chcę śpiewać Bogu mojemu,jak długo będę istniał (Ps 146)Wielbi dusza moja Pana,i rozradował się duch mójw Bogu zbawcy moim (Magnificat)Modlitwa dziękczynieniaŚpiewajcie pieśń dziękczynnąPanu,grajcie Bogu naszemu na harfie. . .On daje pokarm bydłu,pisklętom kruka to,o co wołają (Ps 23)Modlitwa przebłaganiaZmiłuj się nade mną Boże,w łaskawości swojej,w ogromie swego miłosierdziazmaż moją nieprawość!Obmyj mnie zupełnie z mojej winyi oczyść mniez grzechu mojego (Ps 51)Modlitwa prośbyNakłoń swe ucho,wysłuchaj mnie Panie,bo jestem nędzny i ubogi. . .Zbaw sługę swego,który ufa Tobie. . .Panie zmiłuj się nade mną,bo nieustannie wołamdo Ciebie. . . (Ps 86)Pokochajmy tę wyjątkową Księgęświata. Biblia bowiem jest mowąPana Boga do nas i potwierdza troskęBoga o człowieka, z którymwielokrotnie zawierał przymierze,aż w końcu przysłał do nas swojegoSyna. Biblia jest fundamentem naszejwiary i wiedzy o miłującym nasBogu. Biblia ukazuje nam wspaniałewzorce dążenia do świętości. Onadaje odpowiedź na nurtujące naspytania o cel i sens życia. Pokochajmytę księgę życia. Czytajmy jąw rodzinie jak czynili to Izraelici,by Boga zaprosić do naszej rodzinyi do naszego życia.Niech będzie księga natchnieniemdo modlitwy i źródłem odpowiedzina trudne problemy życia,pracy, wychowania i uświęcenia.Czytajmy ją codziennie choć kilkawierszy, czy to systematycznie,zwłaszcza Ewangelie, czy na „chybiłtrafił”, czy jako formę modlitwy.Koniecznie podejmijmy zwyczajczytania przed wspólnym rodzinnymniedzielnym i świątecznymobiadem, jak to wielu czyni przedrozpoczęciem Wieczerzy Wigilijnej.Ona umili Twoje życie. Dlatego podejmujemyinicjatywę intronizacjiPisma św. w rodzinach w czasiekolędy, by przywrócić mu należnemiejsce w życiu katolickiej rodzinyi wypełniać wezwanie papieża do„wypłynięcia na głębię” (duc in altum)w nowym tysiącleciu i nowymwieku od przyjścia Pana Jezusa naświat. Niech On nas nadal oświecai poucza przez słowo życia czyliprzez Pismo święte.ks. E. Szymański9

ŻYCIE RELIGIJNE W WIELKICH RELIGIACH ŚWIATAISLAMWierni islamu nazywają się teżmuzułmanami lub mahometanami(od imienia założyciela). Wierząw jednego Boga, którego nazywająAllachem. Bóg (Allach) objawiłswoją wolę i naukę za pośrednictwemProroka Mahometa. Treśćtego objawienia spisana jest w świętejksiędze islamu jaką jest Koran– odpowiednik naszej Biblii. Koranodnosi się do wszystkich dziedzinżycia, tak religijnego, jak i politycznegoczy gospodarczego. Świętymiksięgami są też: Tora, czyliPięcioksiąg Mojżesza i Ewangelie.Muzułmanie uważają się za duchowychsynów Abrahama. UznająPana Jezusa jako proroka, którycudownie przyszedł na świat z MaryiDziewicy i rangą jest niższy odMahometa.Życie religijne opiera się namodlitwie odmawianej pięć razyw ciągu dnia z twarzą skierowanąw kierunku świętego miasta Mekki.Dniem świątecznym muzułmanówjest piątek. Wielkim wydarzeniemreligijnym islamu jest ramadan –post trwający cały miesiąc na przełomielistopada i grudnia. Za swójreligijny obowiązek muzułmanieuważają jałmużnę i przynajmniejraz w życiu odbycie pielgrzymki doMekki, a także walkę o to, aby prawaKoranu zapanowały na całymświecie.Islam dzieli się na dwa wielkieodłamy: sunnitów i szyitów.Większość muzułmanów stanowiąsunnici. Sunnici mają cztery szkołyprawne powstałe w VIII i IX wieku,które opracowały system religijnyislamu. Są to szkoły: malikicka,hanaficka, hanbalicka i szafi’icka.Szyici poza Mahometem czcząAlego, który był zięciem ProrokaMahometa. Szyici dzielą się nadwa odłamy: immamitów czczącychdwunastu immamów (są to duchowiprzywódcy religii) i ismailitów,czczących tylko siedmiu pierwszychimmamów.Rok religijnyMahometańska rachuba czasuliczy się od roku hidżry, czyli wywędrowaniaw 622 r. naszej eryProroka Mahometa z Mekki doMedyny. Wyznawcy islamu stosująrok księżycowy, podobnie jak Żydzi.Dzień rozpoczyna się nie rano,lecz wraz z zachodem słońca. W Libiipoczątek czasu mahometanieliczą od śmierci Proroka, czyli od632 r. Dniem świętym jest piątek.W tym dniu gromadzą się na uroczystejmodlitwie, w której powinnouczestniczyć co najmniej czterdziestuwiernych. Centralną częściąnabożeństwa piątkowego jest kazanie(homilia).10

Święta islamskieMuharram1 muharrama to w naszym pojęciuNowy Rok, który rozpoczyna sięw połowie naszego miesiąca kwietnia.Mahometanie obchodzą wtedyDzień Odpuszczenia Win, obdarowująsię upominkami i poświęcajączas na opowiadania o ProrokuMahomecie i jego rodzinie.AszuraŚwięto obchodzone 10 dniapierwszego miesiąca roku w całymislamie jako jedno z najważniejszych,w którym wspominająśmierć męczeńską Al-Husajna, synaimmama Alego, który zginąłpodczas działań wojennych w 680roku.W tym dniu w większych ośrodkachmahometańskich urządzanajest pasja przedstawiająca męczeństwoAl-Husajna. Zawodzenia i płaczestanowią nierozerwalną częśćrytuału pielgrzymkowego do sanktuariówspoczynku poszczególnychimmanów z pierwszego okresu istnieniaich religii.W Turcji w tym dniu wspominasię uratowanie Arki Noegona górze Ararat. Świąteczne potrawyzłożone są z czterdziestuskładników. Częstuje się nimi domownikówi gości.HidżiraJest to święto obchodzone napamiątkę wywędrowania w 622 r.Proroka Mahometa z Mekki doMedyny. Obchodzą go muzułmanie1 dnia miesiąca rabi al-awwal.Natomiast dwunastego dnia tegomiesiąca (niektóre odłamy 17 dnia)obchodzą urodziny Proroka Mahometa.Mahomet urodził się około570 r. w Mekce. Wydarzeniu temutowarzyszyły liczne cuda: rozbrzmiewałygłosy z nieba, ziemięogarnęło niezwykłe światło, ukazalisię aniołowie sławiący Boga.W Turcji w święto urodzinProroka meczety jaśnieją lampamii światłami. Samo święto Turcynazywają Świętem Światła. W Pakistanieobchodzone jest ono przezcały miesiąc.Noc Poczęcia ProrokaŚwięto obchodzone jest w pierwszychczterech dniach siódmegomiesiąca roku. Zgodnie z tradycjąna czole ojca przyszłego ProrokaAbd Allaha pojawiła się światłośćBoska, która przeniosła się następniena łono matki Proroka Aminy.Przez 4 kolejne noce meczety rozjaśniająpłonące lampy.Noc Wniebowstąpienia27 dnia miesiąca radżaba (siódmegomiesiąca roku) obchodzi siępamiątkę wzięcia do nieba ProrokaMahometa. Według tradycjiw nocy przyprowadzono Prorokowiwierzchowca, na którym, poprzedzonyinnymi prorokami, w asyściearchanioła Gabriela, udał się doJerozolimy. W czasie podróży widziałwiele cudów między niebema ziemią. W kolejnych niebach spotkałprzyjaciela Boga – Abrahama,Mojżesza i Jezusa oraz innych prorokówzebranych, by go powitaći odmówić z nim modlitwę. Wedługinnej tradycji Prorok, przebudzony11

ze snu przez archanioła Gabriela,na wierzchowcu udał się do Jerozolimy.Tu przyniesiono mu pięknądrabinę, po której wspiął się donieba. Wędrując przez siedem sferniebieskich spotkał: Adama, Jezusai Jana Chrzciciela, Józefa, Indrisa,Aarona, Mojżesza, wreszcie w szóstymniebie Abrahama. Dotarł dosiódmego nieba, gdzie ogląda Bogatwarzą w twarz. Bóg polecił jegowyznawcom 50 razy modlitwęw ciągu dnia, ale Prorok wyjednałzgodę Boga na 5 obowiązkowychcodziennych modlitw dla swoichwyznawców.Urodziny Alego13 dnia wspomnianego siódmegomiesiąca roku islamici czcząurodziny zięcia Proroka Mahometa,który był pierwszym immamemich religii.Noc NiewinnościCo roku, z 14 na 15 dzień miesiącaósmego mahometanie błagająAllacha, aby przebaczył im wszystkiegrzechy popełnione w ciąguroku.Ramadan – miesiąc postuPost ten przypada na połowęnaszego grudnia i stycznia. Trwacały miesiąc codziennie od wschodudo zachodu słońca. Cały dzieńwierni zobowiązani są do powstrzymaniasię od jedzenia, picia, używekoraz współżycia małżeńskiego.Post jest nakazem Boga. Zwolnienisą starzy, chorzy oraz dzieci. Napodstawie specjalnego zezwolenia,niektóre zawody (na przykład piloci)są zwolnione z postu, ale w zamianmają przez miesiąc karmićubogiego takim pożywieniem, jakiesami przyjmują lub złożyć na tencel ofiarę. Post włącza wyznawcówdo wielkiej wspólnoty wszystkichwierzących. Post u muzułmanówbyłby nieważny, gdyby w tym czasiekłamał, oszukiwał bądź przeklinał.Dobrym zwyczajem czasu postujest troska o ubogich i prośba skierowanado Boga o przebaczeniegrzechów. Post jest czasem pokuty.Noc SiłyŚwięto obchodzone w 27 nocpostu w miesiącu ramadan. Jestświętem Koranu, które obchodzi sięuroczyście, podobnie jak w chrześcijaństwieNoc Bożego Narodzenia.Święto Przerwania PostuJest obchodzone na zakończenieramadanu czyli miesięcznegopostu. Nazywa się go też ŚwiętemDziękczynienia, bo jest czasem podziękowaniaBogu za umożliwienieprzetrwania postu i za otrzymanieprzebaczenia wszystkich grzechów.W czasie tego święta wierni obdarowująsię słodyczami, odwiedzająprzyjaciół i krewnych. Bogatsi z tejokazji wspierają materialnie potrzebujących.Święto Ofiar, pielgrzymkaJest to święto związane z pielgrzymkądo Mekki i trwa czterydni. Święto to jest zapowiedziązmartwychwstania. Opiera się onona opowiadaniu o ofierze Abrahamaz syna Izaaka. Bóg wypróbował12

posłuszeństwo Abrahama, a w zamianza Izaaka przyjął ofiarę z baranka.Wiele rodzin kupuje barankai jedną trzecią część przekazujeubogim, następną trzecią częściąobdarowuje krewnych, a pozostałąprzeznacza na ucztę. Wierni w toświęto idą do meczetu na modlitwęoraz obdarowują się prezentami.Bogatsi muzułmanie podejmują siępomóc w pokryciu kosztów szkołyubogiego krewnego czy innegopotrzebującego.Raz w życiu muzułmanin powinienodbyć pielgrzymkę do Mekkiczyli tzw. hadżdż. Jest to obowiązekreligijny wszystkich dorosłych mężczyzni kobiet. Mała pielgrzymka– umra, może odbyć się w dowolnymczasie i właściwa pielgrzymka– hadżdż odbywa się raz w rokuw określonym terminie, a mianowiciedziesiątego tygodnia po zakończeniupostu, co łączy się z ostatnimmiesiącem ich roku. W świętymmieście Mekce i okolicach przebywająpielgrzymi trzynaście dni.Mężczyźni przyodziani są w dwapasy białego płótna bez szwów orazobuci w sandały również bez szwów,natomiast kobiety nie muszą miećjednakowego stroju.W czasie pielgrzymki muzułmaniewstępują w stan uświęcenia,dlatego wyrzekają się polowania,obcinania paznokci, włosów, nieścinają drzew, nie używają siłyi powstrzymują się od współżycia.W Mekce siedmiokrotnie obchodząAk-Kabę (Dom Boży z CzarnymKamieniem), jako największą relikwiąislamu. Potem siedmiokrotnieszybko procesyjnie przechodząmiędzy znajdującymi się w okolicyMekki dwoma pagórkami: As-Safai Al-Marwa. Wiąże się to z przekazembiblijnym o oddaleniu przezAbrahama drugiej żony Hagar, któraz owych pagórków wyglądała karawanybądź źródła, by zaopatrzyćsię w wodę dla siebie i syna Ismaela.Szybkie przebycie tej drogiinni tłumaczą ucieczką Abrahamaprzed szatanem. Potem pielgrzymiwyruszają na górę Ararat (miejscearki Noego). Tu miał ProrokMahomet wygłosić ostatnie kazanie.Następnie w dolinie zbierająkamienie i wracają na drogę międzydwa wzgórza, którą ponowniesiedem razy procesyjnie przechodzą,a następnie jest ceremonia kamienowaniaszatana rzucając przeztrzy dni po siedem kamyków w trzykamienne słupy. Jeszcze w Mekceponownie 7 razy okrążają świątynięz Czarnym Kamieniem i powracajądo siebie.Obrzędy cyklu życiaDzień urodzinCiążę i narodziny w Koraniewiąże się ze zmartwychwstaniem.Nowo narodzonemu dziecku doprawego ucha szepce się modlitwę,a do lewego wyznanie wiary.Przy przecinaniu pępowiny nadajesię noworodkowi imię.Uroczyste nadanie imienia następujew szóstym lub siódmymdniu po narodzinach. Najczęściejnadaje się imię Proroka lub członkówjego rodziny. Podczas ceremoniiobcina się kosmyk włosów, którysię waży, a jego równoważność13

LIST EPISKOPATU POLSKIna temat bezrobociaList jest wezwaniem do ogólnonarodowejdebaty nad palącym i narastającymproblemem bezrobocia,występującego nie tylko w Polsce, alei w innych krajach naszego kontynentu.Biskupi nie podają w nim gotowychekonomicznych rozwiązań, tobowiem należy do kompetencji świeckich,natomiast zapraszają do konstruktywnegodialogu, pracodawców,związki zawodowe, polityków i rząd.To oni wspólnie powinni wypracowaćprogram walki z bezrobociem, którymógłby być zaakceptowany przezwszystkie środowiska.I. zawiedzione nadziejePo upadku systemu komunistycznegoPolska stanęła wobec nowychwyzwań i zagrożeń, dotąd nieznanych.Po 1989 r. znalazła się w sytuacjiwyniszczenia materialnego i moralnego.Tymczasem społeczeństwo,po długich latach upodlenia, domagałosię od rządzących natychmiastowychi namacalnych rezultatów:dobrobytu i zaspokojenia słusznychaspiracji.Wielu bowiem ludzi bezkrytycznieoczekiwało, że upadek marksizmuoznacza automatycznie powstaniesprawiedliwego społeczeństwa,a wolny rynek, zapewni wszystkimdobrobyt. Politycy nie umieliwypracowanego planu długofalowegowychodzenia z kryzysu. Nadtokorupcja występująca na wszystkichszczeblach władzy oraz chęć szybkiegowzbogacenia za wszelką cenę,przy tym narastająca przestępczość,dopełniły czarę goryczy. Stąd, mimoniewątpliwych osiągnięć, Polskaznalazła się w sytuacji poważnegokryzysu natury tak gospodarczej jaki moralnej (przestępczość, rozwarstwieniespołeczne na nowobogackichi biednych). Społeczeństwo zaczynatracić nadzieję na lepszą przyszłość.Te problemy przynaglają Episkopatdo zabrania głosu, by ukazaćnarastający problem obejmujący całespołeczeństwo, napiętnować grzechyspołeczne związane z konsumizmem,bogaceniem się jednych kosztem nędzydrugich. Biskupi zwracają uwagę,że nie da się rozwiązać „kwestiispołecznej” bez odniesienia jej dowartości ewangelicznych.II. Bezrobocie problememświatowymJest ono jednym z palących problemównaszych czasów. Powodujeniepewność jutra, wytwarza lęko utrzymanie założonej rodziny, prowadzido psychicznego załamaniai poczucia bezradności oraz niepotrzebnościżycia.Obecnie dotyka ono kraje nawetnajbardziej rozwinięte, takie jakStany Zjednoczone czy Japonia –w granicach kilku procent. W krajachUnii Europejskiej osiąga ponaddziesięć procent, a w Polsce ponad16 procent, czyli trzy miliony ludzi15

zdolnych do pracy jest jej pozbawionych.Szczególnie dosięga ono terenyrolnicze i regiony północno-wschodnienaszego kraju. Tu dochodzi onodo 1/5 ludzi zdolnych do pracy. Niepokojącyjest fakt, że 30 procentbezrobotnych stanowią ludzie młodziw przedziale wiekowym 18 – 24lat. Również ludzie z wyższym wykształceniemw wielu kierunkachzawodowych mają trudności ze znalezieniempracy i obejmuje to około3 procent absolwentów. Nie wystarczytu przytaczać tylko procenty, boproblem jest o wiele poważniejszy. Zakażdym procentem bezrobocia kryjąsię konkretni ludzie i ich rodziny.Jest ono złem, a gdy rozmiary jego siępowiększają, urasta do rangi klęskispołecznej. Szczególnie niebezpieczniewpływa na młodych, wzbudzającw nich poczucie frustracji i kierującich na drogę przestępstwa. Prawiejedna trzecia społeczeństwa polskiegodotknięta jest skutkami bezrobocia.Przed administracją państwowąi zrzeszeniami społecznymi stajenajpilniejsze zadanie, by przystąpićdo leczenia choroby bezrobocia, boodwlekanie tego zadania może byćnieuleczalnym złem społecznym.III. Godność pracy ludzkiejW świetle nauki Kościoła pracajest rozumiana jako realizacjapowołania człowieka do udziałuw stwórczym dziele Boga. „Rośnijcie.. . i czyńcie sobie ziemię poddaną”czytamy w Księdze Rodzaju.(Rdz 1,28).Praca jest drogą do świętości, jestsłużbą społeczeństwu i sposobem pozyskaniaśrodków do życia. Jest więcdla człowieka dobrodziejstwem, fundamentalnymprawem oraz jednymz podstawowym obowiązków. To Bóg,który uczynił człowieka na Swoje podobieństwo,powołał go do pracy. Jużpierwsi ludzie uprawiali ogród Eden(raj) a ich synowie byli Kain – rolnikiem,a Abel – pasterzem. Prawodo pracy wypływa nie tylko z prawado wyżywienia lecz z prawa do byciaczłowiekiem. Prawo do pracy nie powinnobyć wymieniane wśród takichpraw, jakie ma do zagwarantowaniaczłowiekowi państwo, na przykład:prawo do opieki zdrowotnej, prawodo nauki, prawo dostępu do dóbrkultury, prawo do ochrony prawnej.Prawo do pracy jest konsekwencjąnatury ludzkiej, jest prawem ludzkiejosoby. Wnikliwie przedstawił ten problemOjciec Święty w czasie jednejz pielgrzymek do Ojczyzny (1999 r.)w Sosnowcu. Powiedział, że pracajest wielkim dobrem człowieka, choćtrudnym dobrem. Przez nią człowiekrealizuje siebie, stając się po prostubardziej człowiekiem. W pracyczłowiek okazuje się twórcą, gdyż realizujezamysł Boży, który powierzyłczłowiekowi ziemię do „twórczegowłodarstwa”. Przez pracę człowiekwspółtworzy z Bogiem i to stanowinajgłębszy sens i godność pracy.Praca czerpie największą wartośći wzniosłość z Bożego nakazu, abyczynić sobie ziemię poddaną. Pracapozbawiona tej Bożej godności przybieraniebezpieczne formy. Zaczynasię liczyć nie człowiek, a zysk. Człowiekstaje się narzędziem produkcji.Takie przejawy pojawiają się i w naszymkraju. W imię rachunku ekonomicznegopozbawia się ludzi pracy,a co za tym idzie, również środków16

na utrzymanie rodziny. Dla zwiększeniaprodukcji i związanego z tymzysku przez przedsiębiorstwo, nie liczysię wysiłek człowieka, lecz cenaproduktu, a wynagrodzenie nie odpowiadaponiesionemu trudowi. Nadtow wielu wypadkach pozbawia siępracownika prawa do godziwego wypoczynkui dysponowania własną codziennością.Nie uwzględnia się teżpraw moralnych czy religijnych swoichpracowników.Bezrobocie nie jest tylko brakiempracy i brakiem środków utrzymania,ale jest poniżeniem godnościczłowieka i wywołuje poczucie niepotrzebności,odrzucenia przez społeczeństwo,co prowadzi do deformacjiosobowości, a także do kryzysu w rodzinieczy w małżeństwie. Ponadtowywołuje niepokój o jutro, stresy,konflikty i popycha w uzależnienia(alkohol, narkotyki), prowadzi do postawaspołecznych i poczucia niskiejwłasnej wartości.Dlatego Kościół nie godzi się z wysuwanądziś tezą, iż nie da sięrozwiązać problemu bezrobocia. Toświadczyłoby o rezygnacji z odpowiedzialnościi sprzeniewierzenie sięnakazowi Boga, który wypowiadającsłowa: „czyńcie sobie ziemię poddaną”obdarzył każdego człowieka powołaniemdo współtworzenia świata.Ojciec Święty w przemówieniu doCzłonków Międzynarodowej OrganizacjiPracy w Genewie 15.06.1982 r.powiedział: „Trudno mi uwierzyć, byludzkość zdolna do tak wspaniałychosiągnięć naukowych i technicznych,nie była w stanie. . . znaleźć słusznychi skuteczniejszych rozwiązańdla tak istotnie ludzkiego problemu,jakim jest zatrudnienie”. A podczaspielgrzymki do Ojczyzny w 1999 r.powiedział też: „Proszę Boga, żebyrozwój ekonomiczny naszego krajui innych państw szedł w tym kierunku,by wszyscy ludzie – jak mówiśw. Paweł – pracując ze spokojemwłasny chleb jedli” (Tes 3,12). Głośnoo tym mówię, bo chcę, byściepoznali: – że wasze sprawy są bliskiePapieżowi i są bliskie Kościołowi”.Kościół w Polsce będzie upominał sięo prawa człowieka, w tym o prawodo pracy i o godziwe warunki pracy.Będzie uczył o przewadze wartościduchowych nad materialnymi, prymacieczłowieka nad rzeczą, etykinad techniką, pracy nad zyskiem.Biskupi polscy w niniejszym liściepodkreślają, że bezrobocie w naszymkraju jest trudnym do rozwiązaniaproblemem. Mają świadomość,że wskazanie technicznych metodrozwiązania tego zjawiska wykraczapoza ich kompetencje i nie należydo mandatu „przepowiadania”. Padająjednak pewne sugestie ogólne.Przestrzegają przed złudnym lansowaniemidei zapewnienia każdemupracy oraz wykorzystywania bezrobociado politycznych rozgrywekwyborczych. Często politycy obiecująrozwiązanie tego problemu, alenie wskazują sposobów rozwiązaniai w ten sposób oszukują opinię społeczną.Nasi Pasterze kierują wezwaniedo ludzi wierzących i ludzi dobrejwoli do podejmowania wszelkichinicjatyw – w kierunku ulepszania„porządku doczesnego” w świecie.Kierowani zmysłem chrześcijańskimniech zadadzą sobie pytanie, czy wystarczytylko krytykować zaistniałąniesprawiedliwą rzeczywistość, czyraczej pomyśleć, co robić, by ją zmieniać.Łatwiej jest oskarżać innych,17

niż zrozumieć, że nikt nie jest bezwiny, i że trzeba wymagać poprawyod siebie, czyli jakiegokolwiek zaangażowaniawobec tak olbrzymiejskali bezrobocia.IV. Czy sytuacja bez wyjścia?Do ekspertów należy opracowanieprogramu ograniczenia bezrobociaw oparciu o kompetencje i z respektowaniemgodności człowieka.Do zadań Kościoła natomiast należywskazać na aspekt moralny tegoproblemu i ogólne środki zaradcze.Ludziom pozbawionym pracy należysię z obowiązku moralnego pomocmaterialna do utrzymania rodziny.Przy czym tej pomocy nie należyoceniać jako stałej zasady lecz w formieprzejściowej, pomagając zarazemw znalezieniu zatrudnienia.Pomoc bowiem w formie zasiłkudla bezrobotnych nie rozwiązujekwestii moralnych, które temu bezrobociutowarzyszą. W polskiej rzeczywistościprawie 80 procent bezrobotnychstraciło wg obecnego ustawodawstwaprawo do zasiłku. Niemożemy być bezczynni wobec tegozjawiska. Nie można też pogodzić sięz tak zwaną deklasowością społeczną:stałymi zatrudnionymi i stałymi bezrobotnymi.Otrzymujący zasiłek mająobowiązek poszukiwania miejscapracy a prawodawcy, związki zawodowe,wspólnoty społeczne i władzepaństwowe muszą dołożyć wszelkichstarań, by więcej zwrócić uwagę napracę i jej godność, niż na sam zysk.W obecnej dobie okazuje się też, żeprzedsiębiorstwa mniejsze, charakteryzująsię większą stabilnością narynku i stwarzają możliwości zatrudnieniapewnej, niewielkiej liczby bezrobotnych.Do zadań władz państwanależy też troska o ubezpieczeniespołeczne bezrobotnych i tworzeniewarunków szybkiego przekwalifikowaniasię tracących pracę, by mogliją znaleźć w przedsiębiorstwach rozwijającychsię i dochodowych.Kościół, zabierając głos w tej sprawie,pragnie odwołać się do sumieniai w swoim nauczaniu wychowywać ludzi„sumiennie”. Powiększanie bezrobocianie przynosi korzyści przedsiębiorstwom,przeciwnie – wszyscyponoszą straty. Ludzie bezrobotniniech nie popadają w depresję, aleszukają sposobu przekwalifikowaniazawodu i wsparcia w różnych zrzeszeniachpracowniczych.Nie można z rezygnacją godzićsię z bezrobociem, jako istniejącymfaktem życia społecznego. Jest ononieuniknione tam, gdzie w ekonomiistawia się tylko na zysk za wszelkącenę. Tymczasem należy poszukiwaćkompromisu między prawamiekonomii i prawami osoby ludzkiej,w tym niezbywalnym prawem dopracy, uwzględniającej godność człowiekapracy. Przedsiębiorstwo ma nietylko gromadzić zyski, ale musi braćpod uwagę czynnik ludzki, moralny,człowieka pracującego. Kościół zabiegao stałe dowartościowanie pracyludzkiej pod kątem jej celowości,jak i godności pracującego robotnika.Ta świadomość powinna towarzyszyćpracodawcom jak i twórcom nowegoprawa pracy.Najistotniejsza przyczyna problemówspołecznych, a zatem i tychzwiązanych z bezrobociem, tkwiw sercu człowieka. Rozwiązywanietego problemu musi rozpocząć się18

od powrotu do prawdy o godnościczłowieka. Potrzebna jest wielkapraca Kościoła na polu formowaniasumienia pracodawców, ustanawiającychprawo, jak i pracujących, bytraktowali pracę jako współtworzenieświata z Bogiem Stwórcą. Kościółma świadomość, że pierwsząjego drogą jest człowiek, a kluczemdo rozwiązywania kwestii społecznejjest Ewangelia wprowadzona w życieindywidualne i społeczne.Oprac.ks. Edward SzymańskiTYŚ JEST MÓJ SYN UMIŁOWANYDzisiaj kieruję swoje oczy w stronęrzeki Jordan, aby rozwiać wątpliwości,które pewnie czasami powstają.Rzeka ta biorąca swój początekz trzech źródeł, stała się miejscemudzielania chrztu przez Jana Chrzciciela,jak również miejscem przyjęciaChrztu przez Jezusa.Jan, kuzyn Jezusa, zaledwie paręmiesięcy starszy, jest jedynym synemElżbiety i Zachariasza, równieżzapowiedzianym przez Anioła.Rozpoczynając swoją działalnośćpubliczną, zapowiedział nadejście JezusaChrystusa, ale także udzielałchrztu w Jordanie, dlatego też wielusądziło, iż to właśnie on – Jan – jesttym zapowiadanym przez ProrokówMesjaszem. Jako człowiek żył bardzoskromnie, zachowując bardzo surowezasady moralne.W tym czasie władca Herod,w przeciwieństwie do Jana, żyłw przepychu i rozpuście. Człowiek,który chciał zgładzić dziecię Jezus,zarządził rzeź wszystkich chłopcówdo drugiego roku życia, aby zawczasupozbyć się „niepewnego dziecka”.Herod również odebrał swojemu bratużonę – Herodiadę.Na rzucone przez Jana Chrzcicielapublicznie oskarżenie przeciwkowładcy o rozwiązłość, żona jegoHerodiada uknuła spisek, który doprowadziłdo uwięzienia, a następnieścięcia głowy Jana Chrzciciela.Gdy Jezus modlił się nad rzekąJordan, zstąpił Duch Święty, a z niebaodezwał się głos: „Tyś jest mój Synumiłowany, w Tobie mam upodobanie”– ta chwila wskazuje na rozpoczęciepublicznej działalności JezusaChrystusa.Myślę, że warto tutaj wspomniećNawiedzenie Maryi w domu swejkrewnej Elżbiety, która to wówczaswypowiedziała tak znamienne i pamiętnesłowa: „A skądże mi to,że Matka mojego Pana. . . Błogosławionajesteś między Niewiastami”,na które to Maryja wypowiada słowahymnu: „Wielbi dusza moja Pana.. . albowiem wejrzał na uniżeniesłużebnicy swojej. . .”Elżbieta i Maryja, Zachariasz i Józef,Jan i Jezus – poniżenie i wywyższenie;ból i radość; śmierć i życie;nasza wędrówka zmierzająca doszczytu blasku chwały, gdzie: „ani łzanie popłynie” – dana nam obietnicażycia wiecznego; nadzieja radościwiecznej.Halina Kanka19

ŚW. RÓŻA Z LIMYNazwano ją „Pierwszym kwiatemświętości”, darowanym światuprzez Amerykę Południową. Urodziłasię w Limie, stolicy Perui tam przeżyła całe swoje życie.Rodzice jej, Kasper Flore i MariaOliva, średnio zamożni, pochodziliz Hiszpanii i przybyli, jak wieluówczesnych Hiszpanów – do Peru.Byli to małżonkowie szczerze przywiązanido Kościoła i wiary świętej.Prowadzili głębokie i wzorowe życiereligijne i te zdrowe zasadypobożności wszczepiali swojej córceIzabeli (Elżbiecie), bo takie imięotrzymała na chrzcie świętym. Zewzględu na delikatną cerę, matkanazwała ją Różą i tak już zostało.Urodziła się 20 kwietnia 1586 roku.Dość wcześnie przyjęła I Komunięświętą i sakrament bierzmowania,którego udzielił jej biskup Limyśw. Turybiusz.Od młodości odznaczała się głębokąwiarą, pobożnością i wiernymwypełnianiem Bożych przykazań.Zresztą atmosfera domowa całkowicietemu sprzyjała. Rodzice dbalio jej wykształcenie. Dość wcześnienauczono ją czytania i pisania. Wieleczytała, a szczególnie lubiła czytaćPismo święte. Urzekały ją słowaśw. Pawła do Koryntian: „Niewiastaniezamężna i dziewica troszczy sięo sprawy Pana, o to, by była świętai ciałem i duchem”.Już dość wcześnie postanowiła,że będzie starać się całkowicieprzypodobać Chrystusowi i dlategosposobiła się do życia pełnego wyrzeczeniai modlitwy. Matka dumnaz urody córki chciała, by Róża podobałasię wszystkim i dlatego bardzoją stroiła. Róża wprawdzie nie odmawiałamatce – nie chcąc robić jejprzykrości – ale czyniła to z niechęcią.Wewnętrznie nie była dotego przekonana. Pracowała bardzosumiennie przy warsztacie tkackimi w zawodzie krawieckim, a czyniłato wszystko, aby pomagać rodzicom.Była ich dumą i radością, pełna miłości,oddania i posłuszeństwa. Zawszelką cenę rodzice chcieli wydaćją za mąż, za bogatego człowieka.Ona jednak zdecydowanie odmawiałaspełnienia ich życzenia, przezco wiele wycierpiała – zwłaszcza odmatki, która prosiła, groziła, a nawet– wprost maltretowała. Różabardzo cierpiała z tego powodu,jednak zdecydowała się odmówić.Postanowiła bowiem poświęcić swojeżycie bez reszty Chrystusowi.W dwudziestym roku życia, rodzicewidząc, że w żaden sposób nieskłonią jej do małżeństwa, pozwolilijej wstąpić do trzeciego zakonu św.Dominika. Jako tercjarka pozostawałanadal w domu rodzinnym. Zajmowałaosobny domek w ogrodzie.Podwoiła swoje posty i umartwienia,modlitwy i nocne czuwania,surowe pokuty i wyrzeczenia, cospowodowało, że otoczenie poczęłouważać ten sposób jej postępowaniaza niewłaściwy, względnie nienormalny.Zaczęto nią pogardzać. Pan20

natomiast obdarzał ją coraz to nowymiłaskami, przede wszystkimdarem modlitwy.Jej usunięcie się od świata, odmawianiesobie pokarmów i napojów,częste zachwyty i ekstazy wieluuważało za fałsz i obłudę, histerię,a nawet za opętanie przez szatana.Oddając się niezwykłym umartwieniomi postom, przekraczającymnormalne granice wytrzymałościludzkiej, była niezrozumianaprzez otoczenie. Przez cały WielkiPost nie jadła nawet chleba, lecz –jak przekazała tradycja – spożywaław ciągu dnia jedynie pięć pestekcytrynowych. Przy tym wszystkimznosiła wiele cierpień i prześladowańzłego ducha, jak równieżbolesne dolegliwości ciała i różnechoroby, od otoczenia – obelgii oszczerstwa. To wszystko przyjmowałachętnie, skarżąc się jedynie, żejeszcze na więcej zasłużyła z powoduswoich grzechów.Wiele cierpiała – bezwład członków,omdlenia, ataki słabości. . . towszystko znosiła spokojnie z poddaniemsię woli Bożej. Pan ją doświadczał,a ona błagała o miłosierdzieBoże dla grzeszników i łaskę przebaczenia.W szczególny sposób umiłowałacierpienia Chrystusa, rozważającJego mękę; szczególnie w piątkiw godzinach popołudniowych przeżywaławraz z Chrystusem całyogrom jego cierpień i udręczenia.Za patronkę w dążeniu do świętościi doskonałości obrała sobie św.Katarzynę Sieneńską – również dominikankę.Rozczytywała się w jejpismach, zgłębiała tajemnicę jej życiai świętości. Na niej wzorowałaswoją miłość i oddanie się Chrystusowi.W swej modlitwie i kontemplacjidoszła do mistycznego zjednoczeniaz Chrystusem. Życie kontemplacyjnełączyła z życiem czynnym,z działalnością dobroczynnąw posłudze ubogim, chorym, opuszczonymi potrzebującym pomocy.Służąc im wiedziała, że służy cierpiącemuw nich Chrystusowi.W życiu swoim wiele cierpiała;najpierw od rodziców, potem od otoczenia;przeżyła śmierć rodziców,samotność i opuszczenie, oschłośćducha i najrozmaitsze doświadczeniawewnętrzne oraz cierpieniai dolegliwości fizyczne. To wszystkonadwyrężało jej siły. Zbyt wielecierpiała. Wszystko jednak znosiłaz miłości do Chrystusa, w duchupokory i umartwienia oraz wynagrodzeniaza grzeszników i o ichnawrócenie. Praktykowała najrozmaitszepokuty i umartwienia, byw ten sposób uprosić miłosierdziedla nich. Wynagradzała Bogu za to,czym żądni złota zdobywcy tego krajugrzeszyli. Dla wielu życie jej byłobezustannym kazaniem pokutnym.Stwierdził to także papież KlemensX podczas kanonizacji w słowach:„Od chwili odkrycia Peru nie byłomisjonarza, który wywołałby większyi tak powszechny zwrot kupokucie – jak święta Róża”.W nagrodę za swoje życie, takoddane Bogu, cieszyła się poufnymprzestawaniem ze swoim AniołemStróżem i Matką Bożą. Przez piętnaścielat znosiła zupełne opuszczeniei oschłość ducha. Nawiedzała jąstraszna pustka umysłu i oschłość.21

Nie odczuwała żadnego pociągu domodlitwy, żadnej pociechy ani poczuciabliskości Boga. Dzień i nocprześladowały ją myśli, że Bóg jąodrzucił. Wówczas dopiero – w nagrodęza to – doszła do kontemplacjii mistycznego zjednoczenia z Chrystusem.Nagle do duszy jej wpłynęłoświatło, zrobiło się jasno, radośnie,obfite zdroje łask napełniły ją bezgranic. Powrócił pokój Boży i niekończącasię radość. Odtąd żyłabezustannie zjednoczona z Bogiem.Dojrzewając do wieczności, przepowiedziałasobie dzień swojegoodejścia do Pana i zgodnie z tymzmarła 24 sierpnia 1617 roku. Jejpogrzeb był wyrazem jej wielkiejczci. Ostatnie trzy lata przebywaław oddanej sobie rodzinie urzędnikakrólewskiego Gundiselviego, gdzieżyła w wielkim poważaniu. Darzyliją wielką miłością i zaufaniem.Sława jej świętości była tak wielka,że powszechnie uważano ją zaświętą. Beatyfikował ją papież KlemensIX w 1668, a kanonizowałKlemens X w 1671 r. Już w 1670roku została ogłoszona PatronkąAmeryki Południowej, a w trzy latapóźniej także Filipin i Antyli. Ciałojej spoczywa w kaplicy św. KatarzynySieneńskiej w dominikańskimklasztorze w Limie.Imię Rosa wywodzi się z językałacińskiego (róża). Nasza Święta toprawdziwa „Róża wśród cierni”. Jejżycie to heroizm cnoty i pokuty.Święta Róża jest patronką doskonałegomęstwa i wyrzeczeniasię wszystkiego dla wyższych celów,wszystkiego co ziemskie i doczesne.Róża Wojtas, kl. II gimnazjumDLACZEGO BECKETT?Samuel Beckett urodził się w Irlandii,ale większość swego artystycznegożycia spędził we Francji,głównie w Paryżu, choć okres wojnyspędzał pracując we francuskimruchu oporu, za co zresztą zostałuhonorowany odznaczeniem Croixde Guerre.Miłośnikom teatru Beckett kojarzysię głównie z utworem „Czekającna Godota”. My, (Nie)grze(sz?cz?)ni,decydując się na dobór repertuarudo dzisiejszego pokazu, wybraliśmyjednoaktówki „Katastrofa”, „Ostatniataśma” i „Kołysanka”. Wybórten nie był dziełem przypadku. Zdecydowaliśmytak, bo – jak ująłto w 1977 roku w „Ziemi Ulro”Czesław Miłosz – „cywilizacja odnajdujesiebie w swoich wytworachi kto życzy sobie w jej esencjędzisiaj przeniknąć, niech zastanowisię nad jej pisarzem najuczciwszym,Samuelem Beckettem”. HaroldPinter orzekł z kolei 34 latatemu, że „jest (Beckett) najodważniejszym,najbardziej bezlitosnymspośród współczesnych pisarzy, i imbardziej wpycha mi nos w błoto,tym bardziej jestem mu wdzięczny.(. . .) Nie zostawia za sobą kamieninie przewróconych (. . .)”.22

Scena z jednoaktówki „Okna” Dino Buzzatiego.Natalia Świętorecka w „Kołysance” Samuela Becketta.23

Prezentowane przez nas jednoaktówkirównież dotykają pełnegobólu losu człowieka. Kobieta z „Kołysanki”,powtarzająca wciąż prawietę samą kwestię – w dodatku słyszanąz taśmy magnetofonowej –uświadamia nam monotonię ludzkiejegzystencji. Jej szarość i powtarzalność,w nadziei. . ., że możejednak coś się zmieni?Z kolei stary Krapp z „Ostatniejtaśmy” nie rozpoznaje siebie,swego głosu, sprzed lat. Trochę jakw rozmowie wychowawczej międzyuczniem i nauczycielem, czy rodzicemi dzieckiem, kiedy to padasakramentalne „za moich czasów”.Naprawdę jest tak, że pewnych sytuacji,zdarzeń nie chcemy pamiętać,albo tylko udajemy. Stary Krappteż nie pamięta, ale zapis głosu nataśmie nie wziął się znikąd.Bohaterowie tych jednoaktówekmogą irytować skalą pesymizmu.Jednak zżymając się na pesymizmtegoż, sami stajemy się po częścibeckettowskimi postaciami. Jednakłatwo możemy stać się publicznościątaką, o jakiej marzył Beckett.Wystarczy tylko nie analizować nazbytpedantycznie przekazu Autora,wyzbyć się barier intelektualnych,pozwolić fantazji na swobodę interpretacyjną,a wyłoni się z nich„poezja, wzniosłość, piękno i magia”– jak napisał Peter Brook.Teatr beckettowski to równieżabsurd. W naszej propozycji uosobieniemtegoż jest Protagonistaz „Katastrofy”. Utwór ten namacalniepokazuje, jak mało znaczyczłowiek, któremu wydaje się, żejest wolny. Tu siły „poddające obróbce”osobę, w tym wypadku aktora,są pokazane jako niezależneod „elementu obrabianego”. Ponadto,gdy rzecz tę odnieść do teatru,uświadamiamy sobie, jak niewieleczasami znaczyć w nim może aktor.A to przecież przez pryzmat tego,co pokaże, cenzorzy wystawią potemw prasie laurkę. Zawsze prawieniewidzialną pozostaje wina tych,którzy pociągali za główne sznurki.Tak też jest w życiu.Aby nieco rozjaśnić szary i monotonnywizerunek świata kreślonegopo mistrzowsku przez Becketta,zdecydowaliśmy się pokazaćrównież jednoaktówkę Dino Buzzatiego,„Okna”, wystawioną po razpierwszy przez Franco Zefirelliegow 1959 roku w Spoleto. Toopowieść o tym, jak nieobiektywnibywamy względem najbliższych, comoże obfitować przykrymi konsekwencjami.Ponadto w „Oknach”Buzzati brutalnie obnaża towarzysząceczłowiekowi od zawsze przywary,jakie zwykliśmy dostrzegaćwyłącznie u innych.W dziejach współczesnego teatrusztuki Becketta wystawialinajwybitniejsi. Starczy wspomniećtylko takie nazwiska jak EverettFrost, Madelaine Renaud czy PeterHall. Miewały też te sztuki wymiarterapeutyczny. Tak stało sięw przypadku odsiadującego dożywociew amerykańskim więzieniu RickaCluchey‘a, który założywszy tamamatorski teatr więzienny, postanowiłwystawić „Ostatnią taśmę”.Z czasem stał się jednym z najwybitniejszychodtwórców postaci24

stworzonych przez Becketta, czymspowodował skrócenie wyroku dodziesięciu lat.Mamy nadzieję, że to pierwszenasze spotkanie z widzami nie będzieostatnim. Już dziś zapraszamyna kolejne pod koniec karnawału, naktóre złożą się uteatralnione wersjemiłosnej poezji amerykańskiej XXwieku, ale nie tylko.Stanisław SzulistWYDARZENIA SZKOLNEWspomnienia z Jastrzębiej GóryW listopadzie 30 uczniów zeSzkoły Podstawowej w TrąbkachWielkich wyjechało na obóz terapeutycznydo Jastrzębiej Góry. Wyjazdfinansowany przez Gminny OśrodekPomocy Społecznej w TrąbkachWielkich zorganizowała kierownikp. Krystyna Roda. Dzieci były podopieką swych nauczycielek: E. Wojtas,S. Stolc i I. Drożyńskiej.Podczas pobytu realizowane byłyzajęcia profilaktyczne z programu„Spójrz inaczej”.Dzieci mieszkały w pokojachdwuosobowych, które wyposażonebyły w kolorowe telewizory, osobnełazienki, prysznic. Niektóre po razpierwszy nocowały poza domem. Codziennieodbywały się zajęcia na basenie,który znajdował się wewnątrzośrodka. Długo jeszcze potem wspominałyspacery nad wzburzonymmorzem i wrażenie, jakie wywarłna nich sztorm.W czasie wycieczki na Hel uczniowiezwiedzili port i fokarium.Przewodnik w autokarze, rodowityKaszub, opowiedział nam wieleciekawostek o Półwyspie Helskimznanym tylko Kaszubom. Wyjazdprzysporzył nam wszystkim wieleradości, jesteśmy szczęśliwi, żemogliśmy tam pojechać.Jasełka w CzerniewieIrena Drożyńska20 grudnia, godzina 15.30, SzkołaPodstawowa w Czerniewie. Nadworze pada śnieg. Wnętrze szkołyświątecznie udekorowane. Przybyligoście i uczniowie ze wzruszeniemoglądają „Jasełka Polskie”.W pięknej scenografii naszychpolskich Tatr – żłóbek, do któregoprzychodzą kolejno: Mieszko I, JanIII Sobieski, Jan Kazimierz, hetmanŻółkiewski, Husarz, TadeuszKościuszko, Zesłaniec, Powstaniecz 1863 r., Legionista, Żołnierz Polski.Występ każdego z nich „chwyta”za serce, niejednej osobie wśródpubliczności kręci się łza w oku.Przedstawienie przygotowali:Mariola Jankowska i Maria Sautycz,muzyka – Teresa Myszkier,dekoracja – Marzena Duszyńskai Anna Tysler, scenografia i rekwizyty– Przemysław Sautycz.Po występie odwiedził szkołę św.Mikołaj, który w tym roku okazałsię bardzo bogaty.25

Uczestnicy obozu w Jastrzebiej Górze podczas zwiedzania portu na Helu.Jasełka w Czerniewie – król Herod otoczony przez diabły. . .26

Jasełka w Czerniewie – trzej królowie u Heroda. . .Jasełka w Czerniewie – pokłon trzech króli. . . i wielu postaci z historii Polski.27

Dzień wcześniej, 19 grudnia odbyłsię I Powiatowy Przegląd Jasełekw Pruszczu Gdańskim, na którymzostały zaprezentowane również„Jasełka Polskie”. W przeglądziew kategorii Szkół Podstawowychwzięło udział 13 zespołów.I miejsce zajęła Szkoła Podstawowaz Pszczółek, II miejsce Szkoła Podstawowaz Czerniewa, III miejsceSzkoła Podstawowa ze Straszynaoraz grupa Kelpinga z Kłodawy.Następna prezentacja „JasełekPolskich” odbędzie się 30 grudniao godzinie 17.00 w Szkole Podstawowejw Czerniewie. Na to przedstawienieserdecznie wszystkich zapraszamy.Maluj z MikołajemMariola JankowskaPod takim hasłem 6 grudnia uczniowieSzkoły Podstawowej w TrąbkachWielkich postanowili narysowaćniezwykłą choinkę. Cudownośćtego bożonarodzeniowego drzewkawynikała z faktu, iż wspólnie pracowalinad nim uczniowie od klasyzerowej do klasy szóstej, a efekttej pracy wywołać miał uśmiechna twarzach dzieci z Domu Dzieckaw Tczewie. Wielkie rysowaniePodczas rysowania niezwykłej choinki, od lewej: Iwonka Lipa, Emilka Dufke, AniaKleba.28

ozpoczęła, w obecności całej szkołyMonika Niewiarowska-Beyer, a późniejkolejno delegacje wszystkichklas, oznaczone plakietkami z wizerunkiemMikołaja, dorysowywałyozdoby na świątecznym drzewku.Wspólnemu malowaniu towarzyszyłozbieranie darów dla dzieci z DomuDziecka, w postaci przyborówdo rysowania i malowania.Uczniowie naszej szkoły udowodnili,że mają wielkie serca! Wymownieświadczy o tym zarównopełen blasku i radości obrazek, jaki pokaźna paczka z kredkami, blokami,farbami, pisakami. . .6 grudnia, to tradycyjnie, dzień,w którym uczniów naszej szkoły odwiedzai obdarowuje Mikołaj. W tymroku dzieci miały okazję zasmakowaćnie tylko radości z otrzymywaniaprezentów, ale także uczuciazadowolenia jakie daje możliwośćdzielenia się z innymi.Ewa WojewódkaKRONIKAnie tylko parafialnaW niedzielę, 2 grudnia, w kościeleparafialnym w Trąbkach Wielkich,chrzest św. otrzymali: Klaudia Jasińska z Trąbek Wielkich,córka Małgorzaty i Marcina, Patrycja Wendt z Kleszczewa, córkaIzabeli i Michała.***11 grudnia odbyła się VII zwyczajnasesja Rady Gminy, w trakciektórej radni podjęli szereg uchwał:1. przyjęto plan zaopatrzenia w ciepło,energię elektryczną i paliwagazowe dla Gminy TrąbkiWielkie w perspektywie lat 2010i 2020.2. dokonano zmian w budżecie gminyna rok 2001.3. ustalono nowe stawki podatkówi opłat lokalnych, które będą obowiązywałyod 1 stycznia 2002 r.(podatek od nieruchomości, odposiadania psów, od środkówtransportu, opłatę targową, opłatyadministracyjne za czynnościurzędowe, cenę 1 q żyta do wymiarupodatku rolnego).4. zdecydowano o przekazaniu,w formie darowizny dla parafiiw Kłodawie, działki nr 119/30o pow. 0,38 ha przeznaczonejna powiększenie cmentarza parafialnegow Kłodawie.5. ustalono liczbę punktów sprzedażynapojów alkoholowych przeznaczonychdo spożycia w miejscusprzedaży (bary, restauracjeitp.) na 15 pkt. na terenie gminy.6. przyjęto „Program profilaktykii rozwiązywania problemów alkoholowychdla Gminy TrąbkiWielkie na rok 2002”.Ponadto wójt Błażej Konkol omówiłsprawy, którymi m. in. zajmował sięZarząd Gminy w okresie międzysesjami:29

W dniu chrztu św., od lewej: Patrycja Wendt z Kleszczewa z rodzicami Izabeląi Michałem oraz Klaudia Jasińska z Trąbek Wielkich z rodzicami Małgorzatąi Marcinem.1. podwyższone zostały czynsze zadzierżawę gminnych lokali użytkowych.2. podwyższono stawkę podstawowączynszu mieszkaniowego,która będzie wynosiła 1,27 zł/m 2powierzchni użytkowej mieszkania.3. podjęto decyzję o kontynuowaniukonkursu pn. „ Piękna wieś” naterenie naszej gminy w roku2002.4. ustalono nowe stawki za wynajemhali sportowej w TrąbkachWielkich, które obowiązują od20 listopada br. i wynoszą one:– dla mieszkańców gminy za 1godzinę – 50 zł (karnet na 10godzin – 400 zł), dla pozostałychza 1 godzinę – 60 zł (karnet na10 godzin – 500 zł).– wynajem małej sali (korekcyjnej)na 1 godzinę – 25 zł (do 5osób – 15 zł)– wynajem hali na 1 godzinęcelem zorganizowania turnieju(np. piłki nożnej, siatkówki)– 75 zł.5. rozstrzygnięto przetarg na budowęI etapu Gimnazjum w TrąbkachWielkich (lata 2002 – 2004):najkorzystniejszą ofertę złożyłafirma „Przembud” z Gdańska nakwotę 6941 tys. zł5. O zaplanowanym przez ZarządGminy harmonogramie budowyGimnazjum pisaliśmy szerzejw listopadowym numerze. „Kany”.***W sobotę, 15 grudnia w hali sportowejw Trąbkach Wielkich odbył30

Drużyna Pronaft Trąbki Wielkie z pucharem za zajęcie II miejsca w rozgrywkachRLHPN „Pronaft Cup 2001”.Zwycięska drużyna gminy Trąbki Wielkie w konkurencji przeciągania liny.31

się III Turniej Sportowo-RekreacyjnySamorządowców Powiatu Gdańskiego.W konkurencjach mogli braćudział radni, sołtysi i pracownicyurzędów gmin.W poszczególnych konkurencjachzwyciężali: strzały na bramkę (konkurencjadla wójtów i burmistrza) – wygrałoMiasto Pruszcz Gd. strącanie kręgli (przewodniczącyrad gmin) – zwyciężyła GminaPszczółki trójbój sprawnościowy (radni) –wygrała Gmina Kolbudy rzut lotką (sołtysi) – zwycięstwoodniosła Gmina Cedry Wielkie rzut piłką do kosza (pracownicyurzędów) – wygrała Gmina TrąbkiWielkie przeciąganie liny (konkurencjazespołowa) – zwyciężyła GminaTrąbki Wielkie.W łącznej punktacji zwyciężyła GminaTrąbki Wielkie przed Kolbudami,Miastem Pruszcz Gdański, Pszczółkami,Gminą Pruszcz Gdański,Cedrami Wielkimi, Suchym Dębemi Przywidzem.***W niedzielę 16 grudnia, w halisportowej w Trąbkach Wielkich,zakończyła rozgrywki RekreacyjnaLiga Halowej Piłki Nożnej „PRO-NAFT CUP 2001”.Do rozgrywek w połowie październikabr. przystąpiło 10 drużyn:BOGART Gdańsk, ZBYSZEK TrąbkiWielkie, PRONAFT Trąbki Wielkie,LIGRO Gdańsk, SITMAN Skarszewy,ATLANTIC TEAM Gdańsk,OMEGA Gołębiewo Wlk., NAWI-REM Gdańsk, CEZAM Pruszcz Gd.i ENERGA Sopot.Po rozegraniu 9 kolejek, do finałowychrozgrywek w dniu 16 grudniazakwalifikowały się drużyny: BOGART, ZBYSZEK, PRONAFTi LIGRO.W wyniku rozgrywek finałowych,pierwsze miejsce zajęła drużynaBOGART Gdańsk, wyprzedzającPRONAFT Trąbki Wielkie, LIGROGdańsk i zespół ZBYSZEK TrąbkiWielkie.Zespoły uczestniczące w finałachotrzymały puchary, medale oraz nagrodyrzeczowe.***18 grudnia, w sali widowiskowejGOKSiR w Trąbkach Wielkich,odbyło się premierowe przedstawieniezatytułowane „Wieczór prawieBeckettowski”, w wykonaniu grupyuczniów Gimnazjum w TrąbkachWielkich. Widzowie, zasiadającyprzy uroczyście nakrytych stolikach,przy zapalonych świecach,mieli okazję zetknąć się z nietuzinkowymiutworami tych autorów.Aktorzy, którzy przygotowywali siędo występu pod kierunkiem StanisławaSzulista, dali popis swobodnegowładania dość trudnym tekstemi potrafili mistrzowsko oddać klimati nastrój wystawianych jednoaktówek.Mam nadzieję, że wszyscy, którzyten wieczór spędzili „sam nasam” ze sztuką dramatyczną w wykonaniumłodych artystów, zechcąskorzystać z kolejnych spotkań, naktóre już dzisiaj, w imieniu organizatorów,zapraszamy. Jednocześniezachęcamy do lektury tekstu32

pt. „Dlaczego Beckett” autorstwaStanisława Szulista, zamieszczonegona str. 22. Tekst ten, jakowprowadzenie, znalazł się w programie,który otrzymali widzowieprzed spektaklem.A oto wykonawcy „Wieczoruprawie Beckettowskiego” 18 grudniaw Trąbkach Wielkich: AgnieszkaBąk, Kinga Kotula, KatarzynaSchuchardt, Róża Wojtas, NataliaŚwiętorecka, Karolina Szwoch, TomaszSchuchardt i Marek Kotula.Oprac. S. D.SPROSTOWANIEW grudniowym numerze „Kany”ukazał się artykuł Ireny Drożyńskieji Moniki Beyer pt. „Ciekawalekcja historii” o wycieczce uczniówz Trąbek Wielkich do Ełganowa namiejsce pamięci narodowej – podPolską Szkołę Macierzy. W artykuletym błędnie została podana data powstaniahistorycznej szkoły. Wobectego prostujemy:Pierwsza Szkoła Polska MacierzySzkolnej w Gdańsku na tereniewiejskim powstała w 1932 r. właśnietu w Ełganowie – mówi p. Trofimowicz.Później podobne założonow Trąbkach Wielkich, Szymankowiei w Piekle.Za błąd przepraszamy.RedakcjaKRZYŻÓWKA61Imię i nazwisko . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .Adres . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

DLA DZIECIDrogie dzieci, poprawne rozwiązanie krzyżowki z listopada to ADWENT.Nagrodę za poprawne rozwiązanie krzyżówki ufundowaną przez SklepSpożywczo-Przemysłowy Sieci „34” spółka cywilna T. Kaczmarek, I. Jurkowskaz Trąbek Wielkich wylosowała Dagmara Megger z Trąbek Wielkich,gratulujemy.Zapraszamy do następnej krzyżówki. Litery z pogrubionej kolumny utworząrozwiązanie. Kolejne nagrody czekają na zwycięzców.Należy odciąć pasek zaznaczony na dole strony, na nim wpisać rozwiązanie,na drugiej stronie swoje imię, nazwisko i adres. Kupon wrzucamy do koszykana bocznym ołtarzu (do dnia 20 stycznia).12345671 Narodził się w Betlejem. 2 Może być fotograficzny. 3 W oknie. 4 TamŚwięta Rodzina schroniła się przed Herodem. 5 Uświęcająca lub uczynkowa.6 Sala w szkole. 7 Czas przed Bożym Narodzeniem.ROZWIĄZANIE KRZYŻÓWKI. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .KRZYŻÓWKA61

INTENCJE MSZY ŚW. – Styczeń 20021. Za śp. Anitę Heyer, godz. 8 00Za śp. Alfonsa Kinder,godz. 11 00Za śp. Grzegorza Kleista,godz. 17 002. Za śp. Jana Nadolskiego3. Pierwszy czwartek miesiąca,o powołania kapłańskiei zakonne, z róży bł. UrszuliLedóchowskiej –p. Chmielewskiej4. Pierwszy piątek miesiąca,przebłagalna za grzechyparafian, z róży bł. KarolinyKózkówny – p. Bębenek5. Pierwsza sobota miesiąca,ku czci Matki Bożej,z róży św. Wojciecha –p. Chmielewskiego6. W intencji parafian, godz. 7 00Za śp. Monikę Grenz, godz. 8 30Dziękczynna i o błogosławieństwoBoże w dalszym życiuw 70-lecie urodzin KazimierzaBugi, godz. 11 00Za śp. Genowefę Karcz orazza śp. Michalinę i WawrzyńcaSzymaniaków, godz. 17 007. Za śp. Pawła Hensel8. Dziękczynna i o błogosławieństwoBoże w dalszym życiuw 18. rocznicę urodzin DawidaLewańczyka9. Za śp. Anitę Heyer10. Za śp. Zygmunta Jaszczyka(2. rocznica śmierci)11. Za śp. Pawła Hensel12. Za śp. Rozalię i JanaPaklerskich13. Za śp. Stanisława Lewek,godz. 8 30W intencji parafian, godz. 11 0014. Za śp. Grzegorza Kleista15. Za śp. Alfonsa Kinder16. Za śp. Helenę Siatkowską,Bronisławę Dreschel orazTeodozję i Józefa Belau17. Za śp. Marię i AgnieszkęSkibowskie19. O błogosławieństwo Bożew pracy przy wydobywaniukruszywa, p. Dziekońscy20. W intencji parafian, godz. 7 00Za śp. Antoniego Bremborai o zdrowie dla GertrudyBrembor, godz. 11 0021. Za śp. Stanisława Lewek25. Za śp. Danutę Soboń(4. rocznica śmierci)26. Za śp. Genowefę Sroka27. Dziękczynna w 45. rocznicęsakramentu małżeństwaRenaty i Stanisława Karczów,godz. 7 00W intencji parafian, godz. 8 30Za śp. Adama Marciniaka orazza śp. Bolesława i BronisławęBrzyskich, godz. 11 00Dziękczynna w 85. rocznicęurodzin Agnieszki Dunst,z intencji dzieci i wnuków,godz. 17 0030. Za śp. Klarę Sławińską(4. rocznica śmierci)35

ROCZNICERocznice sakramentu małżeństwa29 stycznia: 25. rocznica sakramentu małżeństwaDanuty i Tadeusza FrostówOdeszli do Pana9 stycznia: 1. rocznica śmierci śp. Marii Skibowskiej21 stycznia: 1. rocznica śmierci śp. Henryka Żeligowskiego„Wieczny odpoczynek racz im dać Panie. . .”Drogim współparafianomwielu łask Bożych, radości,pokoju wewnętrznegoi wzajemnego zrozumieniaw Nowym Roku 2002życzy RedakcjaAdres redakcji: „Kana”Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny83-034 Trąbki Wielkie