niem). Ruda ładowana jest do ładownimniejszych, zapełniając je w większymstopniu, przez co wyżej sytuuje się jejśrodek ciężkości. Ten sam statek, wiozącnp. węgiel, ma zapełnione wszystkieładownie. Węgiel jest ładunkiem relatywnielekkim, a zatem decydującą rolęw eks<strong>pl</strong>oatacji węglowców odgrywałapojemność ładowni, a statki były budowanetak, żeby stosunek nośności dopojemności pozwalał na maksymalnewykorzystanie obu wielkości.Do tej grupy statków należą największezbudowane jednostki przeznaczonedo przewozu ładunkówsuchych, m.in. wspomniany już BergStahl o nośności 359 006 DWT zbudowanyw roku 1986.Do kolejnej grupy należą masowcewielozadaniowe, przystosowane doprzewozu dwóch lub więcej typów ładunku.Zaliczamy tu podgrupy masowcówuniwersalnych i kombinowanych.Do podgrupy masowców uniwersalnychnależą statki, które mogą przewozićzarówno ładunki masowe, jak i ładunkijednostkowane (skonteneryzowane, paletyzowane,pakietyzowane). Wprowadzenietych statków do eks<strong>pl</strong>oatacji byłopodyktowane chęcią wykorzystania ichdo przewozu ładunków w obie stronyi poprawienia przez to wyniku eks<strong>pl</strong>oatacyjnego.Zwłaszcza na liniach z krajówrozwiniętych do rozwijających siędominującą masę ładunkową stanowiąwysokoprzetworzone towary skonteneryzowanelub spaletyzowane, podczasgdy w drodze powrotnej – przeważająsurowce. Statki przystosowane np. zarównodo przewozu kontenerów jaki ładunków masowych (con-bulk; containers-bulkcarriers) zapewniają na takichliniach wysoką rentowność.Ich wadą są relatywnie wysokiekoszty budowy. Do przewozu kontenerówdno wewnętrzne statku musimieć wbudowane gniazda, a to z koleiwymaga podwyższonej wytrzymałościdna na tzw. nacisk punktowy (odmiennieniż wymagany na typowych masowcachjednorodny nacisk liniowy).Również pokrywy luków ładunkowychoraz pokład muszą być wzmocnionei wyposażone w gniazda kontenerów.Ponadto bywa konieczne zastosowaniew ładowniach prowadnic kontenerowycho takim rozwiązaniu konstrukcyjnym,które pozwala na ich całkowitelub częściowe usunięcie ze światła lukuładunkowego na czas przewozu ładunkumasowego. Zawodność złożonychsystemów otwierania, przemieszczaniai składowania pokryw międzypokładów,ewentualnie prowadnic kontenerowychi inne problemy techniczneprzy pewnych ograniczeniach eks<strong>pl</strong>oatacyjnych(efektywność swą mogą uzyskaćjedynie na nielicznych szlakach)powoduje, iż flota statków omawianegotypu nie jest liczna.Wiele masowców przystosowanychjest do przewozu zarówno kontenerówjak i drewna w postaci kłód lub tarcicy.Do najbardziej rozwiniętych statkówtej podgrupy należą masowce przystosowanedo przewozu (oprócz kontenerów)także tarcicy, celulozy i papieru.Są to statki o tzw. pełnym otwarciuładowni (OHFC - Open Hatch ForestProduct Carriers).Grupę tę zamykają masowce przystosowanedo przemiennego przewozuróżnych typów ładunków masowychsypkich, powszechnie zwane rudowęglowcami(C/O; Coal-Ore carrier),chociaż w praktyce wożą również inneładunki masowe. Osiągają one nośnośćdo ponad 200 000 ton, a ich część ładunkowajest podzielona na 7-9 ładowni.Podgrupa statków kombinowanychcharakteryzuje się przystosowaniem doprzewozu obok ładunków masowych –surowej ropy naftowej, a nawet produktówjej przetwarzania. Należą do nichrudo-ropowce (OO; Ore-Oil carrier),ropo-rudo-masowce (OBO; Oil-Bulk-Ore carrier) oraz statki przystosowanedo przewozu produktów przetwarzaniaropy naftowej, ładunków masowychi rudy, czyli rudowce-masowce-produktowce(PROBO; Product-Bulk-Orecarrier). Największym dotychczas skonstruowanymstatkiem OBO jest DoceFjord, o nośności 310 698 DWT (wprowadzonydo eks<strong>pl</strong>oatacji w roku 1986).Roporudowce dzielone są grodziamiwzdłużnymi na centralne i burtoweprzedziały ładunkowe. Ruda wożonajest wyłącznie w ładowniach-zbiornikachśrodkowych, podczas gdy ropa- zarówno w środkowych jak i burtowych.Centralne przedziały są zamykanepokrywami lukowymi o specjalnej,gazoszczelnej konstrukcji. W kadłubiestatku wydzielone są pompownie i koferdamycharakterystyczne dla zbiornikowców.Wreszcie statkami najbardziej uniwersalnymi(ale też nielicznymi) sąjednostki BORO (Bulk-Oil-Ro-ro carrier),przystosowane do przewozu nietylko ropy (lub innych ładunków płynnych)ale także ładunków masowychi samochodów.Wprowadzenie do eks<strong>pl</strong>oatacji statkówwielozadaniowych pozwoliło uzyskaćnajwyższą elastyczność eks<strong>pl</strong>oatacyjną.Statek taki może na przykładzaładować ropę w jednym z portówafrykańskich i po jej wyładunku w portachpołudnia USA - załadować tamzboże do Europy. W efekcie, tylko cotrzecia podróż statku (Europa-Afryka)musi odbywać się pod balastem. Tegotypu statki przy swoich niewąt<strong>pl</strong>iwychzaletach mają jednak wiele wad. Wśródnich, obok wysokich kosztów budowyi wyposażenia (wspomniane już specjalnepokrywy ładowni, wzmocniona konstrukcja,złożone systemy balastowe,resztkowe, mycia, ładunku płynnego,gazu obojętnego itd.) wymagają skom<strong>pl</strong>ikowanych,czasochłonnych przygotowańprzy zmianie ładunku z płynnegona masowy i odwrotnie.Wspomniane wady powodują, żeobecnie nie są one budowane, a pozostającew eks<strong>pl</strong>oatacji zmniejszają swójudział zarówno w grupie masowców(do ok. 1,22 proc.) jak i statków doprzewozu ropy i jej pochodnych. Jedynągrupą, która z powodzeniem utrzymujesię na rynku są statki przystosowane doprzewozu ładunków masowych i kontenerów(Co-bulk). Grupa ta rozwinęłasię z grupy masowców otwartych, którez racji swojej konstrukcji (luki ładowniz możliwością pełnego odkrycia)pozwalały na ich adaptację do kontenerówbez konieczności dokonywaniaznacznych zmian. Koncepcja ich wykorzystaniawynika z założenia, że krajeeksportujące surowce są jednocześnieimporterami towarów wysokoprzetworzonych,a zatem podatnych na konteneryzację.Masowiec taki może byćtakże wykorzystany w obie strony, dodatkowowioząc ładunek masowy możeprzyjąć na pokład kontenery puste.Kolejną klasyfikacje masowcówmożna przeprowadzić uwzględniającich wyposażenie w urządzenia przeładunkowe;można je podzielić na trzypodstawowe grupy:- statki bez urządzeń przeładunkowych(ungeared bulkers, gearless bulkers),- statki wyposażone w dźwigi pokładowe(geared bulkers),- statki wyposażone w grawitacyjne,pneumatyczne i inne urządzenia wyładunkowe(self-unloaders).Pierwsza z wymienionych grupobejmuje znaczną część statków panamaxi większych. Są one z tego względuw pełni uzależnione od lądowych urządzeńza- i wyładunkowych. Masowcemniejsze mają częściej własne dźwigipokładowe lub (statki starszej generacji)6THE MARITIME WORKER STYCZEŃ - LUTY <strong>2009</strong>
– bomy. Dźwigi pokładowe mają napędhydrauliczny, elektryczny lub mieszany.Statki tak wyposażone mogą prowadzićoperacje przeładunkowe własnymsprzętem przy ograniczonych ratachprzeładunkowych. Mogą więc zawijaćdo portów i na nabrzeża nieuzbrojone.Do grupy trzeciej, najmniej licznej,zaliczane są niektóre statki specjalistyczne.Na przykład jednostkiprzeznaczone do przewozu zrębkówdrewna mają systemy taśmociągówi dźwigów pokładowych, pozwalającena łatwy i stosunkowo szybki rozładunek.Ładunek jest czerpakami wyciąganyna pokład i przez specjalne zsypyprzemieszczany na taśmociąg. W częścidziobowej statku taśmociąg przezotwór w burcie wystawiany jest nadnabrzeże. Załadunek tych statków jestnajczęściej wykonywany urządzeniamilądowymi. Statki BIBO są wyposażonew systemy taśmociągów, biegnącychw tunelach w dnie podwójnym, do pomieszczenia,gdzie ładunek jest workowany.Stąd już w postaci workowanejjest transportowany kolejnym taśmociągiemna zewnątrz, na nabrzeże.W innych jeszcze rozwiązaniachładunek samoczynnie zsypuje się podwłasnym ciężarem na taśmociąg poprzezotwory umieszczone w dnieładowni bezpośrednio nad nim. Taśmociągbiegnie w kierunku rufy,a następnie tzw. zakosami - na pokładotwarty i dalej wysięgnikiem nad nabrzeże.Spotyka się również kombinowanesystemy przeładunkowe. Na przykładniektóre cementowce wyposażone sąw dwa systemy załadunku: mechanicznyi pneumatyczny. Ten ostatni tworzysieć rurociągów o średnicy ponad 30 cmi system zaworów odcinających poszczególneładownie i/lub sekcje. Zawory sąsterowane automatycznie, z biura ładunkowego.Do wyładunku stosowanesą systemy zgarniakowe i grawitacyjneoraz transportery (przenośniki) taśmowe.Stosowane są także tzw. przenośnikipętlowe (loop belt system). Pionoweprzemieszczanie ładunku zapewniająprzenośniki (transportery) śrubowe lubczerpakowe przenoszące cement ponadpokład. Systemy grawitacyjne, o wydajnoścido 10 000 t/godz. stosowane sąna statkach dużych. Na mniejszych wykorzystujesię systemy zgarniakowe.Innym rozwiązaniem systemu urządzeńsamowyładowczych na masowcachjest zastosowanie kombinacjiżurawi pokładowych oraz taśmociągupokładowego z wysięgnikiem. W innychrozwiązaniach stosuje się taśmociągiwzdłużne, biegnące w płaszczyźniesymetrii statku, z których ładunekzsypuje się na taśmociąg poprzeczny,umieszczony między ładowniami 2 i 3,biegnący w poprzek statku i wystającynad nabrzeże. Nad taśmociągiem, nakażdej ładowni znajduje się zsyp.Jeszcze inne rozwiązanie urządzeń samowyładowczychoparte jest na wykorzystaniuprzenośników kubełkowych (bulkreclaimers) umieszczonych w każdej ładowni,podających ładunek z jej wnętrzana taśmociąg biegnący na pokładzie i dalej- przez wysięgnik za burtę. Cały systemmoże mieć zabudowę tunelową, gwarantującąbezpyłowe operacje ładunkowe,możliwe również w trakcie opadów. Operacjemogą być prowadzone w sposób automatyczny,chociaż w trakcie rozpoczęciai zakończenia pracy systemu zalecanejest sterowanie ręczne. Wydajność systemuwynosi do 3000 t/godz. (węgiel, rudy,koncentraty minerałów).Istnieją wreszcie masowce, na którychzaładunek i wyładunek węglai rudy odbywa się przy użyciu specjalnychpomp (marconaflow). Ładunekznajduje się w postaci zawiesiny (slury);w celu jej uzyskania do ładunku dodajesię około 25 proc. wody i taką zawiesinępompuje się wspomnianymi pompamina statek. Wyładunek może się odbywaćw tej samej technologii (slurry loadingand unloading) lub czerpakami (slurryloading - grab unloading). Technologiata jest jednak stosowana na nielicznychstatkach małej wielkości.Kolejny artykuł na temat masowcówpoświęcony zostanie problemom bezpieczeństwatych statków.Jerzy Puchalski* Opracowane na podstawie książki„Eks<strong>pl</strong>oatacja masowców”, J. Puchalski,J. Soliwoda, Wydawnictwo TRADE-MAR, Gdynia 2008THE MARITIME WORKER MARZEC - KWIECIEŃ <strong>2009</strong>7