Nr 10-11.pdf - Gmina Michałowice

kwiecień • maj • czerwiec – lipiec • sierpień • wrzesieńści. Artterapia spełnia zarówno funkcję korekcyjną, jak i stymulacyjną(Hanek, Pasella – 1989).W przypadku, kiedy negatywne zmiany w psychice prowadzą do zaburzeńrozwoju osobowości lub do jego zahamowania (przygnębienie,depresja, poczucie beznadziejności, gniew, nuda), należycie dobraneformy artterapii są przydatne przy leczeniu schorzeń psychosomatycznychi nerwicowych.W sztuce profesjonalnej zawarty jest geniusz i siła twórcza. Jeśli więcdzieciom czy młodzieży pozwoli się eksperymentować z tworzywemplastycznym bez manipulowania nimi i bez przymusu, mogą oni miećjedyną w życiu szansę odkrycia własnych, nieznanych możliwości, któredodadzą im sił i energii do dalszego powracania lub utrwalania stanurównowagi wewnętrznej.Sztuka wymaga zagłębiania się w nią (...), wzbogacając w równymstopniu przez porażkę, jak i przez sukces (Erikson –1989).Efekty i korzyści płynące z atterapii (w wyniku procesu twórczegou osoby tworzącej):– zostają uwolnione i odreagowane emocje,– zmniejsza się poziom napięcia,– zostaje uaktywniona sfera komunikacji niewerbalnej,– wzmaga się poczucie sprawstwa i bezpieczeństwa, zwiększa się poziomsamowiedzy i akceptacji siebie,– wzrasta świadomość motywów własnych działań i zachowań,– uaktywnia się ekspresja samego siebie i spontaniczność.Artterapia pozwala na:– rozwijanie własnych działań twórczych,– pozawerbalne porozumiewanie się,– uzewnętrznianie świata własnych przeżyć i odczuć,– zaspokajanie potrzeb: akceptacji, bezpieczeństwa, współuczestniczenia,bycia rozumianym, docenianym,– zrozumienie własnych potrzeb i dążeń,– pobudzenie sensoryczne – wielozmysłowe postrzeganie świata,– poznawanie innych – zmiana optyki widzenia swoich problemów,– akceptacja siebie i innych,– kreowanie przestrzeni – poznawanie dystansu i granic,– tworzenie pozytywnych nawyków i reakcji,– relaks, przyjemność, odpoczynek.Artterapia – w ścisłym znaczeniu odnosi się do oddziaływań terapeutycznychprzy pomocy sztuk plastycznych i teatru. W szerszymrozumieniu terminem tym objęte są niemal wszystkie działy terapiizajęciowej.Opracowała Elżbieta KwaśniewskaKołłątaj a sztukaH. Kołłątaj, w zakresie znajomości sztuki zajmowałw naszym kraju jedną z czołowych pozycji,traktując ten temat wszechstronnie. Był przyjacielemi mecenasem artystów, fundatorem i budowniczymdzieł architektury klasycystycznej, założycielemi miłośnikiem ogrodów stylowych, kierownikiembudowy gmachów szkolnych i instytucji naukowych,a jednocześnie autorem programów szkolnictwaartystycznego, wybitnym kolekcjonerem dawnego malarstwa oraz historykiemsztuki.Był także – o czym nie wszyscy pamiętamy – poetą. Oto fragment jegowiersza, zatytułowanego „Daremne projekta”, napisanego w więzieniuw Josephstadzie, gdzie odbywał karę wiezienia m.in. za współpracęz T. Kościuszką w okresie insurekcji. Wtedy też, za sprawą targowiczan,utracił Michałowice, których był właścicielem i które po wielustaraniach odzyskał. Jego własność stanowiło wówczas wiele prebendwokół Krakowa, w tym także pobliskie Krzesławice, objęte w późniejszeposiadanie przez Jana Matejkę.Krzesławice, wioseczko moja ukochana,Z rąk niecnego pirysty niedawno wyrwana!I kiedyż cię zobaczę od więzów swobodny?Kiedyż zacznę żyć, ciebie i twych wdzięków godny:Bawiąc się lub pracując, lub śpiąc pośród cienia,Wiodąc biednego życia miłe zapomnienia...Niźli dom wygodniejszy nad Dłubnią postawię,Stary naprzód, jak można, co rychlej poprawię,Nic ja tam nie zepsuję, wszystko się zostanie,Ocaleją na miejscu lipy starowieczne,Przydam tylko, co ogród mój ozdobić może,Pod brzostami zasadzę obok piękne róże,Jaśminy przy topolach, a koło olszynyRosnąć będą nad wodą błotniste maliny,Na wyspie gaik z białej zasadzę brzeziny,(...) W środku jego szesnaście topol włoskich wsadzęNa pamięć lat Antosia, wreszcie się poradzęFranciszka Smuglewicza albo Zawadzkiego,Jaki grobowiec przyjdzie wystawić dla niego. (...)....................................................................................................Antoś – Antoni Kołłątaj, bratanek i wychowanek H. Kołłątaja, poległy pod Powązkami w czasie insurekcjikościuszkowskiej w walce z Prusakami.Franciszek Smuglewicz – malarz i Stanisław Zawadzki – architekt, byli przyjaciółmi i współpracownikamiH. Kołłataja.....................................................................................................Szczególnie ważna i trwała była jego działalność oświatowo-reformatorskaw stosunku do młodego pokolenia artystów oraz odbiorcówsztuki.Studiując we Włoszech – po ukończeniu w 1768 r. studiów na AkademiiKrakowskiej z dyplomem doktora filozofii – opanował prawdopodobnieKołłątaj rysunek oraz zasady architektury i malarstwa.Z jego testamentu, z roku 1804, dowiadujemy się, że posiadał onwiększą ilość, najpewniej własnoręcznych rysunków, pochodzącychz włoskiego okresu studiów. Tam zapewne zaczęły krystalizować sięjego poglądy na społeczną rolę sztuki i jej miejsce w programach wychowaniapublicznego.Kilka lat po powrocie do kraju projektuje założenie Akademii SztukPięknych w Krakowie. Natrafia jednak na nieprzezwyciężone trudności,(...) ze strony króla Stanisława Augusta. Poznanego we Włoszech artystęmalarza – pochodzącego z Moraw Dominika Estreichera (twórcękrakowskiej dynastii Estreicherów) – którego upatrzył sobie na profesora,a może nawet rektora przyszłej uczelni, umieszcza początkowona dworze królewskim, jako stypendystę. Niebawem jednak sprowadzago do Krakowa, gdzie Estreicher obejmuje profesurę malarstwaw Krakowskiej Akademii. Wychowuje on kilku zdolniejszych malarzy– W. K. Stattlera, J. Kopffa, J. Peszkę, kładąc tym podwaliny poddalszy wspaniały rozwój malarstwa krakowskiego.Kołłątajowi, jako znakomitemu reformatorowi szkolnictwa i pedagogowi,zależało głównie na zdobyciu, względnie wychowaniu fachowychkadr pedagogicznych. Dzięki temu, jego dalekowzroczne plany,9