17.03.2016 Views

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Μια ιστορία που διαδραματίζεται τόσο στον πραγματικό όσο και στον εικονικό κόσμο γεμάτη ανατροπές, περιπέτεια και τον αγώνα του ανθρώπινου γένους για πραγματική ελευθερία.

Μια ιστορία που διαδραματίζεται τόσο στον πραγματικό όσο και στον εικονικό κόσμο γεμάτη ανατροπές, περιπέτεια και τον αγώνα του ανθρώπινου γένους για πραγματική ελευθερία.

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

«Μήπως θα έπρεπε να τους κάνουμε κανένα σαμποτάζ ώστε να<br />

τους την στερήσουμε και να τους εκβιάσουμε μετά;» ρώτησε ο Ρίκυ.<br />

«Το ρωτάς; Αλλά πως;» ξεψάρωσε και η Πάολα.<br />

Δυστυχώς η εμπειρία που είχαμε ήταν μόνο από τα παιχνίδια που<br />

παίζαμε σ’ όλη την μίζερη μέχρι τότε ζωή μας.<br />

Αλλά για στάσου αυτός εδώ ο κόσμος δεν ήταν ένα μείγμα δεδομένων<br />

και ενέργειας; Σαν παιχνίδι στο διαδίκτυο λοιπόν.<br />

«Όπως στα παιχνίδια παιδιά!» Αποφάνθηκα.<br />

«Δηλαδή;» ρώτησε η Πάολα.<br />

«Θα χρησιμοποιήσουμε τα όπλα μας». Πετάχτηκε η Κάρεν.<br />

Τραβήξαμε τα λέιζερ. Τι είχαμε να χάσουμε; Και ω του θαύματος<br />

γαλαζωπές ακτίνες ξεχύθηκαν από τα μουσούδια τους και έσκασαν σαν<br />

κεραυνοί πάνω στα μηχανήματα.<br />

Για λίγο δεν έγινε τίποτα. Μετά κιτρινωπές λάμψεις με μαύρους καπνούς<br />

πετάχτηκαν από τα σωθικά τους και μεγάλα ανοίγματα σαν τραύματα<br />

ξεπρόβαλαν στα σημεία που τους πέτυχαν οι ακτίνες.<br />

Δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. Στραφήκαμε και στα υπόλοιπα και<br />

κάναμε το ίδιο. Πήγαμε και στα άλλα κτίρια με τα ίδια καταστροφικά<br />

αποτελέσματα. Στο τελευταίο μας περίμενε και μια έκπληξη.<br />

Διαφορετικού τύπου ανδροειδή μας περίμεναν εκεί. Ήταν δυνάμεις<br />

καταστολής. Οπλισμένα! Η εκπαίδευση που είχαμε αποκτήσει δεν πήγε<br />

χαμένη. Η αντίδρασή μας ήταν άμεση. Τα δυο από αυτά κείτονταν στο<br />

πάτωμα εντελώς κατεστραμμένα. Το τρίτο είχε κοπεί στα δύο και με ένα<br />

σάλτο έφτασα πάνω από το κεφάλι του κάνοντας το να εκραγεί μήπως<br />

και δεν πρόλαβε να ειδοποιήσει την βάση του.<br />

Έκανα νόημα στους άλλους, ευτυχώς και εδώ τα παιχνίδια έδειξαν<br />

την αξία τους η γλώσσα τον νοημάτων ήταν γνωστή σε όλους μας.<br />

Πετάξαμε μακριά πριν μας εγκλωβίσουν στα κτίρια που τώρα έ-<br />

μοιαζαν με φουγάρα έτσι όπως έβγαιναν πυκνοί καπνοί από αυτά.<br />

Αναγκαστήκαμε να δώσουμε μάχη στον αέρα όμως με μερικά ανδροειδή<br />

που μας ακολούθησαν. Δεν ήταν καθόλου εύκολη. Αν και είχαμε<br />

μειώσει τους αισθητήρες μας στο ελάχιστο για να μην νοιώθουμε τον<br />

πόνο εντούτοις μυρίζαμε έως και την καμένη σάρκα μας.<br />

Κοιτάξαμε την πόλη τους από ψηλά. Η μισή και παραπάνω ήταν<br />

σκοτεινή. Κάναμε καλή δουλειά!<br />

Τώρα έπρεπε να γυρίσουμε πίσω. Κοίταξα μια γύρω-γύρω. Τι ήταν<br />

αυτό που έλαμπε; Μα τι άλλο; Η σφαίρα!

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!