Επικοινωνία με νοήμονα όντα - Έλληνες πρωτοπόροι στο διάστημα (Θεόδωρος Β. Πάσχος)
http://www.easywriter.gr/ebooks/item/1037
http://www.easywriter.gr/ebooks/item/1037
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ <strong>Β</strong>. ΠΑΣΧΟΣ<br />
<strong>Επικοινωνία</strong> Με Νοήμονα Όντα<br />
<strong>Έλληνες</strong> Πρωτοπόροι Στο Διάστημα
Μυθιστόρημα Επιστημονικής Φαντασίας<br />
(Science Fiction Novel)<br />
ISBN: 978-618-80595-1-1<br />
Ψηφιακή Έκδοση 1 η : Copyright © <strong>Θεόδωρος</strong> <strong>Β</strong>. <strong>Πάσχος</strong>, Αθήνα 2013<br />
Published by Theodoros Paschos<br />
E-book, 1 st edition: Copyright 2013 Theodoros Paschos<br />
-----------------------------------------------------------------------------------<br />
All rights reserved. No part of this publication may be reproduced in any form<br />
by any means without the prior written permission of the author.<br />
Απαγορεύεται η, <strong>με</strong> οποιονδήποτε τρόπο, ανατύπωση ή <strong>με</strong>τάφραση του παρόντος<br />
ή μέρους αυτού, χωρίς την έγγραφη άδεια του συγγραφέα.<br />
Κάθε γνήσιο αντίτυπο φέρει την υπογραφή του συγγραφέα:
«Κι αν έχουμ’ εδώ πέρα<br />
τον Έρωτα πατέρα,<br />
τη συφορά βυζάστρα,<br />
ποιος ξέρει στ’ άλλα άστρα…<br />
Τ’ άστρα <strong>στο</strong> χάος γυρίζουν.<br />
Κάποια απ’ αυτά αντικρίζουν<br />
τη Γη, και είναι γιγάντοι,<br />
και η Γη, μικρό διαμάντι.<br />
Ποιος ξέρει στ’ άλλα άστρα<br />
τι λαοί και τι κάστρα,<br />
πως δείχνεστε πνέμα, ύλη,<br />
τι φιλιά και τι χείλη,<br />
τι καημοί και τι πόθοι!…»<br />
Κωστής Παλαμάς, 1912<br />
«…Και πρώτα-πρώτα να θεωρείς ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος σκοπός της γνώσης για τα<br />
ουράνια φαινό<strong>με</strong>να εκτός από την επίτευξη της αταραξίας και μιας σταθερής<br />
πεποίθησης, όπως ακριβώς συμβαίνει και <strong>με</strong> τις άλλες γνώσεις...»<br />
Επίκουρος, επι<strong>στο</strong>λή προς Πυθοκλή<br />
«…Κόσμος είναι μια περιοχή του ουρανού που περιέχει τα άστρα και τη Γη και όλα<br />
τα φαινό<strong>με</strong>να...<br />
Αυτή η περιοχή αποτελεί τμήμα του απείρου....<br />
Ότι υπάρχουν και τέτοιου είδους κόσμοι άπειροι <strong>στο</strong> πλήθος είναι εύκολο να το<br />
καταλάβεις...»<br />
Επίκουρος, επι<strong>στο</strong>λή προς Πυθοκλή
Πίνακας Περιεχομένων<br />
Πρόλογος: Για τους ιπτά<strong>με</strong>νους δίσκους ποια είναι η αλήθεια; ........................................... 6<br />
1. Το ξεκίνημα στην έρευνα .............................................................................................. 10<br />
2. Α.Τ.Ι.Α. .......................................................................................................................... 13<br />
3. Στο Χιού<strong>στο</strong>ν ................................................................................................................. 18<br />
4. Δισκοπομποί .................................................................................................................. 22<br />
5. Από τη Γη <strong>στο</strong> φεγγάρι .................................................................................................. 27<br />
6. Στο σκοτεινό μισοφέγγαρο ............................................................................................ 34<br />
7. Τα δυο σώματα έγιναν ένα ............................................................................................ 45<br />
8. Στο κρησφύγετο των ιπτά<strong>με</strong>νων δίσκων ....................................................................... 55<br />
9. Το ρομπότ Νέο-Τάλως .................................................................................................. 63<br />
10. Επιστημονική εμπειρία και φαντασία........................................................................... 70<br />
11. Στον κόκκινο πλανήτη Άρη .......................................................................................... 83<br />
12. Επικίνδυνη εξόρμηση ................................................................................................... 93<br />
13. Μακάβριο εύρημα ...................................................................................................... 103<br />
14. Η αιχμάλωτη αφηγείται .............................................................................................. 107<br />
15. Συμπόσιο στη Γη ........................................................................................................ 118<br />
16. Εμφάνιση ιπτά<strong>με</strong>νων δίσκων στη Ρωσία .................................................................... 124<br />
17. Στη λίμνη Λόχνες ....................................................................................................... 137<br />
18. Στην Πύλο, <strong>στο</strong> ανάκτορο του Νέ<strong>στο</strong>ρα .................................................................... 143<br />
19. Οι εξωγήινοι στις Άνδεις ............................................................................................ 150<br />
20. Τριτοδιαστατικές επαφές ............................................................................................ 162<br />
21. Στο Τρίγωνο του Διαβόλου των <strong>Β</strong>ερμούδων ............................................................. 170<br />
22. Στα Ωκεάνια Τάρταρα ρομπότ των Ατλάντων ........................................................... 175<br />
Παράρτημα ....................................................................................................................... 186<br />
α) Συλλογή <strong>στο</strong>ιχείων από εμφανίσεις Α.Τ.Ι.Α. στη Γη .............................................. 186<br />
β) Γνώ<strong>με</strong>ς διεθνών επιστημόνων για τα Α.Τ.Ι.Α. ......................................................... 194<br />
Συμπέρασμα σαν επίλογος ............................................................................................... 200<br />
Σχετικά <strong>με</strong> τον συγγραφέα ................................................................................................ 202
Προλεγό<strong>με</strong>να: Για τους ιπτά<strong>με</strong>νους δίσκους αληθινές ι<strong>στο</strong>ρίες - 6 -<br />
ΠΡΟΛΟΓΟΣ: ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΠΤΑΜΕΝΟΥΣ ΔΙΣΚΟΥΣ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ;<br />
Πριν από αρκετά χρόνια ένα επίμονο όνειρο <strong>με</strong> βασάνιζε αρκετές νύχτες!.. Έβλεπα στα σύννεφα<br />
φωτεινά σήματα σε διάφορα σχήματα και παράξενα γράμματα αραδιασμένα, σα φωτεινές<br />
επιγραφές. Προβάλλονταν <strong>στο</strong> χάος και σταματούσαν όσο χρειαζόταν να περάσει το<br />
βλέμμα μου από τη μια άκρη τους στην άλλη… Μου δημιουργούσαν περίεργες εντυπώσεις<br />
που χαράζονταν μέσα μου και τις θυμόμουν <strong>στο</strong> ξύπνιο μου…<br />
Την άλλη νύχτα και τις επό<strong>με</strong>νες έβλεπα παράξενα «αέρινα» οχήματα πολύχρωμα και φανταχτερά,<br />
<strong>με</strong> ακανόνιστα σχήματα, απροσδιόριστα γεω<strong>με</strong>τρικά. Τα περισσότερα ήταν διαφανή<br />
και <strong>με</strong>τάφεραν διάφορα <strong>όντα</strong>, αλλά και ανθρώπους κανονικούς και παραμορφωμένους,<br />
ρομπότ και ποικίλα αντικεί<strong>με</strong>να.<br />
Πετούσαν πάρα πολύ ψηλά <strong>στο</strong>ν ουρανό, αλλά και χαμηλά στη Γη και <strong>με</strong>ρικές φορές<br />
πάνω από τα κεφάλια μας! Σταματούσαν <strong>στο</strong>ν αέρα σε κάθε ύψος. Κάθονταν πάνω στις κορυφές<br />
των βουνών. Κολλούσαν στις πλαγιές απότομων βράχων και γκρεμών. Κατέβαιναν<br />
στις ταράτσες των πολυκατοικιών. Γαντζώνονταν στα παράθυρα και τους εξώστες.<br />
Έβλεπα που ανοιγόκλειναν καταπακτές, θυρίδες, πόρτες, παραθυράκια, σα στόματα, που<br />
άνοιγαν να βγαίνουν περίεργες σιλουέτες, κινού<strong>με</strong>να <strong>όντα</strong> και φιγούρες ή σκιές που πετούσαν,<br />
μάτια <strong>με</strong> βλέφαρα από τα οποία έβγαιναν φλόγες αχνιστές, διαφανείς χρωματοποικιλμένες<br />
ζωγραφιές, τέρατα και ση<strong>με</strong>ία!..<br />
Πολλά απ’ αυτά δεν μπορούσα να τα παρομοιάσω <strong>με</strong> αντικεί<strong>με</strong>να γήινα. Συμπεριφέρονταν<br />
κατά τρόπο ακατανόητο για την ανθρώπινη αντίληψη.<br />
Έ<strong>με</strong>ινα <strong>με</strong> την εντύπωση πως ο πολύ κόσμος δεν μπορούσε να τα διακρίνει αυτά τα περίεργα<br />
φαινό<strong>με</strong>να και τα ιπτά<strong>με</strong>να αντικεί<strong>με</strong>να. Κι’ ενώ ίσως οι άνθρωποι κινδύνευαν ήταν α-<br />
διάφοροι γι’ αυτά τα πράγματα κι’ αμέριμνοι!..<br />
Όλα αυτά ήταν σε όνειρα. Ιδού λοιπόν και η πραγματικότητα:<br />
Στις δεκαετίες του 60 έως 80 ο ουρανός είχε πλημμυρίσει οπτικά μυστήρια! Χρυσά και<br />
αστραφτερά πιάτα, λαμπερά τηγάνια <strong>με</strong> κίτρινες ουρές, πούρα αναμμένα, φωτεινά λουκάνικα,<br />
περιστρεφό<strong>με</strong>νους δίσκους… παράξενα αντικεί<strong>με</strong>να που πετούσαν! Διάβαιναν σαν αστραπή<br />
και χάνονταν. Μερικά σταματούσαν <strong>με</strong>τέωρα. Άλλα έκαναν βουτιές στα σύννεφα κι’ άλλα<br />
στις θάλασσες κι’ ύστερα αναδύονταν. Πολλά χοροπηδούσαν στην ατμόσφαιρα. Έκαναν ε-<br />
λιγμούς. Διέγραφαν <strong>στο</strong>ν ουράνιο θόλο ευθείες γραμμές, καμπύλες και τεθλασμένες. Άλλα<br />
λαμπύριζαν, άλλα άστραφταν εκτυφλωτικά κι’ άλλων το φως τρεμόσβηνε σαν τα καντηλέρια.<br />
Μερικά απ’ αυτά τα μυστηριώδη λαμπερά αντικεί<strong>με</strong>να θεάθηκαν να κατρακυλούν <strong>στο</strong>υς<br />
δρόμους, να προσγειώνονται σε χωράφια, ακόμα και σε πάρκα και πλατείες, να ακολουθούν<br />
από πολύ χαμηλά γήινα οχήματα ή στη θάλασσα πλοία και να προκαλούν σ’ αυτά προβλήματα.<br />
Πολλές φορές τα είδαν που πετούσαν πολύ κοντά σε αεροπλάνα και τα περιτριγύριζαν.<br />
Από τους αυτόπτες μάρτυρες που είδαν αυτά τα παράξενα ιπτά<strong>με</strong>να αντικεί<strong>με</strong>να, πολλοί<br />
πανικοβλήθηκαν. Μερικοί απόρησαν. Άλλοι παρατηρώντας τα ικανοποίησαν απλώς την περιέργεια<br />
τους. Αρκετοί δεν παραλείψαν να ειδοποιήσουν τις αρχές. Ενώ όσοι ήθελαν να αυτοδιαφημι<strong>στο</strong>ύν<br />
τηλεφωνούσαν τη σχετική είδηση στις εφη<strong>με</strong>ρίδες και τους τηλεοπτικούς σταθμούς,<br />
στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Οι σχετικές ειδήσεις δημοσιεύονταν και διαδίδονταν<br />
παντού. Από κείνους που άκουγαν ή διάβαζαν τις ειδήσεις, άλλοι τις πίστευαν και άλλοι όχι.<br />
Μερικοί αδιαφορούσαν και οι ψυχραιμότεροι απλώς διασκέδαζαν. Μερικές από τις αρχές δέχονταν<br />
τις πληροφορίες και τις κατέγραφαν χωρίς να δώσουν συνέχεια. Άλλες αρχές σε διάφορες<br />
χώρες έδειχναν ενδιαφέρον. Μερικές μάλιστα ειδικές υπηρεσίες κατά καιρούς αναστατώθηκαν.<br />
Προπαντός όταν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία και οι εφη<strong>με</strong>ρίδες σχολίαζαν έ-<br />
ντονα τα περιστατικά αυτά και δημοσίευαν και φωτογραφίες των ιπτά<strong>με</strong>νων σκαφών που δεν<br />
έμοιαζαν <strong>με</strong> τα γνωστά ιπτά<strong>με</strong>να αεροπλάνα και τα λοιπά σκάφη της Γης.<br />
Τις περισσότερες φορές οι αρχές σιωπούσαν. Ούτε επιβεβαίωναν ούτε διέψευδαν τις ειδήσεις.<br />
Ωστόσο δεν παραλείπαν να εξετάζουν πρόσωπα, να καταγράφουν τις μαρτυρίες τους και<br />
<strong>Επικοινωνία</strong> <strong>με</strong> Νοήμονα Όντα – <strong>Έλληνες</strong> Πρωτοπόροι <strong>στο</strong> Διάστημα, από τον Θεόδωρο Πάσχο
Προλεγό<strong>με</strong>να: Για τους ιπτά<strong>με</strong>νους δίσκους αληθινές ι<strong>στο</strong>ρίες - 7 -<br />
να συγκεντρώνουν <strong>στο</strong>ιχεία. Αρκετές φορές έστελναν και εμπειρογνώμονες να εξετάσουν<br />
τους χώρους που οι ιπτά<strong>με</strong>νες αυτές συσκευές άφησαν ίχνη. <strong>Β</strong>άφτισαν μάλιστα τα αντικεί<strong>με</strong>να<br />
αυτά Άγνωστης Ταυτότητας Ιπτά<strong>με</strong>να Αντικεί<strong>με</strong>να (Α.Τ.Ι.Α.) ή UFO (από τα αρχικά<br />
των αγγλικών λέξεων UNIDENTIFIED FLYING OBJECTS = ανεξακρίβωτα ιπτά<strong>με</strong>να αντικεί<strong>με</strong>να).<br />
Συνεπώς πρόκειται για αντικεί<strong>με</strong>να!.. Πολλά από αυτά λόγω της παράξενης συμπεριφοράς<br />
τους οι ειδικοί δεν μπόρεσαν να τα εξιχνιάσουν.<br />
Τα Α.Τ.Ι.Α. τις πιο πολλές φορές εμφανίστηκαν, σχεδόν σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της<br />
Γης, <strong>με</strong> τη μορφή των Ιπτά<strong>με</strong>νων Δίσκων (Ι.Δ.). Τα είδαν σοβαροί μορφωμένοι και απλοί άνθρωποι.<br />
Τα επισήμαναν στρατιωτικές βάσεις <strong>με</strong> ραντάρ και επιστημονικά παρατηρητήρια. Τα<br />
κυνήγησαν καταδιωκτικά πολεμικά αεροπλάνα. Τα φωτογράφησαν ερασιτέχνες κι επαγγελματίες<br />
φωτογράφοι σε διάφορα μέρη της Γης. Τις περισσότερες φορές παρουσιάζονταν ξαφνικά<br />
σε κάποια περιοχή, κι’ εξαφανίζονταν το ίδιο ξαφνικά, <strong>με</strong> αστραπιαία ταχύτητα. Δεκάδες<br />
φορές έκαναν την εμφάνισή τους στις Ενωμένες Πολιτείες της Α<strong>με</strong>ρικής. Άλλες τόσες<br />
φορές παρουσιάστηκαν στη Νότια Α<strong>με</strong>ρική και ιδίως στην Αργεντινή. Με τη μορφή του ι-<br />
πτά<strong>με</strong>νου δίσκου θεάθηκαν στην Αγγλία, την Ισπανία, την Γαλλία, την Ιταλία, τη Γιουγκοσλαβία,<br />
τη Ρουμανία και τη Ρωσία. Και ο Ελληνικός ουρανός φιλοξένησε αρκετές φορές<br />
Α.Τ.Ι.Α. κυρίως σε σχήμα δίσκου (βλέπε <strong>στο</strong> τέλος του βιβλίου χρονοδιάγραμμα εμφάνισης<br />
UFO σ’ όλη τη Γη).<br />
Οι άνθρωποι απορούσαν και ρωτούσαν: Τι συμβαίνει <strong>με</strong> τα παράξενα αυτά ιπτά<strong>με</strong>να αντικεί<strong>με</strong>να;<br />
Αφού δεν είναι γνωστές γήινες ιπτά<strong>με</strong>νες μηχανές, αεροπλάνα, ελικόπτερα, αερόστατα,<br />
πύραυλοι, δορυφόροι, διαστημόπλοια, τι είναι; Είναι απλώς <strong>με</strong>τεωρολογικά φαινό<strong>με</strong>να;<br />
Είναι αντικατοπτρισμός αστεριών σε ιονισμένα σύννεφα; Είναι διάττοντες αστέρες; Είναι<br />
<strong>με</strong>τεωρίτες που διαλύονται όταν εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης ή διαστημική<br />
σκόνη;<br />
Είναι φορτισμένα ραδιενεργά σύννεφα; Και αν είναι όλα αυτά, πώς εξηγούνται τα ορατά<br />
απτά αντικεί<strong>με</strong>να που κινούνται ταχύτατα, κατέρχονται μέχρι το έδαφος της Γης ή αιωρούνται<br />
σε χαμηλό ύψος, κάνουν ελιγμούς και ανέρχονται αστραπιαία; Κι’ όταν οι μάρτυρες ι-<br />
σχυρίζονται πως έχουν διακρίνει σ’ αυτά και κυβερνήτες ή βγήκαν απ’ αυτά κινού<strong>με</strong>να <strong>όντα</strong>;<br />
Είναι μια πραγματικότητα; Πρόκειται για μυστικές γήινες επινοήσεις; Είναι κατασκοπευτικές<br />
ιπτά<strong>με</strong>νες συσκευές; Μήπως κάποια χώρα μπλοφάρει; Και αφού είναι Α.Τ.Ι.Α. δηλαδή άγνωστα<br />
αντικεί<strong>με</strong>να, γιατί να μην είναι ιπτά<strong>με</strong>νοι δίσκοι; Και γιατί να μη τους οδηγούν εξωγήινα<br />
<strong>όντα</strong>; Τι είναι τέλος πάντων αυτοί οι Ιπτά<strong>με</strong>νοι Δίσκοι (Ι.Δ.); Ποια είναι η αλήθεια;<br />
Οι μυημένοι σε οργανώσεις εξιχνίασης των μυστηρίων του διαστήματος απαντούν: Τα<br />
Α.Τ.Ι.Α. ή UFO δεν είναι πλέον χίμαιρα, ούτε <strong>με</strong>τεωρολογικά φαινό<strong>με</strong>να. Ξεχωρίζουν απ’<br />
αυτά. Είναι ιπτά<strong>με</strong>νοι δίσκοι που έρχονται, φεύγουν και ξανάρχονται. Όπως σε <strong>με</strong>ρικά χρόνια<br />
και δικές μας πτητικές μηχανές θα πηγαίνουν <strong>στο</strong>ν Άρη και θα ξανάρχονται. Ήδη οι άνθρωποι<br />
πήγαν στη Σελήνη και ήρθαν. Στον Εικοστό Πρώτο Αιώνα πιστεύου<strong>με</strong> πως ανάλογα γήινα<br />
διαστημόπλοια θα επισκέπτονται πιο μακρινούς πλανήτες, ίσως και αστερισμούς…<br />
Μερικοί αδέσ<strong>με</strong>υτοι επιστήμονες δέχονται την ύπαρξή τους και την κατά καιρούς εμφάνισή<br />
τους σε διάφορα ση<strong>με</strong>ία της Γης. Στις Ενωμένες Πολιτείες της Α<strong>με</strong>ρικής ιδρύθηκαν<br />
τρεις υπηρεσίες για την εξέταση θεμάτων σχετικά <strong>με</strong> τα Α.Τ.Ι.Α. Η Εθνική Επιτροπή Έρευνας,<br />
η Υπηρεσία Ανεξακρίβωτων Αντικειμένων και η Ειδική Υπηρεσία Α<strong>με</strong>ρικανικής Αεροπορίας.<br />
Ύστερα από εξέταση μαρτύρων και <strong>με</strong>λέτη αναφορών Α<strong>με</strong>ρικανών πολιτών και υ-<br />
πευθύνων, ανά<strong>με</strong>σα <strong>στο</strong>υς οποίους ήταν και ο Ρόμπερτ Κένεντυ, οι υπηρεσίες αυτές δημοσίευσαν<br />
την ανακοίνωση:<br />
«Αν δείτε ιπτά<strong>με</strong>νο δίσκο να ειδοποιήσετε αμέσως την Αστυνομία ή την πλησιέστερη Αεροπορική<br />
ή Στρατιωτική βάση. Αποφύγετε να έρθετε σ’ επαφή, ενδέχεται να είναι επικίνδυνο…».<br />
Αλλά για να μη προκαλείται ανησυχία <strong>στο</strong>ν πληθυσμό σταμάτησαν να γίνονται σχετικές<br />
ανακοινώσεις. Αρκετοί επιστήμονες, ωστόσο και ειδικοί Α<strong>με</strong>ρικανοί εμπειρογνώμονες<br />
<strong>Επικοινωνία</strong> <strong>με</strong> Νοήμονα Όντα – <strong>Έλληνες</strong> Πρωτοπόροι <strong>στο</strong> Διάστημα, από τον Θεόδωρο Πάσχο
Προλεγό<strong>με</strong>να: Για τους ιπτά<strong>με</strong>νους δίσκους αληθινές ι<strong>στο</strong>ρίες - 8 -<br />
βεβαίωσαν υπεύθυνα ότι διαπιστώθηκε η ύπαρξη Α.Τ.Ι.Α. Τα σχετικά <strong>στο</strong>ιχεία μάλιστα δημοσιεύτηκαν<br />
σε έγκυρες εφη<strong>με</strong>ρίδες των Η.Π.Α. και βάσει <strong>στο</strong>ιχείων εκδόθηκαν και αρκετά<br />
βιβλία για UFO…<br />
Το 1969 το Υπουργείο Αεροπορίας των Η.Π.Α. ανακοίνωσε: «Δεν ήταν δυνατή η παρακολούθηση<br />
συγκεκριμένων Α.Τ.Ι.Α. λόγω υπερβολικών δαπανών…». Αυτή η ανακοίνωση<br />
συνοδεύτηκε <strong>στο</strong>ν Τύπο <strong>με</strong> <strong>στο</strong>ιχεία από επίση<strong>με</strong>ς πηγές, που αποκάλυπταν πως, από τις χίλιες<br />
και πλέον περιπτώσεις που αποδόθηκαν σε ιπτά<strong>με</strong>νους δίσκους, οι 240 παρέ<strong>με</strong>ιναν σκοτεινές!<br />
Με την ανακοίνωση αυτή το κοινό δυσανασχέτησε και όσοι παρακολουθούσαν κάθε σχετική<br />
είδηση και ενδιαφέρονταν για το θέμα των UFO, συγκρότησαν σωματεία και οργανώσεις,<br />
παρακολούθησης ιδιωτικά των Ι.Δ. Με τους συλλόγους αυτούς συνεργάζονταν και αρκετοί<br />
επιστήμονες που συγκέντρωναν <strong>στο</strong>ιχεία για Α.Τ.Ι.Α.<br />
Το Νοέμβριο του 1970 δημοσιογράφοι ρώτησαν τον Γερμανό επιστήμονα Χέρμαν Ό-<br />
μπερθ, τον πραγματικό «πατέρα των πυραύλων», καθηγητή του <strong>Β</strong>έρνερ φον Μπράουν, τι<br />
γνώμη έχει για τους ιπτά<strong>με</strong>νους δίσκους. Απάντησέ: «Νομίζω πως δεν αποδείχτηκε η μη ύ-<br />
παρξή τους… Το ζήτημα δεν έκλεισε. Οι έρευνες συνεχίζονται, αλλά μυστικά, να μην προκληθεί<br />
πανικός… Έρχονται από ένα πλανήτη που περιφέρεται γύρω από τον αστέρα Ταυ του<br />
Κήτους… Δεν είναι η πρώτη τους επίσκεψη στη Γη. Έχουν έλθει και άλλες απο<strong>στο</strong>λές τους<br />
νωρίτερα… Μας <strong>με</strong>λετούν…».<br />
Ο Άρθουρ Κλαρκ, συγγραφέας του έργου «Οδύσσεια του Διαστήματος 2001» έγραψε: «οι<br />
ιπτά<strong>με</strong>νοι δίσκοι έχουν πεθάνει. Αλλά κατά παράδοξο τρόπο η ιδέα δεν ήταν ποτέ περισσότερο<br />
ζωντανή από όσο είναι σή<strong>με</strong>ρα. Και ενισχύεται από την άποψη των επιστημόνων ότι «οι<br />
πλανήτες αποτελούν κοινοτυπία και ότι πρέπει να υπάρχουν δισεκατομμύρια κόσμοι που να<br />
μοιάζουν λιγότερο ή περισσότερο <strong>με</strong> τη Γη».<br />
Στις αντιρρήσεις των αρχών ως προς τη προέλευση των Ι.Δ. οι επιστήμονες ερωτούν:<br />
«Καλά, γιατί δεν είναι επισκέπτες από το <strong>διάστημα</strong>;». Κι’ όσο οι υπεύθυνες αρχές σιωπούν<br />
τόσο η αβεβαιότητα θα πλανάται και θα κατακτά τους σκεπτό<strong>με</strong>νους. Αυτή η αβεβαιότητα θα<br />
διασκεδαστεί αν οι αρμόδιες επίση<strong>με</strong>ς αρχές παράσχουν θε<strong>με</strong>λιωμένα πειστικά τεκμήρια για<br />
την ύπαρξη ή μη των ιπτά<strong>με</strong>νων δίσκων. Κι’ ενώ δεν έχου<strong>με</strong> επίσημη ενημέρωση, το θέμα<br />
αποτελεί πηγή έμπνευσης να παρουσιάζονται κάθε τόσο τηλεοπτικές ταινίες περιπετειών <strong>με</strong><br />
Ι.Δ. ή άλλης μορφής Α.Τ.Ι.Α. Τα έργα αυτά βασίζονται βέβαια στην επιστημονική φαντασία,<br />
αλλά και σε περιγραφές «αυτοπτών μαρτύρων»… Μ’ ένα λόγο, οι ιπτά<strong>με</strong>νοι δίσκοι μπήκαν<br />
στη ζωή μας. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Μέχρι τώρα δεν ση<strong>με</strong>ιώθηκαν αξιόλογες εχθρικές<br />
διαθέσεις των. Συνεπώς οι άνθρωποι της Γης δεν πρέπει να ανησυχούν. Ωστόσο καλόν<br />
είναι να παρακολουθούν το θέμα και να προετοιμάζονται ψυχολογικά. Και περισσότερο οι<br />
επιστήμονες και οι αρμόδιοι. Δεν αποκλείεται, εφόσον η πιθανότερη εκδοχή είναι ότι οι ιπτά<strong>με</strong>νοι<br />
δίσκοι είναι εξωγήινα κατασκευάσματα και τους οδηγούν <strong>νοήμονα</strong> διαστημικά <strong>όντα</strong>,<br />
αυτά τα <strong>όντα</strong>, αφού μας <strong>με</strong>λετήσουν, κάποτε να μας προσεγγίσουν.<br />
Η επαφή υπεύθυνων ανθρώπων της Γης <strong>με</strong> τα <strong>όντα</strong> αυτά μπορεί να αποβεί σε καλό μας.<br />
Πρέπει βέβαια να είμαστε επιφυλακτικοί και να παίρνου<strong>με</strong> τα κατάλληλα μέτρα, γιατί ενδέχεται<br />
η νοοτροπία τους να είναι τόσο παράξενη, ώστε νομίζοντας πως κάνουν καλό να μας προξενούν<br />
ζημιές. Επιδιώκοντας κι ε<strong>με</strong>ίς την προσέγγιση μαζί τους, πρέπει να προφυλαγόμαστε.<br />
Όταν αποβαίνουν επικίνδυνοι, για κάθε περίπτωση επίθεσής τους, είναι και τ’ αμυντικά μέτρα<br />
αντι<strong>με</strong>τώπισής τους απαραίτητα. Πάντα, όμως, <strong>με</strong> μέτρο και σύνεση.<br />
Διακατεχό<strong>με</strong>νος από φιλειρηνικό πνεύμα επαφής <strong>με</strong> τυχόν εξωγήινους επισκέπτες μας,<br />
δείχνω <strong>με</strong> το βιβλίο μου αυτό διάφορους δρόμους που μπορού<strong>με</strong> να ακολουθήσου<strong>με</strong> για να<br />
μπού<strong>με</strong> στα ίχνη τους. Τις προτάσεις μου τις δίνω <strong>με</strong> τη μορφή μυθι<strong>στο</strong>ρηματικής περιπέτειας,<br />
κυνηγώντας τους ιπτά<strong>με</strong>νους δίσκους στη Γη, στη Σελήνη και <strong>στο</strong>ν Άρη! Οι ήρωες είναι<br />
κυρίως <strong>Έλληνες</strong>, πρόσωπα διεθνούς κύρους αλλά και Α<strong>με</strong>ρικανοί, Άγγλοι και Ρώσοι…<br />
<strong>Επικοινωνία</strong> <strong>με</strong> Νοήμονα Όντα – <strong>Έλληνες</strong> Πρωτοπόροι <strong>στο</strong> Διάστημα, από τον Θεόδωρο Πάσχο
Προλεγό<strong>με</strong>να: Για τους ιπτά<strong>με</strong>νους δίσκους αληθινές ι<strong>στο</strong>ρίες - 9 -<br />
Στα επεισόδια του βιβλίου που προσεγγίζουν ή θα προσεγγίσουν, όπως πιστεύω, την<br />
πραγματικότητα, <strong>με</strong>ταφέρω συνοπτικά και τις γνώ<strong>με</strong>ς που διατυπώθηκαν για τα Α.Τ.Ι.Α.<br />
Προσπαθώ επίσης να εξηγήσω, παίρνοντας θέση για όσα έχουν συμβεί <strong>στο</strong> περίφημο Τρίγωνο<br />
των <strong>Β</strong>ερμούδων του Ατλαντικού Ωκεανού, <strong>με</strong> βάση επιστημονικά δεδομένα. Επίσης για<br />
ορισμένα παράξενα φαινό<strong>με</strong>να, όπως της λίμνης Λόχνες, τις εξαφανίσεις ανθρώπων και<br />
πραγμάτων, την εγρήγορση της φαντασίας και άλλα…<br />
Προσπάθησα να μη ξεφύγω από τα επιστημονικά δεδομένα, αλλά τα προσφέρω απλά, κατανοητά,<br />
ώστε ο κάθε αναγνώστης, γιατί απευθύνεται σε όλους μικρούς και <strong>με</strong>γάλους, να ω-<br />
φεληθεί διαβάζοντας το πόνημα αυτό. Πιστεύω πως και οι επιστήμονες, και προπαντός οι ε-<br />
ρευνητές του θέματος, θα βρουν κάτι να ξεχωρίσουν από το όλο κεί<strong>με</strong>νο, το οποίο θα τους<br />
είναι χρήσιμο. Αυτό βέβαια θα το κρίνουν οι ίδιοι…<br />
Τρεις φίλοι καθηγητές, <strong>στο</strong>υς οποίους διάβασα κεφάλαια από το πόνημα αυτό, το χαρακτήρισαν<br />
μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας και μάλιστα έργο πολύ τολμηρό!.. Η φαντασία<br />
δικαιολογεί υπερβάσεις. Η επιστήμη όμως δεν δικαιολογεί. Η υποταγή συνεπώς της φαντασίας<br />
στην επιστήμη είναι δύσκολο εγχείρημα. Ωστόσο το τόλμησα. Γιατί ο άνθρωπος αν<br />
δεν τολμούσε και δεν ήταν ριψοκίνδυνος δε θα πετύχαινε να δαμάσει πολλά από τα <strong>στο</strong>ιχεία<br />
της φύσης, να βγει έξω από την ατμόσφαιρα της Γης, να πατήσει <strong>στο</strong> φεγγάρι, να στείλει τις<br />
διαστημικές συσκευές Venus στην Αφροδίτη και Viking <strong>στο</strong>ν Άρη, να προγραμματίσει ταξίδι<br />
επανδρωμένου διαστημόπλοιου <strong>στο</strong>ν Άρη…<br />
Ποια γεγονότα και περιστατικά έσπρωξαν τον συγγραφέα αυτού του βιβλίου και τον βασικό<br />
ήρωά του, Άλκη <strong>Β</strong>άσπα, να ασχοληθεί ο πρώτος και να αφοσιωθεί ο δεύτερος και να<br />
δράσουν <strong>με</strong> τόσο αξιοθαύμα<strong>στο</strong> ζήλο και αυταπάρνηση στην εξιχνίαση της υπόθεσης των ι-<br />
πτά<strong>με</strong>νων δίσκων; Αυτά ο αναγνώστης θα τα διαβάσει στα τελευταία κεφάλαια-προσθήκες<br />
που φέρουν τους τίτλους:<br />
1. Συλλογή <strong>στο</strong>ιχείων από εμφανίσεις Α.Τ.Ι.Α. στη Γη.<br />
2. Γνώ<strong>με</strong>ς επιστημόνων για τα Α.Τ.Ι.Α.<br />
<strong>Επικοινωνία</strong> <strong>με</strong> Νοήμονα Όντα – <strong>Έλληνες</strong> Πρωτοπόροι <strong>στο</strong> Διάστημα, από τον Θεόδωρο Πάσχο
Κεφάλαιο 1: Το ξεκίνημα στην έρευνα - 10 -<br />
1. ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ<br />
Στο Ελληνικό Κέντρο Ατομικών Ερευνών «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ» οι επιστήμονες δούλευαν ασταμάτητα<br />
για την προσαρμογή της ατομικής ενέργειας στις διαστημικές κινητήριες μηχανές και<br />
συσκευές.<br />
Σε έναν από τους <strong>με</strong>γάλους θαλάμους του βιοχημικού τμήματος, ανά<strong>με</strong>σα στα πολυποίκιλα<br />
και παράξενα ηλεκτρονικά μηχανήματα και τις συσκευές, κάποιος άνθρωπος, τυλιγμένος<br />
στην πλαστική του φόρμα και καλυμμένος <strong>με</strong> την προστατευτική του προσωπίδα, παρακολουθούσε<br />
κάτι περίεργο που συνέβαινε μέσα σε έναν γυάλινο κώδωνα. Κατά μικρά χρονικά<br />
διαστήματα <strong>με</strong>τακινούσε ελαφρά ένα χειροκίνητο μοχλό. Ύστερα πρόσεχε επίμονα <strong>στο</strong><br />
εσωτερικό της πειραματικής γυάλινης συσκευής. Παρατηρούσε τα λιλιπούτεια παράξενα ε-<br />
ξαρτήματά της. Μετά από κάθε κίνηση του μοχλού, ο κώδωνας έπαιρνε διάφορες αποχρώσεις…<br />
Ο άνθρωπος <strong>με</strong> τη φόρμα ψιθύριζε μέσα από τη μάσκα του, σαν να μονολογούσε. Ένας<br />
μικρός εσωτερικός πομπός <strong>με</strong>τάφερε τον μονόλογο του σ΄ ένα αυτόματο μαγνητόφωνο. Εκεί<br />
καταγράφονταν όλοι οι φθόγγοι των φωνητικών του οργάνων. Αν άκουγε κανένας τη μαγνητοφωνημένη<br />
ταινία που κατέγραφε αυτούς τους ψιθύρους, ήταν δύσκολο να μπει αμέσως <strong>στο</strong><br />
νόημά τους. Θα άκουγε, λόγου χάρη:<br />
«…Η εκτόξευση τού χρωματι<strong>στο</strong>ύ υγρού και η εξαέρωση του συντελέστηκε <strong>στο</strong>ν προκαθορισμένο<br />
χρόνο!.. Η απορρόφηση του από τη <strong>με</strong>ταβλητή επιφάνεια υπήρξε ταχύτατη… Δεν<br />
μπορεί να συλληφθεί <strong>με</strong> γυμνό μάτι… Γίνεται αντιληπτή μόνο <strong>με</strong> ειδικούς φακούς… Επιτυχία!..<br />
Η αντίστροφη πορεία είναι σχετικά βραδεία και αντιληπτή… Αυτό δεν εμποδίζει το πείραμα…<br />
Διαπιστώνω σχεδόν τέλεια προσαρμογή χρωματισμού συσκευών προς το περιβάλλον<br />
του κώδωνα… Αυτή τη στιγμή ση<strong>με</strong>ιώθηκε αποβολή μέρους του ατμοσφαιρικού αέρα…<br />
Τώρα γίνεται απορρόφηση και αλλαγή χρωματισμού του περιβλήματος των συσκευών… Ο<br />
αέρας επανέρχεται!.. Μεταβολή ικανοποιητική…<br />
Χαμαιλέοντα! Που θα μου πας!.. Προσαρμόζεσαι <strong>με</strong> το περιβάλλον ανάλογα <strong>με</strong> την…<br />
ψυχική σου διάθεση! Από εσωτερική παρώθηση; Περίεργο!.. Κι όταν δέχεσαι εξωτερικό ερέθισμα<br />
δεν προσαρμόζεσαι αυτόματα; Αν θέλεις προσαρμόζεσαι; Θα μάθω τα μυστικά σου!..<br />
Στο πείραμα χρειάζεται εξωτερική επίδραση. Θέση σε λειτουργία εσωτερικών εκκριτικών μηχανών.<br />
Παραγωγή και διοχέτευση των ουσιών προσαρμογής… Διεργασία παραγωγής πολυχρωμία<br />
πολυσύνθετη!.. Λειτουργία <strong>με</strong>ταβολισμού χαμαιλέοντα, δυσπροσάρμοστη <strong>με</strong> τις τεχνητές<br />
συσκευές που διαθέτου<strong>με</strong>!.. Ωστόσο, αντιγραφή φυσικών λειτουργιών ικανοποιητική…<br />
Πρόοδος!..».<br />
Ήταν αργά πια το βράδυ. Ο άνθρωπος <strong>με</strong> τη φόρμα σταμάτησε τη λειτουργία των μηχανών.<br />
Η σιγή τους, ύστερα από τον δεκάωρο θόρυβο τους, επανάφερε τον άνθρωπο <strong>στο</strong>ν εαυτό<br />
του! Ξεροτεντώθηκε και ξεκίνησε να βγει από τον εργαστηριακό θάλαμο του τρίτου υπόγειου<br />
ορόφου. Προχώρησε σ΄ ένα μικρό διάδρομο. Μπήκε <strong>στο</strong>ν ανελκυστήρα και ανέβηκε <strong>στο</strong> ισόγειο.<br />
Εκεί ξέσφιξε την μάσκα του και την έβγαλε. Αποκαλύφθηκε τότε ένα αρρενωπό πρόσωπο,<br />
<strong>με</strong> γνήσια Ελληνικά χαρακτηριστικά, νέου της γενιάς του δεύτερου μισού του εικο<strong>στο</strong>ύ<br />
πρώτου αιώνα.<br />
Ήταν μάλλον ψηλός, ευθυτενής, <strong>με</strong> δεμένο και συμ<strong>με</strong>τρικό κορμί, <strong>με</strong> φαρδιούς ώμους και<br />
στήθος ευρύ. Το παράστημα του ήταν γενικά αθλητικό. Το πρόσωπο του σταρένιο <strong>με</strong>σογειακού<br />
τύπου. Τα μάτια του καστανόμαυρα, <strong>με</strong>γάλα, εκφραστικά. Το βλέμμα του οξύ και θερμό.<br />
Σπάνια θα το έβλεπες, αδιάφορο, άψυχο και ψυχρό! Η μύτη του γνήσια Ελληνική. Κατέβαινε<br />
ίσια προς τη μέση των καλλίγραμμων χειλιών του. Οι λακουβίτσες που σχηματίζονταν πλάι<br />
στις άκρες των χειλιών του, έδειχναν πάντα ένα ευχάρι<strong>στο</strong> και χαμογελαστό πρόσωπο. Το σαγόνι<br />
του ήταν τετράγωνο αλλά κατάληγε σε γωνιές στρογγυλεμένες. Το φαρδύ μέτωπο του<br />
και τα λίγο σγουρά μαύρα μαλλιά του, πλαισίωναν ένα όμορφο πρόσωπο <strong>με</strong> αδρά χαρακτηριστικά.<br />
Ήταν αναμφισβήτητα ένας κομψός νεαρός. Η φόρμα του εργαστηρίου που φορούσε,<br />
<strong>Επικοινωνία</strong> <strong>με</strong> Νοήμονα Όντα – <strong>Έλληνες</strong> Πρωτοπόροι <strong>στο</strong> Διάστημα, από τον Θεόδωρο Πάσχο
Κεφάλαιο 1: Το ξεκίνημα στην έρευνα - 11 -<br />
τον έδειχνε βέβαια ασουλούπωτο. Αυτό όμως δεν άλλαζε τη φυσική του διάπλαση. Μόλις έφθασε<br />
στην αρχή του επό<strong>με</strong>νου διάδρομου έστριψε δεξιά. Μετά χάθηκε <strong>στο</strong> διαμέρισμα των<br />
λουτρών. Ένα ψυχρό ντους <strong>με</strong>τά την κουραστική και αγωνιώδη εργασία του ήταν ότι χρειαζόταν…<br />
Τελείωσε τη τουαλέτα του και πήγε <strong>στο</strong> δωμάτιο του να αναπαυθεί… Ξάπλωσε,<br />
αλλά στριφογύριζε <strong>στο</strong> κρεβάτι του και δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Πήρε από το κομοδίνο το<br />
καινούργιο τεύχος του παγκόσμιου περιοδικού «Διαστημική Μηχανική» και ξαναδιάβασε τα<br />
κυριότερα <strong>στο</strong>ιχεία του άρθρου του πού έφερε την υπογραφή του ΑΛΚΗΣ <strong>Β</strong>ΑΣΠΑΣ…<br />
Την άλλη μέρα ο Άλκης <strong>Β</strong>άσπας σηκώθηκε κεφάτος. Μόλις είχε τελειώσει το ξύρισμα και<br />
σφύριζε ένα χαρού<strong>με</strong>νο σκοπό όταν χτύπησε το τηλέφωνο του. Σήκωσε το ακουστικό και ά-<br />
κουσε μια άγνωστη γυναικεία φωνή.<br />
– Αλόο! Μίστερ <strong>Β</strong>άσπας;<br />
– Γες! Χουότ άαρ γιου πλίιζ; Ποια είστε παρακαλώ;<br />
– Σας μιλά<strong>με</strong> από την Νέα Υόρκη της Α<strong>με</strong>ρικής.<br />
– Σας ακούω.<br />
– Είμαι η ιδιαίτερη γραμματέας του κ. Ντόνοβαν, ακαδημαϊκού, προέδρου της οργανωτικής<br />
επιτροπής του Παγκόσμιου Συνεδρίου Μηχανικών Συστημάτων Διαστημικού Ενδιαφέροντος.<br />
– Μιλάτε πολύ καλά τα ελληνικά. Είστε Ελληνίδα;<br />
– Μισή Ελληνίδα! Γεννήθηκα εδώ στην Α<strong>με</strong>ρική και λέγομαι Σόφη Λεάνδρου.<br />
– Χαίρω πολλή δεσποινίς…<br />
– Πολύ σωστά το είπατε… δεσποινίς… Ο κ. καθηγητής ενθουσιάστηκε <strong>με</strong> το άρθρο σας<br />
για τις διαστημικές επινοήσεις. Το αντικεί<strong>με</strong>νο της έρευνας σας εξετάστηκε έκτακτα<br />
από επιτροπή και σας δίνει το εισιτήριο για τη συμ<strong>με</strong>τοχή σας <strong>στο</strong> Διεθνές Συνέδριο.<br />
Αναμένου<strong>με</strong> το οκέυ, να σας στείλου<strong>με</strong> την πρόσκληση.<br />
– Είμαι συγκινημένος από αυτά που ακούω. Είναι τιμητική για μένα η πρόσκληση και<br />
φυσικά τη δέχομαι.<br />
– Ωραία λοιπόν. Καλή αντάμωση στη Νέα Υόρκη…<br />
Το τηλέφωνο έκλεισε και ο Άλκης <strong>Β</strong>άσπας δε πρόλαβε να ρωτήσει λεπτομέρειες. Δε ζήτησε<br />
ούτε τον αριθμό του τηλεφώνου του γραφείου Ντόνοβαν… Την άλλη μέρα τηλεφώνησε <strong>στο</strong>ν<br />
αρμόδιο του περιοδικού «Διαστημική Μηχανική» και έμαθε λεπτομέρειες. Η Ελληνική αντιπροσωπεία<br />
θα ήταν πολυ<strong>με</strong>λής. Επικεφαλής ορίσθηκε ο ίδιος ο πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών<br />
<strong>με</strong> αναπληρωτή τον καθηγητή του Πολυτεχνείου Παύλο Πασχάλη…<br />
Ο Άλκης <strong>Β</strong>άσπας χάρηκε πολύ όταν άκουσε το όνομα του καθηγητή Πασχάλη. Υπηρέτησε<br />
σαν βοηθός του <strong>στο</strong> πολυτεχνείο και τον γνώριζε πολύ καλά. Την επομένη επικοινώνησε<br />
μαζί του και ζήτησε συνάντηση να μιλήσουν για το θέμα…<br />
Το υπερηχητικό ιπτά<strong>με</strong>νο <strong>με</strong>γαθήριο της γραμμής Αθηνών-Ν. Υόρκης <strong>με</strong>τάφερε αυτή τη<br />
φορά εκλεκτούς επιστήμονες των χωρών της Μεσογείου και την Ελληνική αντιπροσωπεία για<br />
<strong>Επικοινωνία</strong> <strong>με</strong> Νοήμονα Όντα – <strong>Έλληνες</strong> Πρωτοπόροι <strong>στο</strong> Διάστημα, από τον Θεόδωρο Πάσχο
Κεφάλαιο 1: Το ξεκίνημα στην έρευνα - 12 -<br />
το παγκόσμιο συνέδριο διαστημικού ενδιαφέροντος. Στο αεροδρόμιο της Ν. Υόρκης υποδέχθηκαν<br />
τους επιστήμονες, οι συνάδελφοι τους της οργανωτικής επιτροπής, εκπρόσωπος της<br />
κυβέρνησης των Η.Π.Α. και οι πρεσβευτές στις Η.Π.Α. των χωρών των αντιπροσωπειών.<br />
Μια νεαρή κοπέλα, κομψή, χαριτωμένη και αεράτη, πλησίασε την Ελληνική αντιπροσωπεία<br />
και στάθηκε μπροστά <strong>στο</strong>ν Άλκη <strong>Β</strong>άσπας.<br />
– Είστε ασφαλώς ο Άλκης <strong>Β</strong>άσπας. Είμαι η Σόφη Λεάνδρου ιδιαιτέρα του κ. Ντόνοβαν,<br />
είπε, και του πρόσφερε το χέρι της για χειραψία. Ο Άλκης έδωσε ασυναίσθητα το χέρι<br />
του και ψέλλισε:<br />
– Πως <strong>με</strong> γνωρίσατε ότι είμαι ο <strong>Β</strong>άσπας;<br />
– Διάβασα τον κατάλογο <strong>με</strong> τα <strong>στο</strong>ιχεία των <strong>με</strong>λών της Ελληνικής Αντιπροσωπείας. Είστε<br />
ο νεότερος και το κατάλαβα.<br />
– Πολύ ωραία, λοιπόν σας ευχαριστώ για την ιδιαίτερη υποδοχή.<br />
Μετά τις απαραίτητες συστάσεις των <strong>με</strong>λών της οργανωτικής επιτροπής <strong>με</strong> τα μέλη των<br />
αντιπροσωπειών, οι επιστήμονες οδηγήθηκαν στην αίθουσα των επισήμων. Η Σόφη Λεάνδρου<br />
βάδιζε πλάι <strong>στο</strong>ν Άλκη <strong>Β</strong>άσπας και μιλούσαν πολύ διαχυτικά. Είπε πως είναι φυσιολόγος<br />
γιατρός, βοηθός του ακαδημαϊκού κ. Ντόνοβαν και κατάληξε:<br />
«Στις φλέβες μου τρέχει Ελληνικό αίμα και αγαπώ πολύ τους συμπατριώτες του πατέρα<br />
μου…»<br />
Ινστιτούτο Πυρηνικής τεχνολογίας & Ακτινοπροστασίας<br />
του Ε.Κ.Ε.Φ.Ε «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ» (αριστ. στη φωτογραφία)<br />
<strong>Επικοινωνία</strong> <strong>με</strong> Νοήμονα Όντα – <strong>Έλληνες</strong> Πρωτοπόροι <strong>στο</strong> Διάστημα, από τον Θεόδωρο Πάσχο
Κεφάλαιο 4: Οι Δισκοπομποί - 22 -<br />
4. ΔΙΣΚΟΠΟΜΠΟΙ<br />
Η Σόφη Λεάνδρου απορροφήθηκε από τα ασυνήθιστα που διάβαζε στην επιστημονική έκθεση<br />
τεχνικών εφαρμογών. Για να καταλάβει ορισμένα κομμάτια από το κεί<strong>με</strong>νο, έφερνε<br />
<strong>στο</strong>ν νου της αντί<strong>στο</strong>ιχα κεί<strong>με</strong>να από τα ιατρικά βιβλία για τη φυσιολογία του ανθρώπου…<br />
«…Στόχος μας η παρακολούθηση και η κατασκόπευση των ιπτά<strong>με</strong>νων δίσκων (U.F.O.-<br />
Α.Τ.Ι.Α. κλπ.) <strong>με</strong> πομπούς ανιχνευτές.<br />
»Σκοπός: η εξουδετέρωση των επιθετικών οργάνων τους.<br />
»<strong>Β</strong>άση: Τα λογικά εξωγήινα <strong>όντα</strong> προσάρμοσαν, ασφαλώς, ορισμένα όργανα και συσκευές<br />
των δίσκων τους στις γήινες συνθήκες για να μπορούν να τα χρησιμοποιούν ανάλογα.<br />
Συνεπώς αυτά τα όργανα μπορούν να προσβληθούν από τα τεχνητά μας μέσα. Ίσως αυτός είναι<br />
ο λόγος που αποφεύγουν συστηματικά όλες τις ιπτά<strong>με</strong>νες μηχανές μας, τις οποίες εντοπίζουν.<br />
Με τα γνωστά μέσα, που τα επισημαίνουν, είναι αδύνατη η παρακολούθηση τους.<br />
Χρειάζεται να αντιτάξου<strong>με</strong> τηλεκατευθυνό<strong>με</strong>νες συσκευές, σε ασυνήθιστες συχνότητες, προσαρμοσμένες<br />
στις συχνότητες φυσικών φαινομένων.<br />
»Οι συσκευές μας πρέπει να προσαρμόζονται εύκολα σ’ οποιοδήποτε περιβάλλον, ώστε<br />
να μπορούν να χρησιμοποιηθούν, στην ατμόσφαιρα της Γης, <strong>στο</strong> <strong>διάστημα</strong>, <strong>στο</strong>υς πλανήτες<br />
και στ’ αστέρια. Για να πετύχου<strong>με</strong> τον σκοπό μας, αυτές οι συσκευές πρέπει να είναι ΑΘΟ-<br />
ΡΥ<strong>Β</strong>ΕΣ ΚΑΙ ΑΘΕΑΤΕΣ…»<br />
Πρώτο πρόβλημα το αθέατο: Πολύχρονες <strong>με</strong>λέτες χρωματικής αναπροσαρμογής <strong>στο</strong> περιβάλλον.<br />
Παραδείγματα από τον ζωικό και φυτικό κόσμο. Η συμπεριφορά προσαρμογής του<br />
χρώματος της επιδερμίδας τους <strong>στο</strong> χρώμα του περίγυρου. Προσαρμογή του χρώματος<br />
φλοιού φυτών προς το περιβάλλον. Φυσιολογικοί μηχανισμοί και λειτουργία των ειδικών οργάνων<br />
της ακρίδας, της σουπιάς, του χαμαιλέοντα. Παρακολούθηση του φυσικού τους <strong>με</strong>ταβολισμού.<br />
Οι βιολογικές τους <strong>με</strong>ταμορφώσεις έχουν σχέση <strong>με</strong> την χημική εναλλαγή της ύλης. Η<br />
διεργασία του <strong>με</strong>τασχηματισμού συντελείται σε ορισμένα όργανα, που λειτουργούν σχεδόν<br />
αυτόματα, αφού δεχθούν κάποιον εξωτερικό ερεθισμό και ξυπνήσει το αίσθημα αυτοσυντήρησης.<br />
Είναι οι αδένες συγκέντρωσης χημικών συστατικών και <strong>με</strong>τασχηματισμού τους σε<br />
χρωστικές ύλες. Είναι οι πόμπες που λειτουργούν <strong>στο</strong>ν ρυθμό της καρδιάς αυτών των ζώων<br />
και πιο ταχύτερα. Αυτά τα παλλό<strong>με</strong>να όργανα διοχετεύουν τις χρωματικές ουσίες, την κατάλληλη<br />
στιγμή στην εξωτερική επιφάνεια του ζώου. Με τα πειράματα, πέτυχε η εξιχνίαση της<br />
φύσης τους.<br />
Οι ακρίδες, μαζί <strong>με</strong> τους χυμούς, ρουφούν και το χρώμα των πράσινων φύλλων και το<br />
διοχετεύουν στην επιδερμίδα τους. Το σταχτί τους χρώμα γίνεται πράσινο.<br />
Οι σουπιές όταν αισθανθούν τον κίνδυνο θέτουν σε κίνηση τα όργανα, που πιέζουν την<br />
<strong>με</strong>λανοκύστη τους και εξαπολύει την <strong>με</strong>λάνη για την κάλυψη τους…<br />
Οι χαμαιλέοντες διαθέτουν πιο πολύπλοκο σύστημα, γι’ αυτό και η προσαρμογή τους <strong>στο</strong><br />
περιβάλλον είναι πιο τέλεια. Η διεργασία για τη σύνθεση των, συνεχώς <strong>με</strong>ταβλητών, χημικών<br />
ουσιών, αποκαλύφθηκε <strong>με</strong> <strong>με</strong>γάλη δυσκολία.. Είναι καταπληκτική! Εντοπίστηκαν αντλίες μικρότερες<br />
από το μέγεθος της σκνίπας, που τρυπάει το δέρμα <strong>με</strong> τη λιλιπούτεια προβοσκίδα<br />
της, ρουφάει το αίμα <strong>με</strong> τις αντλίες της και το προωθεί στα μέλη της, που δε διακρίνονται <strong>με</strong><br />
γυμνό μάτι. Και μάλιστα από το αίμα διαλέγουν τα πολυτιμότερα συστατικά των ερυθρών αιμοσφαιρίων!<br />
Το ίδιο και <strong>στο</strong>υς χαμαιλέοντες αυτή η διαλογή και η σύνθεση των ουσιών, για<br />
να παραχθούν τα διάφορα χρώματα της φύσης, γίνονται και από <strong>με</strong>ρικά ακαθόριστα όργανα…<br />
Οι λειτουργίες για την διοχέτευση των ουσιών αυτών στην επιδερμίδα και <strong>στο</strong> τρίχωμα<br />
του ζώου, αποκαλύφτηκαν πιο προσιτές…<br />
<strong>Επικοινωνία</strong> <strong>με</strong> Νοήμονα Όντα – <strong>Έλληνες</strong> Πρωτοπόροι <strong>στο</strong> Διάστημα, από τον Θεόδωρο Πάσχο
Κεφάλαιο 4: Οι Δισκοπομποί - 23 -<br />
Σπουδαίο ρόλο στην επίδραση του <strong>με</strong>τασχηματισμού των φυσικών χρωμάτων παίζει το<br />
φως. Αυτό το παρατηρού<strong>με</strong> καλύτερα στα φυτά. Χωρίς φως τα πολύχρωμα λουλούδια πνίγονται<br />
στη μαυρίλα του σκοταδιού. Προσαρμόζονται; Όχι. Απλώς καλύπτονται τα χρώματα<br />
τους. Ο απαραίτητος και ο κατάλληλος φωτισμός συντελεί <strong>στο</strong> φανέρωμα των αποχρώσεων.<br />
Όπως <strong>με</strong> τον κατάλληλο φωτισμό, τα ευαίσθητα χρωματιστά φιλμ απεικονίζουν τη πολυχρωμία<br />
του τοπίου. Η εκπομπή σε διάφορες συχνότητες των χρωμάτων των φιλμ αναπαρασταίνονται<br />
στην οθόνη του πομπού δέκτη…<br />
Με αυτές τις βασικές αρχές ξεκινήσα<strong>με</strong> για να κατασκευάσου<strong>με</strong> συσκευές αθέατες.<br />
Το αθόρυβο της συσκευής μπορεί να εξασφαλιστεί <strong>με</strong> δύο κυρίως τρόπους. Με την εκτόξευση<br />
και τηλεκατεύθυνση της συσκευής από τη Γη, ή από τη Σελήνη και από διαστημόπλοια<br />
και αεροπλάνα ακόμα. Και <strong>με</strong> τον εμπλουτισμό της συσκευής <strong>με</strong> ειδικά όργανα. Λόγου χάρη<br />
μια δέσμη συ<strong>στο</strong>ιχιών θα εμβαπτίζεται σε χημική ουσία. <strong>Β</strong>άση της ουσίας αυτής θα είναι ο<br />
τετρααιθυλιούχος μόλυβδος. Γνωστό μίγμα των σύνθετων αντικροτικών, που χρησιμοποιείται<br />
και για την αύξηση της οκτανικής απόδοσης της βενζίνης. Οι συ<strong>στο</strong>ιχίες ενός καταλύτη α-<br />
πορροφούν και καταπνίγουν τον θόρυβο των οργάνων.<br />
Τα συνθηματικά <strong>στο</strong>ιχεία θα εκπέμπονται σαν αέρινα μόρια ή ραδιοκύματα, χωρίς σπινθήρα<br />
και φωτεινά σήματα. Ανάλογα όργανα θα έχουν τη δυνατότητα να τραβούν σε καθορισμένο<br />
μήκος κύματος την παλμική δόνηση, που θα παράγουν τα αέρινα <strong>στο</strong>ιχεία, όπως ο ή-<br />
χος, χωρίς να ακούγονται. Καθένα από αυτά τα <strong>στο</strong>ιχεία θα είναι από πριν φορτισμένο <strong>με</strong> ε-<br />
γκλωβισμένο ηλεκτρισμό θετικό ή αρνητικό και <strong>με</strong> την επαφή του <strong>με</strong> το αντίθετο <strong>στο</strong>ιχείο θα<br />
<strong>με</strong>τασχηματίζεται σε κωδικό σήμα. Έτσι δεν θα μπορεί να γίνει και υποκλοπή του!..<br />
Το τεχνούργημα πομποί ανιχνευτές, στην τελική του μορφή αποτελείται από τα παρακάτω<br />
τμήματα, όργανα και <strong>στο</strong>ιχεία:<br />
Το εξωτερικό περίβλημα συγκροτείται από μια πορώδη κρούστα που μοιάζει σα ζελατίνα.<br />
Η συνθετική του ύλη είναι αδιάβροχη, άτρωτη, αλεξίσφαιρη και αντιπυρική. Ανά<strong>με</strong>σα στη<br />
μάζα του υπάρχουν φλεβώδη νευρίδια, που ξεκινούν από το κέντρο ελέγχου, τον μικρό ηλεκτρονικό<br />
εγκέφαλο.<br />
Στο κέντρο αυτό, πραγματοποιούνται οι σπουδαιότερες διεργασίες. Το τμήμα αυτό αποτελεί<br />
την καρδιά και τους πνεύμονες της συσκευής, καθώς και τα εγκεφαλικά κύτταρα, για την<br />
καθοδήγηση και τον συντονισμό των οργάνων που συνδέονται ανα<strong>με</strong>ταξύ τους, όπως και τα<br />
όργανα του ανθρώπινου οργανισμού. Από το κέντρο ελέγχου περνούν και φιλτράρονται όλα<br />
τα χρώματα, ανανεώνονται και διοχετεύονται κατάλληλα, <strong>με</strong> ψεκασμό ή εξαέρωση ή προωθούνται<br />
<strong>με</strong> ειδική πόμπα, <strong>στο</strong> κρούστινο περίβλημα. Η όλη λειτουργία ακολουθεί την παρακάτω<br />
πορεία:<br />
Οι κορυφές των φλεβωδών νευριδίων καταλήγουν σε μικρά οφθαλμίδια. Αυτά δέχονται<br />
την επίδραση του περιβάλλοντος, σαν τα αρνητικά ευαίσθητα φιλμ. Ο ερεθισμός <strong>με</strong>ταδίδεται<br />
ακαριαία στην εγκεφαλική συσκευή. Εκεί γίνονται αυτόματα όλες οι αναγκαίες ενέργειες. Ό-<br />
πως η απορρόφηση του διαφορετικού χρώματος, η προώθηση του νέου, το φιλτράρισμα, η<br />
συμπύκνωση, υγροποίηση ή στερεοποίηση του αερίου, η διατήρηση σταθερής θερμοκρασίας,<br />
η παραγωγή και κυκλοφορία της ηλεκτρικής ενέργειας, η απελευθέρωση της, που ήταν ρυθμισμένη<br />
και συντελούσε στη διαρκή λειτουργία του εγκέφαλου. Μικρά ελάσματα, λυχνίες,<br />
καλώδια, σωληνάκια και πλατίνες που επιδέχονται ηλεκτρική συσσώρευση, είναι συνδεμένα<br />
κατά τέτοιο τρόπο ώστε να παίζουν τον ρόλο τους αξιοθαύμαστα.<br />
Η προσαρμογή υπήρξε ά<strong>με</strong>ση. Όλα λειτουργούν <strong>με</strong> <strong>με</strong>γάλη ακρίβεια και ταχύτητα. Τα ί-<br />
δια τα φλεβονευρίδια σκορπούν το διαφορετικό και ανανεωμένο χρώμα <strong>στο</strong> κρούστινο περίβλημα.<br />
Τα οφθαλμίδια τότε ανακουφίζονται. Ο ερεθισμός παύει. Η προσαρμογή ολοκληρώθηκε!<br />
<strong>Επικοινωνία</strong> <strong>με</strong> Νοήμονα Όντα – <strong>Έλληνες</strong> Πρωτοπόροι <strong>στο</strong> Διάστημα, από τον Θεόδωρο Πάσχο
Κεφάλαιο 4: Οι Δισκοπομποί - 24 -<br />
Εξαρτήματα και όργανα: Τα σηματοδοτικά όργανα είναι συμπυκνωμένα σε συ<strong>στο</strong>ιχίες.<br />
Εσωτερικά μαγνητικά πεδία χαλιναγωγούν τα ηχητικά ραδιοκύματα μακρινού ή <strong>με</strong>ταβλητού<br />
μήκους <strong>με</strong>τάδοσης. Προσαρμοσμένα ευπαθή όργανα, μικροσκοπικοί υπολογιστές, του ύψους,<br />
της απόστασης, της βαρύτητας, της έλξης, της ραδιενέργειας κ.λπ. <strong>με</strong>τασκευάζουν τα ηχοκύματα<br />
σε συνθηματικούς αριθμούς ή φθόγγους. Τα όργανα αυτά λειτουργούν ύστερα από τηλεκατευθυντική<br />
εντολή από τη βάση εκτόξευσης των ανιχνευτών-πομπών ή ύστερα από ρύθμιση<br />
ειδικού προγραμματιστή των αποθηκευμένων, <strong>στο</strong> «εγκεφαλικό» κέντρο ελέγχου, εντολών.<br />
Οι «αποθήκες» <strong>με</strong> τα χημικά συστατικά του <strong>με</strong>ταβολισμού, αποτελούνται από μικρά πλαστικά<br />
σωληνάρια. Από αυτά ξεκινούν τα χρωματοφόρα αγγεία που οδηγούν τα συστατικά<br />
<strong>στο</strong>ν «εγκέφαλο» ή τα επαναφέρουν.<br />
Τα «οφθαλμίδια» του περιβλήματος είναι σύγχρονα και πραγματικά μάτια-φακοί τηλεσκοπικοί,<br />
που συλλαμβάνουν κάθε εικόνα του περιβάλλοντος σε αρκετά <strong>με</strong>γάλη απόσταση.<br />
Οι εικόνες <strong>με</strong>ταφέρονται καθαρότατες <strong>στο</strong>ν «εγκέφαλο» και εκπέμπονται αυτοστιγμής στη<br />
βάση.<br />
Μικροί καταυγαστήρες, τρανζί<strong>στο</strong>ρ ηλεκτρονικά, μικροσκοπικοί λαμπτήρες, λυχνίες και<br />
δονητές, δημιουργούν, συνθέτουν και απελευθερώνουν ηλεκτρονισμένα αέρια, που στη μοριακή<br />
δομή τους συγκρατούν τις εικόνες —όπως τα μικροφίλμ που αντικαταστάθηκαν στη<br />
συσκευή μας <strong>με</strong> το σύστημα αυτό— και <strong>με</strong> κατάλληλο φωτισμό ή ηλεκτρόλυση ή διοχέτευση<br />
ηλεκτροσπινθηριστήρων, τις αναπέμπουν καθαρότατες. Ανάλογη διεργασία γίνεται και <strong>με</strong><br />
τους συλλαμβανό<strong>με</strong>νους και <strong>με</strong>ταδιδό<strong>με</strong>νους ήχους από τον ανιχνευτή πομπό μας. Τα ηλεκτρονισμένα<br />
αέρια, το όζον και το ήλιο, παίζουν σπουδαίο ρόλο στη <strong>με</strong>θοδική και αθόρυβη<br />
σηματοδότηση.<br />
Οι <strong>με</strong>ταδιδό<strong>με</strong>νες εικόνες και τα ηχητικά σήματα συλλαμβάνονται όχι μόνο από το κέντρο<br />
τηλεκατεύθυνσης του πομπού, αλλά και από απλές συσκευές που είναι δικτυωμένες <strong>στο</strong> κύκλωμα<br />
της ίδιας συχνότητας και γνωρίζουν τους κωδικούς αριθμούς <strong>με</strong>τάδοσης.<br />
Πομπός-βεντούζα: Ήταν σπουδαία η έμπνευση από μια καθη<strong>με</strong>ρινή συνήθεια των ανθρώπων,<br />
να επινοήσου<strong>με</strong> μέθοδο, ο εκπεμπό<strong>με</strong>νος πομπός μας να κολλάει σα «βεντούζα» <strong>στο</strong> α-<br />
ντικεί<strong>με</strong>νο που θέλου<strong>με</strong>. Το μηχανικό σύστημα κατασκοπείας ενισχύεται σημαντικά <strong>με</strong> τη μέθοδο<br />
αυτή. Ο πομπός μας αποτελεί ένα τέλειο μηχάνημα όταν μπορεί να κολλάει στα τοιχώματα<br />
των παράξενων ξένων σκαφών και τους ακολουθεί παντού!<br />
Στην προσκόλληση, μας βοηθάει το πορώδες περίβλημα της συσκευής, και οι μικρές εσοχές<br />
<strong>με</strong> τα οφθαλμίδια. Με την κυψελοειδή και λίγο επικλινή κατασκευή τους μπορούν να παίξουν<br />
τον ρόλο «βεντούζας» και να συγκρατούνται αγκιστρωμένες σφιχτά σ’ οποιοδήποτε ση<strong>με</strong>ίο<br />
του σκάφους. Αρκεί το ση<strong>με</strong>ίο αυτό να μη βρίσκεται <strong>στο</strong> πεδίο της όρασης των κυβερνητών<br />
του κατασκοπευμένου σκάφους. Οπότε πιθανόν να ανακαλύπτονταν. Την αγκίστρωση<br />
την εξασφαλίζουν το αθέατο και το αθόρυβο των πομπών…<br />
Το ξεκίνημα της ιπτά<strong>με</strong>νης αυτής ανιχνευτικής συσκευής γίνεται <strong>με</strong> δυο τρόπους. Με ειδικό<br />
πυραυλοσωλήνα ή <strong>με</strong> ισχυρό πομπό τηλεκατεύθυνσης. Πυραυλοσωλήνα μπορεί να διαθέτουν<br />
και τα διαστημόπλοια και κάθε σκάφος επανδρωμένο, καθώς και οι βάσεις εκτόξευσης…<br />
Τα πλεονεκτήματα που συγκεντρώνουν οι συσκευές αυτές είναι πάρα πολλά και η χρησιμοποίηση<br />
τους θα είναι ευρεία…<br />
Υποση<strong>με</strong>ίωση: Επειδή η ανιχνευτική αυτή ιπτά<strong>με</strong>νη συσκευή-πομπός, επινοήθηκε να χρησιμοποιηθεί<br />
κυρίως για την παρακολούθηση των ιπτά<strong>με</strong>νων δίσκων, επιτρέψτε μου να τη βαπτίσω<br />
«ΔΙΣΚΟΠΟΜΠΟ».<br />
Επισυνάπτονται δεκατρία σχεδιαγράμματα των τμημάτων και <strong>με</strong>ρών του δισκοπομπού…<br />
<strong>Επικοινωνία</strong> <strong>με</strong> Νοήμονα Όντα – <strong>Έλληνες</strong> Πρωτοπόροι <strong>στο</strong> Διάστημα, από τον Θεόδωρο Πάσχο
Κεφάλαιο 4: Οι Δισκοπομποί - 25 -<br />
Η Σόφη Λεάνδρου έριξε μια ματιά και στα σχεδιαγράμματα του δισκοπομπού. Είχε πολλές<br />
απορίες. Όταν διάβαζε την έκθεση κατασκευής, ήθελε αρκετές φορές να ρωτήσει τον<br />
Άλκη.<br />
Αλλά τον έβλεπε βυθισμένο στη <strong>με</strong>λέτη των <strong>στο</strong>ιχείων του φακέλου που του έδωσε ο Πήτερ<br />
Στάφορδ. Η Σόφη στριφογύρισε <strong>με</strong>ρικές φορές στην πολυθρόνα, ύστερα ξεροτεντώθηκε<br />
και αναστέναξε φωναχτά:<br />
– Ααχ!.. Λαβύρινθος!..<br />
Ο Άλκης έριξε το βλέμμα του στη Σόφη.<br />
– Μονολογείς; Τι έπαθες;<br />
– Λαβύρινθος λέω… Για το ευαίσθητο βουλητικό μηχάνημα σου! Διάβασα όσα μπορούσα<br />
κάπως να καταλάβω. Θυμήθηκα την ι<strong>στο</strong>ρία <strong>με</strong> τον χωρικό που σε ρώτησε:<br />
Μπορείτε εσείς οι γραμματιζού<strong>με</strong>νοι να εφεύρετε ένα κλειδί, να κλειδώνου<strong>με</strong> το μυαλό,<br />
να μη σκέφτεται και μας βάζει σε έννοιες και μπελάδες; Εδώ σας θέλω!..<br />
– Ναι. Θυμάμαι που <strong>με</strong> προβλημάτισε.<br />
– Και το εφάρμοσες, κλειδώνοντας από μακριά τον δισκοπομπό σου ή ένα τμήμα του να<br />
μη λειτουργεί!.. Και την έμπνευση σου για την προσθήκη χαλιναγωγημένων μαγνητών<br />
έλξης, για να γίνεται ο πομπός βεντούζα, σε ποιον το οφείλεις;<br />
– Ώστε θέλεις να μοιρα<strong>στο</strong>ύ<strong>με</strong> το βραβείο γι’ αυτό το τμήμα του πομπού! Σου το προσφέρω<br />
ολόκληρο να δώσεις και <strong>στο</strong>ν χωρικό το <strong>με</strong>ρτικό του… είπε ο Άλκης και πριν<br />
προλάβει η Σόφη να απαντήσει της… σφράγισε το στόμα <strong>με</strong> τα χείλη του… και ύστερα<br />
συμπλήρωσε:<br />
– Ε λοιπόν, σε διαβεβαιώνω ότι ο δισκοπομπός κολλάει πιο σφιχτά, σα στρείδι, σε κάθε<br />
επιφάνεια, ομαλή και ανώμαλη! Η πειραματική απο<strong>στο</strong>λή του, σ’ όλες τις περιπτώσεις,<br />
είχε επιτυχία. Έγινε δοκιμή του και <strong>στο</strong> <strong>διάστημα</strong> και <strong>στο</strong>ν χώρο της Σελήνης. Οι συνεργάτες<br />
μου είναι ενθουσιασμένοι <strong>με</strong> το δημιούργημα μας.<br />
– Ωραία λοιπόν, θερμά συγχαρητήρια και καλή επιτυχία <strong>στο</strong>ν σκοπό. Έχουν ενδιαφέρον<br />
τα απόρρητα;<br />
– Για μένα ναι. Για σένα… Ά<strong>στο</strong>… κλειδωμένο το μυαλό σου!.. Μη το κουράζεις! Είσαι<br />
έτοιμη να αντι<strong>με</strong>τωπίσεις κάθε ενδεχό<strong>με</strong>νο <strong>στο</strong> ταξίδι μας, στη Σελήνη;<br />
– Δηλαδή είναι τώρα επικίνδυνο; Με φοβίζεις;<br />
– Όχι σου κάνω τεστ!.. Να, αυτοί οι διάβολοι!.. Μπορεί να τους ανταμώσου<strong>με</strong> <strong>στο</strong>ν<br />
δρόμο μας…<br />
– Αυτό λένε τα …απόρρητα!.. Στη Σελήνη είμαι αποφασισμένη να πάω, αγαπητέ μου.<br />
Κι’ ας είναι το τελευταίο ταξίδι της ζωής μου!<br />
– Πέτυχες διάνα <strong>στο</strong> τεστ!.. Εμπρός λοιπόν ώρα για διασκέδαση…<br />
Την αγκάλιασε και την ξαναφίλησε θερμά…<br />
<strong>Επικοινωνία</strong> <strong>με</strong> Νοήμονα Όντα – <strong>Έλληνες</strong> Πρωτοπόροι <strong>στο</strong> Διάστημα, από τον Θεόδωρο Πάσχο
Κεφάλαιο 4: Οι Δισκοπομποί - 26 -<br />
Εκτόξευση του διαστημοπλοίου Discovery 26 Ιουλίου 2005<br />
<strong>Επικοινωνία</strong> <strong>με</strong> Νοήμονα Όντα – <strong>Έλληνες</strong> Πρωτοπόροι <strong>στο</strong> Διάστημα, από τον Θεόδωρο Πάσχο
Κεφάλαιο 5: Από τη Γη <strong>στο</strong> φεγγάρι - 27 -<br />
5. ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ<br />
Ο κομήτης «Φαέθων» μούγκρισε και τινάχτηκε κατακόρυφα αφήνοντας πίσω του μια ουρά<br />
από καυσαέρια. Κατευθυνόταν <strong>στο</strong>ν γνώριμο δρόμο του για τη Σελήνη.<br />
Ήταν ένα από τα <strong>με</strong>γαλύτερα διαστημόπλοια <strong>με</strong>ταφοράς ανθρώπων και υλικού από τη Γη<br />
στη Σελήνη. Η συγκοινωνία Γης-Σελήνης ήταν τακτικότατη… Οι άνθρωποι γενικά θεωρούσαν<br />
τη Σελήνη σαν την όγδοη, <strong>με</strong> τους δυο πόλους, ήπειρο της Γης. Και επειδή ήταν ανεκ<strong>με</strong>τάλλευτη<br />
ακόμα, κατείχε σε πλούτο ίσως την πρώτη θέση των ηπείρων. Πολλές βιομηχανίες<br />
άρχισαν την εξόρυξη πολύτιμων <strong>με</strong>τάλλων και σπάνιων, στη Γη, χημικών <strong>στο</strong>ιχείων…<br />
Ο Φαέθων αυτή τη φορά <strong>με</strong>τάφερε σαράντα επιβάτες. Οι είκοσι ήταν επιστήμονες. Τα<br />
μέλη της απο<strong>στο</strong>λής διαστημικών ερευνών. Οι δώδεκα ήταν «κροίσοι» της Γης. Κυνηγοί περιπετειών.<br />
Και οι οχτώ τεχνικό προσωπικό, αντικαταστάτες ισάριθμων τεχνητών που εργάζονταν<br />
στη Σελήνη. Ανά<strong>με</strong>σα <strong>στο</strong>υς επιστήμονες συγκαταλέγονταν και ο Άλκης <strong>Β</strong>άσπας <strong>με</strong> τη<br />
Σόφη Λεάνδρου. Οι δυο νέοι επιστήμονες ταξίδευαν για πρώτη φορά στη Σελήνη. Έκαναν<br />
και άλλες πτήσεις <strong>στο</strong> <strong>διάστημα</strong>, αλλά εκπαιδευτικές. Στις πτήσεις αυτές ήταν ερμητικά κλεισμένοι<br />
<strong>στο</strong>υς θαλαμίσκους και τις ασφυκτικές <strong>στο</strong>λές τους, σύμφωνα <strong>με</strong> το εκπαιδευτικό<br />
πρόγραμμα, που δεν τους επέτρεπε να απολαύσουν τη θέα του διαστήματος. Στο ταξίδι αυτό<br />
ο Άλκης και η Σόφη κάθονταν πλάι-πλάι. Φορούσαν ελαφρές <strong>στο</strong>λές. Μπορούσαν να βλέπουν<br />
έξω από τη γυάλινη θυρίδα που ήταν <strong>στο</strong> πλευρό τους. Ταξίδευαν άνετα, γι’ αυτό κατέχονταν<br />
και οι δυο τους από <strong>με</strong>γάλη χαρά. Όλα τα παρατηρούσαν κι’ όλα τους φαίνονταν παράξενα.<br />
Ο Άλκης <strong>Β</strong>άσπας καλούνταν συχνά, κατά τη διάρκεια της πτήσης, <strong>στο</strong>ν θάλαμο του οδηγού<br />
ή <strong>στο</strong> ειδικό παρατηρητήριο ανίχνευσης του διαστημικού χώρου γύρω από τον «κομήτη».<br />
Η Σόφη Λεάνδρου δεν αισθανόταν όμορφα όταν ο Άλκης δε καθόταν πλάι της. Ένιωθε την<br />
ανάγκη του! Θαρρούσε πως μόνο εκείνος θα την προστάτευε σε περίπτωση κινδύνου. Κι’ ή-<br />
ταν τόσοι πολλοί οι κίνδυνοι! Τους αναλογιζόταν μόνο εκείνες τις στιγμές που της φαίνονταν<br />
άδειες. Ξεχνούσε τ’ άλλα ενδιαφέροντα και αναρωτιόταν:<br />
– Γιατί νιώθω ένα κενό μέσα μου όταν λείπει από κοντά μου εκείνος;<br />
Ασκούσε τόση επιρροή απάνω της, ώστε τον θεωρούσε πολύ δικό της, σαν αγαπητικό<br />
της! Αλλά πολλές φορές δεν ήθελε και η ίδια να το πιστέψει πως είναι ερωτευμένη.<br />
– Ίσως είναι ένα περαστικό φλερτ, έλεγε μέσα της. Όσο για την επιρροή είναι θαυμασμός<br />
για τη δραστηριότητα του.<br />
Αλλά τι είναι αυτό που <strong>με</strong> κάνει κακοδιάθετη όταν είναι μακριά μου; Περίεργο πράγμα!<br />
Δεν ήξερα πως τα αισθήματα του ανθρώπου, όσο ψηλά κι’ αν πετάει, παραμένουν γήινα!…<br />
Η σκέψη αυτή ήταν πολύτιμη για τη γιατρό φυσιολόγο. Αυτό δεν θα μπορούσε να το διαπιστώσει<br />
και να το νοιώσει βαθιά από τις εξετάσεις τρίτων που ταξίδεψαν <strong>στο</strong> <strong>διάστημα</strong>. Έ-<br />
πρεπε να το αισθανθεί ή ίδια. Να το ανακαλύψει <strong>στο</strong>ν ίδιο τον εαυτό της. Να γίνει ψυχογράφος<br />
του είναι της. Να σκιαγραφήσει τον εσωτερικό της κόσμο κάτω από την επίδραση των<br />
νέων συνθηκών του εξωγήινου περιβάλλοντος.<br />
Η εμπειρία της αυτή, ίσως βοηθούσε στην εξέλιξη της επιστήμης της. Εφόσον τα αισθήματα<br />
του ανθρώπου παραμένουν γήινα, σκεφτόταν, κάθε εγχείρημα του <strong>στο</strong> <strong>διάστημα</strong>, πρέπει<br />
να το θεωρεί προέκταση της γήινης συμπεριφοράς του και της δραστηριότητας του σε άλλους<br />
χώρους. Η προσαρμογή του, χρόνο <strong>με</strong> τον χρόνο, θα συντελεστεί. Ο άνθρωπος πέρασε αρκετά<br />
στάδια κατά τη εξέλιξη του. Κι’ ίσως να μην ήταν ανέκαθεν ζώο της ξηράς. Πιθανόν ή<br />
ζωή του να ξεκίνησε από τη θάλασσα…<br />
Αυτά και άλλα σκεφτόταν η Σόφη Λέάνδρου, ενώ ο κομήτης «Φαέθων» προσέγγιζε στη<br />
Σελήνη. Μπήκε στην καθορισμένη τροχιά γύρω από αυτή. Ύστερα από μία ώρα το πολύ θα<br />
προσεδαφιζόταν στη «θάλασσα της ηρεμίας». Στην περιοχή αυτή της Σελήνης είχε κατασκευασθεί<br />
η <strong>με</strong>γαλύτερη βάση προσσελήνωσης.<br />
<strong>Επικοινωνία</strong> <strong>με</strong> Νοήμονα Όντα – <strong>Έλληνες</strong> Πρωτοπόροι <strong>στο</strong> Διάστημα, από τον Θεόδωρο Πάσχο
Κεφάλαιο 5: Από τη Γη <strong>στο</strong> φεγγάρι - 28 -<br />
Οι επιβάτες του κομήτη, στη θέα του εδάφους της Σελήνης, προσηλώθηκαν σ’ αυτή. Αποθαυμάζανε<br />
την ποικίλη μορφή της. Ακόμα και το πλήρωμα, και η Λεάνδρου, εγκατέλειψαν τα<br />
άλλα ενδιαφέροντα του διαστήματος. Το μόνο που τους απασχολούσε ήταν η ομαλή προσσελήνωση<br />
του κομήτη και η χαρά τους να πατήσουν <strong>στο</strong> χαμογελαστό φεγγάρι.<br />
Ο Άλκης <strong>Β</strong>άσπας που βρέθηκε <strong>στο</strong> ιδιαίτερο επιστημονικό παρατηρητήριο του διαστημόπλοιου<br />
γύρισε το περισκόπιο προς το έδαφος της Σελήνης. Απόλαυσε για λίγο τη θέα της.<br />
Μαγεύτηκε από το λευκό χρώμα της φύσης της και τη διαύγεια του ορίζοντα. Χάρηκε το δαντελένιο<br />
έδαφος της, <strong>με</strong> τους κεντητούς στρογγυλούς κρατήρες, <strong>με</strong> τη χαρακτηριστική τους<br />
σκιά, πάνω στ’ άσπρο υφάδι!…<br />
Ύστερα ξαναγύρισε το περισκόπιο προς το <strong>διάστημα</strong>.<br />
Ο κομήτης «Φαέθων» βρισκόταν στη μέση <strong>στο</strong> θεατό, από τη Γη, τμήμα της Σελήνης. Συνέχιζε<br />
τη πορεία του <strong>με</strong> απόκλιση προς το έδαφος της. Ξαφνικά ο <strong>Β</strong>άσπας, διάκρινε <strong>στο</strong> χάος,<br />
ένα ακαθόρι<strong>στο</strong> ιπτά<strong>με</strong>νο αντικεί<strong>με</strong>νο. Ανακάθισε νευρικά <strong>στο</strong> έδρανο του παρατηρητήριου,<br />
έσφιξε περισσότερο στα χέρια του τον μοχλό που περιέστρεφε τις διόπτρες του περισκόπιου<br />
και τις κατεύθυνε ακριβώς προς το ση<strong>με</strong>ίο του φαινό<strong>με</strong>νου. Το ιπτά<strong>με</strong>νο αντικεί<strong>με</strong>νο <strong>με</strong>γάλωνε.<br />
Ήταν φανερό πως κινούνταν προς το σκάφος τους. Έφτασε σε απόσταση δέκα μιλίων<br />
περίπου από τον κομήτη «Φαέθων» και στάθηκε απότομα <strong>στο</strong>ν αέρα.<br />
Ο <strong>Β</strong>άσπας προσηλώθηκε να αποτυπώσει, μέσα του, καλά, την εικόνα του αντικεί<strong>με</strong>νου.<br />
Διάκρινε καθαρά μέσα από τις διόπτρες, ένα γκριζόφαιο όγκο που περιβάλλονταν από γυαλιστερό<br />
στεφάνι. Θυμήθηκε τότε τον φίλο του, Στάφορδ και την περιγραφή του φωτεινού ιπτά<strong>με</strong>νου<br />
δίσκου, που έκανε ην εμφάνιση του <strong>στο</strong>ν χώρο της σεληνιακής αραιής ατμόσφαιρας.<br />
Είναι ιπτά<strong>με</strong>νος δίσκος! Μονολόγησε και ενώ τον παρακολουθούσε κάλεσε <strong>με</strong> την ραδιοτηλεφωνική<br />
συσκευή του, που φορούσε, τον συνοδηγό του κομήτη.<br />
– Αλό! Αλό! Στέφεν Μαλόου!<br />
– Ναι ακούω! Κύριε <strong>Β</strong>άσπας, εσείς;<br />
– Παρατηρήστε δεξιά, κάθετα προς το κέντρο του σκάφους μας. Ένα μυστηριώδες ιπτά<strong>με</strong>νο<br />
αντικεί<strong>με</strong>νο αιωρείται. Πιθανόν μας παρακολουθεί… Αν μπορείτε φωτογραφίστε<br />
το.<br />
Ύστερα από λίγο ακούστηκε η φωνή του Μαλόου:<br />
– Το εντόπισα! Παρατηρώ μια κάποια κίνηση του.<br />
– Ναι βλέπω. Μετακινείται τώρα πολύ σιγά. Ανακοινώστε το <strong>στο</strong>ν αρχηγό της απο<strong>στο</strong>λής<br />
και <strong>στο</strong>υς απαραίτητους, μόνο, από το πλήρωμα.<br />
Το ιπτά<strong>με</strong>νο αντικεί<strong>με</strong>νο άστραψε ξαφνικά και <strong>με</strong>τακινήθηκε προς τη <strong>με</strong>ριά του σκάφους.<br />
Απότομα στάθηκε <strong>στο</strong> χάος. Τη στιγμή εκείνη τα εικονοληπτικά μηχανήματα του «Φαέθων»<br />
μπόρεσαν να συλλάβουν τη μορφή του. Ήταν ιπτά<strong>με</strong>νος δίσκος.<br />
Ο αρχηγός της απο<strong>στο</strong>λής Χάρυ Κέρτς, που έφτασε <strong>στο</strong> <strong>με</strong>ταξύ <strong>στο</strong> παρατηρητήριο, ο<br />
<strong>Β</strong>άσπας και ο Μαλόου, αποφάσισαν να εξαπολύσουν αμέσως ένα δισκοπομπό. Με την προετοιμασία<br />
για την εξαπόλυση του, ο κομήτης «Φαέθων» διάβηκε τη <strong>με</strong>γαλύτερη απόσταση της<br />
διαδρομής της θεατής, από τη Γη, πλευράς της Σελήνης και θα έπρεπε να αλλάξει πορεία για<br />
την κατεύθυνση και παρακολούθηση του δισκοπομπού. Ο πομπός εξαπολύθηκε λίγο πριν από<br />
την αλλαγή πορείας. Με τη στροφή του γήινου σκάφους, ο ιπτά<strong>με</strong>νος δίσκος κινήθηκε αστραπιαία<br />
προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ήταν φανερό, πως οι κυβερνήτες του επισήμαναν την<br />
αλλαγή πορείας των γήινων. Δεν αποκλείεται, εφόσον ήταν <strong>όντα</strong> <strong>με</strong> αναπτυγμένη λογική, να<br />
συνδύασαν την αλλαγή αυτή <strong>με</strong> τη δική τους παρουσία σ’ εκείνον τον χώρο.<br />
Από τη στιγμή εκείνη άρχισε ένα κυνηγητό του δισκοπομπού ανιχνευτή και του ιπτά<strong>με</strong>νου<br />
δίσκου. Ο πομπός πλησίαζε τον ιπτά<strong>με</strong>νο δίσκο. Τότε εκείνος έκανε ελιγμούς και απομα-<br />
<strong>Επικοινωνία</strong> <strong>με</strong> Νοήμονα Όντα – <strong>Έλληνες</strong> Πρωτοπόροι <strong>στο</strong> Διάστημα, από τον Θεόδωρο Πάσχο
Κεφάλαιο 5: Από τη Γη <strong>στο</strong> φεγγάρι - 29 -<br />
κρύνονταν από την ακτίνα ελέγχου και τον δείκτη πορείας. Ο χειριστής της συσκευής τηλεκατεύθυνσης<br />
επέ<strong>με</strong>νε στη δουλειά του. Ο <strong>Β</strong>άσπας που παρακολουθούσε το εγχείρημα, φοβόταν<br />
μήπως οι κυβερνήτες του ιπτά<strong>με</strong>νου δίσκου επισήμαιναν τον δισκοπομπό και ελίσσονταν<br />
να τον αποφύγουν. Ωστόσο δεν έχασε την ψυχραιμία του. Ο Μαλόου τον κοίταξε ερωτηματικά.<br />
Ο <strong>Β</strong>άσπας διάβασε στα μάτια του την ίδια σκέψη και είπε:<br />
– Ο πομπός μου είναι αθόρυβος και αθέατος. Καταφέρνει να εξουδετερώνει και την ευπάθεια<br />
των ραντάρ. Δεν μπορεί να επισημαίνουν τα πάντα, αυτοί οι διάβολοι!..<br />
Η προσπάθεια να αγκιστρώσουν τον πομπό ανιχνευτή στα τοιχώματα του ιπτά<strong>με</strong>νου δίσκου<br />
ήταν μάταιη. Το <strong>με</strong>γαλύτερο εμπόδιο ήταν το βαρύ φορτίο και η αλλαγή πορείας του<br />
"Φαέθων" που έφερε τη συσκευή τηλεκατεύθυνσης του δισκοπομπού και όχι ο κινητός στόχος.<br />
Δυσκόλευαν την επιτυχία του εγχειρήματος, βέβαια, και οι ταχύτατοι ελιγμοί του ιπτά<strong>με</strong>νου<br />
δίσκου. Ο δίσκος <strong>με</strong>τά από λίγη ώρα απομακρύνθηκε πάρα πολύ από το σκάφος.<br />
– Κύριε <strong>Β</strong>άσπας, έχω τη γνώμη πως πρέπει να ελπίζου<strong>με</strong> σε άλλη ευκαιρία, είπε ο Χάρυ<br />
Κέρτ.<br />
– Δεν έχω αντίρρηση να επαναφέρου<strong>με</strong> τον δισκοπομπό, απάντησε ο <strong>Β</strong>άσπας…<br />
Κρατήρες στην επιφάνεια της Σελήνης<br />
Ο κομήτης "Φαέθων" συνέχισε κανονικά, πια, τη πορεία του για την κεντρική βάση της<br />
Σελήνης, όπου θα γινόταν η προσεδάφιση του. Το πλήρωμα αφοσιώθηκε στη δουλειά του για<br />
την ομαλή προσσελήνωση. Ο κυβερνήτης σύστησε <strong>στο</strong>υς επιβάτες να μη <strong>με</strong>τακινούνται από<br />
τη θέση τους. Όσοι απ’ αυτούς ταξίδευαν για πρώτη φορά στη Σελήνη, ένιωσαν κάτι διαφορετικό,<br />
από κείνο που νοιώθουν οι επιβάτες των αεροπλάνων που πρόκειται να προσγειωθούν<br />
σ’ ένα αεροδρόμιο. Θα πατούσαν για πρώτη φορά <strong>στο</strong>ν δορυφόρο της Γης. Τα αισθήματα<br />
που θα τους γεννι<strong>όντα</strong>ν θα ήταν όμοια <strong>με</strong> κείνα που διάβασαν, των άλλων επιβατών; Η συγκίνηση<br />
τους θα ήταν συγκλονιστική; Όλοι τους σκέφτονταν σχεδόν τα ίδια και προσπαθούσαν<br />
να δουν από τα παραθυράκια του σκάφους το έδαφος της σελήνης.<br />
Ο <strong>Β</strong>άσπας δεν μπορούσε ακόμα να διώξει από τη σκέψη του, τη λαχτάρα που ένοιωσε <strong>στο</strong><br />
πρώτο αντίκρισμα του ιπτά<strong>με</strong>νου δίσκου. Πόσο επιθυμούσε να πετύχει η απο<strong>στο</strong>λή του δισκοπομπού<br />
του και να επιβραβευθεί η προσπάθεια του! Θα ένοιωθε πολύ ευτυχισμένος. Ω-<br />
στόσο δεν αποκαρδιώθηκε. Εδραιώθηκε μέσα του η πεποίθηση πως θα δινόταν άλλη πιο κατάλληλη<br />
ευκαιρία να πετύχει ο σκοπός του. Απορροφημένος από τις σκέψεις του αυτές δεν<br />
<strong>Επικοινωνία</strong> <strong>με</strong> Νοήμονα Όντα – <strong>Έλληνες</strong> Πρωτοπόροι <strong>στο</strong> Διάστημα, από τον Θεόδωρο Πάσχο
Κεφάλαιο 5: Από τη Γη <strong>στο</strong> φεγγάρι - 30 -<br />
κατάλαβε πως έγινε η προσσελήνωση. Δεν ένοιωσε κανένα κραδασμό του σκάφους, Μόνο<br />
άκουσε τον σπήκερ από το <strong>με</strong>γάφωνο.<br />
– Κυρίες και κύριοι προσσεληνωθήκα<strong>με</strong>! Σας συνδέου<strong>με</strong> <strong>με</strong> το αρχηγείο της κεντρικής<br />
βάσης της σελήνης.<br />
Σε λίγο ακούστηκε στη διεθνή γλώσσα της Γης η φράση:<br />
– Καλώς ορίσατε στη Σελήνη!..<br />
Η αποβίβαση από το σκάφος έγινε <strong>με</strong> κυλιό<strong>με</strong>νη σκάλα εδάφους. Τα μέλη της απο<strong>στο</strong>λής<br />
ενθουσιάστηκαν από τις πρώτες εντυπώσεις. Το λευκό φως της περιοχής της βάσης, βοηθούσε<br />
να αποθαυμάσουν το περιβάλλον. Η νωχελής φύση της, θύμιζε έρημη αρκτική περιοχή<br />
της Γης. Αν αφαιρούσες τα γήινα κατασκευάσματα πάνω <strong>στο</strong> έδαφος της, τις κτιριακές εγκαταστάσεις<br />
του κοσμοδρομίου, τον πύργο ελέγχου των πτήσεων και τους πύργους-αστεροσκοπεία<br />
<strong>με</strong> τα όργανα, ραντάρ, τηλεσκόπια κλπ. θα ένοιωθες περιτριγυρισμένος από μια απέραντη<br />
έρημο και ή<strong>με</strong>ρο φύση. Μια φύση της γαλήνης. Μια απλωμένη ήσυχη λευκή στεριά που<br />
τη λένε θάλασσα της ηρεμίας! Στο βάθος του ορίζοντα, σκίαζαν ανεπαίσθητα το φωτεινό σύνολο,<br />
σα νησάκια <strong>στο</strong>ν ωκεανό, <strong>με</strong>ρικά ομαλά βουνά και λόφοι. Πιο κοντά, ξεχώριζαν <strong>στο</strong><br />
έδαφος τρεις στρογγυλές κηλίδες, σα σκιές, που πρόδιδαν την ύπαρξη των περίφημων κρατήρων<br />
της Σελήνης. Είναι οι πληγές <strong>στο</strong> έδαφος της, που τις άνοιξαν <strong>με</strong>τεωρίτες κοσμικοί…<br />
Ο <strong>Β</strong>άσπας καθώς κατέβαινε, <strong>με</strong> την κυλιό<strong>με</strong>νη σκάλα, κοίταξε φευγαλέα γύρω του. Δεν<br />
πέρασαν ούτε τρία λεπτά της ώρας από τότε που πάτησε το έδαφος της σελήνης και του έ-<br />
φυγε κάθε έγνοια και σκέψη. Κινούνταν <strong>με</strong> <strong>με</strong>γάλη άνεση. Ένοιωθε παράξενα. Ανάλαφρος,<br />
ξεκούρα<strong>στο</strong>ς, άναγχος!..<br />
Η Σόφη Λεάνδρου έ<strong>με</strong>ινε άναυδη από την υπέροχη, για την γυναικεία της συγκρότηση,<br />
φύση! Ένοιωθε σα νύφη κουκουλωμένη <strong>με</strong> ανάλαφρο λευκό πέπλο! Έτρεξε χωρίς να καταβάλει<br />
προσπάθεια και πλεύρισε τον Άλκη που προπορευόταν.<br />
– Νοιώθω σαν να πετάω ακόμα <strong>στο</strong>ν διαστημικό χώρο, δίχως καμιά σχεδόν επίδραση της<br />
βαρύτητας. Κινούμαι άνετα. Αισθάνομαι μέσα μου ένα κενό. Νοιώθεις κι’ εσύ το ίδιο;<br />
– Ναι. Το σώμα μου αλάφρυνε. Νοιώθω τις δυνά<strong>με</strong>ις μου ανανεωμένες. Μόνο οι σκέψεις<br />
μου βαραίνουν το μυαλό!<br />
Η ειδική <strong>στο</strong>λή που επινόησαν οι άνθρωποι για τους χώρους <strong>με</strong> την έλλειψη βαρύτητας,<br />
δίνει φτερά στα πόδια τους. Η διαφυγή των ραδιοκυμάτων του σώματος επαναφέρονται, από<br />
την <strong>στο</strong>λή, <strong>στο</strong>υς ανθρώπινους πόρους και διεισδύουν <strong>στο</strong>υς ι<strong>στο</strong>ύς και στις φλέβες. Έτσι το<br />
κυκλοφοριακό σύστημα διατηρεί την ισορροπία του και ας μην αισθάνεται βάρος ο άνθρωπος.<br />
Έτσι ο <strong>Β</strong>άσπας μπορούσε να περπατάει γρήγορα όπως και όσοι άλλοι, από τους επισκέπτες<br />
της σελήνης, ήθελαν. Ο Άλκης έσκυψε το κεφάλι και προχωρούσε βιαστικός. Η Σόφη<br />
έβαζε τα δυνατά της να τον φτάσει και του μιλούσε. Η φωνή της έφτανε πιο γλυκιά στ’ αυτιά<br />
του, μέσα από τις λεπτές συ<strong>στο</strong>ιχίες του ελαφρού διαφανέστατου σκάφανδρου.<br />
– Δεν αφήνεις το μυαλό σου, λίγο ξένοια<strong>στο</strong>, να χαρού<strong>με</strong> τη νέα φύση… Για δες τι ό-<br />
μορφο είναι το τοπίο! Πόσο διάφανο!<br />
– Το βλέπω Σόφη. Κι’ όμως δεν επιδρά καθόλου να διώξω τις σκέψεις μου από το μυαλό<br />
μου. Αν μπορούσα<strong>με</strong> να αφήνα<strong>με</strong> τις γήινες σκέψεις <strong>στο</strong>ν πλανήτη μας!..<br />
– Ε! Τι είναι αυτά που λες. Σάλεψε το μυαλό σου;<br />
– Άσε να ολοκληρώσω τη σκέψη μου. Φιλοσοφώ. Που πάει να πει, βάζω μια… τρελή<br />
σκέψη <strong>στο</strong> μυαλό μου κατά την ερμηνεία σου, <strong>με</strong> τη διάγνωση σου «σάλεψε». Λέω: Αν<br />
η γήινη φύση εμπόδιζε <strong>με</strong> τις αόρατες δυνά<strong>με</strong>ις της, να εξάγονται οι σκέψεις των όντων<br />
της πιο πέρα από την ατμόσφαιρα της. Όταν το σώμα μας ξέφευγε από την έλξη της,<br />
<strong>Επικοινωνία</strong> <strong>με</strong> Νοήμονα Όντα – <strong>Έλληνες</strong> Πρωτοπόροι <strong>στο</strong> Διάστημα, από τον Θεόδωρο Πάσχο
Κεφάλαιο 5: Από τη Γη <strong>στο</strong> φεγγάρι - 31 -<br />
αλλά παρέ<strong>με</strong>νε σ’ αυτή το πνεύμα μας, μπορείς να φανταστείς τι θα νοιώθα<strong>με</strong> τούτη<br />
την ώρα που πατού<strong>με</strong> <strong>στο</strong> έδαφος της σελήνης και πια θα ήταν η συμπεριφορά μας;<br />
– Θα ήμασταν άγνωστα <strong>με</strong>ταξύ μας <strong>όντα</strong>. Κι’ ίσως να φερόμασταν βάρβαρα σαν τέρατα.<br />
Θα έτρωγε ο ένας τον άλλο για να ζήσει <strong>με</strong>ρικές μέρες περισσότερο!<br />
– Και γιατί να μην συλλαμβάνα<strong>με</strong> <strong>με</strong> τα αισθητήρια όργανα μας νέες, διάχυτες <strong>στο</strong> σύμπαν,<br />
ιδέες, ανώτερες και να συμπεριφερόμασταν πολύ συναδελφικά και άκακα, χωρίς<br />
εγωισμούς, πονηριές και υστεροβουλίες, δίχως τα γήινα πάθη;<br />
– Α! Επιθυμούσες να <strong>με</strong>ταμορφωνόμαστε σε πιο τρυφερά <strong>όντα</strong>, να γινόμασταν περισσότερο<br />
αισθηματίες και ανώτερες διάνοιες! Αυτό αγαπητέ μου είναι ο κρυφός πόθος όλων<br />
των λογικών ανθρώπων στη Γη.<br />
– Μήπως οι εξωγήινοι επισκέπτες, <strong>με</strong> τους ιπτά<strong>με</strong>νους δίσκους, τα κατάφεραν να φτάσουν<br />
εκεί που επιθυμού<strong>με</strong> να φτάσου<strong>με</strong> ε<strong>με</strong>ίς οι άνθρωποι; Να τι <strong>με</strong> βασανίζει! Αυτοί<br />
<strong>με</strong> κάνουν να βιάζομαι.<br />
Τέλειωσε τη φράση του ο <strong>Β</strong>άσπας και χωρίς να περιμένει απάντηση τάχυνε το βήμα του.<br />
Έφτασε πρώτος, από τα μέλη της απο<strong>στο</strong>λής, στην κεντρική είσοδο του <strong>με</strong>γάλου κτιριακού<br />
συγκροτήματος. Ζήτησε από το προσωπικό της υποδοχής, να τον οδηγήσουν αμέσως <strong>στο</strong><br />
τμήμα παρακολούθησης των άγνωστων ιπτά<strong>με</strong>νων αντικειμένων. Εκεί αυτοσυστήθηκε και<br />
ζήτησε από τους αρμόδιους να τον κατατοπίσουν σχετικά <strong>με</strong> την κίνηση του τελευταίου ιπτά<strong>με</strong>νου<br />
δίσκου. Παρέ<strong>με</strong>ινε <strong>στο</strong> τμήμα εκείνο, σχεδόν μια γήινη ώρα. Ενθουσιάστηκε από την<br />
υποδοχή που του έκαναν, από το πνεύμα συνεργασίας, την προθυμία και γενικά από την κατανόηση<br />
των ανθρώπων που εργάζονταν <strong>στο</strong>υς θαλάμους του τμήματος αυτού. Τον ενθουσιασμό<br />
του αυτό τον <strong>με</strong>τάφερε αργότερα και στη Σόφη και φώναζε, λες και έβγαζε λόγο:<br />
– Την αλληλοκατανόηση αυτή πρέπει να τη <strong>με</strong>ταφυτέψου<strong>με</strong> στη Γη, στις καρδιές όλων<br />
των ανθρώπων. Αυτό πρέπει να είναι το χρέος όλων των κυβερνήσεων, των οργανισμών,<br />
των ιδρυμάτων, της κοινωνίας των ανθρώπων. Πρώτη διακήρυξη των εθνών και<br />
των συνταγμάτων τους πρέπει να είναι η υποχρεωτική συνεννόηση κι’ αλληλοκατανόηση<br />
<strong>με</strong> τους συνανθρώπους, ειρηνική επίλυση όλων των διαφορών <strong>με</strong> βάση τη συναδέλφωση<br />
των λαών. Να καταργηθούν οι αλληλοεξοντωμοί κι’ οι πόλεμοι που φέρνουν<br />
τόσα δεινά <strong>στο</strong>υς ανθρώπους και τόσες καταστροφές στα όμορφα δημιουργήματα μας.<br />
Έτσι οι λαοί της γης θα ανάπτυσσαν ένα παγκόσμιο πνεύμα και θα προχωρούσαν σε<br />
μια υπερεθνική πολιτική, πολιτιστική και οικονομική ενότητα! Να επικρατεί το σύνθημα<br />
ο άνθρωπος για τον άνθρωπο σ’ όλη τη Γη. Και <strong>στο</strong> Σύμπαν, ο άνθρωπος για τον<br />
εαυτό του και για τα λογικά <strong>όντα</strong> του αστερόκοσμου!..<br />
Ένας συνοδός της υποδοχής, μπήκε <strong>στο</strong>ν θάλαμο παρακολούθησης των Α.Τ.Ι.Α. και στάθηκε<br />
απέναντι <strong>στο</strong>ν Άλκη <strong>Β</strong>άσπας. Εκείνη την ώρα ο Άλκης κοίταζε την τελευταία εικόνα<br />
του άλμπουμ <strong>με</strong> τα ιπτά<strong>με</strong>να αντικεί<strong>με</strong>να που επισήμαναν, οι συνάδελφοι του της Σελήνης<br />
και τα φωτογράφησαν ή τα σκιτσάρισαν. Ο συνοδός, του έγνεψε <strong>με</strong> ευγένεια, αν ήταν έτοιμος<br />
να τον ακολουθήσει. Τον οδήγησε σ’ ένα μικρό δωμάτιο που του διέθεσαν για τη προσωρινή<br />
διαμονή του. Στο εσωτερικό του επικρατούσαν γήινες συνθήκες. Διοχετεύονταν εκεί μέσα α-<br />
τμοσφαιρικός αέρας <strong>με</strong> αρκετή ποσότητα οξυγόνου και <strong>με</strong> τεχνητό γήινο φως. Ειδικές κλιματιστικές<br />
συσκευές διατηρούσαν θερμοκρασία σταθερή. Ενώ μαγνήτες φορτισμένοι <strong>με</strong> ηλεκτρική<br />
ενέργεια, που περνούσαν ραβδωτά κάτω από το δάπεδο, δημιουργούσαν τεχνητή<br />
έλξη. Έτσι μπορούσες να ξαπλώσεις σ’ ένα χαμηλό ντιβάνι, γυμνός και να νοιώθεις πως βρίσκεσαι<br />
σ’ ένα νοσοκο<strong>με</strong>ιακό θάλαμο της γης! Κατά τα άλλα, το δωμάτιο ήταν λιτό. Εκτός<br />
από το ντιβάνι διέθετε ένα πτυσσό<strong>με</strong>νο τραπεζάκι, μια καρέκλα, ένα σκαμνάκι κι’ ένα μπαούλο<br />
που, όταν το έστηνες όρθιο, γινότανε ντουλάπα.<br />
<strong>Επικοινωνία</strong> <strong>με</strong> Νοήμονα Όντα – <strong>Έλληνες</strong> Πρωτοπόροι <strong>στο</strong> Διάστημα, από τον Θεόδωρο Πάσχο
Κεφάλαιο 5: Από τη Γη <strong>στο</strong> φεγγάρι - 32 -<br />
Ο <strong>Β</strong>άσπας αφού έβγαλε την ταξιδιωτική <strong>στο</strong>λή του, πέρασε στη διπλανή τουαλέτα κι’ έ-<br />
κανε ένα ατμόλουτρο. Ύστερα φόρεσε μια αθλητική φόρμα, <strong>με</strong> την οποία συνήθιζε και στη<br />
Γη να εργάζεται, κάθισε <strong>στο</strong> τραπεζάκι και σύνταξε την έκθεση του. Περιέγραψε την εμφάνιση<br />
του ιπτά<strong>με</strong>νου δίσκου. Την εκτόξευση του δισκοπομπού. Την απόπειρα να τον αγκιστρώσουν<br />
<strong>στο</strong>ν ιπτά<strong>με</strong>νο δίσκο, την αποτυχία και τα συμπεράσματα του. Τελείωσε την έκθεση<br />
του σε δυο γήινες ώρες και πράγμα παράξενο για πρωτόπειρο <strong>στο</strong> περιβάλλον της σελήνης,<br />
δεν αισθανόταν καμιά κούραση. Από το ορατόφωνο του θαλάμου ζήτησε να τον συνδέσουν<br />
εκείνη την ώρα <strong>με</strong> τον φίλο του, Πήτερ Στάφορδ, προϊστά<strong>με</strong>νο του κέντρου τηλεπικοινωνιών<br />
της γης <strong>με</strong> τη Σελήνη. Τον συνέδεσαν σε λίγα λεπτά και του διάβασε την έκθεση του,<br />
που αποτυπώνονταν, σύγχρονα, στα ηχοληπτικά μηχανήματα και τα <strong>στο</strong>ιχεία της ταξινομούνταν<br />
αυτόματα, <strong>στο</strong>ν ειδικό ηλεκτρονικό εγκέφαλο. Όταν τελείωσε το διάβασμα της έκθεσης<br />
του, ο Πήτερ Στάφορδ σχολίασε από τη Γη:<br />
– Είσαι πολύ τυχερός φίλε μου! Να επισημάνεις από τη πρώτη σου απο<strong>στο</strong>λή ιπτά<strong>με</strong>νο<br />
δίσκο!.. Θα καταντούσε σκάνδαλο αν πετύχαινες να του φυτέψεις και μια βεντούζα <strong>στο</strong><br />
πλευρό του!.. Άφησε τον να… κρυώσει λίγο και <strong>με</strong>τά του βάζεις… βεντούζες!.. Κατάληξε<br />
ο Πήτερ και γέλασε <strong>με</strong> το χωρατό του.<br />
– Έχω υπομονή φίλε μου και ελπίζω! Απάντησε ο <strong>Β</strong>άσπας.<br />
Η εικοσα<strong>με</strong>λής επιστημονική απο<strong>στο</strong>λή περιόδευσε σε όλους σχεδόν τους γήινους οικισμούς<br />
της θεατής, από τη Γη, πλευράς της σελήνης. Επισκέφθηκε τα γραφικά οροπέδια, <strong>με</strong> τα<br />
φυσικά επίπεδα πλατώματα, που διαλέχτηκαν και χρησιμοποιούνταν σαν ελικοδρόμια. Σε <strong>με</strong>ρικά<br />
από τα οροπέδια αυτά κατασκευάστηκαν επιστημονικά κέντρα και αστεροσκοπεία. Από<br />
κει, η ορατότητα του σύμπαντος κόσμου ήταν διαυγέστατη, βοηθούσε η σχεδόν ανύπαρκτη<br />
ατμόσφαιρα της Σελήνης. Οι αστρονόμοι μπορούσαν έτσι να διεισδύουν <strong>με</strong> τα τηλεσκόπια<br />
τους βαθύτερα <strong>στο</strong> αστρικό <strong>διάστημα</strong> και τους γαλαξίες.<br />
Ο Ερικ Φούκς, υπαρχηγός της ΚΕ<strong>Β</strong>ΑΣ (Κεντρική <strong>Β</strong>άση Σελήνης), που συνόδευε την απο<strong>στο</strong>λή<br />
δεν κουραζόταν να μιλάει διαρκώς για τις επιτυχίες του κάθε τομέα χωριστά, στις έ-<br />
ρευνες για το <strong>διάστημα</strong>.<br />
Ο <strong>Β</strong>άσπας αποτύπωνε την πολύτιμη πείρα από όσα έβλεπε και άκουγε. Όταν χρειαζόταν<br />
πατούσε το κουμπάκι του μαγνητοφώνου τσέπης να καταγράψει τη περιγραφή.<br />
Η Σόφη Λεάνδρου εξέταζε ιδιαίτερα την επίδραση που είχε το κλίμα της Σελήνης <strong>στο</strong>ν<br />
άνθρωπο και <strong>με</strong>λετούσε την επίδραση των συνθηκών στα πειραματόζωα που είχαν σχεδόν σε<br />
κάθε επιστημονικό σταθμό. Στην ΚΕ<strong>Β</strong>ΑΣ διάβασε όλα τα πορίσματα από την εξέταση των<br />
αστροναυτών που πήγαιναν συχνά από τη Σελήνη <strong>στο</strong>ν Άρη και των πειραματόζωων που ε-<br />
ξαπολύονταν προς άλλους πιο μακρινούς πλανήτες και επαναφέρονταν στη Σελήνη. Όλα τα<br />
μέλη της απο<strong>στο</strong>λής, έ<strong>με</strong>ιναν ενθουσιασμένα από όσα είδαν και άκουσαν. Τους έκανε ιδιαίτερη<br />
εντύπωση η άνεση <strong>με</strong> την οποία αντι<strong>με</strong>τώπιζαν οι συνάδελφοι τους, στη Σελήνη, όλα τα<br />
προβλήματα. Εργάζονταν αβίαστα, νηφάλια, πάντοτε <strong>με</strong> ευδιαθεσία και ευδαιμονία! Δεν τους<br />
βάραινε το άγχος να τα προλάβουν όλα και ο πυρετός της κίνησης και της ταχύτητας της γης.<br />
Είχαν προκαθορισμένο σκοπό και συγκεκριμένη εργασία, ο καθένας <strong>στο</strong>ν τομέα του. Μακριά<br />
από την πολυκοσμία και τους θορύβους των πόλεων της γης, απομονωμένοι καθώς ήταν, α-<br />
ποδίδαν περισσότερο. Προγραμμάτιζαν πολύ προσεκτικά κάθε εργασία τους. Τη <strong>με</strong>λετούσαν<br />
από κάθε πλευρά. Την προσάρμοζαν στις συνθήκες της Σελήνης κι’ ύστερα καταπιάνονταν μ’<br />
αυτή <strong>με</strong>θοδικά. Αν τους ήταν απαραίτητα για τη δουλειά τους ορισμένα μέσα, εργαλεία, συσκευές<br />
κ.λπ., που δεν υπήρχαν εκεί πάνω και ήταν δύσκολο να κατασκευα<strong>στο</strong>ύν στα εργαστήρια<br />
τους, τα ζητούσαν από τη Γη.<br />
<strong>Επικοινωνία</strong> <strong>με</strong> Νοήμονα Όντα – <strong>Έλληνες</strong> Πρωτοπόροι <strong>στο</strong> Διάστημα, από τον Θεόδωρο Πάσχο
Κεφάλαιο 5: Από τη Γη <strong>στο</strong> φεγγάρι - 33 -<br />
Οι επιστήμονες της γης ήταν πάντοτε πρόθυμοι να παρέχουν κάθε βοήθεια <strong>στο</strong>υς συναδέλφους<br />
τους της Σελήνης. Ικανοποιούσαν και τη πιο παράξενη επιστημονική τους επιθυμία.<br />
Στον τομέα των τεχνικών επινοήσεων, τους ζητούσαν να τους κατασκευάσουν ακατανόητα,<br />
για τη γήινη νοοτροπία, αντικεί<strong>με</strong>να. Ήταν όμως χρήσιμα και πολύτιμα στη Σελήνη και <strong>στο</strong>ν<br />
Άρη, στην εκεί αποικία των γήινων. Πολλές μάλιστα από τις επινοήσεις αυτές, <strong>με</strong> κάποια<br />
προσαρμογή, αποδείχτηκαν πολύτιμα όργανα και για εργασίες στη Γη.<br />
Οι περισσότεροι από τους νέους επιστήμονες των διαστημικών κέντρων της γης είχαν ταξιδέψει<br />
στη Σελήνη και <strong>με</strong>ρικοί πήγαν και <strong>στο</strong>ν Άρη και γνώριζαν τις ιδιαίτερες συνθήκες,<br />
κάτω από τις οποίες, εργάζονταν οι συνάδελφοι τους και τα εντελώς διάφορα από τα γήινα<br />
προβλήματα τους. Γι’ αυτό και ικανοποιούσαν κάθε αίτημα τους. Εξ’ άλλου θα τους αντικατάσταιναν<br />
ύστερα από λίγο χρόνο και θα είχαν κι’ αυτοί τις ίδιες αξιώσεις…<br />
Ο <strong>Β</strong>άσπας έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον σταθμό εκτόξευσης δισκοπομπών. Τον επισκέφθηκε<br />
και μόνος του κι’ έ<strong>με</strong>ινε ικανοποιημένος από την οργάνωση των εγκαταστάσεων.<br />
Ο κρυφός του πόθος, ήταν να χρησιμοποιηθούν το συντομότερο για την επιβράβευση του μόχθου<br />
του. Δε διατυμπάνιζε βέβαια πως ήταν ο εμπνευστής και ο κύριος κατασκευαστής των<br />
δισκοπομπών. Ωστόσο ένοιωθε σαν μικρός δημιουργός και κολακευόταν όταν άκουγε τους<br />
άλλους να μιλούν για το επιστημονικό δημιούργημα του.<br />
Γη και Σελήνη<br />
<strong>Επικοινωνία</strong> <strong>με</strong> Νοήμονα Όντα – <strong>Έλληνες</strong> Πρωτοπόροι <strong>στο</strong> Διάστημα, από τον Θεόδωρο Πάσχο
Κεφάλαιο 9: Ο αυτοκινού<strong>με</strong>νος Νέο-Τάλως - 63 -<br />
9. ΤΟ ΡΟΜΠΟΤ ΝΕΟ-ΤΑΛΩΣ<br />
Ο Άλκης <strong>Β</strong>άσπας, ύστερα από την παράδοση των πολύτιμων <strong>στο</strong>ιχείων από την έρευνα στη<br />
Σελήνη για τους ιπτά<strong>με</strong>νους δίσκους, <strong>στο</strong> Διαστημικό Κέντρο, ασχολήθηκε <strong>με</strong> την <strong>με</strong>λέτη<br />
των εμφανίσεων Α.Τ.Ι.Α. σ’ όλες τις περιοχές της γης. <strong>Β</strong>άλθηκε να ξεκαθαρίσει ποιες απ’ αυτές<br />
τις εμφανίσεις που καταγράφηκαν προσεγγίζουν την πραγματικότητα και ποιες είναι οπτικές<br />
απάτες, αποκυήματα της φαντασίας των μαρτύρων, ή οφείλονται σε αστροφυσικά φαινό<strong>με</strong>να.<br />
Η εμπειρία του στη Σελήνη τον οδήγησε να διαγράψει πολλές απ’ αυτές τις περιγραφές<br />
εμφάνισης Α.Τ.Ι.Α. στη Γη…<br />
Για <strong>με</strong>ρικές εμφανίσεις ζήτησε φωτοαντίγραφα των περιγραφών και κάλεσε τον Τομ<br />
Ταίηλορ, τον Στέφεν Μαλόου, τον Ντιν Ζακς, τον Γκρέιτον και τη Σόφη Λεάνδρου, για να τις<br />
<strong>με</strong>λετήσουν από κοινού <strong>με</strong> τους δυο ειδήμονες στη <strong>με</strong>λέτη των Α.Τ.Ι.Α. Καθηγητές Αστρονόμους<br />
Ερευνητές Τοντόρ και Γκορ.<br />
Στη συνάντησή τους αυτή ο καθηγητής Τοντόρ ανακοίνωσε <strong>στο</strong>υς συνεργάτες του την εμφάνιση<br />
Α.Τ.Ι.Α. <strong>στο</strong>ν Ατλαντικό ωκεανό, σε χαμηλό ύψος, στην περιοχή του τριγώνου των<br />
βερμούδων. Το αντικεί<strong>με</strong>νο επισημάνθηκε από τρία στρατιωτικά αεροπλάνα, που βρίσκονταν<br />
σε απο<strong>στο</strong>λή και από ένα ωκεανογραφικό σκάφος της γεωγραφικής υπηρεσίας του ναυτικού<br />
των Η.Π.Α. Οι αξιόπιστες μαρτυρίες έλεγαν πως παρουσιάστηκε ξαφνικά πάνω από το ωκεανογραφικό<br />
πλοίο, ήταν ολοστρόγγυλο, φωτεινό, σηματοδοτούσε, κατέβαινε αργά. Ξαφνικά το<br />
είδαν ν’ ανυψώνεται <strong>με</strong> ταχύτητα και να φεύγει προς τις Μπαχά<strong>με</strong>ς. Το σκάφος ανάπτυξε ταχύτητα<br />
για να το ακολουθήσει. Παρουσιάστηκαν κάθετα προς τη κατεύθυνση των Α.Τ.Ι.Α. τα<br />
τρία πολεμικά αεροπλάνα. Ο πλοίαρχος επικοινώνησε <strong>με</strong> τους πιλότους και τους ενημέρωσε<br />
για το Α.Τ.Ι.Α. Τ’ αεροπλάνα άλλαξαν κατεύθυνση προς τη πορεία του ιπτά<strong>με</strong>νου δίσκου.<br />
Τον επισήμαναν σε αρκετή απόσταση. Τον είδαν να κινείται αφύσικα για ένα ιπτά<strong>με</strong>νο αντικεί<strong>με</strong>νο.<br />
Έκανε τρελά ανεβοκατεβάσματα και συχνές αλλαγές πορείας. Κάποια στιγμή έπεσε<br />
πάνω στη θάλασσα, σα λαβωμένο πουλί που παραπαίει. Κινήθηκε στην επιφάνεια της θάλασσας<br />
διακόσια περίπου μέτρα. Ανυψώθηκε για λίγο κι ύστερα ξανάπεσε και το ρούφηξε η θάλασσα.<br />
Οι πιλότοι επισήμαναν το γεωγραφικό μήκος και πλάτος και ειδοποίησαν το ωκεανογραφικό<br />
σκάφος. Όταν έφτασε εκεί, στην έρευνα που έκανε δεν επισήμανε τίποτα. Στην περιοχή<br />
αυτή είχαν εξαφανιστεί κατά καιρούς πολλά πλοία, ακόμα και αεροπλάνα…<br />
– Ποια η<strong>με</strong>ρομηνία έγιναν αυτά, κ. Καθηγητά; ρώτησε ο <strong>Β</strong>άσπας<br />
– Στην ταινία που θα σας προβάλλει ο κ. Γκορ και θα σας αναπτύξει τις γνώ<strong>με</strong>ς που<br />
εκφράστηκαν θ’ ακούσετε και το χρονοδιάγραμμα των κινήσεων του ΙΔ και την η<strong>με</strong>ρομηνία<br />
εμφάνισής του, απάντησε ο Τοντόρ<br />
Ο καθηγητής Γκορ πρόβαλε τις εικόνες και εξηγούσε την περιγραφή τους από τους μάρτυρες…<br />
«Δεν θα σας κουράσω <strong>με</strong> τις γνώ<strong>με</strong>ς των άλλων. Σας <strong>με</strong>ταφέρω μόνο την άποψη του<br />
Πήτερ Στάφορδ, προϊσταμένου των τηλεπικοινωνιών Γης-Σελήνης-Διαστημικού Σταθμού Ω-<br />
Άρη. Ήταν αυτός, που μόλις έλαβε το σήμα του Μπάρτον μέσω της ΚΕ<strong>Β</strong>ΑΣ, ότι ένας ιπτά<strong>με</strong>νος<br />
δίσκος πέταξε από το κρησφύγετό τους στη Σελήνη, που επισημάνατε, σύγκρινε το γεγονός<br />
αυτό <strong>με</strong> την εμφάνιση του Α.Τ.Ι.Α. <strong>στο</strong>ν Ατλαντικό ωκεανό. «Ε<strong>με</strong>ίς κάνου<strong>με</strong> είπε ο Στάφορδ,<br />
<strong>με</strong> τα ταχύπλοα σκάφη μας να φτάσου<strong>με</strong> στη Σελήνη 7 <strong>με</strong> 8 ώρες. Από τη γήινη ώρα<br />
που πέταξε ο ιπτά<strong>με</strong>νος δίσκος από τη βάση τους <strong>στο</strong> φεγγάρι πέρασαν τρεις περίπου γήινες<br />
ώρες, μέχρι την ώρα που επισημάνθηκε το Α.Τ.Ι.Α. <strong>στο</strong>ν Ατλαντικό. Από μια χρονομέτρηση<br />
της ταχύτητας του ιπτά<strong>με</strong>νου δίσκου, που ο κ. <strong>Β</strong>άσπας του κόλλησε τον δισκοπομπό, σύμφωνα<br />
<strong>με</strong> τα <strong>στο</strong>ιχεία που του έδωσαν από το παρατηρητήριο Δ1, συμπεραίνω πως <strong>με</strong> τη ταχύτητα<br />
αυτή ο ιπτά<strong>με</strong>νος δίσκος μπορούσε να φτάσει στη Γη ακριβώς σχεδόν την ώρα που επισημάνθηκε<br />
το Α.Τ.Ι.Α. <strong>στο</strong>ν Ατλαντικό… Γι’ αυτό εξάλλου ήλθα<strong>με</strong> <strong>με</strong> τον συνάδελφο Τοντόρ<br />
στην ΚΕ<strong>Β</strong>ΑΣ και εξετάσα<strong>με</strong>, επισταμένα, τα <strong>στο</strong>ιχεία, κύριοι συνεργάτες».<br />
<strong>Επικοινωνία</strong> <strong>με</strong> Νοήμονα Όντα – <strong>Έλληνες</strong> Πρωτοπόροι <strong>στο</strong> Διάστημα, από τον Θεόδωρο Πάσχο
Κεφάλαιο 9: Ο αυτοκινού<strong>με</strong>νος Νέο-Τάλως - 64 -<br />
Μόλις τελείωσε τις ανακοινώσεις του ο καθηγητής Γκορ, ο Ταίηλορ, ο <strong>Β</strong>άσπας και ο<br />
Ζακς, επιβεβαίωσαν πως η περιγραφή του Α.Τ.Ι.Α. που περιέγραψαν οι πιλότοι και ο πλοίαρχος<br />
μοιάζει <strong>με</strong> τον ιπτά<strong>με</strong>νο δίσκο της Σελήνης.<br />
– Κρίμα να μη του φυτέψου<strong>με</strong> ένα δισκοπομπό στα πλευρά του! είπε ο <strong>Β</strong>άσπας και πρόσθεσε.<br />
Αν είχα<strong>με</strong> στη σπηλιά τον Νέο-Τάλω!..<br />
– Είναι πολύ καλά τα νέα για το εγκεφαλορομπότ Νεο-Τάλω, κύριοι, είπε ο καθηγητής<br />
Τοντόρ. Χθες είχα τηλεφωνική επικοινωνία <strong>με</strong> τον διευθυντή της Τζένεραλ-Μότορς<br />
και τον καθηγητή Πασχάλη και μου διαβεβαίωσαν πως σε δεκαπέντε μέρες τελειώνει<br />
η συναρμολόγησή του. Όλα τα <strong>με</strong>ρικότερα όργανα και οι συσκευές του δοκιμάστηκαν<br />
και λειτουργούν, όπως τα επινοήσατε κ. <strong>Β</strong>άσπας και ο εγκέφαλος λειτουργεί, όπως τον<br />
φανταστήκατε μις Σόφη Λεάνδρου…<br />
Τα νέα αυτά για τον Νέο Τάλω έγιναν δεχτά <strong>με</strong> ιδιαίτερο ενθουσιασμό από τον <strong>Β</strong>άσπας<br />
και τη Λεάνδρου. Ο <strong>Β</strong>άσπας ζήτησε από τον καθηγητή Τοντόρ να του επιτρέψει να επικοινωνήσει<br />
<strong>με</strong> τον καθηγητή Πασχάλη και να τον συστήσει <strong>στο</strong>ν Πήτερ Στάφορδ. Ο Τοντόρ του<br />
απάντησε πως και ο Παύλος Πασχάλης ζήτησε να πάτε <strong>με</strong> τη γιατρό να τον δείτε. Όσο για<br />
τον Στάφορδ, σας θυμάται από το συνέδριο για τα Α.Τ.Ι.Α. και από τις ασκήσεις <strong>στο</strong> πεδίο<br />
των αστροναυτών και επιθυ<strong>με</strong>ί κι αυτός να σας γνωρίσει από κοντά…<br />
Ύστερα από δυο μέρες, από τη σύσκεψη <strong>με</strong> τους καθηγητές Τοντόρ και Γκορ, ο <strong>Β</strong>άσπας<br />
και η Λεάνδρου ταξίδεψαν <strong>στο</strong> εργοστάσιο κατασκευής των ιπτά<strong>με</strong>νων συσκευών, <strong>στο</strong> τμήμα<br />
επινοήσεων και εφαρμογών της Τζένεραλ Μότορς. Η ιδιαιτέρα του καθηγητή Πασχάλη, η ό-<br />
μορφη Ελληνοα<strong>με</strong>ρικανίδα Έλλη τους υποδέχτηκε πολύ θερμά. Τους σφιχταγκάλιασε και<br />
τους φίλησε στα χείλη.<br />
– Μη <strong>με</strong> παρεξηγήσεις μις Σόφη που φίλησα τον ήρωα συμπατριώτη μας στα όμορφα<br />
χείλη του, είπε η Έλλη<br />
– Άλκη πρόσεχε τη… βεντούζα, είπε γελώντας η Σόφη.<br />
– Δεν θα είναι διαρκείας!… απάντησε ο Άλκης, γελαστός επίσης.<br />
Παρουσιάστηκε ο καθηγητής κι ανταπόδωσε κι εκείνος ένα σκαστό φιλί στη Σόφη κι α-<br />
γκάλιασε τον παλιό μαθητή του.<br />
Ο <strong>Β</strong>άσπας και η Λεάνδρου έ<strong>με</strong>ιναν πέντε <strong>με</strong>ρόνυχτα <strong>στο</strong> κατασκευαστήριο ποικίλων μηχανημάτων<br />
κι είδαν όλα τα νέα μοντέλα που θα <strong>με</strong>τατρέπονταν σε χρήσι<strong>με</strong>ς μηχανές και συσκευές.<br />
Κατατοπίστηκαν στις λεπτομέρειες χειρισμού του Νέο-Τάλω, υπόβαλαν τα όργανά<br />
του σε τεστ, κι έ<strong>με</strong>ιναν κατενθουσιασμένοι από την τέλεια ανταπόκρισή του σ’ όλες τις δοκιμασίες.<br />
Η εκτόξευση και η κατεύθυνση των δισκοπομπών σε κινητό στόχο ήταν το τελευταίο<br />
πείραμα <strong>με</strong> στόχο κάποιο αεροπλάνο. Είχε κι εκεί επιτυχία. Ο <strong>Β</strong>άσπας όμως ήθελε να αποχτήσει<br />
εμπειρία ο Νέο-Τάλω <strong>με</strong> την εκτόξευση και παρακολούθηση δισκοπομπού <strong>στο</strong> <strong>διάστημα</strong>…<br />
Επέλεξαν έναν από τους ταχύτερους πυραύλους <strong>με</strong>ταφοράς της αλληλογραφίας και<br />
μικροαντικειμένων στη Σελήνη για να δοκιμάσουν την ετοιμότητα και την ακρίβεια της <strong>με</strong>τάδοσης<br />
και λήψης <strong>στο</strong>ιχείων από μακριά και την ταχύτητα της επεξεργασίας των <strong>στο</strong>ν εγκέφαλο.<br />
Αυτό θα γινόταν ύστερα από δυο μέρες. Στο <strong>με</strong>ταξύ ο <strong>Β</strong>άσπας πήρε την άδεια από τον<br />
Πασχάλη και κάλεσε και τον Ντιν Ζακς για ενημέρωση. Σε δυο μέρες ο <strong>Β</strong>άσπας έστειλε τα<br />
χαιρετίσματά του <strong>στο</strong>ν Έρολ Κούπερ, αρχηγό της ΚΕ.<strong>Β</strong>Α. Σελήνης μ’ ένα δισκοπομπό που<br />
φύτεψε ο Νέο-Τάλω στα πλευρά του πυραυλοταχυδρόμου «Ερμής»…<br />
Ο Πήτερ Στάφορδ, βημάτιζε πέρα δώθε <strong>στο</strong>ν θάλαμο παρακολούθησης των συσκευών<br />
που πετούσαν <strong>στο</strong> <strong>διάστημα</strong> και το χαρού<strong>με</strong>νο πάντοτε ύφος του κατσούφιαζε και γινόταν<br />
σκληρό. Ήταν Σαραντάρης, <strong>με</strong>τρίου αναστήματος, ζωηρός, πανέξυπνος, πολυμαθέστατος, <strong>με</strong><br />
μνήμη κομπιούτερ και γνώστης των δέκα σπουδαιότερων γλωσσών της γης. Είχε την ικανό-<br />
<strong>Επικοινωνία</strong> <strong>με</strong> Νοήμονα Όντα – <strong>Έλληνες</strong> Πρωτοπόροι <strong>στο</strong> Διάστημα, από τον Θεόδωρο Πάσχο
Κεφάλαιο 9: Ο αυτοκινού<strong>με</strong>νος Νέο-Τάλως - 65 -<br />
τητα ν’ αποκρυπτογραφεί όλα σχεδόν τα κωδικοποιημένα μηνύματα, που έφταναν στις συσκευές<br />
του θαλάμου του, πριν συμβουλευτεί τους μυστικούς κώδικες, τους οποίους ο ίδιος<br />
<strong>στο</strong>ιχειοθέτησε.<br />
– Τι <strong>στο</strong> διάβολο τέλος πάντων κάνει αυτός ο Μπρουκς! Παίζει <strong>με</strong> την αγωνία μας; Ουίλιαμς,<br />
δωσ’ του εντολή να μη διακόπτει τη <strong>με</strong>τάδοση των σημάτων από τον δισκοπομπό.<br />
Θέλου<strong>με</strong> να καταγράφου<strong>με</strong> και τα ασθενικά σήματά του, κάθε ανωμαλία, συχνότητα<br />
και διακοπή του. Κατάλαβες. Μετάδωσε του αυτό το μήνυμα όπως το κατάγραψε<br />
ο πομπός σας, <strong>με</strong> τη φωνή μου… Δεσποινίς τον βρήκατε τον <strong>Β</strong>άσπας; επικοινωνήσατε<br />
μαζί του;<br />
– Έλα, έλα κ. <strong>Β</strong>άσπας κι έχου<strong>με</strong> νέα από το κρησφύγετο των ιπτά<strong>με</strong>νων δίσκων. Παρακολουθείστε<br />
στην οθόνη αυτής της συσκευής. Είναι τα σήματα του δισκοπομπού σου.<br />
Δείχνουν <strong>με</strong>τακινήσεις του πέρα δώθε, άνω κάτω, αναλαμπές, σκιές και περίεργους<br />
θορύβους που δεν τους καταλαβαίνω… Γιατί αυτός ο Μπρουκς που χειρίζεται, στη<br />
Σελήνη, τη συσκευή συντονισμού, δεν ξέρω τι την κάνει και κλείνει…<br />
– Αν καταγράφηκαν στη μνήμη του εδώ εγκέφαλου όλα τα σήματα που <strong>με</strong>ταδόθηκαν,<br />
μέχρι τώρα, θα τα <strong>με</strong>λετήσου<strong>με</strong>. Αν ήταν εδώ η Λεάνδρου κι άκουγε ψιθύρους θα καταλάβαινε…<br />
θα δού<strong>με</strong>.<br />
– Δεσποινίς, βρείτε τη γιατρό Σόφη Λεάνδρου και πείτε της να έλθει αμέσως <strong>στο</strong>ν θάλαμό<br />
μου, φώναξε από το ορατόφωνο ο Στάφορδ… Σαν να ακούστηκε ένας ψίθυρος. Νόμισα<br />
πως είναι του Μπρουκς και του Ουίλιαμς… Λες να είναι των εξωγήινων;<br />
Στην οθόνη έλαμψαν πάλι τα γνωστά σήματα του δισκοπομπού. Ο <strong>Β</strong>άσπας παρατήρησε<br />
πως τα σήματα <strong>με</strong>ταδίδονται από τον αυτό χώρο. Μερικές σκιές του, θύμισαν τις πιο καθαρές<br />
ανάλογες σκιές που είδε στη Σελήνη. Το ίδιο και <strong>με</strong>ρικές σπίθες. Δυο σήματα δεν τα κατάλαβε.<br />
Ούτε ο εγκέφαλος τα ερμήνευσε. Παρουσιάστηκαν τρία μαύρα στίγματα σε μια ευρύτερη θαμπή<br />
σκιά…<br />
– Αν είχα<strong>με</strong> εδώ τον Νέο-Τάλλω, αυτό ίσως μας το εξηγούσε, είπε ο <strong>Β</strong>άσπας.<br />
– Μπορεί να σας το εξηγούσε και μια έμπειρη γιατρός <strong>με</strong> φαντασία! Ακούστηκε γυναικεία<br />
φωνή από το ορατόφωνο. Ήταν της Σόφης Λεάνδρου που μιλούσε από το διαμέρισμά<br />
της, που απείχε τρία χιλιό<strong>με</strong>τρα από το Διαστημικό Κέντρο <strong>Επικοινωνία</strong>ς. Της<br />
άνοιξε η γραμματέας γραμμή, άκουσε τη φράση του <strong>Β</strong>άσπας και απάντησε χωρίς να<br />
ξέρει το πρόβλημα, συμπληρώνοντας. Σ' ένα τέταρτο θα είμαι εκεί…<br />
– Τον Τάλλω θα μας τον παραδώσουν σε τρεις-τέσσερες μέρες, είπε ο Στάφορδ. Θα του<br />
<strong>με</strong>ταφέρου<strong>με</strong> τα <strong>στο</strong>ιχεία από τον κεντρικό εγκέφαλο και ελπίζου<strong>με</strong> να μας φανεί χρήσιμος.<br />
Θα είναι και μια πρακτική δοκιμασία του…<br />
Οι δυο άντρες συνέχισαν την παρακολούθηση των σημάτων του δισκοπομπού, που κράτησε<br />
παραπάνω από μια ώρα. Στο <strong>με</strong>ταξύ έφτασε και η γιατρός, που νόμισε στην αρχή πως έπαθε<br />
κάτι ένας από τους συνεργάτες της, <strong>στο</strong> φεγγάρι. Κατά την ώρα της <strong>με</strong>τάδοσης άκουσαν πολλές<br />
φορές τον γνωστό ψίθυρο « φισς… σισς..» και τον αντιψίθυρο… Όλα τα <strong>στο</strong>ιχεία έδειχναν πως<br />
οι εξωγήινοι ξαναπήγαν στη βάση τους, στη Σελήνη. Την ίδια ώρα από τα παρατηρητήρια ε-<br />
κείνης της πλευράς της σελήνης <strong>με</strong>ταδόθηκε ότι θεάθηκε πάνω τους και άλλος ιπτά<strong>με</strong>νος δίσκος<br />
που κατευθύνθηκε προς τις χαράδρες…<br />
Όλο εκείνο το απόγευμα ο δισκοπομπός <strong>με</strong>τάδιδε σήματα διακοπτό<strong>με</strong>να και <strong>με</strong>ρικές φορές<br />
παράξενα και ανερμήνευτα… Πέρασαν άλλες τέσσερεις μέρες <strong>με</strong>λέτης των <strong>στο</strong>ιχείων και διαβουλεύσεων<br />
των συνεργατών εξιχνίασης του προβλήματος Ι.Δ. Την Πέμπτη μέρα, συνόδεψε ο<br />
ίδιος ο καθηγητής Πασχάλης τον Νέο-Τάλω μέχρι τον θάλαμο του Στάφορδ. Για το απόγευμα<br />
της ίδιας μέρας, ο Στάφορδ, ύστερα από συνεννόηση <strong>με</strong> τον <strong>Β</strong>άσπας, κάλεσε <strong>στο</strong> γραφείο του,<br />
<strong>Επικοινωνία</strong> <strong>με</strong> Νοήμονα Όντα – <strong>Έλληνες</strong> Πρωτοπόροι <strong>στο</strong> Διάστημα, από τον Θεόδωρο Πάσχο
Κεφάλαιο 9: Ο αυτοκινού<strong>με</strong>νος Νέο-Τάλως - 66 -<br />
τους καθηγητές Τοντόρ και Γκορ, τον Τομ Ταίηλορ, τη Σόφη Λεάνδρου, τον <strong>Β</strong>ίλυ Μπάρτον,<br />
που κατέβηκε από το φεγγάρι πριν δυο μέρες, τον Ντιν Ζακς και τον Έρικ Φουκς υπαρχηγό<br />
της Κ.Ε.<strong>Β</strong>.Α. σελήνης, που έτυχε να βρίσκεται στη Γη. Ο έμπειρος των διαβιβάσεων Στέφεν<br />
Μαλόου, που προσκλήθηκε επίσης, έφυγε για τον διαστημικό σταθμό Ωμέγα, να αναλάβει εκεί<br />
υπηρεσία.<br />
Ο καθηγητής Παύλος Πασχάλης επέδειξε το ρομπότ Νέο-Τάλω <strong>στο</strong>υς συναδέλφους και<br />
συνεργάτες του, τους ενημέρωσε για την κατασκευή του, τους έδειξε εικόνες των εσωτερικών<br />
οργάνων, των λιλιπούτειων συσκευών του, του εγκεφάλου του <strong>με</strong> τα ηλεκτρονικά κυκλώματα<br />
κ.λπ., τους μίλησε και για τις λειτουργίες τους. Ύστερα τον συνδέσανε <strong>με</strong> τον κεντρικό ηλεκτρονικό<br />
εγκέφαλο να του <strong>με</strong>ταβιβάσουν τα <strong>στο</strong>ιχεία του δισκοπομπού της σελήνης.<br />
«Είμαι φορτισμένος <strong>με</strong> την καταγραφή των <strong>στο</strong>ιχείων του δισκοπομπού που εξαπόλυσα<br />
<strong>στο</strong>ν πύραυλο "Ερμής". Δεν <strong>με</strong> αποσυνδέσατε και δεν ελευθερώσατε τις άλλες γραμμές λήψης».<br />
Ακούστηκε η φωνή του Νέο-Τάλω στη διεθνή γλώσσα, που τον ρύθμισαν να συνδιαλέγεται.<br />
Ο Πασχάλης, ο Στάφορδ, ο <strong>Β</strong>άσπας, ο Ζακς και η Λεάνδρου που ήξεραν τη γλώσσα του,<br />
κατάλαβαν. Ο Στάφορδ μονολόγησε, «έξελαντ». Ο Πασχάλης ερμήνευσε τη φράση του Τάλω<br />
στα αγγλικά και πρόφερε τις συλλαβές «ΓΗ-ΠΑΣ». «Έτοιμος», απάντησε ο Νέο-Τάλω. Σε λίγο<br />
είπε:<br />
– Δέχομαι τώρα πολύ γρήγορα τα <strong>στο</strong>ιχεία του δισκοπομπού ΙΔ/Ι (ιπτά<strong>με</strong>νου δίσκου Ι)…<br />
Ο Τάλως σίγησε για δέκα λεπτά. Τα μάτια του όμως έπαιζαν. «<strong>Β</strong>ρίσκεται σε λειτουργική<br />
ένταση» εξήγησε ο καθηγητής Πασχάλης. «Εντάξει» ακούστηκε ο Τάλως. «Ερμηνεύω»:<br />
– «Τρία μαύρα στίγματα σε σκιά ακίνητα. Οφθαλμίδια βεντούζες πομπού γης κόλλησαν<br />
σε επιφάνεια… θόρυβος φαπ, αποκόλλησή τους… Από μικρό αντικεί<strong>με</strong>νο ξένων σ' ε-<br />
πιφάνεια, σήματα προς πομπό μας ανερμήνευτα. Συχνότητα, συνδυασμούς, επανάληψή<br />
τους, ερμηνεύσει φαντασία… Ψίθυρος δυο όντων από βάση τριγώνου άνοιγμα ένα μέτρο…<br />
Δυο λαβές ανασηκώνουν ΙΔ/Ι, αναποδογυρίζουν ΙΔ/Ι… Αναλαμπές, σήματα ΙΔ/Ι<br />
σκεπάζονται, ξεσκεπάζονται… Λειτουργία ΙΔ/Ι άριστη… Ίδια θέση… Ίδια θέση… Ί-<br />
δια σήματα… Τα αυτά… Πολύ ώρα… Σιγή… Ακίνητος… Σήμα STOP…»<br />
– «Περίφημα» μίλησε πρώτος ο <strong>Β</strong>άσπας. Έβαλαν τον «ποντικό» τους <strong>με</strong> τα ανερμήνευτα<br />
σήματά του, να επικοινωνήσουν μαζί μας μέσω ΙΔ1!…<br />
Οι παραβρισκό<strong>με</strong>νοι συγχάρηκαν τον καθηγητή Παύλο Πασχάλη, τον Άλκη <strong>Β</strong>άσπας και τη<br />
Σόφη Λεάνδρου που ήταν οι εμπνευστές και οι κύριοι εφαρμοστές των πολυσύνθετων συνδυασμών<br />
λειτουργίας του Νέο-Τάλω… Οι συνεργάτες αφού αντάλλαξαν τις απόψεις τους, πέρασαν<br />
<strong>στο</strong> κυλικείο του κέντρου, όπου γεύτηκαν τους Ελληνικούς <strong>με</strong>ζέδες <strong>με</strong> την κεχριμπαρένια<br />
ρετσίνα…<br />
Ο Νέο-Τάλως δοκιμάστηκε την επό<strong>με</strong>νη μέρα, μ' επιτυχία, στις ενέργειες του σαν αυτοδύναμο<br />
ιπτά<strong>με</strong>νο ρομπότ. Εφάρμοζε σωστά το προκαθορισμένο πρόγραμμα. Αλλά υποδείκνυε<br />
κιόλας να κάνει ακόμα πιο σωστές ενέργειες όταν το απαιτούσαν οι συνθήκες. Ο Στάφορδ τον<br />
συμπεριέλαβε στη δύναμή του, όχι μόνο σα μηχανή <strong>με</strong> μνήμη, αλλά και σαν άγρυπνο φρουρό,<br />
που θα μπορούσε καλύτερα να κάνει τη δουλειά του, <strong>με</strong> ακρίβεια και να καταγράψει ορθά, ότι<br />
άκουσε και είδε, ακόμα και να αντιδράσει σωστά και γρήγορα, πράγματα που δεν θα έκανε,<br />
όσο εκπαιδευμένος και να ήταν ένας άνθρωπος φρουρός… Τον εγκατάστησε <strong>στο</strong>ν ιδιαίτερο<br />
θάλαμό του, τον σύνδεσε απ' ευθείας <strong>με</strong> τις βάσεις της Σελήνης και του Άρη και σύγχρονα <strong>με</strong><br />
τον δισκοπομπό ΙΔ/1, <strong>με</strong> τον δισκοπομπό "Ερμής" και <strong>με</strong> τον κεντρικό ηλεκτρονικό εγκέφαλο…<br />
Είχε έξι δίκτυα που μπορούσε να συλλάβει, να μνημονεύει, να ενεργεί και ν' απαντάει…<br />
Ο <strong>Β</strong>άσπας και ο Ζακς παρακολούθησαν τον Νέο-Τάλω την ημέρα εγκατάστασής του <strong>στο</strong>ν<br />
θάλαμο και ρύθμισαν, μαζί <strong>με</strong> τον Στάφορδ, το πρόγραμμά του… Ύστερα από δυο μέρες ο<br />
Στάφορδ κάλεσε επειγόντως όλους τους παραπάνω συνεργάτες, που πήραν μέρος στην επίδειξη<br />
<strong>Επικοινωνία</strong> <strong>με</strong> Νοήμονα Όντα – <strong>Έλληνες</strong> Πρωτοπόροι <strong>στο</strong> Διάστημα, από τον Θεόδωρο Πάσχο
Κεφάλαιο 9: Ο αυτοκινού<strong>με</strong>νος Νέο-Τάλως - 67 -<br />
του Νέο-Τάλω. Συγκεντρώθηκαν όλοι σε δύο ώρες πλην του καθηγητή Πασχάλη, που ταξίδεψε<br />
στην Ελλάδα… Έβαλε σε λειτουργία τον Νέο-Τάλω και απομνημόνευσε τις παρατηρήσεις του<br />
από την παρακολούθηση του ΙΔ1, από τις 12 ή ώρα τη νύχτα μέχρι τις 12 το <strong>με</strong>σημέρι της<br />
μέρας εκείνης. Αράδιαζε <strong>στο</strong>ιχεία και ερμήνευε:<br />
«ΙΔ1 σε στρογγυλό θάλαμο. Θόρυβος σα φτερουγίσματα πουλιών. Ανύψωση. Τεθλασμένες<br />
γραμμές. Ανύψωση. Ευθεία. Μικρή ταχύτητα, <strong>με</strong>γαλύτερη, αστραπιαία. Μεγάλο ύψος. Έξω<br />
από τροχιά σελήνης. Κατεύθυνση προς αστέρι κοντινό…(προς Άρη εξήγησε ο Στάφορδ). ΙΔ1<br />
<strong>στο</strong> αυτό περιβάλλον. Περιοδικές φωτοσκιάσεις, σπινθήρες, φωτεινότερες αναλαμπές… Ψίθυροι<br />
«φισς… σισς». Αντιψίθυροι από κοντά».<br />
Επικοινώνησα <strong>με</strong> Σελήνη, είπε ο Στάφορδ. Μου διαβεβαίωσαν ότι ανυψώθηκαν δυο ιπτά<strong>με</strong>νοι<br />
δίσκοι από τη βάση τους. Ένας πιο μικρός πρώτα και σε λίγα λεπτά ένας πιο <strong>με</strong>γάλος και<br />
λαμπερός. Και οι δυο εξέπεμπαν σήματα. Ο ΙΔ1 <strong>με</strong>τάδιδε από τον δεύτερο ιπτά<strong>με</strong>νο δίσκο, τον<br />
πιο <strong>με</strong>γάλο. Στη συσκευή μας συντονισμού του δισκοπομπού, ση<strong>με</strong>ιώθηκε κατεύθυνση του<br />
προς διαστημικό σταθμό Ω… Ενημέρωσα τον Σταθμό Ω και επικοινώνησα και <strong>με</strong> τη Κεντρική<br />
<strong>Β</strong>άση του Άρη (ΚΕ.<strong>Β</strong>.ΑΡ.). Περιμένου<strong>με</strong> από Άρη <strong>στο</strong>ιχεία αν επισήμαναν, από την εγκατάσταση<br />
των ανιχνευτικών μας συσκευών, ραντάρ, δορυφορικούς σταθμούς κ.λπ., μέχρι τώρα,<br />
Α.Τ.Ι.Α ή ασυνήθιστα λαμπερά φαινό<strong>με</strong>να…<br />
– Ετοιμαστείτε κύριοι για την επό<strong>με</strong>νη επιχείρησή μας <strong>στο</strong>ν Άρη, είπε ο <strong>Β</strong>άσπας. Εγώ<br />
από αύριο, θα κατατοπιστώ στις συνθήκες εκεί και θα εγγραφώ να εκπαιδευθώ κατάλληλα.<br />
– Εγώ θα χαρώ να συνοδέψω τον Νέο-Τάλω, <strong>στο</strong>ν Άρη, είπε ο Ζακς.<br />
– Και οι τρεις σας (!) θα χρειαστείτε ίσως μια γιατρό, είπε η Σόφη<br />
– Κι’ εμένα δεν θα <strong>με</strong> αφήσετε πάλι στα <strong>με</strong>τόπισθεν! είπε ο Μπάρτον.<br />
– Ώστε έχου<strong>με</strong> κιόλας τέσσερεις εθελοντές για τον Άρη! είπε ο Στάφορδ.<br />
– Πέντε! πετάχτηκε ο Νέο-Τάλως!..<br />
– Άλλο τούτο πάλι! ποιος τον ρύθμισε να μας παρακολουθεί!..<br />
– Εγώ μόνο μπορώ να επικοινωνήσω πνευματικά μαζί του! είπε η γιατρός.<br />
– Πως έγινε αυτό; ρώτησε ο Στάφορδ.<br />
– Σας τη…φέρα<strong>με</strong> <strong>με</strong> τον Τάλω! Απάντησε γελώντας η γιατρός. Του έδειξα τα πέντε<br />
δάχτυλά της μιας παλάμης και τον ρώτησα γρήγορα στη συνθηματική του γλώσσα.<br />
Πόσα είναι αυτά; Και απάντησε: Πέντε!.. Πως αυτόν τον αγνοήσατε κύριε Στάφορδ;<br />
Τα <strong>στο</strong>ιχεία που έφτασαν, μέσω των τηλεοπτικών και ακουστικών συσκευών, από τον Άρη<br />
και <strong>με</strong>λετήθηκαν πρόχειρα από τους παριστά<strong>με</strong>νους, έδειχναν καθαρά πως παρουσιάστηκαν,<br />
και κει, Α.Τ.ΙΑ., <strong>με</strong> τις ίδιες συνήθειες που παρουσιάσθηκαν στη Σελήνη και μάλιστα <strong>με</strong> κατεύθυνση<br />
τις περισσότερες φορές προς την ίδια περιοχή, που είναι σχεδόν η πιο ορεινή και<br />
απρόσιτη... Από τον Σταθμό Ω, ανά<strong>με</strong>σα Σελήνης-Άρη επισημάνθηκε ένας Ιπτά<strong>με</strong>νος Δίσκος<br />
<strong>με</strong> κατεύθυνση τον Άρη. Έκανε στροφές πάνω από τη διαστημική εξέδρα-παρατηρητήριο του<br />
Σταθμού και εξέπεμπε σήματα σαν να έλεγε «εδώ είμαστε!»…<br />
Ο Στάφορδ και οι καθηγητές Τοντόρ και Γκορ, που έ<strong>με</strong>ιναν <strong>στο</strong> γραφείο, <strong>με</strong>τά την αναχώρηση<br />
των άλλων συνεργατών, σκέφτηκαν σοβαρά την πρόταση του <strong>Β</strong>άσπας, για την επιχείρηση<br />
<strong>στο</strong>ν Άρη, ν’ ανακαλύψουν και αν είναι δυνατόν να συλλάβουν ή να έλθουν σε επικοινωνία,<br />
<strong>με</strong> τα περίεργα <strong>όντα</strong> των ιπτά<strong>με</strong>νων δίσκων. Δεν ήταν παράξενο, λοιπόν για τους τέσσερεις<br />
συνεργάτες που δήλωσαν εθελοντές για τον Άρη, να λάβουν ειδοποιητήρια, αν επιθυμούν<br />
να εκπαιδευθούν ειδικά για τη περίπτωση.<br />
<strong>Επικοινωνία</strong> <strong>με</strong> Νοήμονα Όντα – <strong>Έλληνες</strong> Πρωτοπόροι <strong>στο</strong> Διάστημα, από τον Θεόδωρο Πάσχο
η συνέχεια <strong>στο</strong>...<br />
http://www.easywriter.gr/ebooks/item/1037
Change language