You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ŞULE PAMUK<br />
rumaya alınmıştır.<br />
Sekiz ahşap sütun üzerine oturan müezzin<br />
mahfili 1549 tarihlidir. Mahfil merdiven korkuluklarının<br />
alt kısmında, ahşap üzerine kalemişi tezyinat<br />
yer alır. 16. yy örneklerinin en güzellerinden olan<br />
desende yer yer dökülmeler görülür. Sarılma rumi,<br />
penç hatayi, yaprak ve bulut motiflerinin görüldüğü<br />
kompozisyonun üzeri cam ile korumaya<br />
alınmıştır. Merdivenin arka kısmında, köşebentlerin<br />
merkezinden aşağıya doğru kandil formuna yakın<br />
madalyonlu bir sarkıt inmektedir. Form rumi kompozisyonla<br />
tezyin edilmiştir.<br />
Taş kürsü, tek parça mermerdendir. Müezzin<br />
mahfilinin karşısında yer alır. Üzerinde H 1231 tarihi<br />
yazılı iki satır yazı bulunur.<br />
1740 yılında caminin güneydoğu köşesindeki<br />
hünkâr mahfili için özel bir giriş açılmıştır. Mahfil<br />
altındaki camekânlı bölüm, ilk olarak 1787’de Abdullah<br />
Münzevî’nin vakfettiği kitaplarla kütüphane<br />
olarak hizmet vermeye başlamış ve 1930’lara kadar<br />
bu şekilde kullanılmıştır. Mahfil büyük olasılıkla<br />
1855 depremi sonrası 19. yüzyıl ortalarında Sultan<br />
Abdülaziz tarafından tamir ettirilmiş ya da bütünüyle<br />
yenilenmiş olmalıdır. Korkuluklarda yer alan<br />
bitkisel motif ve kompozisyonlar mahfilin yapıldığı<br />
dönemin sanat anlayışını yansıtmaktadır.<br />
hiç kuşkusuz içerisinde bulunan hatlardır. Pek çok<br />
meşhur hattatın eserleri caminin hemen hemen<br />
her yerini süslemektedir. Mabet haftanın yedi günü<br />
ziyarete açık bir “ Hüsn-ü Hat Müzesi” gibidir.<br />
Mustafa Armağan “Bursa Şehrengizi” adlı eserinde,<br />
camideki Türk Rokokosu tezyinatın manevi havayı<br />
yok etmediğini lakin caminin asaletinden pek çok<br />
şey kaybettiğini yazar. Tuhaf görünümlü, renk olarak<br />
kasvetli kütleler halindeki bu süslemelerin Türk<br />
Sanatının zarafetini yansıtacak şekilde yeniden<br />
tezyin edilmesi gerekliliği düşünmeye değerdir.<br />
KAYNAKÇA<br />
İnalcık, Halil. (2008), Osmanlı İmparatorluğu Klasik Çağ (1300–1600. S:<br />
21-22. YKY, İstanbul.<br />
AYVERDİ, Ekrem Hakkı (1989). İstanbul Mi’mâri Çağının Menşe’i Osmanlı<br />
Mimarisinin İlk Devri Ertuğrul, Osman, Orhan Gazîler, Hüdavendigâr<br />
ve Yıldırım Bâyezîd 630-805 (1230-1402), Baha Matbası, İstanbul<br />
1966, Cilt: I.<br />
Mustafa ÇETİNASLAN, “Bursa Ulu Cami Hünkar Mahfili” Uluslararası<br />
Sosyal Araştırmalar Dergisi The Journal of International Social Research<br />
Cilt: 6 Sayı:25 Volume: 6 Issue: 25 -Prof. Dr. Hamza GÜNDOĞDU<br />
Armağanı- s. 189-200. http://www.sosyalarastirmalar.com/cilt6/cilt-<br />
6sayi25_pdf_ozelsayi/cetinaslan_mustafa.pdf.<br />
İnalcık, Halil. (2000), Osmanlı’da Devlet, Hukuk, Adalet, S:31. Eren,<br />
İstanbul.<br />
Shaw, Standford. (1982), Osmanlı İmparatorluğu ve Modern Türkiye, s:<br />
54–62. e yay. İstanbul<br />
Sadettin Ökten, “Ulucami Medeniyetimiz ve Bursa Ulucami”,. BURSA<br />
ULUCAMİ, Editör Prof. Dr. Bilal Kemikli, Bursa Kültür A.Ş. 1. BASKI, Ankara,<br />
Nisan 2012, s. 11 – 15.<br />
Bursa Ulu Cami’nin en önemli tezyinat özelliği<br />
<strong>kusva</strong>.org<br />
40