BAKMAK

BAKMAK – Dergilerden Yazılar – İlhan Berk
25
şiiriniz Fransız etkisi; Bugünkü şiiriniz de İngiliz, Amerikan
şiirinin etkisinde” sözünü anlıyorsa? Bunun sonucunda da ozan,
Cumhuriyet şiirine baktığı zaman, sevdiği ozanlar diye gösterdiği, söz
gelişi bir Ahmet Haşim, Valéry; bir Ahmet Muhip, Baudelaire; Bir Cahit
Sıtkı Baudelaire-Verlaine kırması; sevgiyle baktığı Orhan Veli ve başka
birtakım ozanın şiirininse Batı şiirinin kopyasından başka bir şey
olmadığını görüyorsa? Ondan sonra yazılan şiirin de yine Batı şiirinin
etkisinde bir şiir olduğunu anlamışsa? Hele kendi şiirinin de bunların
dışında olmadığını sezmişse? Ne yapacaktır o zaman bu ozan? Ozanın
Memet Fuat’a demek istediği bu şüphesiz.
Şimdi de kendimizi bu ozanın yerine koyarak düşünelim:
Yaşadığı ülkenin şiiri Batı’yı örnek almakla başlamış, o da aynı yolu
tutmuş, sonunda o ülkenin politikası, ekonomisi, toplumu gibi, onun şiiri
de bağımsız, özgün bir şiir olmamış. Bu çıkmazın nedenlerini kendi şiir
anlayışında aramak istemiş. Bu şimdiye değin yazdığı şiire karşı çıkmak
oluyormuş, bunu düşünmemiş, küçük de olsa kendi ulusunun olan bir şiiri
düşünmeye başlamış.
Ozanın ilk anda koymak istediği davranı elbette bu.
Böyle bir şiirin nasıl yaratılacağını ise Memet Fuat’a yazmamış.
Yazsaydı belki onun üzerinde de düşünürdük. Belki daha kendisi de
bilmiyor. Davranısından yalnız, bir Türk şiiri yaratmak, diye bir şey
çıkıyor. Batının yazınında ancak böyle yer alınabileceğini söylüyor. Tersi,
Tanzimat’la başlayan, bugüne değin de süren şiirin kopyacılığını Memet
Fuat’ın da savunmasını gerektirir.
Ozan, bu kopyacılığa son verilsin diyor, o kadar.
Memet Fuat’a sen kim oluyorsun, demiyor.