BAKMAK

BAKMAK – Dergilerden Yazılar – İlhan Berk
56
Uçtuk Mohaç ufkunda görünmek hevesiyle,
Canlandı o meşhûr ova at kişnemesiyle!
Fethin daha bir ülkeyi parlattığı gündü;
Biz uğruna can verdiğimiz yerde göründü.
Gül yüzlü bir âfetti ki her bûsesi lâle;
Girdik zaferin koynuna, kandık o visâle
Dünyâya vedâ ettik, atıldık dolu dizgin;
En son koşumuzdur bu! Asırlarca bilinsin!
Bir bir açılırken göğe, son def'a yarıştık;
Allâh'a giden yolda meleklerle karıştık.
Geçtik hepimiz dört nala, cennet kapısından;
Gördük ebedî cedleri, bir anda yakından!
Bir bahçedeyiz şimdi şehidlerle berâber;
Bizler gibi olmuş o yiğitlerle berâber.
Lâkin kalacak doğduğumuz toprağa bizden;
Şimşek gibi bir hâtıra nal seslerimizden.
Türk şiirinin gazel, kasideden sonra en sağlam biçimlerinden olan
mesnevi üzerinde durmayacağız. Bunun Mevlût, Hüsn-ü Aşk, Leylâ ile
Mecnun örneklerinde önemini görmüştük. Buna şunu da ekleyebiliriz:
Mesmevi, Batı şiirinin uzun şiir geleneğini en iyi canlandıran bir örnektir.
Ayrıca, mesmevi düzeninde, Batı’nın tiyatroya uzanan şiir yapısının
çatısını da buluyoruz. Tahkiye sağlamalığı mesneviyi böyle bir yere
götürüp bırakmaktadır.
Türk şiirinin öbür biçimleri içinde, geliştirici yapı örnekleri veren
kalıplarda murabba, müstazat, rubai, özellikle muhammesi, terkib-i bend
olup, Batı şiirinin kalıplarıyla karşılaştırılırsa, yaşayan birçok yönleri
olduğu görülür. Daha önemlisi de gazelin yapısında eklemcilik,
gelişmemezlik bulanlar için bu saydığımız biçimler Türk gelişimci yönünü
daha açık sürdürdükleri için ilginçtir. Bununla bizim şiir kalıplarımızı Batı