گفت‌وگو با اگزیت - بهزاد آقاجمالی

که در ازای دستمزدی که می گبریبررد،‏ نبریبرروی کار می فروشد و ‏همھهممیشه مساله این بوده که این نبریبرروی
کار را چطور باید اندازه گبریبرری کرد،‏ هیچ مکانبریبرزم مشخصی وجود نداشته،‏ مگر زمابىنبىی که خود
افرادی که خریدار نبریبرروی کار هستند این ارزش را تعیبنیبنن می کنند.‏ به این دلیل که منافع
خودشان را در جهت انباشت سرمایه در نظر بگبریبررند نه در راستای فروش نبریبرروی کار.‏ من فکر
می کنم که این تعریف از ‏بهنبههاد کارگر بربجنبجخواسته،‏ بلکه از طرف کسابىنبىی است که نبریبرروی کار را
مدیریت می کردند.‏ پس مشکل اول این است که فارغ از کم بودن یا زیاد بودن دستمزد،‏
راضی بودن یا راضی نبودن کارگر،‏ اساسا بر چه مبنابىیبىی می توانیم نبریبرروی کار را ارزش گزاری
کنیم و به آن دستمزد دهیم.‏ برای این سوال،‏ خیلی جواب مشخصی وجود ندارد،‏ بعضی وقتا
توسط سندیکاها مشخص می شود اما ا کبرثبررا توسط ‏بهنبههاد های دیگر که کارگران ‏بهنبههایتا ‏بمنبمماینده ای در
آن دارند تعیبنیبنن می شود.‏ نکته ای که وجود دارد این است که این نبریبرروی کار،‏ منجر به پولدارتر
شدن و مرفه تر شدن قشر طبقه ی کارگر می شود یا نه،‏ تبدیل به ‏همھهممان انباشت سرمایه می شود؟
مساله اصلی این است،‏ این شکاف را باید پر کرد و آن را باید از ببنیبنن برد.‏ ا گر این تعریف
کارگر را بپذیر ‏بمیبمم که کارگر کسی است که در ازای نبریبرروی کار دستمزدی را از کارفرمابىیبىی می گبریبررد
که منافع اصلی را آن کارفرما به جیب می زند،‏ حالا باید ببینیم چجور کارگردان تئاتری یا
هبرنبررمند تئاتری مد نظر ماست؟ به نظر می رسد در شرایط فعلی نه!‏ هبرنبررمندابىنبىی که در فضای تئاتر
به اصطلاح حرفه ای یا رسمسسممی در ایران کار می کنند،‏ در ازای نبریبرروی کارشان دستمزدی ‏بمنبممی گبریبررند
بلکه خودشان تبدیل به ‏همھهممان کارفرمایابىنبىی می شوند که به ‏بهببههانه ی کارگردابىنبىی و به ‏بهببههانه ی تولید
هبرنبرری،‏ وضعیبىتبىی از منطق سرمایه را مدیریت می کنند و این تولید اقتصادی را ابجنبججام می دهند،‏ به
‏همھهممبنیبنن دلیل این قشر ‏بمنبممی توانند مابه ازا یا معادل کارگر باشند
عزیزی:‏ ‏سمشسمما این مسئله را در مورد کارگردان گفتید،‏ در مورد بازیگران،‏ طراحان صحنه و
طراحان لباس چطور؟