جامعه شناسی هنر

More documents

Recommendations

Info

عصر مشبرتبررک است.‏ هبرنبرر جهابىنبىی یک ‏مجممجحک دروبىنبىی دارد که پابرجا و ‏بىببىی خطاست و آن هم وجدان پا ک نام دارد.‏ هبرنبرر ‏مجممجحصول ‏بجتبجحرک احساس و هدف آن نبریبرز انتقال احوال نفسابىنبىی و عاطفه ی انسابىنبىی است.‏ عامل موثر که در عصر حاضر مساله ی تبلیغات را تنوع و قدرت ‏بجببجخشیده،‏ آمیختگی و پیوستگی آن با هبرنبرر است،‏ به گواهی تارتحیتحخ استفاده از ابزار هبرنبرر در تبلیغ ‏همھهممواره بسیار موثر واقع شده است،‏ زیرا هبرنبرر امری است که با خلق زیبابىیبىی و به وجود آوردن آثار دلپذیر انسان و طبیعت را در کنار و گاهی در تضاد با یکدیگر نشان می دهد.‏ از زمابىنبىی که اندیشه ی بشر ثبت شده،‏ تفکر در باب هبرنبرر هم وجود داشت.‏ مقوله ی مربوط به هبرنبرر مقوله ی زیبابىیبىی است.‏ کار هبرنبرر،‏ خلق زیبابىیبىی و کشف ماهیت آن موضوع ‏«دانش استتیک»‏ است و هبرنبررمند واقعی می تواند به صورت دستوری موضوعی معبنیبنن هبرنبرر خود را ابجیبججاد کند،‏ ولىللىی هبرنبررمند دارای فلسفه،‏ خود به خود قدرت و الهللهھام او در داخل جهان بیبىنبىی اش شکل و نظم می گبریبررد.‏ هبرنبررمند چون زیبابىیبىی را می آفریند و حس زیبابىیبىی شناسانه ی انسان را ‏بجتبجحت تاثبریبرر خود قرار می دهد.‏ زیبابىیبىی <strong>شناسی</strong> یک حس است.‏ ‏همھهممه ی دانشمندان در حواس چندگانه ی ما ‏بجتبججلی انواع حس زیبابىیبىی را بیان می کنند و یک حس مشبرتبررک،‏ حس مشبرتبررک درک کننده ی ‏مجممجحسوس وجود دارد.‏ این حس،‏ حس مشبرتبررک زیبابىیبىی شناسانه است.‏ این حس ما را تسلیم می کند،‏ زیرا انسان زیبابىیبىی را دوست دارد و به ‏سمسسممت آن گرایش پیدا می کند.‏ زیبابىیبىی ابتدا انسان را به خود جذب می کند و سپس خود را بر انسان ‏بجتبجحمیل می کند و انسان چه ‏بجببجخواهد و چه ‏بجنبجخواهد این اتفاق می افتد.‏ از این رو هبرنبرر می تواند ‏همھهممچون ابزاری در دست نبریبرروها و طیف های گونا گون قرار گبریبررد.‏ هبرنبررمند آن گاه که به عالىللىی ترین مرتبه ی خویش برسد،‏ تاثبریبرر و کاربردی اعجازگونه دارد و هبرنبررمند مردمی به دور از خودخواهی در طی سال ها آثار هبرنبرری برای آیندگان از خود به جا می گذارد.‏ ما کسیم گورکی نویسنده ی بزرگ درباره ی تولستوی که خود را دهقان ساده ای می پنداشت،‏ این طور می گوید:‏ ‏«تولستوی در چشمان خود دارای صد چشم بود.»‏ و جرج برنارد شاو نبریبرز به ‏همھهممبنیبنن ویژگی در شخصیت تولستوی نظر دارد و می گوید:‏ » تولستوی مانند شخصی که به پشت پرده زندگی اجتماعی و سیاسی راه یافته باشد،‏ جهان را می بیند،‏ در حالىللىی که ما دست خوش ‏بمتبممام ‏بجتبجخیل های ‏بمتبمماشا گری هستیم که در سالن تئاتر نشسته باشد.»‏ ‏بمتبممام آن چه که او در رد <strong>جامعه</strong> ی کنوبىنبىی می گوید،‏ بسیار منصفانه است.‏ تولستوی در گزارش زیبابىیبىی شناسانه ی اواخر عمرش یعبىنبىی کتاب ‏«هبرنبرر چیست؟»‏ ‏بهپبههلوانه می کوشد موضوع ‏«هبرنبرر زاده ی نیاز هبرنبررمند»‏ را با ‏«هبرنبرر در خدمت رفاه اجتماعی»‏ وفق دهد و این تناقض را این گونه حل می کند که ا گر
روح هبرنبررمند پا ک و ناب باشد،‏ آن گاه بیان او در خدمت حقیقت خواهد بود.‏ ا گر این دسته بندی نه ‏همھهممه را،‏ ولىللىی خود تولستوی را اقناع می کند . تببنیبنن هبرنبرر ابتدابىیبىی ؟ ‏همھهممه ی جانوران در جریان تنازع بقا به اجبار تغیبریبرر می پذیرند و بر ‏مجممجحیط خود انطباق می یابند،‏ اما انسان به برکت ابزارها اراده ی خود را بر ‏مجممجحیط ‏بجتبجحمیل می کند و آن را تغیبریبرر می دهد و خود نبریبرز دگرگون می شود.‏ این دگرگوبىنبىی مرهون ابزار تولید اوست.‏ پس رواست که به پبریبرروی از فرانک لبنیبنن انسان را ‏"جانور ابزارساز"‏ ‏بجببجخوانیم.‏ چون انسان به صورت گروهی به فعالیت می پرداخت و نیاز به ‏همھهمماهنگی داشت لازم بود که انسان ها با دست،‏ چهره و صدا در هنگام کار به یک دیگر علامت دهند.‏ در طی هزاره ها بر اثر تکرار،‏ بعضی از صداها معبىنبىی خاصی به خود گرفت و زبان ساده ای پدید آمد.‏ کار گروهی دست ها و حنجره را تکامل ‏بجببجخشید و سپس مغز مرکز ‏همھهممه اندام های اندیشه ورزی انسان توسعه یافت و انسان به جای ‏بجتبجحمل فشار طبیعت وارد انطباق طبیعت با شرایط خود شد.‏ هرچند وقبىتبىی به رویا می رفت و تن به خیال پردازی می داد و به مفهوم های مبهم مانند ‏"همھهممزاد"،‏ ‏"سایه"،"جان"‏ و ‏"روح"‏ معتقد می شد چنابجنبجچه در شاهنامه ی فردوسی نبریبرز ‏بهپبههلوانان گاهی به جادو متوسل می شوند.‏ این ‏بمنبممونه ها در داستان هفت خوان رستم،‏ جنگ ‏همھهممایون،‏ ‏بهببههرام چوببنیبنن،‏ رستم و اسفندیار به چشم می خورد،‏ هرچند جادو تاثبریبرری در جهان ببریبرروبىنبىی نداشت،‏ ولىللىی انسان ابتدابىیبىی چون صادقانه جدابىیبىی واقعیت عیبىنبىی را از واقعیت ذهبىنبىی در ‏بمنبممی یافت کارهای جادو ‏بىیبىی را نتیجه ‏بجببجخش می دانست،‏ زیرا در اعتقاد آن زمان و مذهب،‏ پاسداری از حقیقت ابدی مطرح است و در هبرنبرر موفقیت فردی مهم تر است.‏ این دو ‏بمتبممایل یعبىنبىی دست یابىببىی به حقیقت ابدی و عکس آن دستیابىببىی به حقیقت نسبىببىی مسبریبرر ایده آلیسم و واقع گرابىیبىی را جدا ساخت.‏ واقع گرابىیبىی در ‏بمتبممدن های باستابىنبىی غرب نه ‏بمتبممدن چبنیبنن،‏ چند سده ی پیش از سقوط خود،‏ یعبىنبىی حدود ‎1600‎سال پیش از میلاد توانابىیبىی ترفىقفىی و ‏بجتبجحول را از دست داد و روز به روز به سوی ابجنبجحطاط کشیده شد،‏ گرچه هنوز چهارچوب زندگی مدبىنبىی برنیفتاده بود،‏ لیکن هبرنبرر و ادبیات به ابتذال گراییده بود و مذهب هرچه بیشبرتبرر زیر توده ای از آیبنیبنن ها و مراسم پیچیده مدفون شده بود که جز خرافات زیبنده اش نبود.‏
Page 1: جامعه شناسی هبرنبر
Page 5 and 6: ‏جمججممعی در میان
Page 7 and 8: را با هم ‏مجممجخلو

جامعه شناسی هنر

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?