نقد و بررسی نمایش «اژدهای طلایی» به کارگردانی علی پروشانی

More documents

Recommendations

Info

وقبىتبىی در پوسبرتبرر،‏ صفحه ‏بمنبممایش درفضای ‏مجممججازی و در هر گونه مصاحبه یا تبریبرزرتبلیغابىتبىی ای از چنبنیبنن گزاره ای مانند ‏«مبنتبنن برنده ‏بهببههبرتبررین ‏بمنبممایشنامه سال ٢٠١٠ در آلمللممان»‏ استفاده می شود،‏ جدا از مباحث تبلیغابىتبىی که دارد،‏ یک هشدار برای منتقدان و ‏مجممجخاطبان ‏بمنبممایش نبریبرز تلقی می شود.‏ این دست از تبلیغات،‏ اثر را وارد یک حصار نامربىئبىی ای کرده که حق اظهارنظر درباره پدیده ‏بمنبممایشی را به حاشیه می برد.‏ یک تقدس سازی کاذب و قلابىببىی ای برای اثر می سازد تا آن را بری از خطا و اشتباه جلوه دهد.‏ اساسا اغراق در این تبلیغات دست و پای نقد را بسته و کاملا بر ضد فرهنگ آن قدم برمی دارد.‏ اثر به قدری کم و کاسبىتبىی دارد که تلاش می کند با دستاویز قرار دادن این گونه گزاره های ‏بىببىی مایه،‏ برای خودش اعتبار خریده و آن را مهم و باارزش جلوه دهد.‏ گزاره تبلیغابىتبىی نبریبرز به قدری مبهم و ‏مجممججهول است که معلوم ‏بمنبممی شود که استاد ‏(شیملفنیگ)‏ چرا و چگونه و در کدام ‏مجممجحفلی چنبنیبنن مقام و ارج وقر ‏بىببىی برای مبنتبنن الکنش قائل شده اند.‏ ‏(دقیقا مثل یکی از کارگردانان عزیز و پرکارمان که از آلمللممان بازگشته اند و ‏بجتبجحسبنیبنن فلان منتقدک در فلان نشریه ی ‏مجممجحلی را در بروشور و پوسبرتبرر کارهایشان مانند پبریبرراهن عثمان کرده و پُزش را به ما جهان سومی ها می دهند).‏ ‏بمنبممایشنامه به قدری ‏بجببجچه گانه و مزخرف است که سطح شاخص کیفی برای یک مبنتبنن ‏بمنبممایشی را به حداقل آن می رساند.‏ هر دو ترم ادبیات ‏بمنبممایشی خوانده ای ا گر با رفقایش بنشیند و هر کدام خرده روایبىتبىی بسرایند و سرآخر به طرفىقفىی آن ها را به یکدیگر وصل کنند،‏ می شود یک ‏بمنبممایشنامه ای که تازه می تواند در تئاتر آلمللممان نبریبرز به عنوان ‏بهببههبرتبررین مبنتبنن سال شناخته شود.‏ فوران خلاقیت آن جابىیبىی رخ می دهد یکی از خرده روایت ها به ماجرای مورچه و جبریبررجبریبررک می پردازد و یکی دیگر به درد دندان پسر تایلندی در یک رستوران آسیابىیبىی و این دو به رابطه یک زن و مرد در طبقه سوم!‏ انسان و دغدغه های واقعی اش هست که درگبریبرر و دار این پست مدرن گرابىیبىی افراطی و الکن گم شده و هیچ کس نیست که به دادش برسد.‏ این عدم استحکام و شل و ول بودن ‏بمنبممایشنامه که نه حبىتبىی روایت چندگانه می فهمد و نه شخصیت پردازی در این چهارچوب را،‏ به نوعی سکون فاقد درک می ابجنبججامد.‏ این سکون از جنس متون بکت و یونسکو نیست.‏ از جنس فضای بیمارگونه و فاقدبجتبجحرک انتلکبىتبىی ست که اروپا و آمریکا و آسیا ‏بمنبممی شناسد.‏ در ‏همھهممه جای دنیا یک کوفبىتبىی ست که آفت فضای فرهنگی و هبرنبرری هر
اجتماعی تلقی می شود.‏ این نوع برخورد با تئاتر،‏ این ابزار قدربمتبممند و با اصالت چبریبرزی جز تقلیل دادنش نیست.‏ مانند این است که از ‏بمتبممام یک دریا به قدر یک لیوان آب از آن ‏بهببههره گبریبرری.‏ آن آب لیوان در واقع ‏همھهممان آب دریاست اما ‏سمشسمما در آن لیوان دیگر نه عظمبىتبىی دارید،‏ نه موجی و نه ‏بجتبجحرکی.‏ عدم ‏بجتبجحرک از ‏جمججممله خاصیت های تئاتر الکن است که خوب جایش را در صحنه ها و بلک با کس های ما باز کرده.‏ نه کاری به مردم دارد،‏ نه دغدغه های اجتماعی آن ها را ‏بىپبىی می گبریبررد،‏ الحمدلله از درک و شعور سیاسی نبریبرز ‏بىببىی ‏بهببههره است.‏ پس ‏سمشسمما می مانید و مردابىنبىی که در ‏بمنبممایش ‏«اژدهای طلابىیبىی»‏ با لباس شب زنانه با ‏سمشسممایلی مشمبرئبرزکننده به صحنه می آیند و از نقطه الف به نقطه ب می روند و دیالوگی به زبان می آورند و سپس از صحنه خارج می شوند.‏ این نبریبرز می تواند نوعی دور زدن سانسور به حساب بیاید وقبىتبىی ما در سیاست مان نبریبرز بسیاری از امور نامربوط مان را به پای دور زدن ‏بجتبجحر ‏بمیبمم می نویسیم.‏ گله ی اصلی اینجانب به چهارتا جوابىنبىی که دور هم ‏جمججممع شده اند و ‏بمنبممایشی کار کرده اند و به روی صحنه آورده اند نیست،‏ چرا که این عزیزان اساتیدی داشته اند که ‏بجتبجخصص شان در تدریس،‏ روش مندی و پیاده سازی تئاتر الکن در ایران است.‏ گله ی اصلی حقبریبرر به نظام تولیدی تئاتر در کشور است که هر روز شکننده تر و مبتذل تر از سابق می شود.‏ این نظام تولیدی که بسیاری از اعضاء خانه تئاتر سنگش را به سینه می زنند،‏ ‏همھهممواره غبىنبىی را بر فقبریبرر ترجیح داده و از افرادی برای اجرای ماموریت هایش استفاده کرده تا حبىتبىی الامکان فضای هبرنبرری را آرام و فاقدبجتبجحرک و به دور از اجتماع نگاه دارند.‏ اما ما ‏همھهممواره نگران بودبمیبمم و حرص این روزها را می خوردبمیبمم.‏ آن روزی که جناب قالیباف،‏ شهردار سابق ‏بهتبههران در مراسم افتتاح زیرگذر چهارراه ولیعصر از طرح تبدیل کاربری ‏مجممججموعه تئاترشهر به موزه صحبت کردند،‏ برابمیبممان شفاف شد که چه کاسه ای زیر نیم کاسه است.‏ وقبىتبىی می گویند که خیابان انقلاب ‏مجممجحیطی اسبرتبرراتژیک است و باید از فضای التهاب به دور باشد ‏سمشسمما تا ته اش را ‏بجببجخوانید که چه خبرببرر است.‏ این سیاست،‏ ترس از چهارتا مو ژولیده ی رنگ پریده ی پوتبنیبنن به پای شبه روشنفکر نیست.‏ این ترس از آن است که این تئاتر با ‏همھهممه ی دست وپا شکسته بودنش با این اجتماع و حبىتبىی دست فروشان اطراف تئاترشهر ارتباط بگبریبررد.‏ حضرات دیگر چگونه باید بگویند که تئاتر پیشرو جرم است،‏ حرام است و کارگران این نوع تئاتر از مصادیق فساد در ارض هستند.‏ پس بیایید دست به دست هم دهیم به مهر،‏ موزه ی تئاترشهر را کنیم آباد!‏ یعبىنبىی
Page 1: نقد و بررسی ‏بمنبم
Page 5: اژدهای طلابىیبىی ا

نقد و بررسی نمایش «اژدهای طلایی» به کارگردانی علی پروشانی

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?