Harassment, gender and sport.flipbook.August.3..2021_

Η κ. Κογκίδου έθεσε ερωτήματα, όπως 1) Το πανεπιστήμιο είναι ένας ασφαλής χώρος όπου οι
νέοι μπορούν να μάθουν χωρίς να υποστούν διακρίσεις και βία με βάση το φύλο και τον
σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα έκφρασης φύλου; 2) ) Το πανεπιστήμιο είναι ένας
χώρος που προάγει τον σεβασμό όλων; 3) ) Το πανεπιστήμιο ένας ασφαλής εργασιακός χώρος;
Η ομιλήτρια υποστήριξε ότι αυτά τα δικαιώματα («ασφαλή εκπαιδευτικά και εργασιακά
περιβάλλοντα») δεν έχουν διασφαλιστεί. Αυτό έχει επιπτώσεις στους νέους ανθρώπους και στα
υπόλοιπα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας που υφίστανται παραβιάσεις και διακρίσεις
αλλά και ευρύτερο κοινωνικό και οικονομικό κόστος, και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις.
Επίσης, τόνισε ότι τα θύματα αντιμετωπίζουν μία πρόσθετη δυσκολία όταν αποφασίζουν να
προβούν σε αναφορά ή/και καταγγελία: φοβούνται ότι η εμπειρία τους αυτή μπορεί να
υποβαθμιστεί ή να μη ληφθεί σοβαρά υπόψη· μπορεί να πιστεύουν ότι δε θα βελτιωθεί η
κατάσταση ή φοβούνται ότι μπορεί να επιδεινωθεί· ακόμη χειρότερα μπορεί να φοβούνται ότι θα
υπάρξουν αντίποινα ή ότι θα κατηγορηθούν ότι φταίνε γιατί το προκάλεσαν ή δεν το απέφυγαν.
Εάν η εκπαιδευτική κοινότητα γνωρίζει και συγκαλύπτει αυτές τις συμπεριφορές ή παραμένει
ουδέτερη, στην πράξη συμμετέχει με αυτόν τον τρόπο στη διατήρησή τους και εναποθέτει το
βάρος της διαχείρισης στα ίδια τα θύματα, συμβάλλοντας στη δημιουργία συναισθημάτων
απόγνωσης και ενοχής στους αποδέκτες και στις αποδέκτριες.
Τα ΑΕΙ (Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα) είναι εργασιακοί και μαθησιακοί χώροι που
χαρακτηρίζονται από καθορισμένη ιεραρχική δομή και σχέσεις εξουσίας και όπου υπάρχει
σχέση εξουσίας υπάρχει και κατάχρηση εξουσίας. Οπότε, είναι αναμενόμενο να πλήττονται οι
πιο ευάλωτες ομάδες, όπως ο φοιτητικός πληθυσμός και κυρίως οι φοιτήτριες, καθώς και οι
γυναίκες εργαζόμενες.
Ως εκ τούτου, όπως καταλήγει, το πανεπιστήμιο για να αντιμετωπίσει συστηματικά και
αποτελεσματικά αυτή την κατάσταση, θα πρέπει να προβεί σε αλλαγές θεσμικού επιπέδου
(υποστήριξη θυμάτων, μηδενική ανοχή στο εκπαιδευτικό–εργασιακό περιβάλλον). Εκτιμάται
ότι, η θεσμοθέτηση και υλοποίηση πολιτικής για την πρόληψη και την αντιμετώπιση του
φαινομένου της σεξουαλικής παρενόχλησης στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (ΑΕΙ), θα
εγκαθιδρύσει σταδιακά μία διαφορετική εκπαιδευτική και εργασιακή κουλτούρα που θα
αποτρέπει το φαινόμενο. Με τον τρόπο αυτό, θα δοθεί το μήνυμα της μηδενικής ανοχής σε βία
και διακρίσεις με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα έκφρασης φύλου. Η
θεσμοθέτηση και υλοποίηση πολιτικής για την πρόληψη και την αντιμετώπιση του φαινομένου
της σεξουαλικής παρενόχλησης στα ΑΕΙ θα συμβάλει σταδιακά στην ενθάρρυνση της αναφοράς
τους, έτσι ώστε να αλλάξει αυτή η πρακτική της σιωπής και να μην κανονικοποιείται η
παρενόχληση ως μέρος της ακαδημαϊκής κουλτούρας. Αν υπάρχουν τέτοιες πολιτικές, θα
υπάρχουν και ερευνητικά δεδομένα που θα μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε στο επίπεδο της
πρόληψης και να χαράξουμε τις αντίστοιχες πολιτικές για την αντιμετώπισή τους.
Επιπροσθέτως, η κ. Κογκίδου ανέφερε ότι στα ελληνικά ΑΕΙ υπήρχαν ελάχιστες δράσεις
πρόληψης μέχρι τώρα, με εξαίρεση το ΑΠΘ. Πρόσθεσε ότι, σε αντίθεση με τα μεγάλα
πανεπιστήμια διεθνώς, δεν υπήρχαν ειδικές υπηρεσίες για τη διαχείριση των περιστατικών
παρενόχλησης και άλλων μορφών έμφυλης βίας. Επίσης, υποστήριξε ότι αυτό δεν είναι μία
34