197824324

dok je u slučaju autoimunosnog sklerozirajućeg kolangitisa 73% pacijenata postiglo normalizaciju
vrijednosti bilirubina, a 83% normalizaciju aspartat – aminotransferaze. Tijekom kasnijeg praćenja
nije bilo većeg odudaranja u učestalosti relapsa između dvije prethodno navedene dijagnoze( medijan
pojavnosti relapsa bio je 35%). Tijekom praćenja nikome od pacijenata oboljelih od autoimunosnog
hepatitisa nije bila potrebna transplantacija jetre, dok je u slučaju autoimunosnog sklerozirajućeg
hepatitisa ona bila potrebna u njih 15% (4/27 pacijenata). Iz navedenih rezultata proizlazi da bi
pacijenti s upalnom bolesti crijeva i podležećim autoimunosnim hepatitisom trebali provesti probir
kako bi isključili mogući konkomitantni primani sklerozirajući kolangitis koji je vezan za lošiju
prognozu i slijed bolesti (51).
Uz upalnu bolest crijeva veže se i veća učestalost pojavnosti hepatospleničnog T-staničnog
limfoma. Limfom je vezan uz agresivniji tijek te je rezistentan na većinu dostupne terapije. Medijan
dobi javljanja hepatospleničnog T staničnog limfoma je 32 godine, s predominacijom muškog spola u
70% slučajeva. Budući da dolazi do infiltracije sinusoida jetre, slezene te koštane srži, u kliničkoj slici
dominira hepatomegalija, splenomegalija, žutica, sistemski „B simptomi“, trombocitopenija i anemija
(35).
Kao rezultat pojačane enterohepatične cirkulacije bilirubina u pacijenata s upalnim bolestima
crijeva može doći do razvoja kolelitijaze. Značajni faktori koji mogu pridonijeti razvoju kolelitijaze
su: starija životna dob, dulje trajanje bolesti, veća proširenost bolesti te prethodni kirurški zahvati
probavnog trakta (35). Studije provedene na odrasloj populaciji pokazuju da je prevalencija
kolelitijaze u CB 13-28%, a u UC 4,6% (35). U prilog rijetkoj pojavnosti kolelitijaze u pedijatrijskoj
populaciji pacijenata sa upalnim bolestima crijeva govori provedena američka studija u kojoj je
učestalost kolelitijaze bila 2,3% na 1649 djece sa upalnim bolestima crijeva (53).
2.6 Nefrolitijaza
Osim kolelitijaze u pedijatrijskih pacijenata sa upalnim bolestima crijeva zabilježena je i
pojava nefrolitijaze, prije svega kalcij oksalatnih i uričnih kamenaca (15). Prethodne su studije
zabilježile prevalenciju nefrolitijaze u populaciji pacijenta s upalnim bolestima crijeva od 7 do 15%
(54). Predispozicijski faktori koji pogoduju nastanku bubrežnih kamenaca su dijareja i malapsorpcija
koje su jedne od glavnih značajki upalnih bolesti crijeva. Rizik je veći ukoliko su te iste osobe imale
operaciju, bilo da se radi o totalnoj kolektomiji sa postavljenom ileostomom, resekciji tankoj crijeva ili
postavljanju intestinalne premosnice. Naime, operacija pogoduje nastanku steatoreje i samim time
hiperoksaluriji jer u tim okolnostima dolazi do gubitka bakterije Oxalobacter formigens te kelatnih
kompleksa lipida koji odstranjuju slobodne kalcijeve ione (55).Studija provedena u razdoblju između
2009.-2012. godine uključila je 168 pacijenata sa upalnim bolestima crijeva (93 s CB, 75 s UC).
Rezultati studije su pokazali da se nefrolitijaza javila u 36 pacijenata s CB te 28 pacijenata s UC. U
22