7,5 mb - Turystyczny Otwock

46
II. Otwock uzdrowiskowy i sanatoryjny
tów połączono je z Sanatorium m.st. Warszawy
i funkcjonowało ono do 29 lipca
1944 roku jako szpital niemiecki.
Od sierpnia 1944 roku do 1945 roku
działał tu szpital polowy Armii Czerwonej.
Po jego ewakuacji dwa pawilony sanatorium
Towarzystwa Brijus (Zdrowie) ofi -
cjalnie przyłączone zostały do Sanatorium
m.st. Warszawy jako pawilony „A” i „B”.
W 1951 r. Sanatorium m.st. Warszawy
i dawne Sanatorium Brijus otrzymały nazwę
Sanatorium im. Feliksa Dzierżyńskiego.
Obecnie to odremontowane, zmodernizowane
pawilony „A” i „B” Mazowieckiego
Centrum Leczenia Chorób Płuc
i Gruźlicy.
Sanatorium m.st. Warszawy
ul. W. Reymonta 83/91,
dawniej nr 57
W roku 1929 zostało wybudowane Sanatorium
m.st. Warszawy przy ul. W. Reymonta
57, obok istniejącego Sanatorium Towarzystwa
Brijus (Zdrowie), według projektu inż.
Mieczysława Kozłowskiego i przy wybitnym
współudziale doktora Zdzisława Szczepańskiego,
późniejszego dyrektora zakładu.
Sanatorium przygotowane było na przyjęcie
200 pacjentów, wybudowane zostało
na 12,7 ha terenu leśnego, 100 m nad poziomem
morza. Składało się z wielu luźno rozrzuconych
zabudowań: pawilonu głównego,
pawilonu izolacyjnego na 20 łóżek, budynku
pralni parowo-mechanicznej, budynków gospodarczych
i mieszkań służby, wieży ciśnień
wysokości 25 m, domków stróża, ogrodnika,
odźwiernego i mieszkania dyrektora zakładu,
stacji biologicznej, własnego budynku
stacji elektrycznej i sali sekcyjnej.
Szczególnie piękny i oryginalny był budynek
główny o kształcie rozwartej litery
Y, dwupiętrowy z mansardą. Mieściły się
Odległość do kolejnego punktu: 200 m
Idąc drogą lub ścieżką „pod górę” dotrzemy do Sanatorium
m.st. Warszawy.
Sanatorium Magistratu m. st. Warszawy
Fot. Narodowe Archiwum Cyfrowe
w nim sale chorych, leżalnie, gabinet dyrektora,
gabinety lekarskie, rentgen, laboratorium,
pokój fi zykoterapii, pokoje dla
personelu administracyjnego, pomieszczenia
magazynowe, jadalnia ogólna, kaplica,
pokoje personelu kuchennego, mieszkania
dla kawalerskiego personelu lekarskiego,
dla sióstr miłosierdzia i kapelana.
Gmach główny posiadał nowoczesne
urządzenia techniczne: wodociąg z własną
wieżą ciśnień i stacją pomp, lokalną kanalizację
wraz z biologiczną oczyszczalnią ścieków,
centralne ogrzewanie i centralne zaopa-
Foto. A. Pawełek