KI Gałczyński – bez cenzury - Interia.pl

dawanie przepustek, nawet zgoda na uczestniczenie
w mszach nie by³y przypadkiem. Niemieccy dowódcy
celowo przy mê¿u zaufania i jego kolegach,
niby w tajemnicy, szeptem mówili o terminach planowanych
rewizji. Rozg³asza³ je w „g³êbokiej tajemnicy”
Hauptman Flack. Niemcy wiedzieli, ¿e grupa
Hoffmanna przeka¿e informacje do baraków. W ten
sposób sami Niemcy pozbywali siê kłopotu pisania
protokołów i karania jeñców, poniewa¿ wszystko,
co by³o nielegalne w baraku, natychmiast niszczono
przed rewizj¹. Równie¿ by³o to korzystne dla samych
donosicieli. Mechanizm ten dzia³a³ w dwie strony.
Grupowi, t³umacze, sam Hoffmann i jego sekretarz
Franciszek Doñczyk byli darzeni zaufaniem wœród
jeñców, dziêki tym informacjom. Od nich z kolei sz³y
w drug¹ stronê „cenne informacje” o wszystkim, co
dzieje siê w polskich barakach. Do tego trzeba jeszcze
dodaæ cenzorów korespondencji jako wyj¹tkowo
zaufanych obozowej Abwery, a szczególnie,
kiedy nowym komendantem obozu zosta³ Oberstleutnant
Nieter. Najbardziej chodzi³o o nielegaln¹
korespondencjê i uniemo¿liwienie przemycania informacji
na zewn¹trz stalagu. Komendantowi obozu
(Lagerkommandant) podlegała cała służba wartownicza
i administracja obozowa, a w odniesieniu
do stalagów także Bataliony Strzelców Krajowych
Landesschutzen-Bataillon-LSB czyli pomocnicza formacja
Wehrmachtu. Sprawy pocztowe wewnątrz
obozu należały do kompetencji komórki wywiadu