KI Gałczyński – bez cenzury - Interia.pl

Pocz¹wszy od niemieckiego personelu I batalionu
jenieckiego, sonderfurerów stalagów, Appela,
Klinkhardta z Feldfeblem Porschke, Heinsem i Frankiem
na czele. Grupowi i mê¿owie zaufania byli wyznaczani
przez Niemców. Ga³czyñski siê wyró¿nia³.
Ci¹gle gdzieœ siê krêci³, coœ za³atwia³ i coœ szmuglowa³.
Pali³ na³ogowo papierosy. Nielegalnie, ale za
cichym przyzwoleniem wachmanów kontaktowa³
siê z jeñcami angielskimi, francuskimi i belgijskimi.
Mia³ ³atwoœæ porozumiewania siê.
Zna³ jêzyk niemiecki i francuski. Wœród wspó³wiêŸniów
siê wyró¿nia³ i wywy¿sza³. Koledzy wachmani
polskich baraków znali nastroje i bie¿¹ce
informacje o jeñcach, dziêki us³u¿nym informatorom.
Wiedzieli o ci¹g³ym konflikcie Ga³czyñskiego
z mê¿em zaufania Hoffmannem. Konflikt by³ powodowany
tym, ¿e Ga³czyñski przychodzi³ do biura
t³umaczy, by siê wykazaæ dobr¹ znajomoœci¹ jêzyka
niemieckiego i francuskiego. T³umacze bali siê utraty
cieplutkiego stanowiska. Trzymali go na dystans i nie
nawi¹zywali bli¿szej przyjaŸni. Z grupy Hoffmanna
nikt nie by³ z nim blisko zaprzyjaŸniony. Ga³czyñski
by³ ca³kowicie œwiadomy swojej bezkarnoœci w obozie,
jak zresztą wszyscy polscy jeńcy w Stalagu XI
A. Zna³ prawa jeñca, wynikaj¹ce z podpisania przez
Niemców Konwencji Genewskiej. Wiedzia³, ¿e niemieccy
wachmani maj¹ kategoryczny zakaz u¿ywania
si³y fizycznej w stosunku do jeñców wszystkich
narodowoœci (poza Rosjanami) pod rygorem kary.