pobierz 8,1 mb (pdf)

Bobrownik i Kożuchowa. Na terenie cmentarza znajdowała się wolnostojąca
dzwonnica. H. Lutsch datuje kościół na rok około 1500, odmienną opcje
przedstawił Tadeusz Kozaczewski oraz H. Kozaczewska-Gołasz umieszczając
go w ramach miedzy 1262 –1309 rokiem 10 . Według Lutscha, informacje przez
niego zdobyte wskazują na fundacje kościoła przez Nicolausa von Ebersbach
oraz Assveri Pruffer 11 . Pierwotny kościół składał się z jednej nawy, prezbiterium
na planie prostokąta i zakrystii od strony północnej. Prezbiterium nakryte
sklepieniem kolebkowym z lunetami, od strony południowej otwory wejściowe
w ostrołukowych, uskokowych portalach ceglanych. Drewniana dzwonnica nie
zachowała się do czasów współczesnych. Portale oraz okna ostrołubowe
w połączeniu z typem budowli pozwalają odnieść powstanie kościoła do końca
XIII-lub początku XIV wieku. 12 Wieś istniała już w roku 1271, wtedy
prawdopodobnie wybudowano także kościół. Na przełomie XVII-XVIII wieku
została zmieniona bryła kościoła, obniżono dachy i podwyższono mury. W XIX
coraz mniej katolików zamieszkiwało ziemie gdzie znajdował się kościół, został
opuszczony a od roku 1945 ponownie użytkowany 13 . W latach 1937 i 1939
kościół jest wzmiankowany w zapiskach konserwatora śląskiego 14 . W Mirocinie
Dolnym znajduje się płyta nagrobna przedstawiciela rodu von Dyhhern.
1.2. Mirocin Górny (Oberzogswaldau). Kościół
p.w. św. Jerzego.
Wieś założona około XIV wieku, pierwotna nazwa wsi brzmiała
Herzogswaldau, Oberzogswaldau- ,,las książęcy’’. Na początku XIV wieku
Mirocin Górny, Dolny i Środkowy nosiły tę samą nazwę. Do rozbicia
miejscowości doszło z chwilą, kiedy Książe Konrad Głogowski nadał 5 łanów
10
T. Kozaczewski, Przyczyny rozwoju budownictwa murowanego na Sląsku w XIII wieku, Sobótka,
Wrocław 1975, nr.1, s. 39.
11
H. Lutsch, op.cit., s. 90.
12
T. Kozaczewski, Przyczyny rozwoju..., s. 39.
13
S. Kowalski, Zabytki województwa zielonogórskiego, Zielona Góra 1987, s. 141.
14
Archiwum Państwowe we Wrocławiu, Prowinzial Konserwator Niedersleschien, sygn. 284, s. 1- 3.
11