Gemeindebrief - Kirchenkreis Burgdorf

. Dezember 2011 bis Februar 2012
16 An(Ge)dAcht AuF plAtt
Wiehnachtsgedanken
Wat löppt doch de Tied. Bold is al weer
Wiehnachten. Ick much nu am leevsten
de Wiesders van de Klock anhollen, umdat ick
mi mal so recht besinnen kann. Much weer
Kind, free van all Last un Sörg, so recht van
Harten blied wesen ...
De Dör van de beste Stuuv is verschlaten. In
de Schlödellocken sitt Papier. Dor binnen
in de Düsternis van de Kamer waßt dat Lücht,
dat Freud brengen sall. Sull de Dannenboom
dor al stahn, van de Footdeel bit unner de Böön
? Baben an de Spitz de witte Papierengel mit
sien sülvern Flögels ? Wenn ok in all de Johren
weer tohoopflickt, sweeft he dor as ut en annern
Welt ...
Is al lang her, ick weet. Un wieldes mi dat dör
de Kopp geiht, weet ick ok, dat man nich
torügghalen kann, wat mal weer. Wor aber is he
bleven, de witte Papierengel ? Jüst in disse Dagen
sök ick ein alltied noch.
Of man dat nu wohrhebben will oder nich,
dor is um disse Tied so‘n sünnerbor Geföhl
in een, dat mit Sehnen un Lengen ut de Düpde
stiggt un sük dör nix verdrieben lett. Besünners,
wenn‘t um de Geschenke geiht.
Is so licht as‘n Feer“, see Moder denn woll,
wenn ick trüggeln un bedeln dee, Jck kann‘t
up de Hand leggen un man so wegpusten!“ Dat
muß ja ‚n wunnerlich Ding wesen. Seker aber
nich dat, wat ick mi van Harten wünschen dee.
Miteens aber flog dor wat dör de Lucht, wat‘n
nich griepen kunn. Wat, dat nich so schrill un
Iuut as Ladenkassen klung. Dor geev dat buten
dat Geschäft noch wat anners. Ok wenn eensdags
nich mehr de Wiehnachtsmann, nee, de
Görner de Dannenboom brengen dee. Man dit
Geföhl bleev bit in disse Daag ...
Junge Lüü mögt daröver lachen un denken:
Uns Ollen geiht dat in disse Dagen nich völ
anners. Snackt mit‘nmal ok so geern van fröher
Tieden. Van damals, as dat ja all anners un vör
allen beter weer. Nu, sölen se gerüst denken, de
Jungen, is ehr good Recht. Dorum denk ick aber
noch geern an so mennig Vörwiehnachtsabend
torügg. Wenn Vader sien Geig ut de Kast halen
dee, de olle Leeder spölde un Moder un ick
versöchden mittosingen. De Texte seten damals
ja noch.
Denn aber hangt dor noch in mien
Erinnerung en breed, al wat geel worden
Papierband tüschen gröne Dannentwiegen.
Dorup stunn mal en Bibelssprök. Man in de
Loop van de Tied harr woll de Hitt van so mennig
Keersenflamm dat Band schwatt smoort. So
weren dor in paar Worden nich mehr to lesen.
Se fehlen ok vandaag noch: „... und Friede auf
Erden.“
Ewald Christophers (1922-2003)