arson an sgoilean, air feadh

221
uighear, agus socraich mo cheann air uchd làigheil an
Uile-chumhachdaich, agus cha bhi eagal uilc orm ;
bheir mi buaidh air triobluid, ni mi gairdeachas ann
am àmhghar. Ach thigeadh mi-chreidimh a steach
eadar Dia agus m' anam, agus tùirneadh e a sgàile
dorcha thairis air ath-bheatha, agus ceangladh e m'
uile earbsa ris a bheatha so a mhàin, agus m' uile
dhòchuis ri beagan bhliadhnaichean, a tha co neochinnteach
'sa tha iad gearr—agus cionnas is comasach
dhomh giuian leis, le cruadal na le suilbhearrachd,
fo uallach a chràidh ? no c'àit am faigh mi
aon bhraon de shòlas chum a chur anns an deoch
sheirbh so a thugadh dhonih r'a h-òl? Tha mi
beachdachadh air an t-saoghal so sa bheil mo
chòmhnuidh, ach cha'n fhaic mi aon challaid chum
mo dhìon o'n doinionn, .no aon chungaidh-leighis do
m' anam, no idir aon deoch de uisge fuar chum mo
bheothachadh o m* sgios agus o m' laigsinn air mo
thuras. O ! cionnas a dh' fhaodas mi a bhi ach neoshòlasach
agus truagh,
Dhe, agus gun dòchas !
an uair a tha mi as eug'ais
85. Stèigh ar dòchais.
O Dhe thug riamh dhuinn còmhnadh !
bun ar dòchais as so suas!
lonad ar dìdein 'nar n-airc,
's ar cobhair 'an là ar cruais !
Fo sgàile do chrathair-righ
o deònaich dhuinn sìth is fois
Am feadh tha thusa 'g ar dion,
mealaidh sinn gu siorruidh clos.
T 3