SCA Graphic Paper Polska

publicationpapers.sca.com
Gramatura (g/m²) ISO 536
Masa jednostkowa, masa jednostki powierzchni papieru wyrażona w g/m 2 . Gramaturę papieru
określa się przez precyzyjne ważenie próbek o odpowiedniej powierzchni, uprzednio poddanych
klimatyzacji w temperaturze 23±1ºC i wilgotności względnej powietrza 50±2%.
Połysk papieru wg Huntera 75º, (%) Gloss TAPPI T 480
Połysk jest cechą powierzchni nadającej jej lśniący lub błyszczący wygląd. Zależy on od kierunkowego
odbicia promieni świetlnych od powierzchni papieru. Wysoki połysk jest właściwością
pożądaną przy drukowaniu obrazów wysokiej jakości. Ilość odcieni obrazu wydrukowanego na
papierze z połyskiem jest większa niż na papierze matowym. Przy drukowaniu na papierze o
wysokim połysku możliwe jest uzyskanie głębokiej czerni i bardziej nasyconych barw.
Istnieją różne geometrie pomiarowe połysku, kąt światła padającego i odbitego mogą wynosić
30º, 65º i 72º. W Ortviken połysk papierów mierzy się pod kątem 75º wg metody Huntera.
Przenikalność powietrza wg Bendtsena (mμ/Pa s)
W arkuszu papieru włókna i wypełniacze tworzą zwarty materiał, w którym pomiędzy włóknami
i wypełniaczami znajdują się przestrzenie powietrza tworzące pory, które proces kalandrowania
w znaczny sposób redukuje wskutek prasowania i łamania włókien. Pomiar przenikalności
powietrza, czyli przepływ powietrza w kierunku „z” (poprzez grubość) określa ilość
powietrza, która może przeniknąć przez porowatą strukturę arkusza. Pomiar dokonywany jest
przy różnicy ciśnienia powietrza 1,47 kPa na powierzchni 10 cm 2 . Wynik „p” otrzymany w ml/
min należy przeliczyć korzystając ze wzoru: P = 0,0113 x p (µm/(Pa s).
Szorstkość PPS (μm) ISO 8791-4, 1,0 MPa
Obsługa Klientów – własności
Właściwości papieru i metody ich
oznaczania
Topografia powierzchni papieru kształtowana jest przez włókna i wypełniacze. Taka powierzchnia
nie może być gładka jak szklana tafla. Aby scharakteryzować topografię papieru w prosty
sposób dokonuje się pomiaru szorstkości PPS mierząc przepływ powietrza na powierzchni
arkusza podobnie jak w przypadku pomiaru porowatości, jednakże nie w kierunku „z” a w
kierunku „x” i „y”. Pomiar dokonywany jest za pomocą określonych przyrządów przy zdefiniowanym
nacisku urządzeń mierzących na powierzchnię papieru oraz zastosowaniu określonych
płytach gumowych jako podkładu. Wartości wynikowe kalkulowane są na podstawie różnic
w ciśnieniu i opisują szerokość szczeliny umożliwiającej powietrzu przedostanie się pomiędzy
urządzeniem pomiarowym i powierzchnią papieru w kierunku „x – y”.