Security Sector Governance: Turkey and Europe - DCAF

kolluk aç›s›ndan sak›ncal› sonuçlar
yaratabilir. Özellikle demokrasiye geçifl
sürecini yaflayan ülkelerde, demokratik
kollu¤un yeflerebilmesi ve yerleflebilmesi
demilitarizasyon politikalar›n›n baflar›s›na
ba¤l›d›r.
Sonuç yerine: “Birey-eksenli”
Güvenlik Anlay›fl›na Do¤ru
Güvenlik alan›nda “devlet-merkezli”
güvenlik anlay›fl›ndan “yurttafl-merkezli”
güvenlik anlay›fl›na geçifl önemli bir süreçtir.
Ancak bu süreç, do¤rusal bir çizgiyi takip
etmekten ziyade, bir sarkac›n sal›n›m›na
benzemektedir. 9/11 olaylar›ndan sonra
sarkaç “devlet-merkezli” güvenli¤e do¤ru
yönelmifltir. Korku dönemlerinin afl›lmas›yla
birlikte, “devlet-merkezli” güvenlikten
“yurttafl-eksenli” güvenli¤e do¤ru bir de¤iflim
söz konusu olabilir. Bu noktada, de¤iflimin
yönü olarak gösterilen “yurttafl-merkezli”
güvenlik anlay›fl›n›n, insan haklar›
bak›m›ndan eksikli¤ine dikkat çekmek
gerekiyor. Yurttafll›k, devletle ba¤› ifade eden
bir kavramd›r. Bu anlamda, devlet-odakl› bir
güvenlik anlay›fl›n›n farkl› kavramlarla
yeniden üretilmesi riski vard›r. Oysa, insan
haklar›n›n öznesi “yurttafl” de¤il, “birey”dir.
Bu nedenle, de¤iflimin yönü “devlet-eksenli”
anlay›fltan, “birey-eksenli” bir güvenlik
anlay›fl›na do¤ru olmal›d›r. Bu sadece basit
bir terminoloji farkl›l›¤› de¤ildir.
Uygulamada haklar bak›m›ndan son derece
önemli etkileri olan bir farkl›l›¤› ifade
etmektedir. Örne¤in 11 Eylül sonras›
dönemde “yurttafl olmayan”lar›n haklar›,
“yurttafl”lara oranla daha fazla ihlal
edilmifltir. ABD Baflkan› taraf›ndan “düflman
savaflç›” olarak ilan edilenler “vatandafl”
olmayanlard›r. Ayr›ca, ABD’de mahkemeler,
vatandafl olmayanlar›n itirazlar›n› dikkate
bile almam›fllard›r. Özellikle kriz
zamanlar›nda, yabanc›lar›n haklar›n›n daha
fazla ihlal edildi¤i, vatandafl olanlar›n da
kendileri d›fl›ndakilere yönelik bu ihlalleri
“anlay›fl”la karfl›lad›¤› tarihi bir gerçektir.
Ancak, unutulmamal› ki, terörle mücadele
sürecinde uzun vadede sadece yabanc›lar›n
de¤il, yabanc› olmayanlar›n hak ve
indicated as the direction of change, needs to
be emphasized. Citizenship is a concept that
implies ties to the state. In this sense, there is
a risk of the production of a state-centered
security approach with different concepts.
However, the subject of human rights is not
the “citizen” but the “individual.” Therefore,
the direction of change should be from the
“state-centered” approach to the “individualcentered”
one. This is not a simple difference
in terminology. Rather it implies a difference
that has very important consequences in
practice, as far as rights are concerned. For
example, in the post-9/11 era, the rights of
“non-citizens” have been violated more than
the rights of “citizens.” Those who were
declared “enemy combatant” by the US
President were those who were not “citizens.”
Also, in the United States, courts did not even
take into consideration the appeals made by
non-citizens. It is a historical fact that in
times of crisis, foreigners’ rights are violated
to a greater extent and that those who are
indeed citizens are more “understanding”
towards these violations directed at the
others. However, we should keep in mind
that in the process of fighting terrorism, not
only the rights of foreigners, but also those of
the natives are at stake in the long run. 29
Therefore, the direction of change in the
security sector should be “individualcentered,”
encompassing citizens and noncitizens.
The preservation of the balance between
security and freedoms, i.e. not sacrificing
rights and liberties to security, is possible by
abandoning confrontational policies on
national and global scales. The other
approach, which is based on the separation of
friend and foe and the constant generation of
“others,” makes war and conflict global and
constant. But politics is not just a fight for
power. Politics is also the art of making
differences co-exist in harmony and peace.
The perception of politics as a conciliatory
way of sustaining peace with different tools
29 Cole, 2002/2003.
41