September 2005 - Association Comenius

Met het oog op de toekomst
E rvaringen in Belfast
Voor het derde achtereenvolgende jaar
viel mij de eervolle taak te beurt op te
mogen treden als External Examiner
voor de European Outreach Modules
voor Saint Mary’s University College,
behorend tot de Queen’s University van
Belfast en al heel lang lid van de
Comeniusvereniging. Het is mijn taak de
procedures te controleren die gepaard
gaan met de Erasmusstudieperiodes van
de studenten aan de Faculty of
Education en aan die van de Faculty of
Liberal Arts. Zij studeren respectievelijk
voor een Bachelor of Education (BEd)
en een Bachelor of Arts (BA).
Het betreft het nalopen van de
benodigde documenten zoals de
Application Forms, Learning
Agreements, Transcripts of Records.
Zijn ze aanwezig en correct gebruikt?
Maar ik dien bijvoorbeeld ook
werkstukken gewijd aan School Based
Work, respectievelijk Work Based
Learning, te bekijken.
Elk jaar heeft de International Board,
bestaande uit Paul Anthony, Feidlimidh
Magennis en Dermot McCartan, wel iets
nieuws bedacht om de beoordeling van
de studenten degelijker te laten verlopen.
Dit jaar werd het Reflective Journal
geïntroduceerd, waarin de studenten een
terugblik geven op de buitenlandstudie.
Dat blijkt intelligent en weldoordacht
werk op te leveren, maar omdat het ook
een uitstekend evaluatie-instrument is
voor de staf, snijdt het mes zelfs aan
twee kanten.
Mijn werkzaamheden monden uit in een
vergadering met de Internal Examiners,
oftewel de zojuist genoemde
International Board. En dat is de reden
waarom ik dit artikel, waarin een aantal
facetten van de Comeniusvereniging
tegen het licht gehouden worden, begin
met mijn ervaringen in Belfast.
Wat blijkt namelijk elk jaar weer? Een
opmerkelijk feit. De instituten waaraan
de studenten uit Belfast hun
buitenlandstudie verrichten, passen nog
steeds niet eenduidig het European
Credit Transfer System (ECTS) toe, als
ze het al toepassen. En toch…..het zijn
voor het merendeel leden van onze eigen
20 | Cormenius Journal
Comeniusvereniging! En hoeveel keren
hebben we daar niet al met elkaar over
gepraat?
Weliswaar gaat het in de meeste gevallen
goed, maar hoe kan het toch dat het ook
nog wel eens mis gaat? Dat levert
irritatie op voor de staf, maar het kan
ook in het nadeel van de studenten zijn
omdat resultaten niet goed kunnen
worden omgerekend naar het
puntensysteem van de universiteit; de
zogenaamde Queen University Belfast
Marks (QUBM’s). Het kan dus
voorkomen dat studenten op hun
cijferlijst lagere beoordelingen krijgen
dan waar ze eigenlijk recht op hebben.
Wat gaat er verkeerd? Het kan drie
zaken betreffen:
1. Instituten retourneren eenvoudigweg
de bovengenoemde documenten niet of
veel te laat. Om dit ongerief tot een
minimum uit te bannen, reis ik pas in de
tweede helft van juni naar Belfast. Je
zou zeggen dat er dan toch genoeg tijd is
geweest voor de partnerinstituten om de
administratie uit te voeren. De studenten
zijn immers half april alweer in Belfast
teruggekeerd uit het buitenland.
2. Het spreekt ook voor zich dat
studenten ernstig benadeeld kunnen
worden door het verschil in honorering.
Hoe kan het bijvoorbeeld dat het ene
instituut voor een trimester van vijftien
weken een maximumaantal van 15
credits toekent, terwijl andere een
maximum van 20 hanteren, weer andere
zelfs meer dan 25? Hoe kan dat als al die
instituten het ECTS toepassen? In het
ECTS staat een werklast van een
studieweek toch immers gelijk aan
anderhalf credit. Een Belfaststudent die
met minder dan 22 credits terugkeert na
een stage van vijftien weken moet een
aanvullende studie verrichten, maar als
dat komt omdat hij aan het gastinstituut
te weinig studiepunten kon verwerven en
niet vanwege falende studieresultaten, is
dat toch op zijn minst merkwaardig te
noemen. De student wordt erdoor
benadeeld ten opzichte van zijn collega’s
die naar een andere hogeschool of
universiteit gingen.
3. Doordat sommige instituten naast de
credits geen grades toekennen, ontstaat
ook rechtsongelijkheid. Logischerwijze
wordt in Belfast aan de grades veel
waarde gehecht. Het is immers een
maatstaf voor de kwaliteit van het
geleverde werk. Voor sommige van de
partnerinstituten is dat echter veel
minder logisch dan het lijkt. Dat betreft
instituten uit landen waar in het
studiepuntensysteem alleen van
voldoende of onvoldoende wordt
uitgegaan, oftewel van een Pass of een
Fail. Maar als de gastinstituten uit die
landen het ECTS toepassen, nemen ze
het per definitie op zich ook een
beoordeling in grades te geven. Credits
en grades zijn immers onlosmakelijk
verbonden aan het ECTS. Het is dus aan
die gastinstituten om een aanpassing in
hun beoordelingsprocedure van
studieresultaten te bedenken voor de
buitenlandse inkomende studenten en
niet aan het thuisinstituut.
Ik veronderstel dat ook andere leden van
onze vereniging met deze of soortgelijke
problemen geconfronteerd worden,
vandaar dat het me goed lijkt er nog eens
extra aandacht aan te besteden op een
van onze vergaderingen.
Bekendheid van de Comeniusvereniging
Eenentwintig Europese opleidingen voor
leraren zijn momenteel lid van de
Comeniusvereniging. Zij kennen de
vereniging uiteraard goed, maar is de
vereniging ook buiten eigen kring
bekend? Ik veronderstel in elk geval wel
bij de National Agencies, bij de scholen
waar de buitenlandse studenten stage
lopen en bij de directies van de
betrokken faculteiten of departementen
en Colleges van Bestuur van onze
hogescholen of universiteiten.
Maar als je op het internet, bijvoorbeeld
via Google, eens uitprobeert of je naar
de Association Coménius verwezen kunt
worden als je alleen Comenius of zelfs
Association Comenius intikt, dan kom je
wel uit bij al die prachtige Europese
programma’s waaraan Brussel de naam
Comenius heeft gegeven, maar niet bij
onze eigen vereniging. Dat gebeurt pas
als je HYPERLINK
http://www.associationcomenius.org
www.associationcomenius.org als
verwijzing hanteert. En als je in Brussel
bij de burelen aanklopt die de