Segment #1 Sergisi'nin broşürü için tıklayınız. - Borusan Contemporary

Segment #1
Hafta sonları 10.00–20.00 saatleri arasında ziyarete açıktır.
Open only on weekends between 10:00 am–8:00 pm
Baltalimanı Hisar Cad. No: 5 34470 Sarıyer İstanbul Türkiye
www.borusancontemporary.com
Kapak / Cover: Jerry Zeniuk, “İstanbul Wall Painting”, 2007 (Detay/Detail)

Segment #1
Sanatçılar / Artists:
Borusan Çağdaş Sanat Koleksiyonu’ndan Seçki /
Selection from the Borusan Contemporary Art Collection
17 Eylül / September - 11 Aralık / December 2011
Erol Akyavaş
Mustafa Ata
Olaf Otto Becker
Mel Bochner
Monika Bravo
Edward Burtynsky
Daniel Canogar
Peter Coffin
Lynn Davis
Lale Delibaş
Jim Dine
Ulrich Erben
Devrim Erbil
Ahmet Ertuğ
Beverly Fishman
Alexandre & John Gailla
Chris Gallagher
Ormond Gigli
Liam Gillick
Thomas Glassford
Teo Gonzalez
Hervé Heuzé
Axel Hütte
Donald Judd
Bengü Karaduman
Alex Katz
Peter Kogler
Ola Kolehmainen
Ellen Kooi
Brigitte Kowanz
Hans Kötter
Antti Laitinen
Renée Levi
Markus Linnenbrink
Niko Luoma
Robert Mangold
Robert Mapplethorpe
Tatsuo Miyajima
Manfred Mohr
François Morellet
Iván Navarro
Abdurrahman Öztoprak
David Parker
Seçkin Pirim
Alan Rath
Andrew Rogers
Daniel Rozin
David Ryan
Thomas Ruff
Sarkis
Sebastião Salgado
Bjoern Schulke
Paul Schwer
Michael Scott
Roman Signer
Keith Sonnier
Markus Weggenmann
Ekrem Yalçındağ
Jose Ma Yturralde
Jerry Zeniuk
Beat Zoderer
Marina Zurkow
3
Küratör / Curator: Dr. Necmi Sönmez

Borusan Çağdaş Sanat Koleksiyonu’ndan Seçki
Borusan Çağdaş Sanat Koleksiyonu, videodan fotoğrafa, resimden yerleştirmeye, ışık heykellerinden
tuval resmine dek farklı tekniklerde gerçekleştirilmiş çalışmaların yer aldığı kurumsal bir koleksiyon.
Sol LeWitt, Donald Judd, François Morellet, Jim Dine, Keith Sonnier gibi uluslararası çağdaş sanatın
önde gelen temsilcilerinin yanı sıra, Liam Gillick, Peter Kogler, Jerry Zeniuk, Brigitte Kowanz, Roman
Signer, Gerwald Rockenschaub da koleksiyonda temsil ediliyor. Koleksiyonun ağırlık noktalarından
biri de çağdaş Türk sanatı. Abdurrahman Öztoprak’tan Kutluğ Ataman’a, Nuri Bilge Ceylan’dan Lale
Delibaş’a, Ayşe Erkmen’den Bengü Karaduman’a uzanan geniş bir çizgide toplanmış olan eserler,
İstanbul’daki güncel sanat ortamının farklı bir yorumunu gündeme getiriyor. Robert Mapplethorpe,
Sebastião Salgado, Ahmet Ertuğ, Ola Kolehmainen, Edward Burtynsky ve Thomas Ruff gibi sanatçıların
da temsil edildiği fotoğraf sanatı bölümü ise koleksiyonun gelişmekte olan dinamik karakterine işaret
ediyor.
2007 yılında Borusan Holding’in yönetim merkezi olarak kullanılmaya başlayan Perili Köşk,
Baltalimanı’ndaki eşsiz konumuyla Boğaziçi’nin en ilginç sivil mimari yapılarından biri. Bu ayrıcalıklı
konum, kökleri 1980’lere kadar uzanan Borusan Çağdaş Sanat Koleksiyonu için farklı deneylere
olanak veren bir sanat platformunun kurulmasını destekliyor. “Borusan Contemporary” iki farklı
kurumsal kimliğin, bir arada, eşzamanlı olarak yorumlanarak Perili Köşk’te sanatın “yaratıcı
gücünü” içselleştirilmesini hedefliyor. Birinci kurumsal kimlik “koleksiyon”, ikincisiyse “geçici sergi
organizasyonlarıdır”. İlk bakışta, bir çırpıda anlaşılamayan bu iki farklı kimlik, belki de aynı kalpteki
iki farklı gerçeklik olgusuyla özetlenebilir. Hafta içi aktif olarak çalışılan bir ofis, hafta sonu ise yaratıcı
çalışmaların gösterildiği bir sergileme alanı olarak Borusan Contemporary, çağdaş sanatla birlikte
yaşamanın ve üretmenin “sıra dışı” bir model olarak denendiği bir alan. Ağırlıklı olarak fotoğraf, video,
ışık heykeli gibi “New Media Art” teknikleriyle üretilmiş çalışmalardan oluşan kurumsal koleksiyon,
Perili Köşk’te her üç ayda bir değiştirilecek olan SEGMENT sergileri dizisinin çıkış noktası. Bu broşür,
SEGMENT sergilerinin kurgusunu, farklı katlarda, değişik kavramsal çerçevelerde yorumlanan
çalışmaları sanatseverlere tanıtmayı hedefliyor.
Selection from the Borusan Contemporary Art Collection
Borusan Contemporary Art Collection comprises works in diverse techniques ranging from video to
photography, from painting to installation, light sculpture and canvas painting. It includes works by the
leading names of the contemporary art world such as Sol LeWitt, Donald Judd, François Morellet, Jim
Dine and Keith Sonnier as well as Liam Gillick, Peter Kogler, Jerry Zeniuk, Brigitte Kowanz, Roman Signer
and Gerwald Rockenschaub. Another highlight is contemporary art from Turkey as represented through
a wide range of artworks by names including Abdurrahman Öztoprak, Kutluğ Ataman, Nuri Bilge Ceylan,
Lale Delibaş, Ayşe Erkmen and Bengü Karaduman, creating possibilities for a reinterpretation of the
contemporary art scene in Istanbul. The dynamic and evolving character of the collection is illustrated by
its photography branch, with artists such as Robert Mapplethorpe, Sebastião Salgado, Ahmet Ertuğ, Ola
Kolehmainen, Edward Burtynsky and Thomas Ruff.
Perili Köşk became the headquarters of Borusan Holding in 2007 and is certainly one of the most interesting
examples of civic architecture along the Bosphorus with its unique location in Baltalimanı. This exquisite
location contributes to laying the foundations for an art platform which allows the Borusan Contemporary
Art Collection, with its roots going back to the 1980s, to adopt an experimental approach. By mutually
reinterpreting the two different institutional identities, the collection and the temporary exhibitions, Borusan
Contemporary serves the purpose of internalizing the creative power of art at Perili Köşk. These two
identities, not easily or immediately understood at first glance, might be summarized as the coexistence
of two notions of reality in one heart. Functioning as an exhibition space with creative artworks during the
weekends and as an active office space during the week days, Borusan Contemporary is an extraordinary
model and a laboratory for experiencing a lifestyle symbiotic with contemporary art. The corporate collection
prioritizes examples of New Media Art including photography, video and light art which is the departing
point for the SEGMENT exhibition series, the selection for which will be renewed every three months. This
brochure aims at introducing the viewers to the artworks on each floor which can be interpreted in different
ways and under different conceptual frameworks.
5

1
2
4
3
7 5
6
Birçok kapısı olan Borusan Contemporary’nin ana girişi Baltalimanı Caddesi üzerindedir. İnce uzun bir alanı kaplayan
bu mekânda, Björn Schulke’nin özel sipariş üzerine gerçekleştirmiş olduğu kinetik heykel, çıkardığı ses ve gövdesel
özellikleriyle daha ilk bakışta izleyicilerin dikkatini çeker. Bu çalışma, Borusan Contemporary koleksiyon bölümü ile
geçici sergi alanları arasında konumlandırılmıştır. İzleyiciler, kendilerine özgü yürüyüş parkuruyla bu sayede statik bir
kavram olan müze koleksiyonu gibi kavramlardan uzaklaşarak, geçici sergi alanlarında sürekli olarak değiştirilebilecek
olan çalışmalara doğru ilerler. Bu yürüyüş parkurunda 2. kata girerken dikkati çeken diğer çalışma ise Daniel Canogar’ın
kullanılmış telefon ve iletişim kablolarıyla gerçekleştirdiği heykelidir. Schulke ile Canogar’ın bir tür yerleştirme (installation)
karakterine sahip olan işleri, izleyiciyi geçici sergi alanlarındaki sergilere yönlendirirken gündeme gelen temel soru,
“hangi eser koleksiyona ait, hangi eser geçici sergiye ait” olur. Borusan Contemporary, izleyiciyi bu tür bir belirsizlikle
bilinçli olarak karşılaştırarak güncel sanatın kesin tanımlamalara kulak asmayan “deneysel karakterine” gönderme yapar.
Perili Köşk’ün genelde çalışanların kullandığı diğer girişinde ise Peter Kogler’in binanın toplam on katına, özellikle de ana
asansörlerin olduğu mekânlara yayılan kapsamlı duvar resmi bizi karşılar. Sanatçının “İsimsiz” (2008) başlığı altında Perili
Köşk için özel olarak geliştirdiği çalışmasının tekniği dijital baskı. Birbiri içine girmiş olan siyah ve portakal renkli çizgilerin,
formların birbirine eklenerek sınırsız derecede çoğalması, ilk bakışta izleyicilere içinden çıkılması kolay olmayan bir
labirent içinde oldukları hissini uyandıracak kadar güçlü bir algı yanılması oluşturur. Perili Köşk’ün duvarlarına özel bir
baskı tekniğiyle uygulanan bu çalışmanın, birbirinin devamı olacak şekilde yan yana, üst üste ve alt alta gelmiş olan
motiflerden oluşması kavramsal bir yaklaşımdır. İzleyiciyi birinci kattaki ana ofislerin önünde Paul Schwer’in fotoğraf
tekniğiyle gerçekleştirdiği bir çalışması karşılar. Bu duvar resmi, Perili Köşk’e Boğaziçi’nden bakıldığında ortaya çıkan
etkileyici manzaraya gönderme yapar. Manzara teması birinci katta, Alex Katz ve Ellen Kooi başta olmak üzere farklı
sanatçılar tarafından yorumlanmaktadır.
KAT
FLOOR 1
1. Paul Schwer, BORUSAN İÇİN DUVAR RESMİ / WALL PAINTING FOR BORUSAN, 2007, 245 x 153 cm, Karışık teknik /
Mixed media
2. Lale Delibaş, İSİMSİZ / UNTITLED, 2004, 150 x 106 cm, Tuval üzerine dikiş ve boya / Knitting and painting on canvas
3. Alex Katz, KUZEYLİ MANZARA SERİSİ / NORTHERN LANDSCAPE SERIES I, II, III, Ed. 37/100, 48 x 37.6 cm, Baskı / Print
4. Ellen Kooi, VELSEN - SLOOTMIST, Ed. 3/10, 2003, 90 x 167 cm, Diasec üzerine arşiv baskısı / Archive print on Diasec
5. Peter Kogler, İSİMSİZ / UNTITLED, 2009, 79 x 68 cm, Baskı / Print
6. Beverly Fishman, İSİMSİZ / UNTITLED 32, 2006, 66.3 x 45.8 cm, Alüminyum üzerine vinil / Vinyl on aluminium
7. David Parker, Siren XXXV, 2005, 64.3 x 135.9 cm, Jelatin gümüş baskı / Gelatin silver print
The main entrance of Perili Köşk is situated on the Baltalimanı Avenue. In this long and narrow entry space the commissioned
kinetic sculpture by Björn Schulke attracts the viewer’s attention with its sound and physical character. This artwork is positioned
in the space between the collection and temporary exhibition spaces. Thus the viewer, thanks to this authentic walking parcour,
distances himself or herself from the static museum collection concept and proceeds towards the temporary artworks that
are subject to constant periodic replacement. In this parcour, another attention seeking artwork belongs to Daniel Canogar,
created with used phone cables. While these two installations direct the viewers to the temporary exhibition areas, the basic
question would be “Which artwork belongs to the collection and which belongs to the temporary show” Borusan Contemporary
deliberately leaves the viewer in a state of uncertainty, thus referring to the “experimental character” of contemporary art that
ignores definitive statements.
The other entrance more frequently used by the employees welcomes the viewer with Peter Kogler’s wall painting surrounding
the entire elevator hall on all ten floors of the building. The work “Untitled” (2008) is a digital print specifically designed for Perili
Köşk. The intertwined black and orange lines create a powerful perceptual deception by the endless addition of various forms
into each other which also duplicate themselves, causing the viewer to feel in a labyrinth not easy to get out of. The fact that
this special print on the walls of Perili Köşk is composed of patterns connecting to each other vertically and horizontally is a
conceptual approach. At the entrance of the office spaces on the 1st floor, the viewers confront the photography-based wall
installation by Paul Schwer. This wall painting refers to the impressive Bosphorus view at Perili Köşk. The landscape theme is
further elaborated on this floor by a variety of artists including Alex Katz and Ellen Kooi.
7
4

1
2
Borusan Contemporary’de geçiçi sergi alanlarının yer aldığı ikinci kat, ana asansör boşluğuyla Perili
Köşk’ü ziyaret eden herkesin kısa bir süre beklediği bir alandır. Daniel Rozin’in burada yer alan
interaktif heykeli, içine yerleştirilmiş gizli sensör ve mercekler sayesinde izleyicilerin hareketlerine
göre değişen bir karaktere sahiptir. Büyük boyutlu heykelin küçük mercekleri sayesinde izleyicinin
en ufak bir adımından bile etkilenerek çalışmaya başlaması, Borusan Çağdaş Sanat Koleksiyonu’nda
oluşturulmak istenen “sürekli değişim” ilkesine açık olarak gönderme yapar. İzleyici, ikinci kattaki
asansörü kullanarak yukarıya çıkabileceği gibi, merdivenleri de kullanarak sergilenen eserleri farklı
açılardan izleyebilir. Biz izleyiciye her katı merdivenleri kullanarak gezmelerini öneriyoruz.
4
3
The elevator hall of the 2nd floor at Borusan Contemporary is an area where everyone visiting the building
spends some time waiting. The interactive sculpture by Daniel Rozin installed here has a changing character
depending on the viewer’s movements by way of sensors and lenses. The fact that the sculpture begins
to function as soon as the viewer takes a small step, refers to the “constant change” principle Borusan
Contemporary Art Collection would like to build for itself. The viewers may use the elevator to go upstairs,
however we strongly recommend the use of stairs to render it possible for the viewer to experience the
exhibition from all possible angles.
KAT
FLOOR 2
9
1. Daniel Rozin, AYNALARIN AYNASI / MIRRORS MIRROR, Ed. 2/6 + 1 AP, 2008, 223 x 167 x 15 cm,
768 adet ayna / 768 mirror tiles
2. Peter Kogler (tüm katlarda/on each floor), BORUSAN İÇİN YERLEŞTİRME / INSTALLATION FOR BORUSAN, 2008, 580 m²,
Dijital Baskı / Digital print
3. Bjoern Schulke, SV1, 2011, 305 x 85 x 65 cm, Fiberglas, alüminyum, ahşap, çelik, güneş panelleri, gitar telleri /
Fiber glass, aluminum, wood, steel, solar panels, guitar strings
4. Daniel Canogar, 250 K, Ed. 2/3, 2011, 130 x 300 x 50 cm, Projektör, multimedya sabit disk, 30’’ video /
Projection, multimedia hard disk, 30” video
2

3
KAT
FLOOR 3
1
2
14
4 5
6 7 8 9
1. Antti Laitinen, BU BENİM ADAM / IT’S MY ISLAND I, II, III, Ed. 3/6, 2007, Video
2. Manfred Mohr, P-1011 / H, P-1011 / I, P-1011 / J, SUBSET.MOTION, Tek / Unique, 2005, 173 x 35 x 31 cm each,
LCD monitor, bilgisayar / LCD monitors, computers
3. Jim Dine, BOUQUET, Ed. 6/6, 1987-88, 137 x 69 x 64 cm, Boyanmış bronz / Painted bronze
4. Ulrich Erben, PAESAGIO VARIABILE, 2004-2006, 160 x 320 cm & 180 x 320 cm, Tuval Üzerine yağlıboya / Oil on canvas
5. Donald Judd, İSİMSİZ / UNTITLED 235-236-237-238, 1991-1994, Her biri 70 x 102 cm each, Kağıt üzerine tahta baskı /
Woodcut print on paper
6. Thomas Ruff, JPEG LI02, Ed. 2/3 + 1 AP, 2009, 188 x 290 cm, Diasec üzerine C-print baskı / C-print, Diasec mounted
7. Ekrem Yalçındağ, 195 RENK / 195 COLOURS, 2005-2007, 160 x 220 cm, Tuval üzerine yağlıboya / Oil on canvas
8. Teo Gonzalez, İSİMSİZ / UNTITLED NO. 487, 2007, 76 x 76 cm, Panel üzerine karışık teknik / Mixed media on panel
9. Thomas Glassford, PARTITURA, 2007, 61 x 65 x 8 cm, Alüminyum / Aluminum
10. Jerry Zeniuk, Winterfarben 5, 1999, 50 x 67 cm, Kağıt üzerine Taşbaskı / Lithography on paper
11. Abdurrahman Öztoprak, RESİM / PAINTING 461, 2007, 110 x 110 cm, Tuval üzerine karışık teknik / Mixed technique on canvas
12. Seçkin Pirim, İSTANBUL’U DİNLİYORUM / I’M LISTENING TO ISTANBUL, 2010, 185 x 115 x 30 cm,
Lake üzerine akrilik / Acrylic on laquer
13. Peter Coffin, İSİMSİZ (COLBY POSTER COMPANY İÇİN TASARIM 4/5) / UNTITLED (DESIGN FOR COLBY POSTER COMPANY 4/5),
2008, Her biri 56 x 36 cm each, Karton üzerine tipo baskı / Letterpress ink on cardstock
14. Brigitte Kowanz, ABWESENHEIT, Ed. 1/3 + 1 AP, 2010, 60 x 120 x 120 cm, Neon, ayna / Neon, mirror
10
11
12
13
Yürümeyi tercih eden izleyiciler merdivenleri takip ettiklerinde, öncelikli olarak, Antti Laitinen ve
Manfred Mohr’un merdiven boşluğunda konumlanan video yerleştirmeleriyle karşılaşır. Birinde
tamamıyla soyut (Mohr) diğerindeyse figüratif öğelerin kullanıldığı videolar, koleksiyonun renklere
dayalı soyut eserlerle, anlatımcılığı olmayan figür olgusu üzerinde yoğunlaşan iki temel karakterine
gönderme yapar. Bu videoları sonuna kadar izleyenlerin de daha iyi kavrayabileceği gibi, Borusan
Çağdaş Sanat Koleksiyonu’nda kullanılan teknik her ne olursa olsun, sanatçıların kendi konularını
metaforlar kullanarak ele aldıkları görülür. Bu noktada, sanat eserlerinin “neyi ifade ettiği” sorunundan
çok, “nasıl bir ifade biçimi” geliştirdiği ön plana çıkar. Sanatçıların dünyaya bakış açısını gündeme
getiren sanat yapıtları, Brigitte Kowanz’ın 3. katın girişinde gösterilen neon çalışmalarında da
görülebileceği gibi, bazen işaret ve sembollerden hareket eder. Sanatçı burada diğer çalışmalarında
olduğu gibi “0” (Sıfır) kavramından yola çıkarak etkileyici bir kompozisyon geliştirmiştir. 3. katın
tamamında görülecek olan sanat eserleri, soyut ve renklere dayalı temel özellikleriyle izleyiciyi adeta
farklı görsel yolculuklara davet eder.
The viewers who prefer to walk to the 3rd floor first encounter the video installations by Antti Laitinen
and Manfred Mohr. One being totally abstract (Mohr) and the other containing figurative images,
these videos refer to the two main characteristics of the collection, i.e. focus on color-based abstract
artworks and non-narrative figurative art. As it will be clearer to the viewer who will watch the videos
in their integrity, regardless of the techniques used, the artists whose works are included in the
Borusan Contemporary Art Collection turn to metaphors for elaborating on their issues of interest. At
this point the emphasis shifts from what an artwork “means” to how it “expresses” that meaning.
Artworks presenting the artists’ view of the world sometimes turn to signs and symbols as in the
case of the neon installation by Brigitte Kowanz at the entrance of the 3rd floor. Like her other works,
here the artist has built an impressive composition by departing from the idea of “0” (Zero). The
artworks exhibited on the 3rd floor invite the viewers to a variety of visual journeys with their abstract
characteristics based on color.
11
3 , 4

14
15
Dördüncü kata görülür bir şekilde hâkim olan fotoğraf sanatçıları, bazen soyut bazen de gerçekçi
görüntülerden yola çıkarak, izleyiciye her gün karşılaşamayacakları “sıra dışı” imgeler sunar. Son
yıllarda uluslararası çağdaş sanat alanında ön plana çıkan tekniklerden biri olan fotoğraf, bazen dijital
bazen de de analog resimleme olanaklarını kullanır. Bu katta görülen büyük ebatlı fotoğraf çalışmaları,
izleyiciyi bu farklı resimleme metotlarının gündeme getirdiği “atmosferle” baş başa bırakır. Thomas
Ruff’un renkli, soyut kurgusu ile Ola Kolehmainen’in küçük bir mimari detayı büyüterek elde ettiği
görüntüyü aynı payda altında toplamak mümkün değildir. Aynı şekilde Olaf Otto Becker’in Kuzey
Denizi’ndeki etkileyici manzarayı gösteren resimleriyle, Ahmet Ertuğ’un en küçük mimari detayı
bile gözden kaçırmayan titiz yaklaşımı arasındaki farklılıkları görmek mümkündür. Borusan Çağdaş
Sanat Koleksiyonu, kendi içindeki bu tür farklılıklarla izleyiciye ancak dikkatli gözlerle baktığında
keşfedebileceği bütünlükleri sunar.
4
5
6
3
KAT
FLOOR 4
1
2
10
16
7 8 11
9 12
13
13
13
The photography artists whose artworks have a dominant presence on the 4th floor offer “extraordinary”
images not often visible in everyday life to the viewer, by departing from both abstract and realistic
pictures. The large size of the photographs on this floor creates an “atmosphere” for the viewer. It is
not possible to find a common ground between Thomas Ruff’s colorful and abstract composition and
Ola Kolehmainen’s method of enhancing a very small architectural detail. Similarly, Olaf Otto Becker’s
impressive landscape pictures of the Northern seas and Ahmet Ertuğ’s extremely accurate approach
towards architectural details differ considerably. Borusan Contemporary Art Collection thus offers,
through this variety, a different kind of coherence that the viewer can only discover with careful eyes.
13
1. Brigitte Kowanz, ETC., 2011, Her biri 40 x 45 x 12 cm each, Neon ve ayna / Neon and mirror
2. Ahmet Ertuğ, CELSUS KÜTÜPHANESİ, EFES / THE LIBRARY OF CELSUS, EPHESOS, 2007, 156 x 198 cm, Sintra
üzerine dijital baskı / Digital print on sintra
3. Ola Kolehmainen, IŞIĞIN GİZEMİ (VOL 1) / MYSTERY OF LIGHT (VOL 1), Ed. 1/6, 2007, 261 x 202 cm, Diasec üzerine
C-print baskı / C-print, Diasec mounted
4. Thomas Ruff, SUBSTRAT 30 I, Ed. 1/3 + 1 AP, 2006, 240 x 186 cm, Diasec üzerine C-print baskı / C-print, Diasec mounted
5. Brigitte Kowanz, SÜREKLİ / CONTINUALLY, 2007, 160 x 160 x 20 cm, Neon ve ayna / Neon and mirror
6. Markus Linnenbrink, BUGÜNYARINDANSONRAKİGÜNGİBİOLACAK / TODAYWILLBELIKETHEDAYAFTERTOMORROW,
2008, 244 x 137 cm, Ahşap üzerine epoksi reçine / Epoxy resin on wood
7. Ellen Kooi, VELSEN-LAMPEN, Ed. 9/10, 2008, 100 x 172 cm, Diasec üzerine arşiv baskısı / Archive print on Diasec
8. Markus Weggenmann, İSİMSİZ / UNTITLED N. 305, 2007, 100 x 78 cm, Alüminyum üzerine parlak boya / High gloss
paint on aluminum
9. Markus Weggenmann, İSİMSİZ / UNTITLED N. 308, 2007, 100 x 78 cm, Alüminyum üzerine parlak boya / High gloss
paint on aluminum
10. Olaf Otto Becker, QEQERTARSSUP SERMIA, GIESECKE ICEFJORD, 07/2006, 73°34’ 06” N, 55°40’ 56” W, Ed. 1/2 + 1
AP, 2006, Her biri 149 x 180 cm each, Aludibond üzerine pigment baskı / Pigmentprint on Aludibond
11. Mustafa Ata, İsimsiz / Untitled, 2006, 81 x 100 cm, Tuval üzerine yağlıboya / Oil on canvas
12. Tatsuo Miyajima, RECKLINGHAUSEN’DE CİLT SAYACI / COUNTER SKIN IN RECKLINGHAUSEN, 3, 4, 5, 6, 9, 2008,
Her biri 33 x 50 cm each, Lambda baskı / Lambda print
13. Olaf Otto Becker, ILULISSAT ICEFJORD 4, 07/2003, 69°12’ 74” N, 51°07’ 88” W, 2003, Her biri 149 x 180 cm each,
Aludibond üzerine pigment baskı / Pigmentprint on Aludibond
14. François Morellet, 4 TRAMES HYBRIDES 15°-105°, 40°-130° JAUNE, Tek / Unique, 2009, 200 x 200 cm, Tuval üzerine
akrilik, 6 adet neon tüp / Acrylic on canvas, 6 neon tubes
15. François Morellet, 4 TRAMES HYBRIDES 15°-105°, 40°-130° ROUGE, Tek / Unique, 2009, 200 x 200 cm, Tuval üzerine
akrilik, 6 adet neon tüp / Acrylic on canvas, 6 neon tubes
16. Iván Navarro, EXODO, 2008, 61 x 122 cm, Neon, kontrplak, ayna / Neon, plywood, mirror
16

10
ASMA KAT
MEZZANINE
4
5
1
4A
8 9
1. Sarkis, KARANLIĞIN IŞIĞI / THE LIGHT OF THE DARKNESS, 2010, 23 x 60 cm, Neon
2. Edward Burtynsky, SHIPBREAKING 10, Chittagong, Bangladesh, 2000, 45.1 x 55.9 cm, Fujicolor kristal arşiv baskı /
Fujicolor christal archive print
3. Edward Burtynsky, SHIPBREAKING 2, Chittagong, Bangladesh, 2000, 86.4 x 68.6 cm, color coupler baskı / print
4. Jerry Zeniuk, WINTERFARBEN BASKI SERİSİ’NDEN / FROM WINTERFARBEN PRINT SERIES, 1999, Her biri 50 x 67 cm
each, Kâğıt üzerine Taşbaskı / Lithography on paper
5. Axel Hütte JACOBIGARTEN, ALMANYA / GERMANY, Ed. 3/4, 2008, 157 x 207 cm, Diasec üzerine C-print baskı / C-print,
Diasec mounted
6. David Ryan, 12-51, 2007, 59 x 64 x 5 cm, MDF üzerine akrilik / Acrylic on MDF
7. David Ryan, FAB.CBA, MIT.EDU, 2007, 56 x 53 x 4 cm, MDF üzerine akrilik / Acrylic on MDF
8. Hervé Heuzé, LES ABÎMES, 2006, 134 x 117 cm, Tuval üzerine akrilik / Acrylic on canvas
9. Michael Scott, DİKEY ÇİZGİLİ RENKLİ RESİM / VERTICAL LINE COLOUR PAINTING, 2006, 117 x 71 cm, Alüminyum
üzerine emaye / Enamel on aluminum
10. Bengü Karaduman, AYNA GÖLGELERİ / MIRROR SHADOWS, Ed. 5 + 1 AP, 2007, 5’ 15’’ Video
2
3
7
6
İzleyicilerin merdivenleri çıkarken Peter Kogler’in duvar resminde adeta soyut labirentler ile
karşılaşması rastlantısal bir durum değildir. Kogler’in motiflerindeki güçlü yapı, kendini küçük
mekânlarda daha da güçlü bir şekilde ortaya çıkarır. 4A bir tür asma kat olarak yorumlanabilir. Bu
noktada tavan yüksekliğinin Perili Köşk’ün en alçak alanı olması nedeniyle bu asma kat adeta bir
büyüteç karakterine sahiptir. Büyüteç etkisi, izleyicinin aydınlık bir asansör boşluğundan mekâna
girmesine rağmen kendini adeta dar alanda hissetmesiyle oluşur. Bu dar ve loş alanda Sarkis’in neon
çalışması üzerinde okunan sözcüklerin şiirsel bir anlamı vardır. İzleyici bu neon çalışmanın yanındaki
merdivenleri takip ettiğinde, Axel Hütte ve Edward Burtynsky fotoğraflarının olduğu başka bir alana
çıkar. Bu aydınlık mekânda karşılaşılan ışık kalitesi, fotoğrafların son derece iyi bir şekilde kendilerini
ifade etmesine olanak verdiği gibi, izleyicilere keşiflerini devam ettirme hissini de verir. Bu duyguyu
güçlendiren, ofislerin cam kapılarının arkasından görülen Boğaziçi manzarasıdır. Her ziyaretçi bu
manzarayı görmek için ilerlerken farklı sanat eserleriyle karşılaşır. Bu karşılaşmalar ruhu olmayan bir
müze atmosferinden çok, kişisel izlenimlere de olanak tanır, çünkü geçilen her oda, görülen her masa,
izleyiciye bu mekânda üretim yapıldığını, çalışıldığını duyumsatır.
It is not coincidental for the viewer to encounter Peter Kogler’s abstract labyrinths while climbing the
stairs. The powerful structure of Kogler’s patterns manifests its effect more strongly in smaller spaces.
4A can be considered a mezzanine. Since the ceiling height at Perili Köşk is at its lowest on this floor,
the space becomes a magnifier. This effect emerges as the viewer enters from the elevator hall with
the high levels of light into the space and feels like entering a narrow area. The words by Sarkis in this
narrow and gloomy space have a poetic meaning. The stairs leading into the main room brings the
viewer across the photography works by Axel Hütte and Edward Burtynsky. The high quality of light
in this room encourages the viewer to continue exploring while also providing a great environment
for the photographs to illustrate themselves. This feeling is augmented by the Bosphorus view visible
from behind the glass balcony doors. Proceeding towards this view, the viewer encounters other
artworks which provide room for highly individualized impressions rather than a museum atmosphere
devoid of soul, since each room crossed, each table seen, implies to the viewer that there is an
ongoing production and labor in these spaces.
15
1

KAT
FLOOR 5
12
11
13
14
1
3
4 5
10
7
8
2
1. Alan Rath, UÇAN GÖZ KÜRELERİ / FLYING EYEBALLS, Tek / Unique, 2009, 33 x 81 x 115 cm, Alüminyum, fiberglas /
Aluminum, fiberglass
2. Roman Signer, 56 KÜÇÜK HELİKOPTER / 56 KLEINE HELIKOPTER, Ed. 3/10 + 3 AP, 2008, 3’14’’, Video
3. Markus Linnenbrink, KAYBOLANBANDINHEPSİBULUNDU / THEWHOLEOFTHELOSTTAPEFOUND, 2007/2008,
69 x 49 x 70 cm, Epoksi reçine / Epoxy resin
4. Mel Bochner, APTAL / STUPID, 2005, 52 x 72 cm, Baskı resim / Print
5. Monika Bravo, DOZENFIELDS, Ed. 1/6 + 1 AP, 2004, 38 x 45 x 13 cm, Dokunmatik ekranlı video / Touchscreen video
6. Renée Levi, DUVAR RESMİ İÇİN ESKİZ / SKETCH FOR THE WALL PAINTING, 2007, 43 x 53 cm, Tuval üzerine akrilik ve
sprey boya / Acrylic and spray on canvas
7. Robert Mangold, İSİMSİZ / UNTITLED, Ed.17/25, 2006, Her biri 55 x 47 cm each, Oymabaskı / Etching
8. Alexandre & John Gailla, LE BUSTE, 2008, 55 x 45 x 35 cm, Metal ve plastik teller / Metal and plastic wires
9. Liam Gillick, KAYDIRILMIŞ ANALİZ / SHIFTED ANALYSIS, 2007, Her biri 50 x 120 x 9 cm each, Alüminyum, pleksiglas /
Aluminum, Plexiglas
10. Teo Gonzalez, İSİMSİZ / UNTITLED NO. 504, 2007, 183 x 183 cm, Pamuklu yüzey üzerine akrilik ve altın / Acrylic and gold on
cotton
11. Hans Kötter, RENK KODU / COLOUR CODE, Ed. 1/1 + 1 AP, 2010, 200 x 13 x 13 cm, LED, çelik, lazerkrom / LED, steel,
laserchrome
12. Liam Gillick, YAŞANMIŞ BİR KIRILMANIN YOKLUĞUNDAN GELEN / DERIVED FROM THE ABSENCE OF A LEGISLATED
BREAK, 2007, 200 x 394 x 15 cm, Boyalı alüminyum, 40 parça / Painted aluminum, 40 pieces
13. Hamra Abbas, CITYSCAPES I: ISTANBUL, 2010, 49 x 228 cm, Arşiv pigment baskısı / Archive pigment print
14. Ormond Gigli, PENCEREDE MANKENLER, NEW YORK / MODELS IN WINDOW, NEW YORK, 1960, 39 x 40 cm, Dijital
pigment baskı / Digital pigment print
9
6
Perili Köşk’ün en önemli mimari özelliği neredeyse her katın ayrı bir yükseklikte olmasıdır. Bu sayede
katlar bazen yükselen, bazen de daralan boşluklar yaratmış olur. Tamamı camdan tasarlanmış olan
asansör boşlukları farklı kırılmaları, çoğalmaları da beraberinde getirir. Alan Rath’a ait video heykeli,
5. kat ile 6. kat arasındaki alana anlam kazandıran bir karaktere sahiptir. İki insan gözünün görüldüğü
eski televizyon monitörlerinden ses gelmemesine rağmen 5. kattaki ana ofisin girişinde bulunan Roman
Signer’in video eserinden arı seslerine benzer iniltiler duyulur. İzleyici bu sesleri takip etmek için
merdivenlere doğru yöneldiğinde, 5. kattaki üst düzey yönetici ofisinin girişinde bulurlar kendilerini.
Liam Gillick, Robert Mangold, Mel Bochner, Markus Linnenbrink ve diğer sanatçıların bu ofiste yer alan
soyut ve minimalist karakterli eserleri, duvar heykeli, video, kâğıt çalışması başta olmak üzere farklı
tekniklerle gerçekleştirilmiştir.
The most distinguishing architectural characteristic of Perili Köşk is that each floor has a different
ceiling height. This way the floors provide irregular empty spaces, sometimes higher and sometimes
narrower as one proceeds. The elevator halls bring other reflections and duplicated images into the
picture thanks to their design where glass is predominantly used. The video sculpture by Alan Rath
occupying the space in between the 5th and 6th floors adds meaning to this area. Although the two old
TV screens showing two human eyeballs do not emit sound, the video work by Roman Signer on the
5th floor entrance produces bee-like noises. As the viewers follow this sound and proceed towards the
stairs, they find themselves at the entrance of a senior executive office. The abstract and minimalist
artworks by Liam Gillick, Robert Mangold, Mel Bochner, Markus Linnenbrink and other artists situated
in this floor range from wall sculpture to video and paper.
17
12

İki üst düzey yönetici tarafından kullanılan 6. katın girişinde yer alan Marina Zurkow’a ait
animasyon çalışması, kutuplardaki güncel yaşantıyı gündeme getiren bir karaktere sahiptir.
Birbiriyle aynı boyutlardaki monitörlerden gösterilen animasyon filmlerinde karşılaşılan dünya,
kurgulanmış, en ince detayına kadar düşünülmüş olduğu için, içinde abartılı ifadeler de barındırır.
Bu görüntülere baktıktan sonra mekân içinde ilerleyen izleyici, birbiri ile bağlantılı odalarda
ziyaretini sürdürürken, François Morellet, Jim Dine, Erol Akyavaş, Devrim Erbil ve Abdurrahman
Öztoprak’a ait olan çalışmalarla karşılaşır.
5
1
4
2
3
At the 6th floor which accommodates two senior executive offices, the animation work by Marina
Zurkow refers to the life at the pole regions. The world encountered in the animation presented on
four identical size screens also contains exaggerated expressions with its design containing utmost
detail and precision. After looking at these images the viewer proceeds into the office spaces to see
artworks by François Morellet, Jim Dine, Erol Akyavaş, Devrim Erbil and Abdurrahman Öztoprak in
interconnected rooms.
6
7
8
KAT
FLOOR 6
19
1. Marina Zurkow, POSTER ÇOCUKLARI / POSTER CHILDREN, Ed. 4/5, 2007, 30 x 203 x 10 cm, Video
2. Erol Akyavaş, HEM BATIN HEM ZAHİR / BOTH INWARD AND EVIDENT, 1993, 126 x 96 cm, Taşbaskı / Lithography
3. Erol Akyavaş, OM, 1993, 96 x 126 cm, Taşbaskı / Lithography
4. Jim Dine, GALILEE’DE SULUBOYA / WATERCOLOR IN THE GALILEE, Ed. 50, 2001, 82 x 60 cm, Oymabaskı / Etching
5. Abdurrahman Öztoprak, RESİM / PAINTING 356, 2001, 126 x 100 cm, Tuval üzerine karışık teknik / Mixed technique on
canvas
6. François Morellet, LUNATIQUE NEONLY- 16 QUARTS DE CERCLE N 6, 2005, 305x 250 cm, Tuval üzerine akrilik, 16 adet
mavi argonlu tüp / Acrylic on canvas, 16 blue argon quarter-circle tubes
7. Jose Ma Yturralde, KAPANIŞ PARÇASI (KIRMIZI VE MAVİ-KIRMIZI) / POSTLUDE (RED & BLUE-RED), 2006, 150 x 150 cm,
Tuval üzerine akrilik / Acrylic on canvas
8. Devrim Erbil, İSTANBUL ATEŞİ / THE FEVER OF ISTANBUL, 180 x 81 cm, Tuval üzerine yağlıboya / Oil on canvas
6

5
1
2
3
4
Bu katın girişinde yer alan, Daniel Canogar’a ait kinetik duvar heykeli, adeta hareket ettiği hissini
uyandıran renkli telefon kablolarıyla gerçekleştirilmiştir. Bu çalışmanın ardından girilen mekânda yer
alan etkileyici renkli Markus Linnenbrink resmi, koleksiyonculuk tutkusu olan başka bir üst düzey
yöneticinin çalışma mekânının adeta küçük bir müze gibi tasarlanmış olduğunu duyumsatır. Çünkü
bu katta yer alan Lynn Davis, Axel Hütte, Niko Luoma, Robert Mapplethorpe, Ellen Kooi ve Sebastião
Salgado’ya ait olan siyah-beyaz ve renkli çalışmalar, koleksiyonun diğer katlarında da gözlemlenen
birleştirici bir beğeninin sonucudur. Birleştirici beğeni derken, soyut formlu renkli çalışmalarla, anlatıcı
özelliği olmayan figür yorumlamalarından bahsediyorum. 7. katın tavanında yer alan etkileyici çalışma,
Beat Zoderer’in heykeli olduğu kadar, geometrik, renkli ve belli bir sistem üzerine oturtulmuş yapısıyla
kavramsal bir bütünlük de taşımaktadır. 7. kattaki sanat eserlerinin tamamı bu uyumlu birliğin
izleyicilere öğretici olmayan bir şekilde sunulması ile dikkati çeker.
KAT
FLOOR 7
11
14
13
10
12
8
15
9
7
6
The kinetic sculpture by Daniel Canogar situated on this floor at the entrance is composed of colorful
phone cables that create the illusion of movement. Following this artwork, as the viewer enters the
main room, the colorful Markus Linnenbrink painting implies that another senior executive with a
collector’s passion designed his working environment as a miniature museum. This happens because
the other works on this floor such as those by Lynn Davis, Axel Hütte, Niko Luoma, Robert Mapplethorpe,
Ellen Kooi and Sebastião Salgado are the result of a unifying taste which can also be observed on
other floors. By unifying taste, I mean abstract colorful works as well as non-narrative interpretations
of figure. The impressive work on the ceiling of the 7th floor is both Beat Zoderer’s sculpture and
an element of conceptual coherence with its systematically arranged geometric and color-based
structure. All artworks in this floor represent a non-didactic presentation of this harmonious unity.
21
1. Daniel Canogar, HIPOCAMPO 2, Ed. 2/3, 2010, 83 x 110 x 50 cm, Projektör, telefon kabloları / Projectors, telephone cables
2. Jim Dine, KIRMIZI DERİ / RED LEATHER, Ed. 25/30, 1993, 122 x 89 cm, Taşbaskı / Lithography
3. Chris Gallagher, 06-02, 2006, 122 x 122 cm, Tuval üzerine yağlıboya / Oil on canvas
4. Jim Dine, KIRMIZI YAMA / THE RED PATCH, 2005, 134 x 102 cm, Taşbaskı / Lithography
5. Markus Linnenbrink, WENNDASLICHTSICHENDLICHAUFTUT, 2007/2008, 80 x 280 cm, Ahşap üzerine epoksi reçine /
Epoxy resin on wood
6. Niko Luoma, SYMMETRIUM 2, Ed. 1 AP/5, 2009, 170 x 140 cm, Diasec üzerine C-print baskı / C-print, Diasec mounted
7. Axel Hütte, PORTRAIT JACOBIGARTEN, ALMANYA / GERMANY, Ed. 1/4, 2006, 157 x 207 cm, Diasec üzerine C-print baskı
/ C-print, Diasec mounted
8. Ellen Kooi, NOORDOOSTPOLDER-POLDERWEG, Ed. 3/10, 2003, 77 x 182 cm, Diasec üzerine arşiv baskısı / Archive print
on Diasec
9. Ellen Kooi, MENALDUM-MENSEN, Ed. 1/10, 2004, 85 x 188 cm, Diasec üzerine arşiv baskısı / Archive print on Diasec
10. Lynn Davis, KAPADOKYA, TÜRKİYE / CAPPADOCIA, TURKEY, 1995, 71 x 71 cm, Gümüş jelatin baskı / Gelatin silver print
11. Paul Schwer, RED BAOZI, 2007, 60 x 55 x 40 cm, PET-G üzerine vernik, pigment boya / PET-G, varnish, pigments
12. Beat Zoderer, TAVAN FRESKİ NO. 2 / CEILING FRESCO NO. 2, 2011, 430 x 150 x 10 cm, Alüminyum üzerine akrilik / Acrylic
on Aluminum
13. Sebastião Salgado, JAMES KÖRFEZİ PUERTO EGAS’TA DENİZ ASLANLARI / SEA LIONS AT PUERTO EGAS IN JAMES
BAY, 2004, 38 x 52 cm, Gümüş jelatin baskı / Gelatin silver print
14. Robert Mapplethorpe, LISA LYON, Ed. 1/10 + 1 AP, 1982, 38 x 39 cm, Gümüş jelatin baskı / Gelatin silver print
15. Alan Rath, KOŞAN YEPYENİ KÜÇÜK ADAM IV / BRAND NEW LITTLE RUNNING MAN IV, Ed. 1/2, 2009, 28 x 25 x 25 cm,
LCD monitör, alüminyum, cam / LCD monitor, aluminum, glass
7 , 12

1
2
Bu ana toplantı odasında, Jerry Zeniuk’un Borusan Holding için özel olarak ürettiği bir duvar resmi ve Keith
Sonnier’in neon heykeli yer almaktadır. Boğaziçi’nin en etkileyici manzaralarından birinin yer aldığı bu
mekânda Zeniuk, son derece dikkatli bir şekilde, bu manzarada görünmeyen, sarı, turuncu, türkuaz renklerinden
hareket ederek mekânın tamamını içine alan bir çalışma gerçekleştirmiştir. Kalın ve ritmik fırça
darbelerinin izleyeni etkisi altına aldığı bu duvar resminin, izleyiciyi yavaş yavaş içine çeken bir atmosfer
yarattığı da gözlemlenir.
KAT
FLOOR 8
A wall painting by Jerry Zeniuk commissioned by Borusan and the neon sculpture by Keith Sonnier
are situated in this main meeting room. In this space, offering one of the most impressive Bosphorus
views, Zeniuk carefully selected the colors that are not visible in the landscape, i.e. yellow, orange and
turquoise, to build an installation that surrounds and encloses the entire room. The thick and rhythmic
brush strokes create an atmosphere that attracts the viewer into the artwork.
23
1. Keith Sonnier, BALO SALONU AVİZE YERLEŞTİRMESİ / BALLROOM CHANDELIER INSTALLATION, 2007, 600 x 100 x 100
cm, Argon ve neonlu cam tüpler / Glass tubes with argon and neon
2. Jerry Zeniuk, İSTANBUL DUVAR RESMİ / ISTANBUL WALL PAINTING, 2007, 240 x 1500 cm, Duvar üzerine akrilik / Acrylic
on wall
1 , 2

Birbiri üzerine konumlandırılmış olan iki farklı büyüklükteki teras, ziyaretçiye belki de Perili Köşk’ün
en etkileyici panoramik manzarasını sunar. Doğudan batıya İstanbul’un siluetini ortaya koyan bu
kısımda, Ekrem Yalçındağ, Andrew Rogers ve Beat Zoderer’in çalışmaları yer almaktadır.
3
The two terraces with different dimensions probably offer the viewer the most impressive Bosphorus
panoramic landscape at Perili Köşk. In this area where there is access to Istanbul’s silhouette from east
to west, artworks by Ekrem Yalçındağ, Andrew Rogers and Beat Zoderer are exhibited.
N.S.
2
1
KAT
FLOOR 9
25
1. Beat Zoderer, PATCH BALL NO. 3, 2009, Çap / Diameter 153 cm, Akrilik üzerine alüminyum / Acrylic on aluminum
2. Andrew Rogers, ÇÖZÜLEN / UNFURLING, 2007, 300 x 100 x 100 cm, Bronz, altın / Bronze, gold
3. Ekrem Yalçındağ, EV GİBİ / FEELS LIKE HOME, 2007, 2500 cm, Duvar üzerine sprey ve yağlıboya / Spray and oil on wall
3

PERİLİ KÖŞK
Borusan Holding’in ve koleksiyonun ev sahipliğini yapan Perili Köşk, köklü ve önemli bir tarihi
geçmişe sahip. Rumelihisarı’nın tarihsel açıdan en önemli binalarından ve İstanbul mimari
mirasının önde gelen örneklerinden olan Yusuf Ziya Paşa Köşkü’nün yapımına 1910’lu yıllarda
başlandı. Köşkün özgün yapısı teraslar hariç dört buçuk katlı olmakla birlikte, bitirilemeyen
inşaattan ötürü 2. ve 3. katlar boş kaldı ve burada rüzgârın yarattığı uğultu, çevre sakinleri
tarafından binanın “Perili Köşk” diye anılmaya başlamasına neden oldu.
Diğer bir söylentiye göre ise, binada peri gibi güzel bir kız yaşadığı ve burada hayatını kaybettiği
için köşk bu ismi aldı.
Binanın inceleme, restorasyon ve yenileme çalışmaları Mimar Hakan Kıran tarafından 1995 ve
2000 yılları arasında gerçekleştirildi. Borusan Holding 1 Mayıs 2002’de Perili Köşk’ü 25 yıllığına
kiralayarak 16 Şubat 2007’de binaya yerleşti ve 19 Şubat 2007’de yeni evinde faaliyete geçti.
The building both home of Borusan Holding’s headquarters and a museum, has a long and important
history. The construction of Yusuf Ziya Paşa Pavilion, which is considered one of the foremost
examples of Istanbul’s architectural heritage and among the most significant and historic buildings of
Rumelihisarı, started in 1910s. The construction of the building had to be stopped due to the World War
I. The second and third stories remained empty and here the wind made a sinister noise. Consequently,
the building started to be called the “Haunted Pavilion” by the local community.
According to another anecdote, a girl as beautiful as a fairy passed away here, and therefore the
premises took the name of “the Kiosk with Fairies”.
The building survey, restitution, restoration and renovation were performed by the architect Hakan
Kıran between 1995 and 2000. Borusan Holding hired out the Perili Köşk on May 1st 2002 and moved
its central offices into the building where it resumed its activities since February 2007.
27