ﭘﺲ ﺍﻧﺪﺍﺯ - روزنامه جام جم
ﭘﺲ ﺍﻧﺪﺍﺯ - روزنامه جام جم
ﭘﺲ ﺍﻧﺪﺍﺯ - روزنامه جام جم
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
شماره مستقيم: 23004322 تئاتر پيامك: 300011213 يكشنبه 28 مهر 1392<br />
culture@jamejamonline.ir8<br />
اشاره<br />
اين روزها بيست و دومين جشنواره تئاتر سوره ماه در<br />
تهران در حال برگزارياست.تالارهايانديشه،سوره،<br />
ماه و مهر از دوشنبه گذشته شاهداجراي 24 نمايش در<br />
بخش هاي مسابقه، خارجاز مسابقه واستعدادهاي جوان<br />
شده اند. دراين جشنواره كه دوشنبه 29 مهر به پايان<br />
مي رسد، آثاريازاستان هاي كشوراز <strong>جم</strong>له تهران،يزد،<br />
خراسان رضوي،لرستان، چهار محال و بختياري،اردبيل<br />
و خوزستان شركت كرده اند.<br />
برپايي كارگاه هاي آموزشي در شاخه هاي بازيگري،<br />
كارگرداني، طراحي صحنه و...از ديگر بخش هاي بيست<br />
و دومين جشنواره تئاتر سوره ماهاست كه دبيري آن را<br />
رحمت اميني بر عهده دارد. اين جشنواره كه به همت<br />
حوزه هنري برگزار مي شود، 12 دوره به نام سوره معروف<br />
بوده و 9 دوره هم عنوان ماه را بر پيشاني داشته است. در<br />
گفت وگو با رحمتاميني، نخستين پرسش مطرح شده<br />
اين بود كه چرا نام جشنواره به سوره ماه تغيير يافته است<br />
كه پاسخ دبير جشنواره تئاتر سوره ماه بهاين پرسش و<br />
ديگر پرسش هاي ما را در ادامه مي خوانيد.<br />
مرجان توجهي / گروه فرهنگ و هنر<br />
اين جشنواره كه شما دبيري آن را بر عهده داريد، 12سال<br />
با نام سوره و 9 دوره با عنوان ماه برگزار شده است. چه شد<br />
كه امسال شما عنواني از تركيب اين دو نام ساختيد و آن را<br />
سوره ماه ناميديد. آيا اين فقط يك تغيير اسم است يا در<br />
رويكردهاي جشنواره هم تاثير دارد؟<br />
قطعا تاثير دارد.اين جشنواره وقتي با عنوان سوره برگزار<br />
مي شد، چشم و چراغ بچه هاي تئاتر شهرستان ها بود. وقتي<br />
هم نام ماه را گرفت، حرفه اي تر شد و رويكرد متفاوتي پيدا<br />
كرد. من چون دوره هاي 11 و 12اين جشنواره با نام سوره<br />
و دوره نهم با عنوان ماه را در سمت دبير هنري برگزار كرده<br />
بودم، خيلي خوب به نقاط قوت هر يك آگاهي داشتم.<br />
با توجه به اين كه براي ما تئاتر شهرستان ها هميشه<br />
اولويت داشته واز طرف ديگر رويكرد حرفه اي جشنواره<br />
در چند سال گذشته را مثبت مي دانسته ايم، تصميم گرفتيم<br />
به سمتي برويم كه هر دوياين ويژگي ها را يكجا داشته<br />
باشيم.<br />
در واقع ما در جشنواره تئاتر سوره ماه هم خواسته ايم<br />
دربازگشت به گذشته نگاه ويژه اي به فعاليت هاي هنري<br />
جوانان بيندازيم و هم معيارهاي حرفه اي و زيباشناسانه حوزه<br />
هنري در عرصه تئاتر را لحاظ كنيم.<br />
افزوده شدن بخش استعدادهاي جوان به اين جشنواره<br />
بر همين اساس رخ داده است؟<br />
بله، چون فكر كرديم جاي استعداديابي در اين جشنواره<br />
خالي بود. در دانشكده هاي هنري، گروه هاي جوان بسياري<br />
وجود دارد كه پراز شور واستعداد هستند و جايي بايد باشد تا<br />
راه را براي فعاليت آنان باز كند.<br />
چرا اين بخش فقط مختص تهران است؟<br />
چون وقتي فهرست گروه هاي شركت كننده از<br />
شهرستان ها در جشنواره هاي گذشته را مرور كنيد، خواهيد<br />
ديد بيشتر آنها جوان بوده اند. امسال هم همين طور است<br />
وبراي همين فكر كرديم در تهران هماين فضا را تقويت<br />
كنيم.<br />
بعد از استعداديابي گروه ها و هنرمندان جوان، آيا از آنان<br />
حمايت هم خواهيد كرد؟<br />
بله، بي شك. يك راه حمايتاجراي عمومي آثاراين<br />
گروه هاست كه خودمان را به آن مقيد مي دانيم.<br />
فكر نمي كنيد جشنواره هاي سوره و ماه در سال هاي<br />
گذشته چون جزيره اي بوده اند كه تئاتر حوزه هنري را از<br />
ديگر بخش هاي فعال اين هنر جدا كرده اند. به عبارت ديگر<br />
بهترنيست توليدات تئاتري حوزه هنري در ديگر جشنواره ها<br />
حضور پيدا كنند و در كنار آن آثار متفاوت و متنوع تري روي<br />
صحنه بروند؟<br />
اين دو نافي هم نيستند؛ يعني آثاري كه به سوره ماه<br />
مي آيند، اين فرصت را دارند تا در ديگر جشنواره هاي تئاتري<br />
هم شركت كنند و ما مانع شان نخواهيم شد.<br />
گروه هاي تئاتري فعال خارجاز حوزه هنري هم مي توانند<br />
كارهايشان را به جشنواره سوره ماه بدهند؟<br />
بله، حتما مي توانند كهالبته رخ هم دادهاست. گروه هاي<br />
تئاتري مي توانند متن هاي خود را به حوزه هاي هنري<br />
شهرستان ها بدهند، مشاوره بگيرند، براي توليد كمك بگيرند<br />
و آن وقت كارشان را به جشنواره سوره ماه هم بفرستند.<br />
البته همين جا تاكيد مي كنم، حوزه هنري وظايف و<br />
مسئوليت هايي در قبال تئاتر دارد كه در توليداتش تجلي<br />
مي يابد.<br />
تئاتريكهمادنبالشهستيم،علاوهبرابعادزيبايي شناسانه،<br />
بايد محتواي قابل قبول، انديشمندانه و ارزشمند هم داشته<br />
باشد. بااين شرايطاتفاقا خيلي خوشحال مي شويم توليدات<br />
تئاتري ما در جشنواره هاى ديگر هم بتوانند حضور پيدا كنند.<br />
در همين زمينه صحبت هايي با مركز هنرهاي نمايشي ارشاد<br />
ان<strong>جام</strong> داده ايم تا آثارارزشمند ما در جشنواره هاياستاني<br />
شركت كنند.<br />
2 نمايش در يك سالن تئاتر<br />
تا اين جاي گفت وگو بيشتر بر جنبه هاي زيبايي شناسانه<br />
و انديشمندانه كارها تاكيد كرده ايد، در حالي كه وقتي اسم<br />
حوزه هنري مي آيد، آدم انتظار دارد از صفت هايي چون<br />
ارزشي هم استفاده شود. به عمد از اين واژه يا كلمات مشابه<br />
آن پرهيز مي كنيد؟<br />
بله، چون خيلياز كلمات مثلارزشي به دليل كثرت<br />
استعمال بار و معني خود رااز دست مي دهد. من واژهارزشمند<br />
را به كار مي برم كه ويژگي هاي هنري و موضوعي را همزمان<br />
پوشش مي دهد. تئاتر بيشاز هر هنر ديگري باانديشه هاي<br />
انساني سر و كار دارد و علاوه بر اين كه بايد به تماشاگر حس<br />
لذت ببخشد، بايد انديشه او را هم ارتقا دهد.<br />
وقتي روي انديشه انساني تاكيد مي كنيد، نقد هم جاي<br />
خودش را باز مي كند. در جشنواره تئاتر ماه كه بيشتر آثار<br />
اميني:<br />
كلانشهر تهران، نيازمند چند قطب تازه تئاتري در مناطق شمالي، غربي، شرقي و جنوبي است<br />
كمبود سالن هاي تئاتر باعث شده تعدادياز<br />
تالار هاي شهر تهران هر شب ميزبان اجراي دو نمايش<br />
شوند. سالن هاياستادانتظامي خانه هنرمندان، گوشه<br />
فرهنگسراي نياوران، هنر،استاد سمندريان تماشاخانه<br />
ايرانشهر و حافظاز تالارهايي هستند كه هر شب شاهد<br />
اجراي دو نمايش مي شوند.اجراي پشت سر هم دو نمايش<br />
گرچه شايد راه حلي موقتي براي رفع كمبود سالن به نظر<br />
مي آيد، اما مشكلاتي از <strong>جم</strong>له دير شروع شدن اجراي دوم<br />
و سرگرداني تماشاگران را در پي دارد.<br />
كلانشهري مثل تهران، علاوه بر تئاترشهر و<br />
تماشاخانه ايرانشهر، نيازمند چند قطب تازه تئاتري در<br />
مناطق شمالي، غربي، شرقي و جنوبي است تا بتواند نياز<br />
هنرمندان و علاقه مندان هنرهاي نمايشي را پاسخ دهد.<br />
سالناصلي تئاترشهر: در مهم ترين تالار نمايشي<br />
كشور، اجراي نمايش «عرق خورشيد، اشك ماه» به<br />
نويسندگي محمد چرمشير و كارگرداني آتيلا پسياني با<br />
استقبال تماشاگران روبه رو شده است.<br />
اين نمايش با بازي رضا كيانيان، عليرضا خمسه و<br />
خسرو پسياني هر شب در سالناصلي پراز تماشاگر<br />
تئاترشهر روي صحنه مي رود. «عرق خورشيد،اشك ماه»<br />
بازخواني محمد چرمشيرازنمايشنامه «يغمايباشكوه<br />
خورشيد» نوشته پيتر شفراست كه ماجراي آن بر بستر<br />
هجوماسپانيايي ها به كشور پرو مي گذرد. دراين نمايش<br />
علاوه بر رضا كيانيان، عليرضا خمسه و خسرو پسياني،<br />
تئاتر بايد انديشه مخاطب را ارتقا دهد<br />
چند كودك نيز به ايفاي نقش مي پردازند.<br />
در نمايش «عرق خورشيد،اشك ماه» براي نخستين<br />
بار يك اسب هم روي صحنه تئاترشهر مي آيد كه رضا<br />
كيانيان سوار بر آن در نقش فرماندهي از سپاه اسپانيا بازي<br />
مي كند. بازي همراه با چاشني طنز عليرضا خمسه هم از<br />
ديگر مواردياست كه نگاه و نظر تماشاگراناين نمايش<br />
را به خود جلب مي كند.<br />
با تماماستقبالي كهاز «عرق خورشيد،اشك ماه»<br />
مي شود، مي توان گفتاين نمايش هم مثل ديگر كارهاي<br />
مشابه كه در دو سه سال گذشته روي صحنه رفته است،<br />
بيشتر به سبباجراي متفاوت خود مورد توجه قرار گرفته<br />
است و نه بن مايه،انديشه و موضوعارائه شده در آن. نظري<br />
كه بيشتر تماشاگراناين نمايش هنگام خروجاز سالن<br />
اصلي تئاترشهر بر زبان مي آورند، نمايانگراين واقعيت<br />
است كه آنان نتواسته اند با نمايش «عرق خورشيد،اشك<br />
ماه» ارتباط محتوايي برقرار كنند.<br />
تالار چهارسو: دراين سالناز م<strong>جم</strong>وعه تئاترشهر،<br />
نمايش «ناتمام» نوشته هاله مشتاقي نيا با كارگرداني<br />
سيما تيرانداز در حال اجراست.<br />
تالار قشقايي: نمايش «تعبير يك رويا» كار خيراالله<br />
تقياني پور در اين تالار م<strong>جم</strong>وعه شهر روي صحنه است.<br />
تالار سايه: «پروانه هاي مفرغي» عنوان نمايشنامه اي<br />
نوشته ويليام گولدينگاست كه با كارگرداني هوشمند<br />
هنركار در اين سالن م<strong>جم</strong>وعه تئاترشهر اجرا مي شود.<br />
رحمت اميني از اهداف و رويكردهاي جشنواره تئاتر «سوره ماه» مي گويد<br />
تئاتري كه ما دنبالش هستيم، علاوه بر ابعاد<br />
بيبا زيبايي يييشناسانه، بايد محتواي<br />
قبول، انديشمندانه و<br />
قابل<br />
ارزشمند هم داشته باشد.<br />
با اين نين شرايط طيط اتفاقا خيلي<br />
مي شويم<br />
خوشحال<br />
توليدات تئاتري ما<br />
جشنواره هاى<br />
در<br />
گيگر ديگر هم بتوانند<br />
پيدا كنند<br />
حضور<br />
كارگاه نمايش: كوچك ترين تالار م<strong>جم</strong>وعه تئاترشهر<br />
ميزبان نمايش «بيچاره مكبث» از پيام عزيزي است.<br />
كافه ترياياصلي تئاترشهر: دراين مكان نمايش<br />
«مخاطب خاص» نوشته و كار علي شمش اجرا مي شود.<br />
كافه ترياي تالار چهارسو: «اعترافات غيرارگانيك» با<br />
كارگرداني اشكان جنابي در اين محل در حال اجراست.<br />
تالاراستادانتظامي:اين سالن كوچك در خانه<br />
هنرمنداناكنون شاهداجراي دو نمايشاست. «اين<br />
لحظه را جايي ديده ام» كار مونا محمودزاده و «دش من»<br />
ازابراهيم گله دارزاده دو نمايشياست كه هر شب دراين<br />
سالن روي صحنه مي رود.<br />
تالار حافظ: دو نمايش «قرار» به نويسندگي طلا<br />
معتضدي و كارگرداني سيامكاحصائي و «روايتناتمام<br />
يك فصل معلق» كار هومن سيدي در اين تالار وابسته به<br />
بنياد رودكي روي صحنهاست. «روايتناتمام يك فصل<br />
معلق» سال گذشته هماجراي موفقي را در كافه ترياي<br />
اصلي تئاترشهر پشت سر گذاشته بود كه اينك با تغييراتي<br />
دوباره روي صحنه آمده است.<br />
تالار هنر:اين سالن ويژهتئاتر كودكان ونوجواناناكنون<br />
ميزبان نمايش هاي «صداي يك دست» از قطب الدين<br />
صادقي و «به كفش هات نگاه كن» به نويسندگي منوچهر<br />
اكبرلو و كارگرداني حميد حاجي ملاحسيني است.<br />
تماشاخانه سنگلج: «مضحكه دزدها» كار هادي عامل<br />
عنوان نمايشي است كه در اين سالن اجرا مي شود.<br />
خانه نمايش:اين سالن موقت واستيجارياداره تئاتر،<br />
اين شب ها ميزبان نمايش «تمام شهر باراني است» به<br />
نويسندگي علي اصغري و كارگرداني رضا رمضاني است.<br />
سالن استاد سمندريان: نمايش هاي «شيش و هشت»<br />
به نويسندگي كورش نريماني و كارگرداني نيما دهقان و<br />
«شايعات»از رحمان سيفي آزاد دراين سالن تماشاخانه<br />
ايرانشهر در حال اجراست.<br />
سالناستاد ناظرزاده كرماني: نمايشنامه «سنگ ها در<br />
جيب هايش» از مري جونز را پارسا پيروزفر كارگرداني<br />
كرده و در اين سالن روي صحنه آورده است.<br />
سالن اصلي فرهنگسراي نياوران: نمايش «شهر<br />
تنهايي من» به نويسندگي نوشين تبريزي و كارگرداني<br />
علي هاشمي دراين تالاراجرا مي شود.ايننمايشبرداشتي<br />
آزاد از نمايشنامه «خانه عروسك» هنريك ايبسن است.<br />
سالن گوشه: تالار كوچك فرهنگسراي نياوران،<br />
اين روزها شاهداجراي دو نمايشاست. هر شبابتدا<br />
نمايش «كرم هاي آوازه خوان» به نويسندگي و كارگرداني<br />
عليرضا جعفري مرام براي مخاطبان كودك و نوجوان<br />
اجرا مي شود و در ادامه نمايش «ناتمام» بر اساس متني از<br />
محمد چرمشير و با كارگرداني محمد لارتي روي صحنه<br />
ميرود.<br />
موضوع هاي ديني، انقلابي، دفاع مقدسي و... دارند، انديشه<br />
نويسنده و كارگردان تا كجا اجازه پرواز دارد و آيا برايش<br />
سقف يا خط قرمزي تعيين نمي شود؟<br />
من زماني كه در شورايارزشيابي و نظارت آثار مركز<br />
هنرهاي نمايشي هم بودم، تاكيد مي كردم هنرمندان تئاتر<br />
بايد بتوانند هر آن چه كه در <strong>جام</strong>عه هست، نقد كنند. در<br />
جشنواره سوره ماه هم با نقد هيچ مشكلي نداريم. مسالهاز<br />
جايي آغاز مي شود كه مي بينيم كارها گزارش گونه مي شود و<br />
بدون هيچانديشه ورزي، در سطحانتقاد <strong>جم</strong>ع هاي چند نفره<br />
مردم كوچه و بازار قرار مي گيرد. اين را نمي شود تئاتر گفت،<br />
چرا كه از انديشه در آن خبري نيست.<br />
يعني كاركردي پيدا مي كند كه در بهترين حالت وظيفه<br />
رسانه هاست؟<br />
بله، همين طوراست. وقتي رسانه ها به هر دليلازارائه<br />
گزارش هاي اتفاقات <strong>جام</strong>عه باز مي مانند، آن وقت اين وظيفه<br />
به دوش سينما و تئاتر مي افتد كه كارها را به بيراهه مي برد.<br />
همان طور كه گفتم، يك تئاتر بايد باانديشه مخاطبانش<br />
سروكار داشته باشد تا ارزشمند شود، نه اين كه به گزارش<br />
كردناكتفا كند. براي مثال به نمايشنامه «مرگ فروشنده»<br />
آرتور ميلراشاره مي كنم كهاز ساحت گزارش گونه بالاتر رفت<br />
وانديشمندانه مناسبت هاياجتماعي نيمه قرن بيستم آمريكا<br />
را زير سوال برد.<br />
به كارهاي جشنواره امسال برگرديم. وقتي به جدول<br />
اجراها نگاه مي كنيم، مي بينيم بسياري از كارها داراي<br />
متن هايي از نويسنده هاي شناخته شده است كه پيش<br />
از اين هم اجرا شده اند. گويا اصراري به اجراي متن هاي<br />
«مريلين رابينسون» Robinson) (Marilynne<br />
نويسنده هفتاد ساله آمريكايي است كه تاكنون سه رمان و<br />
نمايشنامه بيشتر ننوشته، ولي همين تعداد به لحاظ ساختار<br />
و مضمون چنان قوي است كه تحسين فراوان منتقدان و<br />
چند جايزهادبي و هنرىاز <strong>جم</strong>له «اورنج» (سال 2009) را<br />
براي او به ارمغان آورده است.<br />
اينديپندنت / متر<strong>جم</strong>: فرشيد عطايي<br />
در نمايشنامه گيلياد همدليِ عميقي با كشيش و واعظ<br />
وجود دارد. چه چيزي شمارا جذب كشيش ها مي كند؟ شما<br />
چه چيز را درباره كشيش ها تحسين مي كنيد؟<br />
تحسين كردن كشيش ها توسط من و نحوه توصيف آنها<br />
دراين كتاب، چند دليل دارد. يكياين كه من تاريخ را خواندم<br />
و دريافتم آنها بهلحاظ خلاقيت، تاثير بسزايي بر «غرب<br />
ميانه» و شكل گيري «غرب ميانه» داشته اند. من به اين<br />
موضوع خيلي علاقه مندبودم. آنها دانشكده هاي كوچك<br />
شگفت انگيزي را تاسيس كردند كه تعدادشان هم زياد بود،<br />
مثل «اُبِرلين» و «گرينِل» كه در درجهاول نهاد هايي آشكارا<br />
مذهبي بودند و به منظور ترفيعِ حقوقِ زنان، فعاليت هاي<br />
بودند؛ تمام<br />
ضدبرده داري و سوادآموزيِ جهاني تاسيس شده<br />
ديگرايناست كه به اينهااهداف بسيار خوبي بود. دليل<br />
فرض منايناست «كتاب مقدس» والهيات علاقه مندم.<br />
شوم، همين كه مي توانم اين علاقه را با يك كشيش شريك<br />
شخصيت يك كشيش باعث مي شود كمي تمايل پيدا كنماز<br />
در رمانماستفاده كنم. باز يك دليل ديگراين واقعيتاست كه ام و خوب ميدانم من سال هاي زيادي را عضو كليسا بوده<br />
چه نقش بسزايي كشيش ها در غني كردن تجارب مردم<br />
هستند. دارند، مردمي كهبراي كشيش ها داراياهميت<br />
مي دانم درادبيات و فرهنگ آمريكا، نوعي سنتاست كه يكنم دليليبراي به كشيش هابد وبيراهبگويند. فكرنمي پافشاري بر اين سنت وجود داشته باشد.<br />
متفكري است كه «جان آمِز» (كشيش توي كتاب)،<br />
خود شما هم<br />
گرايش بسيار زيادي به الهيات دارد؛<br />
ايد. اگر قرار<br />
علاقه تان به علم الهيات را اعلام كرده<br />
درباره<br />
بود اين موضوع را براي كسي توضيح دهيد،<br />
به<br />
اين كه الهيات چيست و تفكرات الهيات محور<br />
چه معناست، چه مي گفتيد؟<br />
چيست<br />
توصيفالهيات واين كه معناي آن<br />
كار<br />
و تفكراتالهيات محور چگونهاست، دشواري است. الهيات سطح و درجه اي است<br />
كه در آن رفيع ترين جستار در معنا و اخلاقيات<br />
و زيبايي با گسترده ترين تصوري كهاز ماهيتِ<br />
خودِ «واقعيت» وجود دارد، تلاقي مي كند.<br />
دست اول نداريد؟<br />
ما در همين جشنواره نمايشنامه هاي بسيار جذاب و خوبي<br />
داريم كه براي باراولاجرا مي شوند. بااين حال به نظر<br />
ما متن هاي خوب نبايد دچار محدوديتاجرايي شوند، چرا<br />
كه نمايشنامه هاي خوب با اجراهاي بيشتر است كه تقويت<br />
مي شوند.<br />
به عنوان آخرين پرسش، مي خواهم از بحث جشنواره<br />
خارج شوم و بپرسم چرا حوزه هنري با داشتن دو سه تالار<br />
هنوز نتوانسته است به يك قطب ديگر تئاتر شهر تهران<br />
تبديل شود؟<br />
يكي از دليل هايش كمبود امكانات و بودجه است.<br />
سالن هاي ما مشكلاتي دارد كه بايد برطرف شود. براي مثال<br />
تالارهاي ماه و مهر سالنانتظار و لابي ندارد تا قبلازاجرا<br />
پذيراي تماشاگران شود. مسائل مالي هم مانع از آن است كه<br />
بتوانيم سالن ها را به قطب تمام عيار تئاتر تبديل كنيم.<br />
البتهاز طرف ديگر مانمي توانيم يابهتربگويمنمي خواهيم<br />
هر كاري را در م<strong>جم</strong>وعه خودمان روي صحنه ببريم. من پيش<br />
ازاين ويژگي هاى مد نظر خودمان را براي يك تئاترارزشمند<br />
بر شمردم كه تعدادي از كارهايي كه اين روزها در ديگر<br />
سالن هاي شهر تهراناجراي عمومي مي گيرند، بدون آن<br />
هستند.<br />
با اين حال معتقدم اگر مشكلات مالي و امكانات را حل<br />
كنيم، مي توانيم جرياني از تئاتر كشورمان را كه در عين<br />
برخورداري از جنبه هاي زيبايي شناسانه هنري، انديشمندانه<br />
هم هستند، نمايندگي كنيم و در حوزه هنري قطبي ديگر در<br />
عرصه هنرهاي نمايشي كشور ايجاد كنيم.<br />
«مريلين رابينسون» از الهيات، شعر و تئاتر مي گويد<br />
دنبال تحسين زيبايي ام<br />
اشاره<br />
او در اغلب آثارش به فضاي معنوي و مذهبي مي پردازد و<br />
كشيش ها و كليسا در نمايشنامه هايش حضوري پررنگ<br />
دارند. آخرين اثر اين نويسنده با عنوان «گيلياد» (يا جلعاد<br />
به معناي «تپه هاي شهادت دهنده» در «انجيل» كه دراين<br />
اثر نام يك شهر تخيلي است) درباره يك كشيش كليسا در<br />
ايالت «آيووا» به نام «جان آمِز»است كه سال 1956 شروع<br />
اغلب، وقتي مي خواهم چيزي را كه به عنوان الهيات برايم<br />
رضايت بخشاست،بخوانم، چيزي را كه عملا مي خوانم<br />
«نظريه ريسمان» يا چيزي شبيه به آناست (همه فهم<br />
كردنِ كيهان شناسي هاي علمي)، چون توصيفِ آنهااز درجه<br />
و مقياس چيزها و ماهيتِ ذاتي و شگفت انگيزِ «واقعيت»<br />
به طرز بسيار زيبايي با بلندپرواز ترينانواعِ الهيات منطبق<br />
است. الهيات يعني تفكر در اين حد و مقياس؛يعني، تفكري<br />
كه پشتوانه آن معنايياست كه يادآورِانسان وانسانيت باشد.<br />
الهيات اين است.<br />
آيا الهيات با شعر مرتبط است؟ چون در رمان شما اين<br />
گونه است.<br />
به نظر منارتباط بين شعر والهيات كه در سنتِ غربي هم<br />
بسيار عميقاست (تعداد زيادياشعار مذهبي شگفت انگيز<br />
وجود دارد)،ايناست كه هر دوي آنها تعاريف متعارف كلمات<br />
عكس ها: hhnews.ir<br />
مضحكه اي كه<br />
ما به راه انداختيم<br />
محمدرضا ايمانيان / كارگردان<br />
هميشهاجراي نمايش كمدي و طنز براي مخاطب<br />
ايراني سخت و دشوار بودهاست. نمايش كمدي بايد داراي<br />
ريزه كاري ها وايده پردازي هاي بكري باشد و بدرستي نيزاجرا<br />
شود كه در غيراين صورت هيچ گاه نمي تواند مخاطب را با<br />
خود همراه كند.<br />
فضاي تئاتر سنتيايراني مانندنمايش تخته حوضي،<br />
زمينه هايبسياريبه منظور همراه كردن مخاطب در خود<br />
نهفته دارد،اما در طول سال هايبسيار،براي مدرن وبه روز<br />
كردن آن توجه و تلاش كمي شدهاست؛ تئاتري كهبا تكيه<br />
روي طنز كلامي از فضاسازي موقعيت هاي كمدي غافل<br />
شده و شايد يكي از دلايلي كه نتوانسته با كمدي هاي روز دنيا<br />
پيشرفت كند همين تك بعدي بودن آن باشد.<br />
نمايش «مضحكه دزدها» كهاين روزها در تماشاخانه<br />
سنگلجاجرا مي شود حاصل تلاش گروهى حرفه اي جوان<br />
تئاتراست كه با تلاش و تيزهوشي سعي كرده اند فراتراز قواعد<br />
مرسوم، ايده هاي بكر تازه اي به مخاطب عرضه كنند.<br />
استفادهاز زبانبدن درايناجرا و همراه كردن قواعد<br />
طنز و بداهه كلامي با آن براي هر بازيگري چالش جدي<br />
محسوب شده كه در نمايش مضحكه دزدها سعي شدهاز<br />
اين چالش و خطر بدرستي عبور شود.اين چالش و خطر براي<br />
هر بازيگري مانند لبه پرتگاهي است كه اگر نتواند با مهارت<br />
و تيزهوشياز آن عبور كند بااستقبال نكردن مخاطب، هماز<br />
اثر نمايشي و هم بازي خود مواجه خواهد شد. گروهاجرايي<br />
نمايش مضحكه دزدها با علم به همه سختي هاي اين مسير و<br />
با تكيه بر تجربه هاي موثر گذشته خود در يك تلاش 9 ماهه<br />
سعي كرده با برداشتي آزاداز نمايشنامه «بالماسكه دزدان»<br />
نوشته ژان آنوي كهاز آثار ماندگاراين نمايشنامه نويس<br />
مطرح فرانسوياست به خلاقيت ها وايده هاياجرايي نو<br />
دست پيدا كند.<br />
پويان غفاري، نويسندهايناثر و هادي عامل، طراح و<br />
كارگرداننمايش سعي كرده اندنمايشازنظر تنوع فضاي<br />
بصري وايده هاياجرايي داراي ظرفيت بالا و جذاب باشد و<br />
بازيگراننمايش هم تلاش داشتهاند كاراكترهايي چند وجهي<br />
و دوست داشتني براي مخاطب خلق كنند.<br />
به عنوان يكي از بازيگران اين نمايش بايد اعتراف كنم در<br />
طول تمرينات اثر با فضايي آشنايي پيدا كردم كه كمترنسبت<br />
به آن شناخت داشتم وبراي خود من موقعيتبسيار خوبيبود تا<br />
آگاهي مناسبي از فضاي نمايش هاي اصيل ايراني پيدا كنم.<br />
اميدوارم مخاطبانايناثر هماز ديدنايننمايشلذت<br />
برده باشند و توانسته باشيم نمايش باكيفيتي روي صحنه<br />
تماشاخانه سنگلجاجرا كنيم.<br />
به نوشتن نامه اي به پسر جواناش مي كند؛اين نامه در واقع<br />
هم گزارشي براي خودش است و هم نياكانش. اين كتاب<br />
را مرجان محمدي تر<strong>جم</strong>ه و نشر آموت آن را منتشر كرده<br />
است.اين ناشر پيشازاين رمان «خانه» رابينسون را منتشر<br />
كرده بود و در تدارك انتشار تر<strong>جم</strong>ه رمان «خانه داري» اين<br />
نويسنده نيز هست.<br />
را تحت فشار قرار مي دهند و مفاهيمي را جستجو مي كنند<br />
كه ممكناست به عنوان مفاهيمي متعارف ناديده گرفته يا<br />
مورد بي توجهي قرار گيرند، ولي همين مفاهيم وقتي تحت<br />
فشار قرار مي گيرند معاني بسيار بزرگ تري را آشكار مي كنند<br />
و به نظر مي رسد بخشي از يك سيستم بزرگ تر در زمينه<br />
«واقعيت»هستند.<br />
فرضي كه در پسِ هر نوعالهياتي كه من تاكنون با آن<br />
آشنا شده ام، وجود داردايناست كه در وجود و هستي، زيباييِ<br />
عميقي وجود دارد.شعر، به طور سنتي، كارشاستخراجِ<br />
زيباييِ زبان بوده، زيباييِ تجربه، زيباييِ عملكردِ ذهن و<br />
زيبايي هاي ديگر. كشيش توي رمان، در واقع اين موضوع را<br />
تحسين مي كند. يكياز نكات جالب دربارهاين كشيش هاي<br />
پير (آن موقع البته جوان بودند) كه به «غرب ميانه»رفتند،<br />
ايناست كه آنهاانسان گرا هاي واقعي بودند. به عنوان مثال،<br />
آنهااغلب زبانشناس بودند و مدارسي كه تاسيس مي كردند،<br />
آن موقع، مثلالان، دانشكده هاي هنر هاي آزادي خواهبودند<br />
كهافراد در آنها در رشته هاي علومانساني در مفهوم بسيار<br />
گستردهاي تحصيل مي كردند. به نظر مناين موضوع بايد<br />
ذهن اين كشيش انعكاس پيدا كند و اين كار بدرستي<br />
در<br />
ان<strong>جام</strong> شده است.