20.06.2015 Views

ﭘﺲ ﺍﻧﺪﺍﺯ - روزنامه جام جم

ﭘﺲ ﺍﻧﺪﺍﺯ - روزنامه جام جم

ﭘﺲ ﺍﻧﺪﺍﺯ - روزنامه جام جم

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

شماره مستقيم:‏ 23004322 تئاتر پيامك:‏ 300011213 يكشنبه 28 مهر 1392<br />

culture@jamejamonline.ir8<br />

اشاره<br />

اين روزها بيست و دومين جشنواره تئاتر سوره ماه در<br />

تهران در حال برگزارياست.تالارهايانديشه،سوره،‏<br />

ماه و مهر از دوشنبه گذشته شاهداجراي 24 نمايش در<br />

بخش هاي مسابقه،‏ خارجاز مسابقه واستعدادهاي جوان<br />

شده اند.‏ دراين جشنواره كه دوشنبه 29 مهر به پايان<br />

مي رسد،‏ آثاريازاستان هاي كشوراز <strong>جم</strong>له تهران،يزد،‏<br />

خراسان رضوي،لرستان،‏ چهار محال و بختياري،اردبيل<br />

و خوزستان شركت كرده اند.‏<br />

برپايي كارگاه هاي آموزشي در شاخه هاي بازيگري،‏<br />

كارگرداني،‏ طراحي صحنه و...از ديگر بخش هاي بيست<br />

و دومين جشنواره تئاتر سوره ماهاست كه دبيري آن را<br />

رحمت اميني بر عهده دارد.‏ اين جشنواره كه به همت<br />

حوزه هنري برگزار مي شود،‏ 12 دوره به نام سوره معروف<br />

بوده و 9 دوره هم عنوان ماه را بر پيشاني داشته است.‏ در<br />

گفت وگو با رحمتاميني،‏ نخستين پرسش مطرح شده<br />

اين بود كه چرا نام جشنواره به سوره ماه تغيير يافته است<br />

كه پاسخ دبير جشنواره تئاتر سوره ماه بهاين پرسش و<br />

ديگر پرسش هاي ما را در ادامه مي خوانيد.‏<br />

مرجان توجهي / گروه فرهنگ و هنر<br />

اين جشنواره كه شما دبيري آن را بر عهده داريد،‏ ‎12‎سال<br />

با نام سوره و 9 دوره با عنوان ماه برگزار شده است.‏ چه شد<br />

كه امسال شما عنواني از تركيب اين دو نام ساختيد و آن را<br />

سوره ماه ناميديد.‏ آيا اين فقط يك تغيير اسم است يا در<br />

رويكردهاي جشنواره هم تاثير دارد؟<br />

قطعا تاثير دارد.اين جشنواره وقتي با عنوان سوره برگزار<br />

مي شد،‏ چشم و چراغ بچه هاي تئاتر شهرستان ها بود.‏ وقتي<br />

هم نام ماه را گرفت،‏ حرفه اي تر شد و رويكرد متفاوتي پيدا<br />

كرد.‏ من چون دوره هاي 11 و ‎12‎اين جشنواره با نام سوره<br />

و دوره نهم با عنوان ماه را در سمت دبير هنري برگزار كرده<br />

بودم،‏ خيلي خوب به نقاط قوت هر يك آگاهي داشتم.‏<br />

با توجه به اين كه براي ما تئاتر شهرستان ها هميشه<br />

اولويت داشته واز طرف ديگر رويكرد حرفه اي جشنواره<br />

در چند سال گذشته را مثبت مي دانسته ايم،‏ تصميم گرفتيم<br />

به سمتي برويم كه هر دوياين ويژگي ها را يكجا داشته<br />

باشيم.‏<br />

در واقع ما در جشنواره تئاتر سوره ماه هم خواسته ايم<br />

دربازگشت به گذشته نگاه ويژه اي به فعاليت هاي هنري<br />

جوانان بيندازيم و هم معيارهاي حرفه اي و زيباشناسانه حوزه<br />

هنري در عرصه تئاتر را لحاظ كنيم.‏<br />

افزوده شدن بخش استعدادهاي جوان به اين جشنواره<br />

بر همين اساس رخ داده است؟<br />

بله،‏ چون فكر كرديم جاي استعداديابي در اين جشنواره<br />

خالي بود.‏ در دانشكده هاي هنري،‏ گروه هاي جوان بسياري<br />

وجود دارد كه پراز شور واستعداد هستند و جايي بايد باشد تا<br />

راه را براي فعاليت آنان باز كند.‏<br />

چرا اين بخش فقط مختص تهران است؟<br />

چون وقتي فهرست گروه هاي شركت كننده از<br />

شهرستان ها در جشنواره هاي گذشته را مرور كنيد،‏ خواهيد<br />

ديد بيشتر آنها جوان بوده اند.‏ امسال هم همين طور است<br />

وبراي همين فكر كرديم در تهران هماين فضا را تقويت<br />

كنيم.‏<br />

بعد از استعداديابي گروه ها و هنرمندان جوان،‏ آيا از آنان<br />

حمايت هم خواهيد كرد؟<br />

بله،‏ بي شك.‏ يك راه حمايتاجراي عمومي آثاراين<br />

گروه هاست كه خودمان را به آن مقيد مي دانيم.‏<br />

فكر نمي كنيد جشنواره هاي سوره و ماه در سال هاي<br />

گذشته چون جزيره اي بوده اند كه تئاتر حوزه هنري را از<br />

ديگر بخش هاي فعال اين هنر جدا كرده اند.‏ به عبارت ديگر<br />

بهترنيست توليدات تئاتري حوزه هنري در ديگر جشنواره ها<br />

حضور پيدا كنند و در كنار آن آثار متفاوت و متنوع تري روي<br />

صحنه بروند؟<br />

اين دو نافي هم نيستند؛ يعني آثاري كه به سوره ماه<br />

مي آيند،‏ اين فرصت را دارند تا در ديگر جشنواره هاي تئاتري<br />

هم شركت كنند و ما مانع شان نخواهيم شد.‏<br />

گروه هاي تئاتري فعال خارجاز حوزه هنري هم مي توانند<br />

كارهايشان را به جشنواره سوره ماه بدهند؟<br />

بله،‏ حتما مي توانند كهالبته رخ هم دادهاست.‏ گروه هاي<br />

تئاتري مي توانند متن هاي خود را به حوزه هاي هنري<br />

شهرستان ها بدهند،‏ مشاوره بگيرند،‏ براي توليد كمك بگيرند<br />

و آن وقت كارشان را به جشنواره سوره ماه هم بفرستند.‏<br />

البته همين جا تاكيد مي كنم،‏ حوزه هنري وظايف و<br />

مسئوليت هايي در قبال تئاتر دارد كه در توليداتش تجلي<br />

مي يابد.‏<br />

تئاتريكهمادنبالشهستيم،علاوهبرابعادزيبايي شناسانه،‏<br />

بايد محتواي قابل قبول،‏ انديشمندانه و ارزشمند هم داشته<br />

باشد.‏ بااين شرايطاتفاقا خيلي خوشحال مي شويم توليدات<br />

تئاتري ما در جشنواره هاى ديگر هم بتوانند حضور پيدا كنند.‏<br />

در همين زمينه صحبت هايي با مركز هنرهاي نمايشي ارشاد<br />

ان<strong>جام</strong> داده ايم تا آثارارزشمند ما در جشنواره هاياستاني<br />

شركت كنند.‏<br />

2 نمايش در يك سالن تئاتر<br />

تا اين جاي گفت وگو بيشتر بر جنبه هاي زيبايي شناسانه<br />

و انديشمندانه كارها تاكيد كرده ايد،‏ در حالي كه وقتي اسم<br />

حوزه هنري مي آيد،‏ آدم انتظار دارد از صفت هايي چون<br />

ارزشي هم استفاده شود.‏ به عمد از اين واژه يا كلمات مشابه<br />

آن پرهيز مي كنيد؟<br />

بله،‏ چون خيلياز كلمات مثلارزشي به دليل كثرت<br />

استعمال بار و معني خود رااز دست مي دهد.‏ من واژهارزشمند<br />

را به كار مي برم كه ويژگي هاي هنري و موضوعي را همزمان<br />

پوشش مي دهد.‏ تئاتر بيشاز هر هنر ديگري باانديشه هاي<br />

انساني سر و كار دارد و علاوه بر اين كه بايد به تماشاگر حس<br />

لذت ببخشد،‏ بايد انديشه او را هم ارتقا دهد.‏<br />

وقتي روي انديشه انساني تاكيد مي كنيد،‏ نقد هم جاي<br />

خودش را باز مي كند.‏ در جشنواره تئاتر ماه كه بيشتر آثار<br />

اميني:‏<br />

كلانشهر تهران،‏ نيازمند چند قطب تازه تئاتري در مناطق شمالي،‏ غربي،‏ شرقي و جنوبي است<br />

كمبود سالن هاي تئاتر باعث شده تعدادياز<br />

تالار هاي شهر تهران هر شب ميزبان اجراي دو نمايش<br />

شوند.‏ سالن هاياستادانتظامي خانه هنرمندان،‏ گوشه<br />

فرهنگسراي نياوران،‏ هنر،استاد سمندريان تماشاخانه<br />

ايرانشهر و حافظاز تالارهايي هستند كه هر شب شاهد<br />

اجراي دو نمايش مي شوند.اجراي پشت سر هم دو نمايش<br />

گرچه شايد راه حلي موقتي براي رفع كمبود سالن به نظر<br />

مي آيد،‏ اما مشكلاتي از <strong>جم</strong>له دير شروع شدن اجراي دوم<br />

و سرگرداني تماشاگران را در پي دارد.‏<br />

كلانشهري مثل تهران،‏ علاوه بر تئاترشهر و<br />

تماشاخانه ايرانشهر،‏ نيازمند چند قطب تازه تئاتري در<br />

مناطق شمالي،‏ غربي،‏ شرقي و جنوبي است تا بتواند نياز<br />

هنرمندان و علاقه مندان هنرهاي نمايشي را پاسخ دهد.‏<br />

سالناصلي تئاترشهر:‏ در مهم ترين تالار نمايشي<br />

كشور،‏ اجراي نمايش ‏«عرق خورشيد،‏ اشك ماه»‏ به<br />

نويسندگي محمد چرمشير و كارگرداني آتيلا پسياني با<br />

استقبال تماشاگران روبه رو شده است.‏<br />

اين نمايش با بازي رضا كيانيان،‏ عليرضا خمسه و<br />

خسرو پسياني هر شب در سالناصلي پراز تماشاگر<br />

تئاترشهر روي صحنه مي رود.‏ ‏«عرق خورشيد،اشك ماه»‏<br />

بازخواني محمد چرمشيرازنمايشنامه ‏«يغمايباشكوه<br />

خورشيد»‏ نوشته پيتر شفراست كه ماجراي آن بر بستر<br />

هجوماسپانيايي ها به كشور پرو مي گذرد.‏ دراين نمايش<br />

علاوه بر رضا كيانيان،‏ عليرضا خمسه و خسرو پسياني،‏<br />

تئاتر بايد انديشه مخاطب را ارتقا دهد<br />

چند كودك نيز به ايفاي نقش مي پردازند.‏<br />

در نمايش ‏«عرق خورشيد،اشك ماه»‏ براي نخستين<br />

بار يك اسب هم روي صحنه تئاترشهر مي آيد كه رضا<br />

كيانيان سوار بر آن در نقش فرماندهي از سپاه اسپانيا بازي<br />

مي كند.‏ بازي همراه با چاشني طنز عليرضا خمسه هم از<br />

ديگر مواردياست كه نگاه و نظر تماشاگراناين نمايش<br />

را به خود جلب مي كند.‏<br />

با تماماستقبالي كهاز ‏«عرق خورشيد،اشك ماه»‏<br />

مي شود،‏ مي توان گفتاين نمايش هم مثل ديگر كارهاي<br />

مشابه كه در دو سه سال گذشته روي صحنه رفته است،‏<br />

بيشتر به سبباجراي متفاوت خود مورد توجه قرار گرفته<br />

است و نه بن مايه،انديشه و موضوعارائه شده در آن.‏ نظري<br />

كه بيشتر تماشاگراناين نمايش هنگام خروجاز سالن<br />

اصلي تئاترشهر بر زبان مي آورند،‏ نمايانگراين واقعيت<br />

است كه آنان نتواسته اند با نمايش ‏«عرق خورشيد،اشك<br />

ماه»‏ ارتباط محتوايي برقرار كنند.‏<br />

تالار چهارسو:‏ دراين سالناز م<strong>جم</strong>وعه تئاترشهر،‏<br />

نمايش ‏«ناتمام»‏ نوشته هاله مشتاقي نيا با كارگرداني<br />

سيما تيرانداز در حال اجراست.‏<br />

تالار قشقايي:‏ نمايش ‏«تعبير يك رويا»‏ كار خيراالله<br />

تقياني پور در اين تالار م<strong>جم</strong>وعه شهر روي صحنه است.‏<br />

تالار سايه:‏ ‏«پروانه هاي مفرغي»‏ عنوان نمايشنامه اي<br />

نوشته ويليام گولدينگاست كه با كارگرداني هوشمند<br />

هنركار در اين سالن م<strong>جم</strong>وعه تئاترشهر اجرا مي شود.‏<br />

رحمت اميني از اهداف و رويكردهاي جشنواره تئاتر ‏«سوره ماه»‏ مي گويد<br />

تئاتري كه ما دنبالش هستيم،‏ علاوه بر ابعاد<br />

بيبا زيبايي يييشناسانه،‏ بايد محتواي<br />

قبول،‏ انديشمندانه و<br />

قابل<br />

ارزشمند هم داشته باشد.‏<br />

با اين نين شرايط طيط اتفاقا خيلي<br />

مي شويم<br />

خوشحال<br />

توليدات تئاتري ما<br />

جشنواره هاى<br />

در<br />

گيگر ديگر هم بتوانند<br />

پيدا كنند<br />

حضور<br />

كارگاه نمايش:‏ كوچك ترين تالار م<strong>جم</strong>وعه تئاترشهر<br />

ميزبان نمايش ‏«بيچاره مكبث»‏ از پيام عزيزي است.‏<br />

كافه ترياياصلي تئاترشهر:‏ دراين مكان نمايش<br />

‏«مخاطب خاص»‏ نوشته و كار علي شمش اجرا مي شود.‏<br />

كافه ترياي تالار چهارسو:‏ ‏«اعترافات غيرارگانيك»‏ با<br />

كارگرداني اشكان جنابي در اين محل در حال اجراست.‏<br />

تالاراستادانتظامي:اين سالن كوچك در خانه<br />

هنرمنداناكنون شاهداجراي دو نمايشاست.‏ ‏«اين<br />

لحظه را جايي ديده ام»‏ كار مونا محمودزاده و ‏«دش من»‏<br />

ازابراهيم گله دارزاده دو نمايشياست كه هر شب دراين<br />

سالن روي صحنه مي رود.‏<br />

تالار حافظ:‏ دو نمايش ‏«قرار»‏ به نويسندگي طلا<br />

معتضدي و كارگرداني سيامكاحصائي و ‏«روايتناتمام<br />

يك فصل معلق»‏ كار هومن سيدي در اين تالار وابسته به<br />

بنياد رودكي روي صحنهاست.‏ ‏«روايتناتمام يك فصل<br />

معلق»‏ سال گذشته هماجراي موفقي را در كافه ترياي<br />

اصلي تئاترشهر پشت سر گذاشته بود كه اينك با تغييراتي<br />

دوباره روي صحنه آمده است.‏<br />

تالار هنر:اين سالن ويژهتئاتر كودكان ونوجواناناكنون<br />

ميزبان نمايش هاي ‏«صداي يك دست»‏ از قطب الدين<br />

صادقي و ‏«به كفش هات نگاه كن»‏ به نويسندگي منوچهر<br />

اكبرلو و كارگرداني حميد حاجي ملاحسيني است.‏<br />

تماشاخانه سنگلج:‏ ‏«مضحكه دزدها»‏ كار هادي عامل<br />

عنوان نمايشي است كه در اين سالن اجرا مي شود.‏<br />

خانه نمايش:اين سالن موقت واستيجارياداره تئاتر،‏<br />

اين شب ها ميزبان نمايش ‏«تمام شهر باراني است»‏ به<br />

نويسندگي علي اصغري و كارگرداني رضا رمضاني است.‏<br />

سالن استاد سمندريان:‏ نمايش هاي ‏«شيش و هشت»‏<br />

به نويسندگي كورش نريماني و كارگرداني نيما دهقان و<br />

‏«شايعات»از رحمان سيفي آزاد دراين سالن تماشاخانه<br />

ايرانشهر در حال اجراست.‏<br />

سالناستاد ناظرزاده كرماني:‏ نمايشنامه ‏«سنگ ها در<br />

جيب هايش»‏ از مري جونز را پارسا پيروزفر كارگرداني<br />

كرده و در اين سالن روي صحنه آورده است.‏<br />

سالن اصلي فرهنگسراي نياوران:‏ نمايش ‏«شهر<br />

تنهايي من»‏ به نويسندگي نوشين تبريزي و كارگرداني<br />

علي هاشمي دراين تالاراجرا مي شود.ايننمايشبرداشتي<br />

آزاد از نمايشنامه ‏«خانه عروسك»‏ هنريك ايبسن است.‏<br />

سالن گوشه:‏ تالار كوچك فرهنگسراي نياوران،‏<br />

اين روزها شاهداجراي دو نمايشاست.‏ هر شبابتدا<br />

نمايش ‏«كرم هاي آوازه خوان»‏ به نويسندگي و كارگرداني<br />

عليرضا جعفري مرام براي مخاطبان كودك و نوجوان<br />

اجرا مي شود و در ادامه نمايش ‏«ناتمام»‏ بر اساس متني از<br />

محمد چرمشير و با كارگرداني محمد لارتي روي صحنه<br />

ميرود.‏<br />

موضوع هاي ديني،‏ انقلابي،‏ دفاع مقدسي و...‏ دارند،‏ انديشه<br />

نويسنده و كارگردان تا كجا اجازه پرواز دارد و آيا برايش<br />

سقف يا خط قرمزي تعيين نمي شود؟<br />

من زماني كه در شورايارزشيابي و نظارت آثار مركز<br />

هنرهاي نمايشي هم بودم،‏ تاكيد مي كردم هنرمندان تئاتر<br />

بايد بتوانند هر آن چه كه در <strong>جام</strong>عه هست،‏ نقد كنند.‏ در<br />

جشنواره سوره ماه هم با نقد هيچ مشكلي نداريم.‏ مسالهاز<br />

جايي آغاز مي شود كه مي بينيم كارها گزارش گونه مي شود و<br />

بدون هيچانديشه ورزي،‏ در سطحانتقاد <strong>جم</strong>ع هاي چند نفره<br />

مردم كوچه و بازار قرار مي گيرد.‏ اين را نمي شود تئاتر گفت،‏<br />

چرا كه از انديشه در آن خبري نيست.‏<br />

يعني كاركردي پيدا مي كند كه در بهترين حالت وظيفه<br />

رسانه هاست؟<br />

بله،‏ همين طوراست.‏ وقتي رسانه ها به هر دليلازارائه<br />

گزارش هاي اتفاقات <strong>جام</strong>عه باز مي مانند،‏ آن وقت اين وظيفه<br />

به دوش سينما و تئاتر مي افتد كه كارها را به بيراهه مي برد.‏<br />

همان طور كه گفتم،‏ يك تئاتر بايد باانديشه مخاطبانش<br />

سروكار داشته باشد تا ارزشمند شود،‏ نه اين كه به گزارش<br />

كردناكتفا كند.‏ براي مثال به نمايشنامه ‏«مرگ فروشنده»‏<br />

آرتور ميلراشاره مي كنم كهاز ساحت گزارش گونه بالاتر رفت<br />

وانديشمندانه مناسبت هاياجتماعي نيمه قرن بيستم آمريكا<br />

را زير سوال برد.‏<br />

به كارهاي جشنواره امسال برگرديم.‏ وقتي به جدول<br />

اجراها نگاه مي كنيم،‏ مي بينيم بسياري از كارها داراي<br />

متن هايي از نويسنده هاي شناخته شده است كه پيش<br />

از اين هم اجرا شده اند.‏ گويا اصراري به اجراي متن هاي<br />

‏«مريلين رابينسون»‏ Robinson) (Marilynne<br />

نويسنده هفتاد ساله آمريكايي است كه تاكنون سه رمان و<br />

نمايشنامه بيشتر ننوشته،‏ ولي همين تعداد به لحاظ ساختار<br />

و مضمون چنان قوي است كه تحسين فراوان منتقدان و<br />

چند جايزهادبي و هنرىاز <strong>جم</strong>له ‏«اورنج»‏ ‏(سال 2009) را<br />

براي او به ارمغان آورده است.‏<br />

اينديپندنت / متر<strong>جم</strong>:‏ فرشيد عطايي<br />

در نمايشنامه گيلياد همدليِ‏ عميقي با كشيش و واعظ<br />

وجود دارد.‏ چه چيزي شمارا جذب كشيش ها مي كند؟ شما<br />

چه چيز را درباره كشيش ها تحسين مي كنيد؟<br />

تحسين كردن كشيش ها توسط من و نحوه توصيف آنها<br />

دراين كتاب،‏ چند دليل دارد.‏ يكياين كه من تاريخ را خواندم<br />

و دريافتم آنها بهلحاظ خلاقيت،‏ تاثير بسزايي بر ‏«غرب<br />

ميانه»‏ و شكل گيري ‏«غرب ميانه»‏ داشته اند.‏ من به اين<br />

موضوع خيلي علاقه مندبودم.‏ آنها دانشكده هاي كوچك<br />

شگفت انگيزي را تاسيس كردند كه تعدادشان هم زياد بود،‏<br />

مثل ‏«اُبِرلين»‏ و ‏«گرينِل»‏ كه در درجهاول نهاد هايي آشكارا<br />

مذهبي بودند و به منظور ترفيعِ‏ حقوقِ‏ زنان،‏ فعاليت هاي<br />

بودند؛ تمام<br />

ضدبرده داري و سوادآموزيِ‏ جهاني تاسيس شده<br />

ديگرايناست كه به اينهااهداف بسيار خوبي بود.‏ دليل<br />

فرض منايناست ‏«كتاب مقدس»‏ والهيات علاقه مندم.‏<br />

شوم،‏ همين كه مي توانم اين علاقه را با يك كشيش شريك<br />

شخصيت يك كشيش باعث مي شود كمي تمايل پيدا كنماز<br />

در رمانماستفاده كنم.‏ باز يك دليل ديگراين واقعيتاست كه ام و خوب ميدانم من سال هاي زيادي را عضو كليسا بوده<br />

چه نقش بسزايي كشيش ها در غني كردن تجارب مردم<br />

هستند.‏ دارند،‏ مردمي كهبراي كشيش ها داراياهميت<br />

مي دانم درادبيات و فرهنگ آمريكا،‏ نوعي سنتاست كه يكنم دليليبراي به كشيش هابد وبيراهبگويند.‏ فكرنمي پافشاري بر اين سنت وجود داشته باشد.‏<br />

متفكري است كه ‏«جان آمِز»‏ ‏(كشيش توي كتاب)،‏<br />

خود شما هم<br />

گرايش بسيار زيادي به الهيات دارد؛<br />

ايد.‏ اگر قرار<br />

علاقه تان به علم الهيات را اعلام كرده<br />

درباره<br />

بود اين موضوع را براي كسي توضيح دهيد،‏<br />

به<br />

اين كه الهيات چيست و تفكرات الهيات محور<br />

چه معناست،‏ چه مي گفتيد؟<br />

چيست<br />

توصيفالهيات واين كه معناي آن<br />

كار<br />

و تفكراتالهيات محور چگونهاست،‏ دشواري است.‏ الهيات سطح و درجه اي است<br />

كه در آن رفيع ترين جستار در معنا و اخلاقيات<br />

و زيبايي با گسترده ترين تصوري كهاز ماهيتِ‏<br />

خودِ‏ ‏«واقعيت»‏ وجود دارد،‏ تلاقي مي كند.‏<br />

دست اول نداريد؟<br />

ما در همين جشنواره نمايشنامه هاي بسيار جذاب و خوبي<br />

داريم كه براي باراولاجرا مي شوند.‏ بااين حال به نظر<br />

ما متن هاي خوب نبايد دچار محدوديتاجرايي شوند،‏ چرا<br />

كه نمايشنامه هاي خوب با اجراهاي بيشتر است كه تقويت<br />

مي شوند.‏<br />

به عنوان آخرين پرسش،‏ مي خواهم از بحث جشنواره<br />

خارج شوم و بپرسم چرا حوزه هنري با داشتن دو سه تالار<br />

هنوز نتوانسته است به يك قطب ديگر تئاتر شهر تهران<br />

تبديل شود؟<br />

يكي از دليل هايش كمبود امكانات و بودجه است.‏<br />

سالن هاي ما مشكلاتي دارد كه بايد برطرف شود.‏ براي مثال<br />

تالارهاي ماه و مهر سالنانتظار و لابي ندارد تا قبلازاجرا<br />

پذيراي تماشاگران شود.‏ مسائل مالي هم مانع از آن است كه<br />

بتوانيم سالن ها را به قطب تمام عيار تئاتر تبديل كنيم.‏<br />

البتهاز طرف ديگر مانمي توانيم يابهتربگويمنمي خواهيم<br />

هر كاري را در م<strong>جم</strong>وعه خودمان روي صحنه ببريم.‏ من پيش<br />

ازاين ويژگي هاى مد نظر خودمان را براي يك تئاترارزشمند<br />

بر شمردم كه تعدادي از كارهايي كه اين روزها در ديگر<br />

سالن هاي شهر تهراناجراي عمومي مي گيرند،‏ بدون آن<br />

هستند.‏<br />

با اين حال معتقدم اگر مشكلات مالي و امكانات را حل<br />

كنيم،‏ مي توانيم جرياني از تئاتر كشورمان را كه در عين<br />

برخورداري از جنبه هاي زيبايي شناسانه هنري،‏ انديشمندانه<br />

هم هستند،‏ نمايندگي كنيم و در حوزه هنري قطبي ديگر در<br />

عرصه هنرهاي نمايشي كشور ايجاد كنيم.‏<br />

‏«مريلين رابينسون»‏ از الهيات،‏ شعر و تئاتر مي گويد<br />

دنبال تحسين زيبايي ام<br />

اشاره<br />

او در اغلب آثارش به فضاي معنوي و مذهبي مي پردازد و<br />

كشيش ها و كليسا در نمايشنامه هايش حضوري پررنگ<br />

دارند.‏ آخرين اثر اين نويسنده با عنوان ‏«گيلياد»‏ ‏(يا جلعاد<br />

به معناي ‏«تپه هاي شهادت دهنده»‏ در ‏«انجيل»‏ كه دراين<br />

اثر نام يك شهر تخيلي است)‏ درباره يك كشيش كليسا در<br />

ايالت ‏«آيووا»‏ به نام ‏«جان آمِز»است كه سال 1956 شروع<br />

اغلب،‏ وقتي مي خواهم چيزي را كه به عنوان الهيات برايم<br />

رضايت بخشاست،بخوانم،‏ چيزي را كه عملا مي خوانم<br />

‏«نظريه ريسمان»‏ يا چيزي شبيه به آناست ‏(همه فهم<br />

كردنِ‏ كيهان شناسي هاي علمي)،‏ چون توصيفِ‏ آنهااز درجه<br />

و مقياس چيزها و ماهيتِ‏ ذاتي و شگفت انگيزِ‏ ‏«واقعيت»‏<br />

به طرز بسيار زيبايي با بلندپرواز ترينانواعِ‏ الهيات منطبق<br />

است.‏ الهيات يعني تفكر در اين حد و مقياس؛يعني،‏ تفكري<br />

كه پشتوانه آن معنايياست كه يادآورِانسان وانسانيت باشد.‏<br />

الهيات اين است.‏<br />

آيا الهيات با شعر مرتبط است؟ چون در رمان شما اين<br />

گونه است.‏<br />

به نظر منارتباط بين شعر والهيات كه در سنتِ‏ غربي هم<br />

بسيار عميقاست ‏(تعداد زيادياشعار مذهبي شگفت انگيز<br />

وجود دارد)،ايناست كه هر دوي آنها تعاريف متعارف كلمات<br />

عكس ها:‏ hhnews.ir<br />

مضحكه اي كه<br />

ما به راه انداختيم<br />

محمدرضا ايمانيان / كارگردان<br />

هميشهاجراي نمايش كمدي و طنز براي مخاطب<br />

ايراني سخت و دشوار بودهاست.‏ نمايش كمدي بايد داراي<br />

ريزه كاري ها وايده پردازي هاي بكري باشد و بدرستي نيزاجرا<br />

شود كه در غيراين صورت هيچ گاه نمي تواند مخاطب را با<br />

خود همراه كند.‏<br />

فضاي تئاتر سنتيايراني مانندنمايش تخته حوضي،‏<br />

زمينه هايبسياريبه منظور همراه كردن مخاطب در خود<br />

نهفته دارد،اما در طول سال هايبسيار،براي مدرن وبه روز<br />

كردن آن توجه و تلاش كمي شدهاست؛ تئاتري كهبا تكيه<br />

روي طنز كلامي از فضاسازي موقعيت هاي كمدي غافل<br />

شده و شايد يكي از دلايلي كه نتوانسته با كمدي هاي روز دنيا<br />

پيشرفت كند همين تك بعدي بودن آن باشد.‏<br />

نمايش ‏«مضحكه دزدها»‏ كهاين روزها در تماشاخانه<br />

سنگلجاجرا مي شود حاصل تلاش گروهى حرفه اي جوان<br />

تئاتراست كه با تلاش و تيزهوشي سعي كرده اند فراتراز قواعد<br />

مرسوم،‏ ايده هاي بكر تازه اي به مخاطب عرضه كنند.‏<br />

استفادهاز زبانبدن درايناجرا و همراه كردن قواعد<br />

طنز و بداهه كلامي با آن براي هر بازيگري چالش جدي<br />

محسوب شده كه در نمايش مضحكه دزدها سعي شدهاز<br />

اين چالش و خطر بدرستي عبور شود.اين چالش و خطر براي<br />

هر بازيگري مانند لبه پرتگاهي است كه اگر نتواند با مهارت<br />

و تيزهوشياز آن عبور كند بااستقبال نكردن مخاطب،‏ هماز<br />

اثر نمايشي و هم بازي خود مواجه خواهد شد.‏ گروهاجرايي<br />

نمايش مضحكه دزدها با علم به همه سختي هاي اين مسير و<br />

با تكيه بر تجربه هاي موثر گذشته خود در يك تلاش 9 ماهه<br />

سعي كرده با برداشتي آزاداز نمايشنامه ‏«بالماسكه دزدان»‏<br />

نوشته ژان آنوي كهاز آثار ماندگاراين نمايشنامه نويس<br />

مطرح فرانسوياست به خلاقيت ها وايده هاياجرايي نو<br />

دست پيدا كند.‏<br />

پويان غفاري،‏ نويسندهايناثر و هادي عامل،‏ طراح و<br />

كارگرداننمايش سعي كرده اندنمايشازنظر تنوع فضاي<br />

بصري وايده هاياجرايي داراي ظرفيت بالا و جذاب باشد و<br />

بازيگراننمايش هم تلاش داشتهاند كاراكترهايي چند وجهي<br />

و دوست داشتني براي مخاطب خلق كنند.‏<br />

به عنوان يكي از بازيگران اين نمايش بايد اعتراف كنم در<br />

طول تمرينات اثر با فضايي آشنايي پيدا كردم كه كمترنسبت<br />

به آن شناخت داشتم وبراي خود من موقعيتبسيار خوبيبود تا<br />

آگاهي مناسبي از فضاي نمايش هاي اصيل ايراني پيدا كنم.‏<br />

اميدوارم مخاطبانايناثر هماز ديدنايننمايشلذت<br />

برده باشند و توانسته باشيم نمايش باكيفيتي روي صحنه<br />

تماشاخانه سنگلجاجرا كنيم.‏<br />

به نوشتن نامه اي به پسر جواناش مي كند؛اين نامه در واقع<br />

هم گزارشي براي خودش است و هم نياكانش.‏ اين كتاب<br />

را مرجان محمدي تر<strong>جم</strong>ه و نشر آموت آن را منتشر كرده<br />

است.اين ناشر پيشازاين رمان ‏«خانه»‏ رابينسون را منتشر<br />

كرده بود و در تدارك انتشار تر<strong>جم</strong>ه رمان ‏«خانه داري»‏ اين<br />

نويسنده نيز هست.‏<br />

را تحت فشار قرار مي دهند و مفاهيمي را جستجو مي كنند<br />

كه ممكناست به عنوان مفاهيمي متعارف ناديده گرفته يا<br />

مورد بي توجهي قرار گيرند،‏ ولي همين مفاهيم وقتي تحت<br />

فشار قرار مي گيرند معاني بسيار بزرگ تري را آشكار مي كنند<br />

و به نظر مي رسد بخشي از يك سيستم بزرگ تر در زمينه<br />

‏«واقعيت»هستند.‏<br />

فرضي كه در پسِ‏ هر نوعالهياتي كه من تاكنون با آن<br />

آشنا شده ام،‏ وجود داردايناست كه در وجود و هستي،‏ زيباييِ‏<br />

عميقي وجود دارد.شعر،‏ به طور سنتي،‏ كارشاستخراجِ‏<br />

زيباييِ‏ زبان بوده،‏ زيباييِ‏ تجربه،‏ زيباييِ‏ عملكردِ‏ ذهن و<br />

زيبايي هاي ديگر.‏ كشيش توي رمان،‏ در واقع اين موضوع را<br />

تحسين مي كند.‏ يكياز نكات جالب دربارهاين كشيش هاي<br />

پير ‏(آن موقع البته جوان بودند)‏ كه به ‏«غرب ميانه»رفتند،‏<br />

ايناست كه آنهاانسان گرا هاي واقعي بودند.‏ به عنوان مثال،‏<br />

آنهااغلب زبانشناس بودند و مدارسي كه تاسيس مي كردند،‏<br />

آن موقع،‏ مثلالان،‏ دانشكده هاي هنر هاي آزادي خواهبودند<br />

كهافراد در آنها در رشته هاي علومانساني در مفهوم بسيار<br />

گستردهاي تحصيل مي كردند.‏ به نظر مناين موضوع بايد<br />

ذهن اين كشيش انعكاس پيدا كند و اين كار بدرستي<br />

در<br />

ان<strong>جام</strong> شده است.‏

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!