KAZIM KARABEKİR - ATILIM ÜNİVERSİTESİ Kurumsal Arşivi - Atılım ...

apor verecek. Bugün gidin Amerika‟da arşivlere açın. Türkler, Ermenilere kötüdavranmamıştır diye, bu zatın raporunu bulursunuz. Erzurum‟a geldiği zaman KazımKarabekir onu alıyor, Tepsi Minareye çıkarıyor. Sayın General diyor, size dirilerimiz değil,ölülerimiz söylesin; Erzurum kimin yurdudur?, diye. Bakın diyor, şu uçtan şu uça kadarburada yaşamış, burada ölmüş, insanların mezarları. Şurada da ufak bir Hıristiyan mezarıvar ve duyarlı bir insan ki Erzurum bir Türk yurdudur, diye rapor vermiştir, General Harbor veşöyle bir anılarını nakletmek istiyorum. Gelen Amerikalı heyetin onuruna bir ziyafet veriliyor.Ziyafetten sonra kahve içilecek, Türk Kahvesi getiren kişi de beyaz yeldirmesiyle bir Arapbacı, zenci bir bacı. Kapı açılıp da zenci bacı içeri girdiği zaman Amerikalılar çok rahatsızoluyorlar. Biliyorsunuz o zaman dernekler kurmuşlar. Amerikalılar zenci avına çıkar ve KazımKarabekir döner General Harbor‟a, Sayın General der, siz ve arkadaşlarınız bu yüzü karaolan kişiyi görünce rahatsız oldunuz, irkildiniz. Ama biliniz ki onların ak sütleri bizimevlatlarımızı büyütür. Onlar bizim süt annelerimizdir. Ama nedendir, bilmem. Bizlere barbar,sizlere medeni diyorlar. Utanarak başını eğer, cevap veremez General Harbor. O günlerin birafişini yukarıda Atatürk‟ü, Karabekir‟i ve Türk Ordusunu görüyorsunuz. Bakın bu resmi sizeemanet ediyorum ve bugünkü iğrenç yalana başlı başına bir cevaptır, resmin altındaki eskiTürkçe-Osmanlıca yazan. Ben size demincek Kazım Karabekir‟in yetim evlatlarındanbahsederken aralarında hiç yetim evlat yok, dedim. Çünkü onları onlara katmak istemedi.Ama ortadaki yetim evlatları ölüme mi terk etti? Hayır. Trabzon‟da Amerikalıların açtığı biryetimhanede yetim evlatlar bakılıyorlar, Ermeni yetimleri. Ermeni yetimlerini, Amerikalılarkendileri giderken Kazım Karabekir‟e emanet ediyorlar ve bu çocuklarda bu kara kalemresmini yapıyorlar ve altına şöyle yazıyorlar; “Kahraman asker Kazım Karabekir Paşahazretleri, yetimler babası imza Trabzon Ermeni yetimleri”. Eğer bu millet bir sözde soykırımıgerçekleştirseydi, geriye yetim kalmazdı. Kalan yetimde o milletin Paşası da sen yetimlerbabasısın demezdi. Bu başlı başına o iğrenç yalana bir cevaptır, başka söze gerek yok, veKars Kalesine çekilen şanlı bayrak, anılarında diyor ki evlatlarıma bıraktığım en kutsalemanet Kars Kalesine çekilen şanlı bayraktır. Ama iki kardeş kaldık hayatta. Kendimizealabilir miyiz? Sizler hepiniz onun torunu, torun evlatları değil misiniz? Hepimiz içinHarbiye‟deki Askeri Müzede sergilenmekte. Silahları, madalyaları bunlar hep askerimüzededir. Vaktimize göre onları çabuk gecelim ve bir ömür şerefle taşıdığı İstiklalMadalyası. Erenköy‟deki müzenin reklamını yapmadan geçemeyeceğim. Gönlüm istiyor kihepiniz oraya gelin. Yaşadığı evi müze haline getirdik ve müzeden bazı bölümlerigörüyorsunuz. İşte şu bölüm Karargahının içi bana kalırsa, müzenin kalbi. Çadırına düşenşarapnel parçasını bile getirmiş, yani bir köprü ki geçmişi sizlere bağlamak için ve Edirne‟ninde kurtuluşunda Kazım Karabekir‟i görüyoruz. Yani Edirne‟den Kars‟a kadar bu vatan benim,nerede ihtiyaç varsa ben oradayım, hepimizin demesi gereken bu. Bu kendi yaptığı biralbüm, o tarihte eski yazı olduğu için sağdan sola gidiyor. Eski bir Selçuklu Türk ailesi,Karaman civarında toprak olarak tımar veriliyor ve orada. Babası Mehmet Emin, 15yaşındayken Kırım Savaşına gönüllü katılıyor ve orduda kalıyor. Gazi olarak dönüyor vedaha sonraki hayatında Kazım Karabekir‟in çocukluğu, daha sonra kurtaracağı Doğuillerimizde geçiyor. Bir meclis kürsüsünde kılıcını kınında oynattı. Boğazlar, Türk‟ün Boğazı;Kars, Ardahan bel kemiğidir; verecek bir karış toprağımız yoktur, dedi. Askerini denetlerken,bu bizim ailemiz; tabi şimdi aile kurmakta çok gecikmiş Kazım Karabekir. Vatan kurtulacak,Çanakkale, Kars Cephesi; ondan sonra meclis açılışı efendim, Cumhuriyetin kuruluşu ailekurmaya gerçekten gecikmiş, 1924 yılında Aydın‟dan İclal Hanımla evleniyor ve 27 yılında -ablalarım burada yok ya rahat konuşuyorum- ikiz evlatları doğuyor. Ama bugünkü kadarşanslı değil aileler çocukların ikiz olacağını bilmiyorlar o tarihte. Bir an evde düşünüyor ki benbu çocuklara ne isim koyacağım. Ama bizden önceki ağabeylerimiz, ablalarımız var ya onlarayazdığı marşlar var. Bir tanesi şöyle biter, işte hayat, işte emel; vatan için sağlam temel.Evde dayım diyor ki ne düşünüyorsun, Paşa enişte; işte hayat, işte emel böylelikle ikizlerinismi konuyor. Aradan bir 14 sene geçiyor, babam 59 yaşında, annem 40 yaş üstü ve tekböbrekli.Hiç yüzüme vurmadılar, ama oğlumuz olsun diye istiyorlar herhalde ki eğer erkekolsaymışım, ismim hazır; işte hayat, işte emel; vatan için sağlam, „Temel‟ oluyormuşum. Ama13