BIULETYN 4/2006

ISSN 1232-7085 

BIULETYN 4/2006 

Wielkopolskiej Okrêgowej Izby Aptekarskiej 

POZNAÑ – KONIN – LESZNO – PI£A

Wielkopolska Okrêgowa Izba Aptekarska w Poznaniu zaprasza wszystkich chêtnych do wziêcia 

udzia³u w kursie w ramach szkolenia ci¹g³ego dla farmaceutów, organizowanych przez 

Studium Podyplomowe przy Akademii Medycznej im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. 

Kurs pod nazw¹ 

„Opieka farmaceutyczna w aptece otwartej” 

odbêdzie siê w Poznaniu w sobotê dnia 13 stycznia 2007 r., w godzinach 10-16 

Kierownikiem kursu jest dr Tadeusz B¹belek. 

Wyk³ady i zajêcia o charakterze seminaryjnym poprowadz¹: 

dr n. farm. Teresa Olczyk-Andryszek, dr n. farm. Jerzy £azowski 

oraz dr n. farm. Tadeusz B¹belek 

Uczestnicy kursu uzyskuj¹ 8 punktów edukacyjnych 

Koszt uczestnictwa wynosi 135 z³otych od osoby 

W przypadku wiêkszej liczby zg³oszeñ istnieje mo¿liwoœæ powtórzenia kursu na takich samych 

zasadach w dniu nastêpnym tj., w niedzielê 14 stycznia 2007 r. Udzia³ w kursie prosimy 

zg³aszaæ do Studium. Po wype³nieniu za³¹czonej karty zg³oszeniowej (str. 60) prosimy j¹ 

odes³aæ na podany adres Studium. W odpowiedzi przeœlemy szczegó³owe informacje o warunkach 

p³atnoœci. O przyjêciu na kurs decyduje kolejnoœæ zg³oszeñ. 

Szczegó³owych informacji udziela: 

Studium Kszta³cenia Podyplomowego 

Wydzia³u Farmaceutycznego 

Akademii Medycznej 

im. Karola Marcinkowskiego 

ul. Fredry 10 – parter, pokój nr 010 

61-701 Poznañ 

Pani Eugenia Frencel 

Tel. (061) 854-62-13 w godzinach: 8.00-15.00 

E-mail: kursfarm@amp.edu.pl 

fax (61) 854-61-06

Biuletyn 4/2006 

Domowa i podró¿na apteczka 

rodziny Mozartów 

Wielkopolskiej Okrêgowej Izby Aptekarskiej 

W TYM NUMERZE: 

Dawnych aptek czar i XIV Œwiêto Aptekarzy 5 

Homilia na dzieñ aptekarza 30.09.2006 Poznañ – Fara 9 

Domowa i podró¿na apteczka rodziny Mozartów 12 

Listy 

• Prezydenta Miasta Poznania Ryszarda Grobelnego 16 

Korespondencja Izby 17 

Z prac Wielkopolskiej Okrêgowej Rady Aptekarskiej 

• Prezydia Wielkopolskiej Okrêgowej Rady Aptekarskiej 22 

• Posiedzenia Wielkopolskiej Okrêgowej Rady Aptekarskiej 24 

Z prac Naczelnej Izby Aptekarskiej w Warszawie 25 

Z prac Okrêgowych Izb Aptekarskich 53 

Wygaszone apteki — Nowopowsta³e apteki 57 

Ci¹g³e szkolenia aptekarzy 59 

Dzia³ prawny 

Najczêœciej pope³niane b³êdy w aptekach 64 

Ewidencja œrodków odurzaj¹cych (wskazówki) 70 

Wspomnienia 

Piotr Go³êbek 80

XVI Sympozjum Historii Farmacji – KRASICZYN 2007 82 

Ksi¹¿ki 

Przesz³oœæ i perspektywy farmacji – nowoœæ na rynku 84 

„Muzea farmacji...” – I nagroda dla ksi¹¿ki 85 

Zaprosili nas 85 

Og³oszenia 86 

Prezydium Wielkopolskiej Okrêgowej Izby Aptekarskiej 87 

ISSN 1232-7085 

BIULETYN Wielkopolskiej Okrêgowej Izby Aptekarskiej 

w Poznaniu 

Materia³ów nie zamówionych redakcja nie zwraca i zastrzega sobie 

prawo do skrótów, zmian tytu³ów i adjustacji nades³anych tekstów. 

Redakcja: 

dr n. farm. Tadeusz B¹belek, dr n. farm. Hanna Jankowiak-Gracz, 

mgr farm. Sebastian Jakubowski, mgr farm. Dorota Marcinkowska. 

Numer zamkniêto 29 listopada 2006 r. 

Przygotowanie: 

Wydawnictwo Kontekst • kontekst2@o2.pl • www.wkn.com.pl 

Na pierwszej stronie ok³adki: fragment wnêtrza apteki (Muzeum Farmacji w 

Budapeszcie, Wêgry); na czwartej stronie ok³adki: naczynie apteczne (ze 

zbiorów muzealnych ze S³owacji). 

Zdjêcia reprodukowane wewn¹trz Biuletynu (na str. 4, 20, 26, 37, 79) przedstawiaj¹ 

naczynia i opakowania apteczne pochodz¹ce ze zbiorów muzealnych 

ze S³owacji, publikowane w Kalendarzu S³owackiej Izby Aptekarskiej 

2006.

W świąteczny czas Bożego Narodzenia składam Państwu, 

Państwa Rodzinom i Współpracownikom 

życzenia wielu Łask Bożych, spokoju, radości, a w nadchodzącym 

Nowym 2007 Roku szczęścia i wszelkiej pomyślności w życiu osobistym 

i zawodowym 

w imieniu 

Wielkopolskiej Okręgowej Rady Aptekarskiej i Biura Izby 

Roman Plackowski 

Prezes 

Wielkopolskiej Okręgowej Rady Aptekarskiej

BIULETYN WIELKOPOLSKIEJ OKRÊGOWEJ IZBY APTEKARSKIEJ STR. 5 

SPOTKANIA 

dr farm. Jan Majewski 

prof. S³awój Kucharski 

Dawnych aptek czar i XIV Œwiêto Aptekarzy 

W dniu poprzedzaj¹cym obchody Œwiêta Aptekarzy w Poznaniu, tzn. 29 wrzeœnia 

2006 r. w „Naszym Klubie” (ul. WoŸna 10) odby³a siê promocja niedawno 

wydanej ksi¹¿ki-albumu autorstwa Jana Majewskiego „Muzea farmacji i zbiory 

aptekarskie w Polsce”. Promocji towarzyszy³a wystawa fotograficzna Krzysztofa 

Styszyñskiego zatytu³owana Dawnych aptek czar. Pokazane zdjêcia K. Styszyñskiego 

stworzy³y odpowiedni nastrój dla ca³ego spotkania i przybli¿y³y tematykê 

ksi¹¿ki uczestnikom spotkania. 

Na pocz¹tku spotkania dr Jan Majewski powita³ wszystkich uczestników oraz 

z³o¿y³ serdeczne podziêkowania wszystkim sponsorom oraz Panu Tomaszowi 

Magowskiemu z Wydawnictwa Kontekst, który ksi¹¿kê wyda³ edytorsko z du¿ym 

smakiem. Z³o¿y³ podziêkowanie prof. Arturowi Kijasowi za przedmowê i ¿yczliwy 

stosunek w czasie przygotowywania ksi¹¿ki do druku oraz Pani Danucie Choderze 

za opracowanie redakcyjne. 

W luŸnej „gawêdzie”, prowadzonej przez K. Styszyñskiego z autorem przedstawiono 

wzruszaj¹ce w¹tki zwi¹zane z realizacj¹ promowanej ksi¹¿ki. Nale¿y dodaæ, 

¿e K. Styszyñski jest autorem wiêkszoœci zdjêæ bogato ilustruj¹cych wspomnian¹ 

ksi¹¿kê – album. 

Z poœród obecnych g³os zabierali na temat ksi¹¿ki i jej zalet: prof. S³awój Kucharski, 

dr Lech Konopiñski, dr Andrzej Zarzycki oraz poetki Anna El¿bieta Zalewska 

i Stanis³awa £owiñska.

STR. 6 NUMER 4(2006) 

Promocja ksi¹¿ki-albumu pt. „Muzea farmacji i zbiory aptekarskie w Polsce” w Naszym Klubie 

Przy œwiecach, kawie i ciastkach – degustuj¹c wyborn¹ „Benedyktynkê” – produkcji 

autora ksi¹¿ki, w mi³ej atmosferze, stwarzaj¹cej prolog do uroczystoœci 

Œwiêta Aptekarzy w dniu nastêpnym. Na zakoñczenie autor podpisywa³ egzemplarze 

promowanej ksi¹¿ki. 

Organizatorem promocyjnego spotkania by³a Sekcja Historii Farmacji Oddzia³u 

Poznañskiego PTFarm, Wydawnictwo Kontekst oraz „Nasz Klub” w Poznaniu. 

Nazajutrz w sobotê 30 wrzeœnia 2006 r. uroczystoœæ XIV Œwiêta Aptekarzy rozpoczê³a 

siê, jak co roku, msz¹ œw. w poznañskiej Farze o godz. 9.00. Mszê œw. 

celebrowa³ ks. pra³at Wojciech Wolniewicz proboszcz Fary, a homiliê wyg³osi³


Prezes Oddzia³u Poznañskiego PTFarm prof. Barbara Zieliñska-Psuja wraz z Prezesem WOIA 

dr Romanem Plackowskim witaj¹ goœci przyby³ych do poznañskiej Fary na Œwiêto Aptekarza 

ks. dr Adam Sikora – duszpasterz œrodowiska farmaceutycznego w Poznaniu. 

Po mszy dr n. med. Joanna Nieznanowska (PAM – Szczecin) wyg³osi³a wyk³ad 

pt. Domowa i podró¿na apteczka rodziny Mozartów, nawi¹zuj¹c w ten sposób 

do roku 2006 – og³oszonego „Rokiem Mozartowskim”. Nastêpnie mia³ miejsce 

Dr Jan Majewski, dr Joanna Nieznanowska i mgr Mariusz Michalak podczas wyst¹pieñ w Farze


koncert prof. El¿biety Karolak (Akademia Muzyczna – Poznañ) na organach 

Ladegasta wykonywane utwory piêknie brzmia³y w odnawianym barokowym 

wnêtrzu œwi¹tyni. Na zakoñczenie spotkania w salce nad Far¹ odby³o siê kameralne 

spotkanie przy kawie. 

Dalszy ci¹g uroczystoœci mia³ miejsce na Starym Rynku w Poznaniu do godz. 

15.00. Liczne stoiska oferowa³y bezp³atny pomiar ciœnienia têtniczego, pomiaru 

cukru we krwi, kompleksowego badania s³uchu, dermokonsultacji, badañ mammograficznych, 

degustacji wody mineralnej Dar Natury oraz herbatek i zió³. Mia³a 

miejsce promocja ksi¹¿ek sponsorowanych przez aptekarzy i firmy farmaceutyczne. 

Natomiast autorzy: Maria Ellnain-Wojtaszek, Jan Majewski i Andrzej 

Sikorski podpisywali swoje ksi¹¿ki. 

Prowadzona od kilku lat akcja przegl¹du i oceny posiadanych przez mieszkañców 

leków w tym roku, nie znalaz³a tak szerokiego oddŸwiêku, bowiem w poznañskich 

aptekach jest prowadzona systematycznie zbiórka leków przeterminowanych. 

Odwiedzaj¹cym stoiska poznaniakom umila³ nastrój zespó³ muzyczny „Swing 

Brothers Band”. 

Organizatorem Œwiêta Aptekarzy jak co roku byli: Wielkopolska Okrêgowa Izba 

Aptekarska (Prezes dr n. farm. Roman Plackowski), Oddzia³ Poznañski Polskiego 

Towarzystwa Farmaceutycznego (Prezes prof. Barbara Zieliñska-Psuja) 

wraz z Sekcj¹ Historii Farmacji PTFarm (Przewodnicz¹cy dr n. farm. Jan 

Majewski). Logistycznie ca³oœæ uroczystoœci zapewnia³a Hurtownia Aptekarzy 

Spó³ka z o.o. „Galenica-Panax” (Prezes mgr Jacek Ko³aczek). 

dr n. farm. Jan Majewski 

prof. S³awój Kucharski


ks. dr Adam Sikora 

Homilia na Dzieñ Aptekarza – 30.09.2006 

Poznañ – Fara 

Kiedy gromadzimy siê w œwi¹tyni, by uczciæ œwiêtych patronów, to mo¿na – 

i trzeba – na takie doœwiadczenie spojrzeæ w kilku wymiarach. 

Po pierwsze na œwiêtych mo¿na spojrzeæ w perspektywie czysto historycznej. 

Z pewnoœci¹ wielokrotnie tak o naszych patronach tak by³o mówione w tym 

gronie. Na temat tych dwóch œwiêtych nie wiemy niestety nic pewnego. Historia 

nie pozostawi³a po nich ¿adnych wiarygodnych dokumentów. Istniej¹ jedynie 

ró¿ne legendy. Mówi¹ one m.in. o tym, ¿e byli prawdopodobnie bliŸniakami. Byli 

lekarzami, którzy za swe us³ugi nie pobierali ¿adnych op³at. Byæ mo¿e pochodzili 

z Arabii. St¹d udali siê do Syrii, a potem do Cylicji w Azji Mniejszej, by 

doskonaliæ siê w sztuce lekarskiej. Zamieszkali w Egei, w mieœcie Cylicji. W domu 

otrzymali g³êbokie wychowanie chrzeœcijañskie. Jako lekarze cieszyli siê 

szerok¹ s³aw¹, leczyli chorych - równie¿ pogan, przez co wielu z nich dosz³o do 

Chrystusa. 

Z domu wynieœli ¿yw¹ wiarê i mocn¹ mi³oœæ do Boga i bliŸnich. Odznaczali siê 

niezwyk³¹ sumiennoœci¹, dziêki czemu stali siê wybitnymi lekarzami. Przedmiotem 

ich troski by³ ka¿dy potrzebuj¹cy ich pomocy, chory cz³owiek. W szczególny 

sposób zajmowali siê biednymi. 

Podczas przeœladowañ za panowania Dioklecjana godnie i cierpliwie znieœli 

okrutne tortury, do koñca nie wyparli siê Chrystusa. Wed³ug legendy ich mêczeñstwo 

mia³o miejsce ok. 300 roku. Zginêli w Kyrrhos w Syrii. 

Dzisiaj ich relikwie znajduj¹ siê w koœciele pod ich wezwaniem, który papie¿ 

Feliks IV (526-530) wybudowa³ w Rzymie przy Forum Romanum. Niestety nie 

zawsze pielgrzymi zd¹¿aj¹cy szerok¹ Via Fori Imperiali prowadz¹c¹ z Koloseum 

na Plac Wenecki wstêpuj¹ do tej wspania³ej œwi¹tyni. 

Interesuj¹cy jest ten w³aœnie bardzo wczesny kult œwiêtych, który rozprzestrzeni³ 

siê zarówno w Koœciele Wschodnim, jak i Zachodnim. 

Po wtóre szczególnie winno interesowaæ nas przes³anie, jakie ci œwiêci dzisiaj 

przekazuj¹ – zw³aszcza jako patroni aptekarzy i farmaceutów. Nie podejmuj¹c 

siê krytycznej analizy tradycji, czy wrêcz legendy, jaka wokó³ nich naros³a – nie


jest to ani mo¿liwe, ani potrzebne, lepiej skupiæ siê w³aœnie na duchowym wzorcu, 

jaki nam zostawili. 

To co ju¿ zosta³o wydobyte z przekazów tradycji, to w³aœnie szczególny rodzaj 

relacji do cz³owieka i Boga. Niew¹tpliwie jako ludzie spe³niaj¹cy pos³ugê wobec 

cierpi¹cych i chorych, a jednoczeœnie ludzie wielkiej wiary, która pozwoli³a im 

zdobyæ palmê mêczeñstwa, potrafili te dwie rzeczywistoœci dostrzec – rzeczywistoœæ 

Boga i cz³owieka, która w naszych osobistych doœwiadczeniach staje 

siê czymœ niepodzielnym. 

Do przybli¿enia tego przes³ania œw. Kosmy i Damiana, i lepszego zrozumienia 

niech pos³u¿y nam dzisiejsze s³owo Bo¿e. Pierwsze czytanie to fragment z ksiêgi 

Koheleta. To niezwyk³a postaæ Starego Testamentu, Pozostawi³ niezwyk³e teksty, 

które dzisiaj mo¿na nazwaæ refleksj¹ nad ludzk¹ egzystencj¹, jej ograniczeniami, 

przemijaniem, s³aboœci¹. Pe³no w jego s³owach paradoksów, pewnej nostalgii. 

Mo¿e siê to wszystko wydawaæ trochê smutne. Ale warto zwróciæ uwagê na 

dwie przynajmniej sprawy. Po pierwsze, Kohelet potrafi dostrzec cz³owieka w 

dramacie jego istnienia. Potrafi dostrzec pozorne i z³udne wartoœci, które mog¹ 

uwieœæ cz³owieka i sprowadziæ na manowce bezsensu. Wreszcie pokazuje klucz 

do rozwi¹zania tajemnicy ludzkiego istnienia. Tym kluczem jest zawierzenie 

Bogu i odniesienie wszystkiego do Bo¿ego wymiaru. Wtedy dopiero ludzkie ¿ycie 

jawi siê w ca³ym bogactwie i autentycznym piêknie. 

Tajemnica ludzkiego dramatu przewija siê tak¿e w Ewangelii. Dwie niedziele 

z rzêdu, s³yszeliœmy podobne fragmenty - zaczerpniête z ewangelii wg œw. Marka. 

Ten dzisiejszy z ewangelii wg œw. £ukasza tak¿e pokazuje nam dramat uczniów, 

którzy nie potrafi¹ zrozumieæ tajemnicy Bo¿ego planu, którego kluczowym 

punktem jest misterium mêki, œmierci i zmartwychwstania. Dopiero przyjêcie tej 

tajemnicy, pozwala nam – a mo¿e nakazuje – spojrzeæ na cz³owieka w szczególnej 

perspektywie, w perspektywie ostatecznego wymiaru. 

Jak to siê ma do œwiêta aptekarzy? 

W³aœnie tak, ¿e w pracy i doœwiadczeniu wszystkich pracowników s³u¿by zdrowia 

mamy do czynienia ze szczególnego rodzaju odniesieniem do cz³owieka. 

Przypominaj¹ mi siê zdziwione twarze studentów Akademii Medycznej, albo 

lekarzy sta¿ystów, którym mówiê, ¿e ich praca ma szczególny charakter. A wynika 

on nie z rozmiaru wiedzy, która mnie osobiœcie zadziwia. Ale ogrom wiedzy 

towarzyszy tak¿e innym profesjom. Tym co dla s³u¿by zdrowia jest charakterystyczne, 

to szczególny rodzaj relacji z drugim cz³owiekiem. Spotkanie z chorym 

nie jest spotkaniem szewca z kimœ, komu oderwa³a siê zelówka u buta. 

Tutaj staje przed nami cz³owiek z ca³ym piêknem, bogactwem i dramatem swej 

egzystencji. Watykañski dokument – Karta Pracowników S³u¿by Zdrowia – cytuj¹c 

jedno z przemówieñ Jana Paw³a II – tak to okreœla: „Dzia³alnoœæ medycznosanitarna 

opiera siê na maj¹cej szczególny charakter relacji miêdzyosobowej.


Fara Poznañska 

(kaplica boczna z cudownym 

obrazem-ikon¹ Matki Bo¿ej 

Nieustaj¹cej Pomocy) 

Jest ona spotkaniem zaufania 

i œwiadomoœci. Zaufaniem 

cz³owieka naznaczonego 

cierpieniem oraz chorob¹, a 

wiêc cz³owieka potrzebuj¹cego, 

jaki powierza siê œwiadomoœci 

drugiego cz³owieka, 

który mo¿e zaj¹æ siê jego potrzeb¹ 

i wychodzi mu na spotkanie, 

by okazaæ mu pomoc, 

opiekowaæ siê nim i leczyæ go. 

Tym cz³owiekiem jest pracownik 

s³u¿by zdrowia”. 

Za ka¿d¹ wystawion¹ recept¹, która trafia do waszych r¹k, za ka¿dym pytaniem, 

które s³yszycie w aptecznym okienku kryje siê cz³owiek ze swoja chorob¹, 

cierpieniem, niepokojem, mo¿e nawet niewiedz¹. Apteka, to nie sklep z butami, 

to coœ wiêcej. 

Kosma i Damian widzieli w cz³owieku cierpi¹cym kogoœ, kto potrzebuje pomocy 

– tak¿e tej duchowej. 

Dzisiejsi pacjenci potrzebuj¹ dostrze¿enia w nich pe³ni cz³owieczeñstwa, któr¹ 

to pe³niê – nam wierz¹cym – objawi³ Chrystus, swoim s³owem, ale przede 

wszystkim dzie³em jakiego dokona³ na krzy¿u. 

Je¿eli dzisiaj zastanawiamy siê nad naszym stosunkiem i powinnoœci¹ wobec 

drugiego cz³owieka, wobec pacjenta, to warto przypomnieæ sobie s³owa Soboru, 

które póŸniej przypomnia³ i rozwin¹³ Jan Pawe³ II: „Cz³owieka nie mo¿na poznaæ 

bez Chrystusa. Cz³owiek bez Chrystusa nie mo¿e do koñca poznaæ samego 

siebie”. Patrzmy wiêc na drugiego w takiej w³aœnie perspektywie – pe³ni ¿ycia 

i jego ostatecznego wymiaru. 

A jednoczeœnie pamiêtaæ trzeba o tym, co piêknie uj¹³ ks. Tischner. Drugi cz³owiek, 

który staje przede mn¹ ze swoj¹ potrzeb¹ i proœb¹, czeka ¿eby mu coœ 

daæ. Ale on daje nam tyle samo, a mo¿e nawet wiêcej – daje nam okazjê bycia 

dobrym cz³owiekiem. Tej okazji nie wolno nikomu zmarnowaæ.


Dr n. med. Joanna Nieznanowska 

Pomorska Akademia Medyczna 

w Szczecinie 

Domowa i podró¿na apteczka 

rodziny Mozartów 

Mozart. Któ¿ nie zna tego nazwiska? W naszym krêgu kulturowym 

chyba takich nie ma – poza bardzo ma³ymi dzieæmi (z których czêœæ, 

za spraw¹ tzw. „efektu Mozarta”, s³ucha jego muzyki jeszcze przed 

przyjœciem na œwiat) i ludŸmi cierpi¹cymi na powa¿ne defekty 

pamiêci. Niemal ka¿dy wie, kim Mozart by³ (a przynajmniej niemal 

ka¿dy zna legendy o nim), chyba ka¿dy s³ysza³ jego kompozycje – 

choæ zapewne nie zawsze uœwiadamiaj¹c sobie zwi¹zek tego w³aœnie 

twórcy ze s³uchan¹ akurat muzyk¹. Niewielu jest jednak ludzi, którzy 

œwiadomi s¹ faktu, i¿ rodzina Mozartów pozostawi³a nam w spadku 

nie tylko muzykê Wolfganga Amadeusza. Odziedziczyliœmy po nich 

jeszcze jeden skarb. 

Zachowana do naszych czasów spuœcizna literacka rodziny Mozartów to licz¹cy 

oko³o 1500 pozycji zbiór listów, notatek podró¿nych, dzienników, rejestrów 

kompozycji, pism urzêdowych, a nawet prób poetyckich czy dramatycznych. 

Pochodz¹ one z lat 1755-1857 i stanowi¹ jedno z podstawowych Ÿróde³ do pracy 

badawczej nad ¿yciem i twórczoœci¹ Mozartów, przede wszystkim Wolfganga 

Amadeusza. Nic dziwnego, ¿e czêœæ spuœcizny dotycz¹ca bezpoœrednio jego 

osoby, a zw³aszcza jego twórczoœci, jest muzykologom i melomanom dobrze 

znana – t³umaczenia listów Klasyka Wiedeñskiego ukaza³y siê nawet w jêzyku 

polskim, w znakomitym t³umaczeniu Ireneusza Dembowskiego. Tymczasem listy 

Mozartów zawieraj¹ o wiele wiêcej skarbów. Szczególnie korespondencja ojca 

s³ynnego kompozytora, Leopolda, to fascynuj¹ce Ÿród³o informacji o codziennym 

¿yciu w osiemnastowiecznej Europie. W listach pisanych w trakcie artystycznych 

woja¿y rodziny, a adresowanych do salzburskich przyjació³, Leopold, wnikliwy 

obserwator obdarzony pedantyczn¹ wrêcz dok³adnoœci¹ i – co równie wa¿ne – 

sporym dystansem do samego siebie po³¹czonym z ironicznym poczuciem 

humoru, pozostawi³ niezwykle barwny i ¿ywy obraz ludzi, miejsc i zdarzeñ, których 

by³ œwiadkiem. Ka¿dy drobiazg, który odbiega³ od „salzburskiej normy”, wart by³ 

w jego oczach utrwalenia w listach. Przyjaciele z Salzburga otrzymywali te¿ 

skrupulatny opis ka¿dego istotnego zdarzenia dotycz¹cego któregokolwiek z Mozartów 

bior¹cych udzia³ w podró¿y. Dzisiejszy czytelnik owej korespondencji, 

jeœli tylko zada sobie trud przebrniêcia przez osiemnastowieczny dialekt salzburski, 

w jakim j¹ napisano, ma szansê spojrzenia na ówczesn¹ Europê oczyma 

ludzi, którzy w niej ¿yli. Czytelnik interesuj¹cy siê histori¹ medycyny poczuje siê


zaœ jak Alibaba ogl¹daj¹cy skarby Sezamu, bowiem wœród wzmianek dotycz¹cych 

polityki, gospodarki, filozofii, religii i kultury znajdzie zaskakuj¹ce swym 

ogromem bogactwo cennych informacji dotycz¹cych szeroko rozumianej medycyny 

osiemnastowiecznej. 

Obszerne informacje medyczne znajdujemy w oko³o trzystu listów i notatek, 

których zdecydowana wiêkszoœæ pochodzi z lat 1762-1787 (28 maja tego roku 

zmar³ Leopold). Dotycz¹ one szerokiego spektrum zagadnieñ, od wyznawanych 

w domu Mozartów pogl¹dów na zdrowie i pochodzenie chorób, poprzez 

opisy najrozmaitszych schorzeñ i dolegliwoœci (dotykaj¹cych Mozartów lub ich 

znajomych) i szczegó³owe relacje z zastosowanych terapii, a¿ po informacje 

o lekarzach i aptekarzach, z których us³ug Mozartowie korzystali, lub z którymi 

siê przyjaŸnili. Informacje dotycz¹ce farmakoterapii i farmacji s¹ szczególnie 

bogate i ciekawe. Dla przyk³adu, znajdujemy tam wzmianki o ponad stu lekach, 

wœród nich zbiór dwudziestu szczegó³owych receptur, z których czêœæ pochodzi³a 

z Salzburga, pozosta³e zaœ by³y przepisywane Mozartom w trakcie woja¿y. 

Z tej skarbnicy informacji wybra³am zaledwie kilka, moim zdaniem najciekawszych. 

Zacznê od wspomnianych receptur. 

W jaki sposób zaopatrywano siê w leki w dawnej Europie? Rzecz jasna, kupowano 

je w aptece. Czêœæ leków by³a przyrz¹dzana na podstawie recept wystawianych 

przez lekarzy. Jeœli taki specyfik okazywa³ siê skuteczny, zapobiegliwy pacjent 

w³¹cza³ jego recepturê do swoich „papierów medycznych”; w razie ponownych 

k³opotów ze zdrowiem móg³ udaæ siê z „archiwaln¹” recept¹ bezpoœrednio do 

aptekarza, oszczêdzaj¹c sobie wydatku na konsultacjê medyczn¹. Takie „papiery 

medyczne” posiadali równie¿ Mozartowie; korzystali z nich nie tylko w Salzburgu, 

ale – przynajmniej do czasu - zabierali je równie¿ wyje¿d¿aj¹c w podró¿e. czynili 

tak z kilku pobudek. Po pierwsze, pomoc lekarza wi¹za³a siê z du¿ymi wydatkami, 

a poza domem Mozartowie liczyli ka¿dy grosz. Po drugie, i wa¿niejsze, Leopold 

by³ przekonany o istnieniu istotnych ró¿nic w temperamencie i charakterze ludzi 

wywodz¹cych siê z odmiennych krajów. Ró¿nice te mia³y jego zdaniem kolosalny 

wp³yw na sposób chorowania, st¹d jego nieufnoœæ w stosunku do lekarzy innej 

ni¿ niemiecka narodowoœci. Wypróbowane, domowe receptury by³y w opinii 

Leopolda i skuteczniejsze, i bezpieczniejsze od leków, jakie móg³by choremu 

cz³onkowi rodziny przepisaæ jakiœ zamiejscowy medyk, nieobeznany ze specyficzn¹, 

salzbursk¹ natur¹ leczonego pacjenta. Niestety, domowe „papiery 

medyczne” Mozartów nie zachowa³y siê, jednak dziêki pewnemu zdarzeniu z czasów 

wielkiego tournee rodziny po Europie (1763-1766) znamy treœæ piêciu 

domowych receptur wchodz¹cych w jego sk³ad – a przy okazji mo¿emy przyjrzeæ 

siê specyfice rynku farmaceutycznego osiemnastowiecznej Europy. 

W lipcu 1764 r. w Londynie Leopold zapad³ na ciê¿kie zapalenie gard³a. Kuracjê 

rozpocz¹³ od elementów dobrze mu znanych z domu: zmiany diety i kilku 

medykamentów z podró¿nej apteczki. Gdy te œrodki zawiod³y, chcia³ zrealizowaæ 

w aptece kilka domowych receptur. Ku jego zdumieniu, aptekarz (niejaki William 

Groote; jego apteka mieœci³a siê w St. Ann’s Soho, na rogu Nassau Street)


Apteczka podró¿na 

(Muzeum Farmacji w Lizbonie – Portugalia) 

odmówi³ wykonania leków, gdy¿… nie potrafi³ odczytaæ recept! Okaza³o siê, ¿e 

„signa chymica” (tak okreœli³ je Leopold), a wiêc wywodz¹ce siê z alchemii symbole, 

które przez niemieckich lekarzy i farmaceutów by³y nadal powszechnie 

stosowane, w Anglii wysz³y dawno z u¿ycia i by³y niezrozumia³¹ zagadk¹ dla 

tamtejszych aptekarzy. Zdesperowany Leopold natychmiast skrupulatnie przepisa³ 

potrzebne recepty w liœcie do salzburskiego przyjaciela, aby ten móg³ skonsultowaæ 

siê z którymœ z zaprzyjaŸnionych medyków i odes³aæ do Londynu treœæ 

recept zapisan¹ po ³acinie, bez jakichkolwiek skrótów i symboli. Adresat proœby, 

Lorenzo Hagenauer, zadanie wykona³ – na pró¿no. Zdumiony Leopold us³ysza³ 

od londyñskiego aptekarza, i¿ ten nadal nie jest w stanie przyrz¹dziæ potrzebnych 

medykamentów, poniewa¿ nie wie w jaki sposób sporz¹dziæ sk³adniki niezbêdne 

do ich wykonania. Okaza³o siê ¿e recepty, na których realizacji tak zale¿a³o 

Leopoldowi, opiewa³y na „leki wielokrotnie z³o¿one”. By³y one skonstruowane 

z innych z³o¿onych medykamentów (jak np. „wiedeñska woda laksuj¹ca”, „proszek 

od kaszlu dla niemowl¹t” czy „zio³a na dekokt piersiowy”), których receptury 

figurowa³y w stosowanym w Salzburgu Dyspensatorium 

Farmaceutycznym Austriacko- 

Wiedeñskim (Dispensatorium Pharmaceuticum 

Austriaco-Viennese), ale nie w lekospisach 

obowi¹zuj¹cych w Londynie. Leopold 

si³¹ rzeczy musia³ skorzystaæ z pomocy 

miejscowego medyka. Nawiasem mówi¹c, 

zalecona przez niego kuracja, z³o¿ona 

z g³odówki, obfitych krwioupustów i leków 

zawieraj¹cych spore iloœci opium, doprowadzi³a 

Leopolda niemal do agonii; dopiero 

zmiana lekarza i nowe leczenie, tym razem oparte na odpoczynku i po- 

¿ywnej, lekkostrawnej diecie, przynios³y poprawê jego stanu i stopniowy powrót 

do zdrowia. 

Pamiêtaj¹c o londyñskich perypetiach aptekarskich, Leopold tym wiêksz¹ wagê 

przywi¹zywa³ do odpowiedniego wyposa¿enia podrêcznej apteczki zabieranej 

w podró¿e. Znajdowa³y siê w niej te medykamenty, których Mozartowie u¿ywali 

najczêœciej, a których postaæ i trwa³oœæ pozwala³y na transport i d³u¿sze przechowywanie. 

Zawsze by³ w niej zapas trzech „proszków antyspazmodycznych”: 

czarnego proszku epileptycznego (pulvis epilepticus niger), proszku margrabiowskiego 

(pulvis epilepticus marchionis; markgraphische pulver) i proszku 

przeciw spazmom (pulvis antispasmodicus). S¹ to najczêœciej wzmiankowane 

w korespondencji Mozartów leki z³o¿one. Sugeruj¹c siê nazwami owych medykamentów, 

dzisiejszy czytelnik (zw³aszcza jeœli nie zajmuje siê histori¹ medycyny) 

móg³by przypuszczaæ i¿ rodzina Mozartów by³a obci¹¿ona padaczk¹. Nic takiego 

nie wynika z dostêpnych nam Ÿróde³. Trzeba pamiêtaæ i¿ samo pojêcie spazmu 

by³o w medycynie humoralnej rozumiane nieco inaczej ni¿ w dzisiejszej medycynie. 

Spazm, a wiêc gwa³towne obkurczenie miêœni (pamiêtajmy ¿e w czasach 

Mozartów medycyna nie operowa³a jeszcze dzisiejsz¹ definicj¹ tkanki!) uwa¿ano


dawniej za czynnik sprawczy w bardzo szerokim wachlarzu dolegliwoœci 

i schorzeñ, od ró¿nego rodzaju kolek, poprzez padaczkê i kurcze miêœni, a¿ po 

bóle zêbów, koszmary nocne, niektóre choroby epidemiczne (np. odrê), czy 

pospolit¹ gor¹czkê. Mozartowie u¿ywali wymienionych proszków w³aœnie jako 

leków przeciwgor¹czkowych, zw³aszcza przy towarzysz¹cych gor¹czce dreszczach. 

Przy okazji nale¿y wyjaœniæ jeszcze jedno nieporozumienie, zwi¹zane 

z t³umaczeniem nazwy proszku margrabiowskiego. Otó¿, w polskiej edycji listów 

W. A. Mozarta lek ten wzmiankowany jest jako „proszek Marggraffa”, z informacj¹ 

¿e to w³aœnie ten s³ynny niemiecki chemik jest autorem jego receptury. Tymczasem 

Markgrafenpulver jest znacznie starszy od swego domniemanego wynalazcy, 

figuruje bowiem we wszystkich siedemnastowiecznych edycjach Farmakopei 

Augsburskiej, podczas gdy Andreas Sigismund Marggraff urodzi³ siê w 

roku 1709. ród³em nieporozumienia jest krytyczne wydanie literackiej spuœcizny 

Mozartów, bêd¹ce podstaw¹ wszelkich (nie tylko polskiej) translacji; b³êdna 

informacja o autorstwie proszku margrabiowskiego znajduje siê w komentarzach 

do listów. Nazwa proszku wynika³a z ceny, w jego sk³ad wchodzi³y bowiem 

drogie surowce, jak p³atki z³ota, czerwony i bia³y koral, per³y i koœæ s³oniowa. 

Poza nimi, proszek margrabiowski zawiera³ sk³adniki roœlinne i zwierzêce, którym 

powszechnie przypisywano silne dzia³anie „antyspazmodyczne i odtruwaj¹ce”: 

korzeñ piwonii, jemio³ê (koniecznie rosn¹c¹ na dêbie), róg jeleni i kopyta ³osia. 

Czarny proszek epileptyczny mia³ zbli¿ony sk³ad, nazwê zaœ zawdziêcza³ dodatkowi 

sporych iloœci lipowego wêgla drzewnego. Ten z kolei sk³adnik w recepturze 

proszku margrabiowskiego by³ zast¹piony spodium praeparatum, substancj¹ 

otrzymywan¹ z koœci zwierzêcych (lub, w kosztowniejszej wersji, koœci 

s³oniowej) poddawanych procesowi przypominaj¹cemu wypalanie wêgla drzewnego. 

Proszek antyspazmodyczny by³ stosunkowo tanim i nieskomplikowanym 

lekiem: wytwarzano go z preparowanych (tj. wypalanych i kruszonych) muszli 

ostryg i kilku sk³adników mineralnych: „winnego kamienia witriolizowanego” (siarczan 

potasu), „oczyszczonej saletry krystalicznej” (azotan potasu) i „cynobru 

antymonu” (siarczek rtêci; „cynobrem antymonu” nazywano go, jeœli by³ otrzymywany 

z siarczku antymonu i sublimatu). Niezale¿nie od sk³adu, wszystkie 

wymienione proszki Mozartowie przyjmowali w homeopatycznych dawkach: po 

szczypcie na koñcu no¿a, trzy lub cztery razy dziennie – z dzisiejszego punktu 

widzenia trudno przypuszczaæ, by mog³y one odnosiæ jakikolwiek farmakologiczny 

skutek, korzystny b¹dŸ szkodliwy, na przebieg chorób, w których by³y 

stosowane. Leopold jednak g³êboko wierzy³ w ich skutecznoœæ. 

Œwiat opisany w listach Mozartów ju¿ dawno przesta³ istnieæ. Zmieni³y siê granice 

i nazwy pañstw, porz¹dek polityczny, cywilizacja i kultura, warunki pracy, stosunki 

miêdzyludzkie. Zmieni³a siê równie¿ medycyna. Tym bardziej uderzaj¹ te elementy, 

które nie uleg³y ¿adnym zmianom. Podobnie jak w czasach Mozartów, 

dzisiejsi pacjenci chc¹ m¹drych i troskliwych lekarzy, dobrych i kompetentnych 

aptekarzy, i leków, które przynosz¹ ulgê w cierpieniu. Z lekami ró¿nie bywa. 

Sprostanie pozosta³ym pragnieniom pacjentów zale¿y tylko od nas: lekarzy i farmaceutów, 

i jest w zasiêgu naszych mo¿liwoœci. Obyœmy zawsze o tym pamiêtali.


LISTY 

PREZYDENT 

MIASTA POZNANIA 

Poznañ, dnia 26 wrzeœnia 2006 r. 

Pan 

Roman Plackowski 

Prezes 

Wielkopolskiej Izby Aptekarskiej 

w Poznaniu 

Szanowny Panie Prezesie 

Z okazji Œwiêta Kosmy i Damiana – patronów aptekarzy i farmaceutów, przekazujê 

na Pana rêce serdeczne podziêkowania dla ca³ego œrodowiska za pracê 

na rzecz poprawy zdrowia i jakoœci ¿ycia mieszkañców Poznania. 

W czasach szybkiego rozwoju medycyny i farmacji, aptekarze i farmaceuci 

staj¹ siê osobistymi doradcami pacjentów przy wyborze œrodków leczniczych 

oraz pielêgnacyjnych. Zawody te ciesz¹ siê niew¹tpliwym presti¿em, autorytetem 

oraz zaufaniem wœród klientów. Apteka sta³a siê miejscem, w którym oprócz 

pozyskania leku mo¿na zadbaæ o zdrowie i dobre samopoczucie, dziêki m.in. 

prowadzonym akcjom profilaktycznym i promuj¹cym zdrowie. 

W tym uroczystym dniu ¿yczê sta³ej chêci sprostania wymaganiom stawianym 

przed nowoczesnym aptekarzem i farmaceut¹, a tak¿e satysfakcji p³yn¹cej 

z kontaktu z pacjentem i mo¿liwoœci oferowania mu pomocy. 

Z powa¿aniem 

Ryszard Grobelny


KORESPONDENCJA IZBY 

Wlkp. O.I.A./2472/2006 Poznañ, dnia 25 paŸdziernika 2006 r. 

Szanowna Pani 

mgr farm. Barbara Mroczyk 

Naczelnik Wydzia³u Gospodarki Lekami 

Wielkopolskiego Oddzia³u Wojewódzkiego 

Narodowego Funduszu Zdrowia 

Dotyczy: rozporz¹dzenia Ministra Zdrowia z dnia 11 wrzeœnia 2006 r. w sprawie 

œrodków odurzaj¹cych, substancji psychotropowych, w szczególnoœci 

zasad wydawania przez apteki ogólnodostêpne ubezpieczonym refundowanych 

produktów leczniczych z tych grup. 

Zwracam siê do Pani Naczelnik z uprzejm¹ proœb¹ o zajêcie stanowiska w 

sprawie dzielenia opakowañ produktów leczniczych zawieraj¹cych œrodki odurzaj¹ce 

i substancje psychotropowe. Przepisy rozporz¹dzenia Ministra Zdrowia 

z dnia 11 wrzeœnia 2006 r. w sprawie œrodków odurzaj¹cych, substancji psychotropowych... 

(Dz.U. Nr 160 poz.1216) w ¿aden sposób nie reguluj¹ tej sprawy. 

Wydaje siê zatem, ¿e jedynym aktem odnosz¹cym siê do mo¿liwoœci dzielenia 

opakowañ produktów leczniczych jest rozporz¹dzenie Ministra Zdrowia 

z dnia 28 wrzeœnia 2004 r. w sprawie recept lekarskich. Zgodnie z §19 ust.2 

rozporz¹dzenia, dzieleniu nie podlegaj¹ opakowania bezpoœrednie, co mo¿e 

sugerowaæ, ¿e opakowanie zewnêtrzne mo¿e byæ dzielone. 

Powstaje jednak pytanie jak post¹piæ w sytuacji, gdy lekarz zapisze 30 tabletek 

produktu leczniczego zawieraj¹cego œrodek odurzaj¹cy, a produkt zosta³ 

zarejestrowany i znajduje siê w obrocie w opakowaniu zewnêtrznym 

zawieraj¹cym dwa blistry po 20 tabletek, b¹dŸ np. gdy lekarz ordynuje, zachowuj¹c 

wszelkie zasady poprawnoœci (postaæ, dawka) 10 tabletek, a opakowaniem 

wewnêtrznym produktu leczniczego jest b³ister z 20 tabletkami. Dodatkowo nadmieniamy, 

¿e czêste s¹ przypadki dotycz¹ce œrodków odurzaj¹cych i substancji 

psychotropowych, gdy producent na za³¹czonej do opakowania ulotce zabrania 

dzielenia opakowania ze wzglêdów bezpieczeñstwa chorego, bior¹c pod uwagê 

bardzo wa¿ne z punktu widzenia bezpieczeñstwa zdrowia i ¿ycia pacjenta dodatkowe 

informacje umieszczane wy³¹cznie na opakowaniach zewnêtrznych, 

których brak na opakowaniach bezpoœrednich. 

Maj¹c na uwadze powy¿sze, uprzejmie proszê o ustosunkowanie siê i przedstawienie 

jednoznacznego stanowiska przedmiotowej sprawie. 

Z powa¿aniem dr n. farm. Roman Plackowski 

Prezes Wlkp. Okrêgowej Rady Aptekarskiej



Wydzia³ Gospodarki Lekami 

Wielkopolskiego Oddzia³u Wojewódzkiego 


ul. Piekary 14/15 


dotyczy: refundacji ceny leków wydanych osobom ubezpieczonym. 

W ostatnim czasie do Wielkopolskiej Okrêgowej Izby Aptekarskiej nap³ywaj¹ 

sygna³y od w³aœcicieli i kierowników aptek o licznych przypadkach wstrzymywania 

refundacji ceny leków wydanych osobom ubezpieczonym. Jak wynika 

z relacji tych osób, powodem wstrzymywania ca³oœci refundacji s¹ wykryte w 

raportach statystycznych przekazywanych przez apteki do NFZ b³êdy. Okazuje 

siê jednak przy tym, ¿e b³êdy dotycz¹ np. jednej lub co najwy¿ej kilku recept 

objêtych danym raportem, zaœ NFZ wstrzymuje aptekom ca³¹ refundacjê za 

dany okres sprawozdawczy. 

Zdaniem Wielkopolskiej Okrêgowej Rady Aptekarskiej, brak jest prawnych 

podstaw do wstrzymywania zap³aty refundacji z powodu nieœcis³oœci dotycz¹cych 

znikomej nieraz liczby recept. Stoimy na stanowisku, ¿e za leki wydane 

ubezpieczonym przy zachowaniu prawid³owoœci realizacji recepty bezwzglêdnie 

wszystkie apteki winny otrzymywaæ refundacjê w okreœlonym przez ustawy 

i rozporz¹dzenia terminie, a wstrzymanie zap³aty winno dotyczyæ jedynie tych 

kwot, które wynikaj¹ z b³êdów dotycz¹cych pozosta³ych recept. 

Sygnalizuj¹c zaistnia³y problem, zwracam siê z uprzejm¹ proœb¹ o zajêcie 

stanowiska w sprawie. 

Z powa¿aniem 

dr n. farm. Roman Plackowski 




Wydzia³ Gospodarki Lekami Wielkopolskiego 

Oddzia³u Wojewódzkiego 


ul. Piekary 14/15 


Dotyczy: wydawania zamienników leków refundowanych. 

Wystêpuj¹c w imieniu Wielkopolskiej Okrêgowej Izby Aptekarskiej, zwracam 

siê do Pañstwa w nastêpuj¹cej sprawie: 

Pismem z dnia 29 sierpnia b.r. Departament Gospodarki Lekami Narodowego 

Funduszu Zdrowia (znak: NFZ-CF-DGL-06/08) dokona³ interpretacji art.38 

ust.5 ustawy z dnia z dnia 27 sierpnia 2004 r. o œwiadczeniach opieki zdrowotnej 

finansowanych ze œrodków publicznych. Jak wynika z sugestii wyra¿onej we 

wzmiankowanej interpretacji powinno byæ tak, ¿e jeœli lekarz zaordynuje dwa 

opakowania danego leku, a osoba wydaj¹ca lek zamierza wydaæ zamiennik 

tego leku, wówczas zamiennik winien dotyczyæ obu opakowañ leku. W œwietle 

tej interpretacji, za niew³aœciwe uznaæ postêpowanie osoby, która realizuj¹c receptê 

na dwa opakowania leku, wyda jedno opakowanie leku zapisanego przez 

lekarza i jedno opakowanie zamiennika. 

Zdaniem Wielkopolskiej Okrêgowej Izby Aptekarskiej, taka interpretacja art.38 

ust.5 ustawy nie jest trafna. Autor interpretacji nie wskaza³ z jakiego przepisu 

wynika taki sposób interpretacji prawa. Przepis nie mówi bowiem nic na temat 

tego, ile opakowañ leku mo¿e byæ wydanych na podstawie jednej recepty. 

Kwestie te reguluje dopiero rozporz¹dzenie w sprawie recept lekarskich. Tym 

samym, w ocenie Izby art.38 ust.5 ustawy o œwiadczeniach opieki zdrowotnej 

nie mo¿e stanowiæ przes³anki dla wniosków, do jakich doszed³ Narodowy 

Fundusz Zdrowia we wzmiankowanym piœmie z dnia 29 sierpnia 2006 r. Jeœli 

wzi¹æ pod uwagê szerszy aspekt prawny i faktyczny, apteka realizuj¹ca receptê 

mo¿e wydaæ na jej podstawie opakowanie leku zaordynowanego przez lekarza 

i opakowanie zamiennika. Wystarczy wzi¹æ pod uwagê art.38 ust.4 ustawy 

zgodnie, z którym apteka ma obowi¹zek poinformowaæ œwiadczeniobiorcê o mo¿- 

liwoœci nabycia leku, innego ni¿ przepisany na recepcie, o tej samej nazwie 

miêdzynarodowej, dawce, postaci farmaceutycznej i o tym samym wskazaniu 

terapeutycznym, którego cena nie przekracza limitu ceny. Nie da siê wykluczyæ, ¿e 

pacjent maj¹c do wyboru lek zaordynowany przez lekarza i zamiennik, zdecyduje


siê na nabycie w³aœnie zamiennika, o którym mowa w art.38 ust.5 ustawy. Mo¿e 

siê wreszcie zdarzyæ, ¿e recepta opiewa na dwa opakowania danego leku, a w 

aptece znajduje siê jedno, ostatnie opakowanie leku zaordynowanego przez 

lekarza. Wówczas w interesie pacjenta jest, by w celu realizacji recepty wydaæ 

równie¿ jedno opakowanie zamiennika. 

Maj¹c na uwadze wskazane argumenty Wielkopolska Okrêgowa Izba Aptekarska 

zwraca siê do Pañstwa o zajêcie stanowiska w przedmiotowej kwestii. 

Z powa¿aniem 




STAROSTA MIASTA KO£O Ko³o, dn. 05.09.2006 r. 

Pan dr Roman Plackowski 

Wielkopolska Okrêgowa 

Izba Aptekarska 

Ul. Palacza 87 

Poznañ 

W dniu 31. 08. 2006 r. wp³ynê³o do Starostwa Powiatowego w Kole pismo 

dotycz¹ce aktualnej sytuacji na rynku aptekarskim w Kole. Pismo podpisane 

by³o przez w³aœcicieli i pracowników Apteki Melisa, w trosce o dalsze funkcjonowanie 

i powoln¹ eliminacjê z rynku aptek po³o¿onych poza du¿ymi sieciami 

handlowymi. 

W myœl art. 94 ust. 2 Ustawy z 6. 09. 2001 – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. 

Nr. 126, poz. 1381) Zarz¹d Powiatu ma obowi¹zek ustalenia godzin pracy aptek 

ogólnodostêpnym po zasiêgniêciu opinii zarz¹dów gmin z terenu powiatu 

i samorz¹du aptekarskiego, co te¿ odbywa siê corocznie uchwa³¹ Zarz¹du, 

o czym informuje siê wszystkie placówki ochrony zdrowia. 

Nie mniej jednak Zarz¹d podziela troskê lokalnych farmaceutów o utrzymanie 

siê na rynku dystrybucji leków, zarówno w kontekœcie miejsc pracy jak i w 

kontekœcie rodzinnej przedsiêbiorczoœci, z której podatki wp³ywaj¹ do lokalnych 

gmin a nie miejsc, w których zarejestrowane s¹ przychodz¹ce do Ko³a firmy 

dystrybuuj¹ce leki i œrodki paramedyczne. 

W myœl cytowanej wczeœniej ustawy Prawo farmaceutyczne – jej art. 99 – 

„zezwoleñ na prowadzenie aptek udziela w³aœciwy Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny* 

i Zarz¹d Powiatu nie mo¿e ingerowaæ w jego kompetencje i zabroniæ 

czy nawet zasugerowaæ nie wydawanie kolejnych pozwoleñ na naszym terenie. 

W³aœciwym i pomocnym tutaj wydaje siê byæ Samorz¹d Aptekarski. Ju¿ art. 1 

Ustawy z dnia 19. 04. 1991 r. – o izbach aptekarskich (Dz. U. Nr 41, poz. 179 

z póŸn. zm.) mówi o reprezentowaniu interesów równie¿ gospodarczych swoich 

cz³onków. 

Reasumuj¹c, Zarz¹d Powiatu Kolskiego zwraca siê z poparciem dla starañ 

lokalnych w³aœcicieli aptek ogólnodostêpnych zarówno do Wojewódzkiego Inspektora 

Farmaceutycznego jak i do Okrêgowej Izby Aptekarskiej maj¹c nadzieje, 

¿e zostan¹ podjête dzia³ania i wypracowane w wyniku tego mechanizmy 

chroni¹ce dobrze funkcjonuj¹ce apteki ogólnodostêpne przed bankructwem, 

farmaceutów przed bezrobociem a pacjentów przed lawinowo rosn¹cymi cenami 

leków. 

Z powa¿aniem 

Starosta Kolski 

Wieñczys³aw Oblizajek


Z PRAC WIELKOPOLSKIEJ 

OKRÊGOWEJ IZBY APTEKARSKIEJ 

Prezydia Wielkopolskiej Okrêgowej Rady Aptekarskiej 

Prezydium Wlkp. ORA – 19 wrzeœnia 2006 r. 

Prezydium Rady rozpatrywa³o 21 wniosków o uzyskanie rêkojmi; 7 kandydatów 

uzyska³o rêkojmiê. 1 osobê zaopiniowano negatywnie. W pozosta³ych sprawach 

toczy³o siê postêpowanie wyjaœniaj¹ce. 

Rozpatrzono tak¿e 2 wnioski Dolnoœl¹skiej OIA we Wroc³awiu o zaopiniowanie 

na stanowisko kierownika 2 farmaceutek z terenu Wlkp. OIA. Oba wnioski zosta³y 

rozpatrzone pozytywnie. 

Prezydium zapozna³o siê z 2 za¿aleniami na uchwa³ê odmawiaj¹c¹ wydania 

rêkojmi nale¿ytego kierowania aptek¹. Za¿alenia zosta³y przekazane do NRA. 

Spoœród spraw, którym zajmowano siê na posiedzeniu by³o: 

• rozpatrzenie wniosku o roz³o¿enie zaleg³ych sk³adek cz³onkowskich na raty 

• pismo Starosty Kolskiego w sprawie ochrony lokalnych aptek 

• wniosek Krajowego Konsultanta w dziedzinie farmacji szpitalnej o wytypowanie 

przedstawiciela Wlkp. OIA do komisji egzaminacyjnej na egzamin II 

st. specjalizacji z farmacji klinicznej 

• pismo w sprawie w³¹czenia aptek do rozk³adu dy¿urów nocnych 

Prezydium Wlkp. ORA – 3 paŸdziernika 2006 r. 

Tematem dominuj¹cym by³y wnioski o uzyskanie rêkojmi nale¿ytego kierowania 

aptek¹. Spoœród 31 rozpatrywanych wniosków dla 12 kandydatów na kierowników 

wydana zosta³a rêkojmia, 2 wnioski zaopiniowano negatywnie, w sprawach pozosta³ych 

toczy³o siê postêpowanie wyjaœniaj¹ce. 

Prezydium Rady zapozna³o siê z 4 za¿aleniami na uchwa³y dot. rêkojmi, które 

przekazano do NRA. 

Przedyskutowano równie¿ kwestiê braku w rejestrze Izby kierowników dwóch 

aptek i podjêto niezbêdne dzia³ania. 

Prezydium Wlkp. ORA – 17paŸdziernika 2006 r. 

Posiedzenie Prezydium rozpoczê³o od rozpatrzenia wniosków o rêkojmiê. Rozpatrywano 

31 wniosków o wydanie rêkojmi nale¿ytego kierowania aptek¹. 18


wnioskodawców uzyska³o opiniê pozytywn¹, 3 – negatywn¹. 2 osoby zaproszono 

na spotkanie przed nastêpnym posiedzeniem Prezydium. Pozosta³e wnioski 

s¹ w trakcie postêpowania wyjaœniaj¹cego. 

Prezydium Rady przedyskutowa³o sprawê objêcia dwóch stanowisk kierowniczych 

bez wyst¹pienia o rêkojmiê. 

Omówiono równie¿: 

• uchwa³ê NRA dot. rêkojmi 

• zmianê rozporz¹dzenia MZ w sprawie leków psychotropowych, 

• rozporz¹dzenie MZ w sprawie wzoru oraz szczegó³owych zasad i trybu nadawania 

odznaki honorowej „Zas³u¿ony Honorowy Dawca Krwi”, 

• pismo Starostwa Powiatowego w Chodzie¿y dot. niepe³nienia dy¿urów jednej 

z aptek – sprawê skierowano do Inspektora Farmaceutycznego, 

• sprawê dofinansowania konkursu prac magisterskich Wydzia³u Farmaceutycznego 

AM im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu i in. 

Prezydium Wlkp. ORA – 24 paŸdziernika 2006 r. 

Posiedzenie Prezydium rozpoczê³o od akceptacji wniosku o uzyskanie prawa 

wykonywania zawodu farmaceuty, przygotowanego na najbli¿sz¹ Radê Aptekarsk¹ 

oraz ustali³o termin Rady na 14 listopada br. 

Rozpatrywano 12 wniosków, wydanych zosta³o 6 rêkojmi, 1 wnioskodawcê zaproszono 

na spotkanie z przedstawicielami Prezydium. W pozosta³ych przypadkach 

toczy siê postêpowanie wyjaœniaj¹ce. 

Prezydium Rady zapozna³o siê tak¿e z bie¿¹c¹ korespondencj¹. 

Prezydium Wlkp. ORA – 7 listopada 2006 r. 

Prezydium zaakceptowa³o 2 wnioski o wydanie prawa wykonywania zawodu, 

które przekazano na posiedzenie Rady Aptekarskiej. 

Omówiono sprawê projektu zmiany uchwa³y w sprawie zasad ustalania rêkojmi 

oraz tematy zwi¹zane z Rad¹ Aptekarsk¹, a nastêpnie rozpatrzono wnioski 

o udzielenie rêkojmi nale¿ytego kierowania aptek¹. Spoœród 12 wniosków dla 7 

wnioskodawców rêkojmia zosta³a wydana. 1 wniosek uzyska³ opiniê negatywn¹. 

1 osobê zaproszono na rozmowê z przedstawicielami Prezydium Rady. 

Prezydium zapozna³o siê z za¿aleniem farmaceutki na uchwa³ê odmawiaj¹c¹ 

wydania rêkojmi i przekaza³o j¹ do NRA. 

Ustosunkowano siê do: 

kwestii nowelizacji rozporz¹dzeñ Ministerstwa Zdrowia w sprawie szkoleñ ci¹g³ych 

farmaceutów i w sprawie specjalizacji oraz uzyskiwania tytu³u specjalisty


przez farmaceutów, wniosku o przesuniêcie terminu sp³aty roz³o¿onych na raty 

zaleg³ych sk³adek cz³onkowskich, sprawy najbli¿szych szkoleñ ci¹g³ych, kwestii 

dot. posiedzenia Rady Aptekarskiej w dniu 14 listopada. 

Posiedzenie Wielkopolskiej Okrêgowej Rady Aptekarskiej 

w dniu 14 listopada 2006 r. 

Porz¹dek obrad: 

– Stwierdzenie praw wykonywania zawodu farmaceuty. 

Jednog³oœnie stwierdzono prawo wykonywania zawodu dla: 

1. mgr Ryszarda Mariana Baraniaka 

2. mgr Marii Weso³owskiej-Bromirskiej 

3. mgr Danuty Marii Cwaliny 

4. mgr Joanny Magdaleny Dziedziejko-Cybulskiej 

5. mgr Anny Froelich 

6. mgr Aleksandry Anny G³êbokiej 

7. mgr Joanny Graff 

8. mgr S³awomira Krzysztofa Kêdzierskiego 

9. mgr Anny £ukaszuk 

10. mgr Anny Marii Oscypiuk 

11. mgr Tomasza Woziwodzkiego 

– Sprawozdanie z dzia³alnoœci Prezydium Wlkp. O.R.A. w okresie od dnia 29 

sierpnia 2006 r. do dnia 14 listopada 2006 r. 

– Dyskusja na temat pó³rocznego sta¿u w aptece rodzinnej. 

– Zatwierdzenie protoko³u z posiedzenia Rady Aptekarskiej z dnia 29 sierpnia 

2006 r. 

– Dyskusja na temat Uchwa³y Nr 11/2005 z dnia 15 lutego 2005 r. w sprawie 

rêkojmi nale¿ytego kierowania aptek¹. 

– Wspó³praca z WOW NFZ – refundacja przy stwierdzonych b³êdach w zestawieniach. 

– Sprawy legislacyjne – omówienie kwestii nowelizacji Prawa farmaceutycznego. 

– Sprawy ró¿ne: 

• kwestia roszczeñ finansowych za zwrot preparatu Corhydron zakupionego 

w innej aptece 

• nowelizacja rozporz¹dzenia dot. szkoleñ ci¹g³ych farmaceutów – nowe 

mo¿liwoœci uzyskania punktów 

• sta¿ podyplomowy zagranic¹. 

– Wolne g³osy i wnioski.


Z PRAC NACZELNEJ RADY APTEKARSKIEJ 

NACZELNA IZBA APTEKARSKA 

W WARSZAWIE 

DEKLARACJA WARSZAWSKA 

O ROLI SAMORZ¥DÓW APTEKARSKICH 

Warszawa, 22 wrzeœnia 2006 r. 

Z okazji 15 rocznicy reaktywowania Naczelnej Izby Aptekarskiej i Dni Aptekarza 

w Warszawie odby³o siê sympozjum pt. „Rola samorz¹du zawodowego farmaceutów” 

zorganizowane przez Departament Spraw Zagranicznych NRA z udzia- 

³em przedstawicieli 15 krajów Grupy Farmaceutycznej Unii Europejskiej. Sympozjum 

prowadzi³ Sekretarz Generalny PGEU, John Chave. Podczas obrad 

wypracowano projekt miêdzynarodowej deklaracji. „Deklaracja Warszawska o 

roli samorz¹dów aptekarskich”. Treœæ deklaracji publikujemy poni¿ej. 

Warszawa, 22 wrzeœnia 2006 r. 

Przedstawiciele samorz¹dowych organizacji aptekarskich w Europie, cz³onkowie 

Grupy Farmaceutycznej Unii Europejskiej spotkali siê w Warszawie, by omówiæ 

rolê samorz¹du zawodowego aptekarzy w zmieniaj¹cych siê systemach opieki 

zdrowotnej. Podpisani ni¿ej uczestnicy zwracaj¹ uwagê, ¿e praktyka farmaceutyczna 

zmienia siê bardzo szybko w ostatnich latach. G³ówny kierunek tych 

zmian polega na reorientacji g³ównego zainteresowania zawodu z produktu (leku) 

na osobê (pacjenta). Koncepcja opieki farmaceutycznej, jak równie¿ inne us³ugi 

farmaceutyczne, jak doradzanie w leczeniu ³agodniejszych dolegliwoœci, programy 

promocji zdrowia lub dzia³ania edukacyjne, wspieraj¹ce w³aœciwe i racjonalne 

stosowanie leków, staj¹ siê misj¹ aptekarzy w ca³ej Europie. Korzyœci wynikaj¹ce 

z tych dzia³añ to poprawa prawid³owoœci, bezpieczeñstwa i skutecznoœci farmakoterapii, 

jak równie¿ poprawa jakoœci ¿ycia pacjentów, co z kolei powodowaæ 

bêdzie obni¿enie kosztów systemu opieki zdrowotnej. Podpisani uczestnicy 

stwierdzaj¹, ¿e wprowadzenie zmian do codziennej praktyki wymaga silnego 

przywództwa. Konieczne jest opracowanie standardów nowych dzia³añ i okreœlenie 

nowych norm etycznych. Jest to zadanie stanowi¹ce du¿e wyzwanie i mo¿e byæ 

zrealizowane wy³¹cznie przez organizacje zawodowe, takie jak Izby Aptekarskie


lub Towarzystwa Farmaceutyczne maj¹ce uprawnienia samorz¹dowe i zrzeszaj¹ce 

wszystkich wykonuj¹cych swój zawód aptekarzy. Podpisani uczestnicy 

apeluj¹ do wszystkich rz¹dów europejskich o wspieranie samorz¹dowych organizacji 

zawodowych aptekarzy poprzez stworzenie niezale¿nym Izbom/Towarzystwom 

niezbêdnych warunków i uprawnieñ. zapewniaj¹cych praktykê 

zawodow¹ najwy¿szej jakoœci. Ostatecznym beneficjentem bêd¹ systemy opieki 

zdrowotnej, pacjenci i wszyscy obywatele Europy. Deklaracjê podpisali przedstawiciele: 

Austriackiej Izby Aptekarskiej, Duñskiego Stowarzyszenia Aptekarskiego, 

Francuskiej Izby Aptekarskiej, Wêgierskiej Izby Aptekarskiej, Irlandzkiego Towarzystwa 

Farmaceutycznego, Królewskiego Holenderskiego Towarzystwa Farmaceutycznego, 

Portugalskiego Towarzystwa Farmaceutycznego, S³owackiej Izby 

Aptekarskiej, S³oweñskiej Izby Aptekarskiej oraz Naczelnej Rady Aptekarskiej. 

Dr n. farm. Tadeusz B¹belek 

Warszawa, dnia 19 paŸdziernika 2006 r.


UCHWA£A Nr IV/ 100 /2006 

z dnia 7 czerwca 2006 r. 

NACZELNEJ RADY APTEKARSKIEJ 

w sprawie przyznania „Medalu im. prof. Bronis³awa Koskowskiego” 

Na podstawie § 4 ust. 1 Regulaminu przyznawania „Medalu im. prof. Bronis³awa 

Koskowskiego” i tytu³u „Stra¿nika Wielkiej Pieczêci Aptekarstwa Polskiego”, 

w brzmieniu ustalonym uchwa³¹ Naczelnej Rady Aptekarskiej Nr IV/45/2005 

z dnia 14 wrzeœnia 2005 r., Naczelna Rada Aptekarska uchwala, co nastêpuje: 

§ 1. 

Przyznaje siê „Medal im. prof. Bronis³awa Koskowskiego” osobom wymienionym 

w za³¹czniku do uchwa³y. 

§ 2. 

Uchwa³a wchodzi w ¿ycie z dniem podjêcia. 

Sekretarz NRA 

dr n. farm. Jerzy £AZOWSKI 

Prezes NRA 

mgr farm. Andrzej WRÓBEL 

Za³¹cznik 

do uchwa³y Nr IV/ 100 /2006 NRA 

z dnia 7 czerwca 2006 r. 

1. mgr Jadwiga Janocha – OIA Bia³ystok 

2. mgr Lech Koœmider – OIA Bielsko-Bia³a 

3. mgr El¿bieta Trzciñska – OIA Bydgoszcz 

4. mgr Grzegorz Demczuk – OIA Czêstochowa 

5. mgr Teresa Hylowa – OIA Katowice 

6. mgr Maria Dziemianko-¯urawska – OIA Koszalin 

7. mgr Maria Baœ – OIA Kraków 

8. mgr Krzysztof Przystupa – OIA Lublin 

9. mgr Ewa Barbara Bartnicka – OIA £ódŸ 

10. mgr Zbigniew Karczewski – OIA Opole 

11. dr Hanna Jankowiak-Gracz – OIA Poznañ 

12. mgr El¿bieta Kluz – OIA Rzeszów 

13. mgr Lidia £azowska – OIA Szczecin 

14. mgr Aleksandra Szklennik – OIA Wroc³aw 

15. dr W³odzimierz Hudemowicz – OIA Warszawa 

16. mgr Stanis³aw Maciej Sawczyn – OIA Zielona Góra 

17. mgr Maria Magnuszewska – OIA Kalisz 

18. mgr Karol Zawadzki – OIA Olsztyn


19. mgr Krystyna Marzec – OIA Bielsko-Bia³a 

20. mgr Lucjan Borys – OIA Bydgoszcz 

21. mgr Wies³awa Stronczak – OIA Katowice 

22. mgr Kazimierz Jura – OIA Kraków 

23. mgr Bernadeta £êga – OIA Szczecin 

24. mgr Anna Pozarzycka – OIA Zielona Góra 

Naszej kole¿ance, Pani dr n. farm. Hannie Jankowiak-Gracz, Sekretarzowi Wlkp. 

OIA, sk³adamy najserdeczniejsze gratulacje z okazji przyznania jej przez NRA 

medalu im. prof. Bronis³awa Koskowskiego. 


z dnia 6 wrzeœnia 2006 r. 


w sprawie przyznania tytu³u 

„Stra¿nika Wielkiej Pieczêci Aptekarstwa Polskiego”, 



w brzmieniu ustalonym uchwa³¹ Naczelnej Rady Aptekarskiej Nr IV/45/2005 z 

dnia 14 wrzeœnia 2005 r., Naczelna Rada Aptekarska w drodze g³osowania 

tajnego uchwala, co nastêpuje: 

§ 1. 

Przyznaje siê tytu³ „Stra¿nika Wielkiej Pieczêci Aptekarstwa Polskiego” podmiotom 

wymienionym w za³¹czniku do uchwa³y. 

§ 2. 


Sekretarz NRA Prezes NRA 



1. SERVIER POLSKA, 

2. POLPHARMA, 

3. LEK–POLSKA, 

4. APIPOL – FARMA, 

5. GlaxoSmithKline, 

6. Salus International. 

Za³¹cznik 


z dnia 6 wrzeœnia 2006 r.





w sprawie przyznania 

„Medalu im. prof. Bronis³awa Koskowskiego” 



w brzmieniu ustalonym uchwa³¹ Naczelnej Rady Aptekarskiej Nr IV/45/2005 z 

dnia 14 wrzeœnia 2005 r., Naczelna Rada Aptekarska uchwala, co nastêpuje: 

§ 1. 

Przyznaje siê „Medal im. prof. Bronis³awa Koskowskiego” osobom wymienionym 

w za³¹czniku do uchwa³y. 

§ 2. 


Sekretarz NRA 


Prezes NRA 


Za³¹cznik 



1. mgr Andrzej Prygiel – OIA Opole 

2. mgr Zbigniew Adamiec – OIA Kielce 

3. mgr Bo¿ena Œliwa – OIA Kielce 

4. mgr Marta Piekie³ek – OIA Rzeszów 

5. mgr Natalia Hryciuk – OIA Warszawa 

6. mgr Zbigniew Kolanek – OIA Warszawa 

7. mgr Ryszard Jasiñski – Naczelna Izba Aptekarska


KORESPONDENCJA 


NACZELNA IZBA APTEKARSKA 

W WARSZAWIE 

Naczelna Izba Aptekarska Warszawa, dnia 7 wrzeœnia 2006 r. 

L.dz. P300/2006 

Szanowna Pani 

Danuta Hübner 

Komisarz 

W dniu 28 czerwca 2006 roku jako drugi etap w Procedurze Naruszenia 

(ang. Infringment Procedure) Komisja wydala Zracjonalizowan¹ Opiniê (ang. 

Reasoned Opinion) dla Austrii i Hiszpanii, dotycz¹c¹ prawodawstwa dotycz¹cego 

w³asnoœci i udzia³ów w aptekach wspólnoty oraz kryteriów zak³adania aptek. 

Wraz z niniejsz¹ procedur¹ naruszenia Komisja podda³a pod dyskusjê podstawy 

systemu austriackich aptek. 

Wed³ug komisji obowi¹zuj¹ca zasady naruszaj¹ wolnoœæ placówki. Nastêpuj¹ce 

podstawowa aspekty legislacyjne poddano pod dyskusjê Zracjonalizowanych 

Opinii: zasady reguluj¹ce w³asnoœæ aptek, szczególnie fakt, ¿e w³aœciciel 

musi byæ farmaceut¹, warunki zwi¹zane z biznesowa, form¹ aptek, ¿e odpowiedzialny 

farmaceuta zarz¹dzaj¹cy musi posiadaæ co najmniej wiêkszoœæ udzia³ów 

w spó³ce aptecznej oraz zakaz dzia³alnoœci w spó³kach kapita³owych (tworzenie 

³añcuchów), zasady odnosz¹ce siê do akumulacji aptek oznaczaj¹ce, ¿e ¿aden 

farmaceuta nie mo¿e posiadaæ wiêcej ni¿ jednej licencji na prowadzenie apteki, 

warunki okreœlaj¹ce zak³adanie nowych aptek oraz ograniczenie ich liczby w 

zale¿noœci od potrzeb w danej populacji na danym obszarze geograficznym. 

Kwestie zwi¹zane z systemem w³asnoœci oraz zak³adania aptek wspólnoty 

okreœlaj¹ czeœæ kompetencji, na podstawie których ka¿dy dystrykt (stan) musi 

zorganizowaæ system us³ug medycznych w danej populacji, w tym us³ug farmaceutycznych 

oraz zarz¹dzaæ nimi. Us³ugi z dziedziny ochrony zdrowia nale¿y 

zorganizowaæ tak szybko, jak to mo¿liwe w odpowiedzi na potrzeby i ¿yczenia 

lokalnych populacji, a kryteria te gwarantuj¹ us³ugi farmaceutyczne oraz wygodny 

dostêp do leków dla wszystkich obywateli. 

Prawodawca krajowy jest przekonany, ¿e wy¿ej wymienione warunki nale¿y 

koniecznie zagwarantowaæ: 

• Najwiêksz¹ mo¿liw¹ niezale¿noœæ zawodu farmaceuty od g³ównych jednostek 

rynku, tak aby podejmowane decyzje uwzglêdnia³y aspekty zdrowotne, 

a nie wy³¹cznie komercyjne,


• Zapewnienie wysokiej jakoœci us³ug aptecznych oraz opieki farmaceutycznej, 

która czêsto jest ma³o op³acalna, 

• Egzekwowanie osobistej odpowiedzialnoœci farmaceuty w odniesieniu do 

us³ug dostarczanych przez jego aptekê. 

• Zrównowa¿on¹, obejmuj¹c¹ ca³y kraj dystrybucjê aptek, która zapewnia 

³atwy dostêp do us³ug farmaceutycznych i gwarantuje zak³adanie aptek nawet 

na obszarach o mniejszej gêstoœci zaludnienia oraz w ubogich dzielnicach 

miast, oraz 

• Promocjê ma³ych i œrednich przedsiêbiorstw, które s¹ filarem europejskiej 

ekonomii 

Istniej¹ obecnie przyk³ady krajów, gdzie kryteria te wprowadzono dzia³a niewydolnoœci 

zderegulowanego systemu. 

Na £otwie rz¹d zatwierdzi³ w 2004 roku prawo uwzglêdniaj¹ce kryteria populacyjne 

i demograficzne oraz ustanowi³ zapis, ¿e do roku 2010 sieæ aptek musi 

zostaæ sprzedana poszczególnym farmaceutom. W Belgii w paŸdzierniku 1994 

roku wprowadzono moratorium w przepisach reguluj¹cych otwieranie aptek w trybie 

wolnej konkurencji, wynikaj¹cej z kryteriów w miejscu, na które wp³yw mia³a 

jakoœæ us³ug aptecznych, W 1999 roku moratorium przed³u¿ono na nastêpne 

10 lat. W Grecji, kraju UE z najni¿sz¹ liczb¹ osób przypadaj¹cych na aptekê, 

zatwierdzono ostatnio nowe przepisy, uwzglêdniaj¹ce kryteria populacyjne i demograficzne, 

w celu zapewnienia ci¹g³oœci i jakoœci us³ug aptecznych, nawet na 

wyspach. 

Dotychczas Komisja uwzglêdnia³a kompetencje krajowe w odniesieniu do 

us³ug z dziedziny ochrony zdrowia oraz opieki medycznej, jak to wyraŸnie zdefiniowano 

w Art. 152 para 5 ECT Wed³ug traktatu Kraje Cz³onkowskie nadal posiadaj¹ 

pe³ne kompetencje w zakresie organizacji i administrowania systemami 

ochrony zdrowia oraz dostarczania populacji us³ug medycznych, w tym us³ug 

farmaceutycznych. Zak³adanie aptek oraz prawodawstwo dotycz¹ce w³asnoœci 

aptek oraz kszta³t prawny firm stanowi¹ istotn¹ czêœæ tej kompetencji Krajów 

Cz³onkowskich. 

Zgodnie z t¹ regu³¹ traktatu, w dniu 7 wrzeœnia ubieg³ego roku Instytucje 

Europejskie przyjê³y Dyrektywê 2005/387EC, okreœlaj¹c¹ kwalifikacje zawodowe, 

która w jednym z cytatów ustanawia, co nastêpuje: Dyrektywa ta nie koordynuje 

wszystkie/i warunków dostêpu do dzia³añ w farmacji oraz podejmowania takich 

dzia³añ. W szczególnoœci geograficzna dystrybucja aptek oraz monopol na rozprowadzanie 

leków powinny pozostaæ w gestii Krajów Cz³onkowskich. Dyrektywa 

ta pozostawia bez zmian postanowienia prawne, reguluj¹ce i administracyjne 

Krajów Cz³onkowskich, zabraniaj¹ce firmom podejmowania pewnych dzia³añ w 

dziedzinie farmacji lub ograniczania takich dzia³añ okreœlonymi warunkami. Podobnie, 

wszystkie trzy instytucje UE (Rada, Parlament Europejski oraz Komisja) 

wskutek ugody politycznej osi¹gniêtej w dyrektywie dotycz¹cej us³ug na rynku 

wewnêtrznym potwierdzi³y ostatnio, ¿e us³ugi z dziedziny ochrony zdrowia wymagaj¹ 

bardzo specyficznego traktowania i ¿e ich organizacja le¿y w interesie


Krajów Cz³onkowskich i dlatego wy³¹czy³y je z zakresu, objêtego projektem dyrektywy. 

Jednak¿e, wskutek decyzji o wydaniu Zracjonalizowanej Opinii, wydaje 

siê, ¿e Komisja interpretuje kryteria rynku wewnêtrznego w sposób kwestionuj¹cy 

kompetencje Krajów Cz³onkowskich w zakresie organizacji ochrony 

zdrowia na poziomie krajowym. 

Intencj¹ nasz¹ nie jest oczywiœcie kwestionowanie generalnej przydatnoœci 

zasad rynku wewnêtrznego w dziedzinie us³ug zdrowotnych, jak to zinterpretowa³ 

ECJ, Jednak¿e jest dla mnie spraw¹ zasadnicz¹, aby wszystkie prawne 

i polityczne konsekwencje tej decyzji by³y w pe³ni uwzglêdniane przez osoby 

odpowiedzialne za procedurê. Wa¿ne jest zrozumienie powodów tej decyzji oraz 

wyjaœnienie, dlaczego Komisja kwestionuje obecnie pewne zasady, zaakceptowane 

uprzednio przez system prawny Wspólnoty. 

Warunki podobne do omawianych maj¹ obecnie d³ug¹ tradycjê prawn¹ 

prawie we wszystkich krajach UE. Oprócz krajów w³¹czonych w postêpowanie, 

jeœli prowadzi ono w rezultacie do ECJ, zasady s¹dzenia mia³yby zastosowanie 

we wszystkich krajach UE. z wykorzystaniem tych samych przepisów prawnych. 

Dlatego wp³yw ten wykracza poza Kraje Cz³onkowskie zaanga¿owane w ten 

proces. 

UE i kraje kandyduj¹ce, które posiadaj¹ przepisy prawne, dotycz¹ce w³asnoœci 

aptek, zgodnie z którymi tylko farmaceuci mog¹ byæ w³aœcicielami aptek: 

Austria, Bu³garia, Cypr, Dania. Finlandia, Francja. Niemcy, Grecja, Wêgry, W³ochy. 

£otwa, Luksemburg, Portugalia. S³owenia oraz Hiszpania. 

UE i kraje kandyduj¹ce, które okreœlaj¹ kryteria populacyjne i geograficzne 

przy otwieraniu nowych aptek: Austria, Belgia, Chorwacja. Dania, Estonia, Finlandia. 

Francja, Grecja, Wêgry, W³ochy, £otwa, Luksemburg, Malta. Portugalia, 

S³owenia. 

Zmiana opina prawnej i decyzje podejmowane g³ównie przez rynek wewnêtrzny 

oraz czyste rozwa¿ania ekonomiczne mog³yby mieæ dramatyczne konsekwencje. 

Kraje Cz³onkowskie mog³yby doœwiadczaæ restrykcji nie tylko w sposobie 

organizacji dostêpu do aptek, ale generalnie w zdolnoœci do organizowania systemów 

opieki zdrowotnej, w tym us³ug szpitalnych lub równomiernego rozmieszczenia 

lekarzy ogólnych z kontraktami na refundacjê kosztów leczenia. Cele 

takie jak orientacja na pacjenta, bezpieczeñstwo zdrowia publicznego lub równy 

dostêp do wysokiej jakoœci opieki zdrowotnej mog³yby byæ brane pod uwagê 

jedynie w mniejszym stopniu. 

Wnioski 

System aptek wspólnoty – jako czêœæ systemu opieki zdrowotnej – zas³uguje 

na szczególn¹ uwagê zarówno w polityce europejskiej, jak i krajowej. Przestrzeganie 

Procedur Naruszenia przez Komisjê mog³oby negatywnie wp³ywaæ 

na systemy ochrony zdrowia wszystkich Krajów Cz³onkowskich oraz instytucjonaln¹ 

stabilnoœæ UE i prowadzi³oby do powa¿nych politycznych i spo³ecznych 

konsekwencji. Dlatego nie le¿y w interesie polityki zdrowia publicznego ani w rozumieniu 

zasady subsydiarnoœci rozpoczynanie na nowo s¹dowej analizy i oceny


kompetencji Krajów Cz³onkowskich w dziedzinie organizacji opieki zdrowotnej t 

zaopatrzenia medycznego. 

Z powa¿aniem 

Prezes Naczelnej Rady Aptekarskiej 

Andrzej Wróbel 

Pismo to otrzyma³y równie¿: 

Ewa Kopacz – Przewodnicz¹cy Sejmowej Komisji Zdrowia 

Ma³gorzata Stryjska – Zastêpca Przewodnicz¹cego Sejmowej Komisji Zdrowia 

PREZES NARODOWEGO FUNDUSZU ZDROWIA 

Pan Piotr Molin 

Prezes Beskidzkiej 

Okrêgowej Rady Aptekarskiej 

Ul. 3 Maja 27/4a 

43-300 Bielsko - Bia³a 

W odpowiedzi na pismo z dnia 4 paŸdziernika br., w sprawie mo¿liwoœci 

refundacji leków Fentanyl TTS i FentaHexal jako odpowiedników leku Durogesic, 

uprzejmie proszê o przyjêcie nastêpuj¹cych wyjaœnieñ. 

Na podstawie posiadanych obecnie informacji na temat dokumentacji rejestracyjnej 

obu produktów oraz stanowiska Urzêdu Rejestracji Produktów Leczniczych 

Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Narodowy Fundusz 

Zdrowia nie mo¿e stwierdziæ, i¿ zachodz¹ okolicznoœci umo¿liwiaj¹ce traktowanie 

ww. produktów leczniczych jako odpowiedników leku Durogesic. Stanowisko 

takie zosta³o przekazane Ministrowi Zdrowia. 

W zwi¹zku z odmiennym stanowiskiem resortu zdrowia, Narodowy Fundusz 

Zdrowia przedstawi³ obecnie swoje w¹tpliwoœci w sprawie i zasugerowa³ resortowi 

dokonanie kolejnych analiz tego problemu. Po rozstrzygniêciu przedmiotowych 

kwestii mo¿liwe bêdzie przekazanie stanowiska NFZ w sprawie tak¿e 

Naczelnej Izbie Aptekarskiej. 

Prezes 


Andrzej Soœnierz



L. dz. P-299/2006 

Pan Zbigniew Niewójt 

G³ówny Inspektor 

Farmaceutyczny 

W zwi¹zku z okreœlonym w ustawie z dnia 6 wrzeœnia 2001 r. – Prawo farmaceutyczne, 

obowi¹zkiem zapewniania przez apteki ogólnodostêpne i leków 

recepturowych w terminie nie d³u¿szym ni¿ 48 godzin od z³o¿enia recepty przez 

pacjenta, a w przypadku recepty na lek zawieraj¹cy œrodki odurzaj¹ce lub oznaczonej 

„wydaæ natychmiast” – w ci¹gu 4 godzin, zwracam siê do Pana Ministra 

o zajêcie stanowiska, czy w œwietle obowi¹zuj¹cych przepisów prawa istnieje 

mo¿liwoœæ wype³niania tak zdefiniowanego obowi¹zku w drodze zawierania 

umów cywilno-prawnych pomiêdzy aptekami sporz¹dzaj¹cymi leki recepturowe 

a pozosta³ymi aptekami. 

W szczególnoœci proszê o rozstrzygniecie, czy podstawê prawn¹ do powy- 

¿ej wskazanej praktyki dzia³ania mo¿e stanowiæ przepis art. 95 ust. 3 ustawy - 

Prawo farmaceutyczne. 

Z wyrazami szacunku, 

Prezes 

Naczelnej Rady Aptekarskiej 

mgr Andrzej Wróbel


Naczelna Izba Aptekarska Warszawa, dnia 5 paŸdziernika 2006 r. 

Szanowny Panie Ministrze 

Pan 

Zbigniew Niewójt 

G³ówny Inspektor Farmaceutyczny 

Warszawa 

Odpowiadaj¹c na wyst¹pienie Pana Ministra w sprawie dotycz¹cej wymogów 

kwalifikacyjnych jakie powinna spe³niaæ osoba kieruj¹ca aptek¹ ogólnodostêpn¹ 

wyjaœniam, ¿e problem ten nale¿y analizowaæ nie tylko w kontekœcie 

d¹¿eñ m³odych farmaceutów do pe³nienia tej funkcji ale równie¿ poprzez zakres 

zadañ ci¹¿¹cych na kierowniku, odpowiedzialnoœci zwi¹zanej z pe³nieniem 

tej funkcji oraz poprzez interesy pacjenta korzystaj¹cego z us³ug farmaceutycznych 

apteki ogólnodostêpnej. 

W interesie pacjenta jest zagwarantowanie najwy¿szego poziomu œwiadczonych 

przez aptekê us³ug farmaceutycznych zapewniaj¹cych bezpieczeñstwo 

i odpowiedni¹ ich jakoœæ. 

Zdaniem samorz¹du aptekarskiego osoba bezpoœrednio po studiach, która 

w zakresie praktycznego wykonywania zawodu posiada jedynie szeœciomiesiêczny 

sta¿ odbywany w ramach studiów, nie gwarantuje zarówno jakoœci, jak 

i bezpieczeñstwa œwiadczonych us³ug. 

Za bezwzglêdnie uzasadnione wiêc uwa¿am utrzymanie dotychczasowych 

wymagañ niezbêdnych dla kierowania aptek¹. 

Na marginesie pragnê zwróciæ uwagê, i¿ nie jest prawd¹ jakoby wszystkie 

pañstwa Unii Europejskiej uzale¿nia³y prawo do kierowania aptek¹ jedynie od 

ukoñczenia studiów na kierunku farmacji, przyk³adem mo¿e byæ tutaj Irlandia, 

która jako bezwzglêdny warunek pe³nienia funkcji kierownika wymaga 3-letniej 

praktyki w aptece ogólnodostêpnej. 

Pamiêtaæ nale¿y równie¿, ¿e kwalifikacje wymagane od kierownika apteki 

szpitalnej w publicznym zak³adzie opieki zdrowotnej, którego obowi¹zki w wielu 

p³aszczyznach pokrywaj¹ siê z obowi¹zkami kierownika apteki ogólnodostêpnej, 

uzale¿niaj¹ pe³nienie tej funkcji od posiadania tytu³u magistra na kierunku 

farmacji, specjalizacji II lub l stopnia oraz 7 letniego sta¿u pracy. Zastêpca kierownika 

apteki szpitalnej w publicznym zak³adzie opieki zdrowotnej oprócz tytu- 

³u magistra posiadaæ musi co najmniej l stopieñ specjalizacji oraz 4 letni sta¿ 

pracy - rozporz¹dzenie Ministra Zdrowia i Opieki Spo³ecznej z dnia 29 marca 

1999r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych 

rodzajach stanowisk pracy w publicznych zak³adach opieki zdrowotnej (Dz. U. 

Nr 30, poz. 300). 

Z wyrazami szacunku 


mgr Andrzej Wróbel


G£ÓWNY IINSPEKTOR FARMACEUTYCZNY 

Warszawa, 10.10.2006 r. 

Pan 


Prezes Naczelnej 

Rady Aptekarskiej 

W odpowiedzi na Pana pismo, które wp³ynê³o do G³ównego Inspektoratu 

Farmaceutycznego w dniu 07.09.2006r, uprzejmie informujê, i¿ w obecnie obowi¹zuj¹cym 

stanie prawnym kwestia mo¿liwoœci zawierania miêdzy poszczególnymi 

aptekami umów cywilnoprawnych, których przedmiotem bêdzie sporz¹dzenie 

leków recepturowych, nie zosta³a jednoznacznie uregulowana. 

W œwietle art. 95 ust. 3 ustawy z dnia 6 wrzeœnia 2001 roku – Prawo farmaceutyczne 

(tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 533 z póŸn. zm.) stanowi¹cego, 

¿e je¿eli w aptece ogólnodostêpnej brak poszukiwanego produktu leczniczego, 

w tym równie¿ leku recepturowego, farmaceuta, o którym mowa w art. 

88 ust. 1, powinien zapewniæ jego nabycie w tej aptece w terminie uzgodnionym 

z pacjentem” zasadne wydaje siê dopuszczenia mo¿liwoœci zawierania takich 

umów, w celu pe³nego zaopatrzenia ludnoœci w produkty lecznicze. 

Ka¿dorazowo jednak zakres oraz sposób zapisu postanowieñ takiej umowy 

powinien byæ konsultowany z w³aœciwym miejscowo wojewódzkim inspektorem 

farmaceutycznym. 

Z uwagi na brak szczegó³owych uregulowañ prawnych w tym zakresie, poruszana 

kwestia uregulowana powinna byæ w drodze nowelizacji ustawy Prawo 

farmaceutyczne. 

G³ówny Inspektor 

Farmaceutyczny 

Zbigniew Niewójt


PREZES NACZELNEJ Warszawa, 12 wrzeœnia 2006 r. 

RADY APTEKARSKIEJ 

Andrzej Soœnierz 

Prezes 


W zwi¹zku z powo³aniem Pana na stanowisku Prezesa Narodowego Funduszu 

Zdrowia proszê przyj¹æ moje serdeczne gratulacje, wyrazy uznania oraz 

¿yczenia wielu sukcesów w pe³nieniu tej zaszczytnej i odpowiedzialnej funkcji. 

Ze swej strony deklarujê daleko id¹c¹ pomoc w rozwi¹zywaniu trudnych problemów 

z zakresu ochrony zdrowia a w szczególnoœci dotycz¹cych polskiej farmacji. 


Andrzej Wróbel


PREZES NACZELNEJ Warszawa, 12 wrzeœnia 2006 r. 


Jego Eminencja 

Prymas Polski Józef Glemp 

Jego Eminencjo Ksiê¿e Prymasie, 

Po 25 latach ¿egnasz siê z arcybiskupstwem warszawskim. Prowadzi³eœ 

nasz Koœció³ Powszechny w trudnych i konfliktowych sytuacjach, ³agodzi³eœ 

wszelkie napicia, nigdy nie dzia³a³eœ pod wp³ywem nastrojów, co nios³y wydarzenia 

w ¿yciu spo³ecznym naszej Ojczyzny, 

Przechodzisz do historii jako wielki m¹¿ stanu. Wszak kierowa³eœ koœcio³em 

w wyj¹tkowym æwieræwieczu dziejów Polski, od czasu Solidarnoœci przez stan 

wojenny, narodziny III Rzeczypospolitej, któr¹ wype³nia³y liczne spory, które 

równie¿ nie s¹ wys³ane ró¿ami. 

Dlatego te¿ wdziêczni za zainteresowanie siê problemami naszego œrodowiska 

zapewniamy o naszej modlitwie o dobre zdrowie dla Jego Eminencji, chcemy 

powiedzieæ w rym miejscu najserdeczniejsze Bóg zapiaæ Ksiê¿e Prymasie. 

Oœmielamy siê prosiæ Jego Eminencjê o pasterskie b³ogos³awieñstwo dla naszego 

zawodu. 

Jako cz³onkowie Naczelnej Rady Aptekarskiej, reprezentuj¹cy œrodowisko 

polskich aptekarzy, pragniemy spotkaæ siê z Jego Eminencja, w terminie dla 

Niego dogodnym. 

Z wyrazami najwy¿szego szacunku 


Andrzej Wróbel


Poni¿ej publikujemy treœæ pisma, jakie zosta³o przes³ane na adres Ministra 

Zdrowia Zbigniewa Religi i Ministra Finansów Stanis³awa Kluzy 

Naczelna Rada Aptekarska Warszawa, 12.09.2006 r. 

Szanowny Pan ……….. 

Szanowny Panie Ministrze, 

Dzia³aj¹c w imieniu œrodowiska bran¿y farmaceutycznej i wyrobów medycznych 

zwracamy siê z uprzejm¹ proœb¹ o spotkanie z jego przedstawicielami 

w celu przedstawienia stanowiska o koniecznoœci podjêcia niezw³ocznie prac 

zmierzaj¹cych do nowelizacji ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. 

Nr 97, póŸn. 1050 z póŸn. zm.) – W obowi¹zuj¹cej ustawie mamy bowiem do 

czynienia nie tylko z istotnymi lukami (brakami regulacji) ale niektóre jej przepisy 

naruszaj¹ zasady przyzwoitej legislacji, z której wynika obowi¹zek aby przy stanowieniu 

nowych unormowañ (równie¿ w aktach wykonawczych do ustawy) przyjmowane 

by³y regulacje przejœciowe, uwzglêdniaj¹ce ochronê tzw. interesów w toku. 

Na te istotne kwestie zwraca³ uwagê Trybuna³ Konstytucyjny w uzasadnieniu 

wyroku z dnia 10 kwietnia 2001 sygn. akt U 7/00, OTK 2001/3/56, w którym 

uzna³ rozporz¹dzenie Ministra Finansów z dnia 30 marca 2000 r. w sprawie 

wprowadzenia obowi¹zku stosowania mar¿ urzêdowych oraz zasad stosowania 

cen w obrocie importowanymi lekami gotowymi, surowicami i szczepionkami 

oraz œrodkami antykoncepcyjnymi za sprzeczne z Konstytucj¹ RP. Z ubolewaniem 

stwierdzamy, ¿e ani poprzedni Parlament ani poprzednie Rz¹dy nie wykona³y 

orzeczenia Trybuna³u Konstytucyjnego w sposób wynikaj¹cy z treœci jego 

uzasadnienia. 

Sprawa regulowania cen urzêdowych na leki zgodnie z Konstytucj¹ ma dla 

bran¿y farmaceutycznej pierwszorzêdne znaczenie. 

Jesteœmy w posiadaniu analiz wykazuj¹cych niezgodnoœci ustawy o cenach 

i rozporz¹dzeñ Ministra Zdrowia z dnia 14 czerwca 2006 r. z Konstytucj¹ R.P. 

Rozwa¿any jest równie¿ wniosek do Trybuna³u Konstytucyjnego o stwierdzenie 

niezgodnoœci z Konstytucj¹ JIP niektórych przepisów ustawy o cenach oraz 

rozporz¹dzeñ Ministra Zdrowia z dnia 14 czerwca 2006 r. Tym zagadnieniom 

chcielibyœmy poœwiêciæ nasze spotkanie. 

Zwa¿ywszy na koniecznoœæ podjêcia decyzji w szeregu spraw bêdziemy 

zobowi¹zani za zorganizowanie spotkania przedstawicieli obu resortów z udzia³em 

organizacji reprezentuj¹cych bran¿ê farmaceutyczn¹ i wyrobów medycznych.


Bylibyœmy zobowi¹zani gdyby mog³o to nast¹piæ w ci¹gu 3 tygodni od otrzymania 

niniejszego pisma. 

Z wyrazami szacunku, 

Izba Gospodarcza „FARMACJA POLSKA” 

Izba Producentów i Dystrybutorów 

Diagnostyki Laboratoryjnej 

Naczelna Izba Aptekarska 

Stowarzyszenie Magistrów i Techników Farmacji 

Zwi¹zek Pracodawców Hurtowni Farmaceutycznych 

Zwi¹zek Pracodawców Innowacyjnych 

Firm Farmaceutycznych 

Prezes Irena Rej 

Dyrektor Józef Jakubiec 

Prezes Andrzej Wróbel 

Prezes Krystyna Gniadek 

Prezes Andrzej Tarasiewicz 

Prezes Zdzis³aw Sabi³³o 

PREZES NACZELNEJ RADY APTEKARSKIEJ 


Ocena propozycji polskiego rz¹du w zakresie nowelizacji ustawy Prawo farmaceutyczne 

i innych ustaw dokonana przez samorz¹d aptekarski. 

Opublikowane w miesi¹cu lutym tego roku badania Austriackiego instytutu 

Zdrowia a dotycz¹ce oceny liberalizacji gospodarczej w zakresie funkcjonowania 

aptek, jednoznacznie wskazuj¹ na przyk³adzie Irlandii, Holandii i Norwegii, 

¿e sama wolnoœæ gospodarcza nie gwarantuje prawdziwej konkurencyjnoœci na 

rynku. Okazuje siê, ¿e powstaj¹ b³yskawicznie nowe podmioty gospodarcze, 

coraz wiêksze i powi¹zane ze sob¹ kapita³owo, które zaczynaj¹ dyktowaæ pozosta³ym 

uczestnikom gry rynkowej coraz to nowe warunki oraz zasady funkcjonowania 

przyjmuj¹c ostatecznie pozycjê monopolisty. W konsekwencji wp³yw 

rz¹du danego kraju np. na ceny leków, staje siê minimalny, a dopóki rz¹d gromadzi 

w imieniu spo³eczeñstwa œrodki na ochronê zdrowia, to nie mo¿na mu 

odmawiaæ prawa do kontroli ich wydatkowania {w tym wypadku kontroli refundacji). 

W grê wchodzi przecie¿ racjonalnoœæ wykorzystania œrodków finansowych 

z kasy Narodowego Funduszu Zdrowia. Spójrzmy na ceny leków sprzedawanych 

ze 100 procentow¹ odp³atnoœci¹ na receptê i leki sprzedawane bez recepty. 

W tym sektorze samoregulacja rynku ju¿ nast¹pi³a mimo stosowania zró¿nicowanych 

cen na te same produkty. Ca³a wojna marketingowa obserwowana na 

rynku aptecznym, choæby zwi¹zana z akcj¹ „leki za grosz”, toczy siê wokó³ leków 

refundowanych przez NFZ. Jest to „skok na publiczn¹ kasê” dokonywany przez 

du¿e firmy producenckie i dystrybucyjne. Lek, który znajdzie siê na listach produktów 

refundowanych jest przepustk¹ do szybkiego wywo³ywania nañ popytu 

wœród lekarzy i pacjentów. To przecie¿ NFZ pokryje koszty wynikaj¹ce ze zwiêkszonej 

sprzeda¿y danego asortymentu leków przede wszystkim wtedy, gdy pacjentowi 

wydaje siê, ¿e jest on „za darmo”. 

Dzia³ania rz¹du ograniczaj¹ce patologie w walce o pozyskanie œrodków z refundacji 

trzeba wiêc popieraæ. Samorz¹d aptekarski opowiada siê za sta³ymi


cenami urzêdowymi na leki refundowane, poniewa¿ dotychczasowy maksymalny 

ich charakter coraz czêœciej staje siê narzêdziem producentów i du¿ych dystrybutorów 

hurtowych s³u¿¹cym np. do eliminacji konkurencji lub sztucznego wywo³ywania 

popytu. Przyk³adem jest stosowanie przez nich w tym samym czasie 

ró¿nych cen zbytu produktów leczniczych refundowanych dla wybranych i pozosta³ych 

odbiorców detalicznych. U pacjenta powstaje przy tej okazji wra¿enie, 

¿e mamy do czynienia z aptekarzami „dobrymi” – z tanimi lekami i „oszustami” – 

stosuj¹cymi ceny urzêdowe. Taka sytuacja podwa¿a podstawow¹ zasadê zaufania 

pacjenta do wykonywanej pracy przez wszystkich farmaceutów. 

W roku 1990 mieliœmy w Polsce blisko 3800 aptek ogólnodostêpnych i stosunkowo 

niewiele innych miejsc gdzie mo¿na by³o nabyæ leki. Obecnie funkcjonuje 

wiêcej ni¿ 12800 aptek, ponad 1200 punktów aptecznych, setki sklepów specjalistycznych 

zaopatrzenia medycznego, zielarsko-medycznych, zielarsko-drogeryjnych, 

sklepów zoologicznych i tysi¹ce sklepów ogólnodostêpnych plus stacje 

benzynowe itp., itd. W minionym piêtnastoleciu liczba samych aptek wzros³a 

prawie o 400% a liczba ludnoœci w naszym kraju utrzymuje siê na tym samym 

poziomie. Wynika z tego, i¿ brak apteki w oficynie ka¿dej kamienicy i na ka¿dym 

rogu ulicy nie pogorszy dostêpu pacjenta do mo¿liwoœci zakupu leku. Racjonalna 

polityka rz¹du w tym zakresie mo¿e zapewniæ odpowiedni poziom us³ug farmaceutycznych 

i zaopatrzenia ludnoœci w produkty lecznicze. 

W ostatnim czasie obserwujemy tak¿e problemy ze znalezieniem i zatrudnieniem 

kadry z odpowiednim przygotowaniem zawodowym, poniewa¿ tak jak 

w innych dziedzinach ¿ycia spo³ecznego tak i tu notujemy odp³yw pracowników 

fachowych z Polski do Europy Zachodniej. Jeszcze pod koniec lat 90-tych w 

aptece pracowa³o statystycznie rzecz bior¹c dwóch farmaceutów, obecnie tylko 

1,3. Wzrost liczby aptek te¿ nie wp³ywa na poprawê tego parametru. Model 

apteki dwuzmianowej, czynnej 12 godzin dziennie i wykonuj¹cej w³aœciwie swoje 

zadania ustawowe wobec spo³eczeñstwa, pe³ni¹cej dy¿ury nocne i œwi¹teczne, 

powinien zapewniaæ pracê dla co najmniej trzech do piêciu magistrów farmacji. 

W dobie odp³ywu fachowej kadry, coraz trudniejszych warunków ekonomicznych, 

oszczêdnoœci i pauperyzacji zawodu, pogoni za zyskiem, staje siê realne 

zagro¿enie w³aœciwego sprawowania opieki farmaceutycznej nad polskim spo- 

³eczeñstwem. Znowelizowana ustawa Prawo farmaceutyczne nie bêdzie specjalnie 

utrudnia³a otwarcia nowej apteki. Wbrew powszechnemu przekonaniu 

prowadzenie apteki przecie¿ to nie jest ju¿ z³oty interes. A wiêc i chêtnych bêdzie 

coraz mniej. Jak ju¿ wspomniano wczeœniej, apteki borykaj¹ siê z problemami ekonomicznymi. 

S¹ rejony kraju, gdzie koñcz¹ one swoj¹ dzia³alnoœæ b¹dŸ s¹ przejmowane 

przez wiêksze podmioty gospodarcze. Dotyczy to np. obszaru lubelskiego, 

£odzi, Pomorza itd. Na miejsce zamykanych mog¹ obecnie i bêd¹ mog³y w przysz³oœci 

powstawaæ nowe apteki. Lepiej, aby powstawa³y nowe ni¿ sytuacja, w której 

stare s¹ przejmowane przez du¿e sieci, szczególnie przez te, które s¹ powi¹zane 

z dystrybutorami hurtowymi lub z producentami. W tym drugim przypadku 

najczêœciej prowadzi to do nadmiernego rozregulowania rynku dystrybucyjnego 

pod wzglêdem zawê¿enia asortymentu proponowanego pacjentom i dysproporcji


cen leków. W ocenie samorz¹du aptekarskiego pacjent wychodz¹c z gabinetu 

lekarskiego z recept¹ na lek refundowany, na wsi czy w mieœcie, w Œwinoujœciu 

czy w Zakopanem, powinien mieæ mo¿liwoœæ jej realizacji w ka¿dej aptece na 

tych samych warunkach i w zbli¿onej cenie. 

Jako negatywny przyk³ad mo¿na podaæ Norwegiê, gdzie przepisy liberalizuj¹ce 

rynek farmaceutyczny spowodowa³y w ci¹gu 2-3 lat jego podzia³ pomiêdzy trzech 

dystrybutorów hurtowych i to oni decyduj¹ teraz o asortymencie i cenach w aptekach. 

Dzieje siê w Norwegii to wszystko, przed czym przestrzegamy w Polsce. 

Co prawda rynek norweski jest mniejszym od polskiego, ale mechanizmy funkcjonowania 

ich obu odpowiadaj¹ wzorcowym w podrêczniku ekonomii. Dlatego 

popieramy tak¿e zapisy antykoncentracyjne zawarte w proponowanej przez rz¹d 

nowelizacji. One to pozwol¹ unikn¹æ dominacji jednej czy kilku firm i dzia³aæ na 

równych prawach tym mniejszym, jak i wiêkszym podmiotom gospodarczym. 

Od lat samorz¹d aptekarski postuluje, aby rz¹d obj¹³ rynek dystrybucyjny 

leków czêœciowymi ustawowymi regulacjami dopuszczonymi przez Konstytucjê 

RP. W ten sposób apteka mia³aby zapewnione pewne minimum ekonomiczne, 

dziêki któremu mog³aby pe³niæ rolê zarówno placówki handlowej, jak i nie przynosz¹cego 

bezpoœrednio dochodów oœrodka informacyjnego i doradczego dla 

pacjentów. Mog³aby spe³niaæ tak¿e zadania wyznaczone odrêbnymi przepisami 

rozporz¹dzenia Ministra Zdrowia w sprawie dodatkowych czynnoœci wykonywanych 

w aptece. 

W ocenie samorz¹du aptekarskiego Rz¹d RP swoimi propozycjami nie chce 

ograniczaæ rynku farmaceutycznego w Polsce. Jedynie ma byæ to rynek przewidywalny 

w zakresie wydatkowania pieniêdzy publicznych. 

Rozpoczêcie w ostatnim czasie przez Komisjê Europejsk¹ procedury wyjaœniaj¹cej 

naruszenie prawa wspólnotowego wobec Austrii czy Hiszpanii w zakresie 

regulacji rynku aptecznego nie jest zagro¿eniem dla polskiego rz¹du. Trzeba 

pamiêtaæ, ¿e tego typu regulacje s¹ jak do tej pory wewnêtrzn¹ spraw¹ krajów 

cz³onkowskich. Ka¿de pañstwo rozwi¹zuje tê sprawê na swój sposób. Oczywiœcie 

procesy liberalizacji prawa gospodarczego w Europie postêpuj¹. Otwarto przecie¿ 

bardzo dot¹d hermetyczny rynek niemiecki i portugalski, gdzie obecnie aptekarz 

mo¿e prowadziæ jedn¹ podstawow¹ i trzy, cztery filialne apteki. 

Po wprowadzeniu wspomnianych wy¿ej proponowanych przez polski rz¹d 

poprawek w polskim prawie, to i tak na tle Europy bêdziemy wygl¹daæ bardzo 

liberalnie. W Polsce funkcjonuje obecnie ponad 12.000 aptek ogólnodostêpnych 

i obowi¹zuje ustawa Prawo farmaceutyczne wg, której jeden podmiot gospodarczy 

mo¿e posiadaæ maksymalnie 1 proc. aptek w województwie, czyli np. na 

Mazowszu mo¿e mieæ a¿ ok. 25 placówek a w ca³ej Polsce odpowiednio rozmieszczonych 

120! Jak to siê ma do wspomnianych wczeœniej 4 w Niemczech czy 

Portugalii?... Dlaczego na przyk³ad nikt nie podwa¿a rozwi¹zañ szwedzkich, 

gdzie pañstwo ma wiêkszoœciowe udzia³y we wszystkich aptekach? Tak wiêc 

na te tych przyk³adów mamy sytuacjê skrajnie ró¿n¹ w Polsce w porównaniu 

z Europ¹. Europa lekko liberalizuje siê a Polska musi wyjœæ z liberalnego chaosu. 

Warszawa, wrzesieñ 2006 roku.



L. dz. 772006 

Pan Boles³aw PIECHA 

Sekretarz Stanu 

w Ministerstwie Zdrowia 

Nawi¹zuj¹c do pisma Pana Ministra z dnia 1 0 sierpnia br. (znak: MZ-PL- 

462-3176-20/UG/06) w sprawie zaopiniowania projektu ustawy o zmianie ustawy 

– Prawo farmaceutyczne oraz niektórych innych ustaw oraz dotychczasowych 

prac nad tym projektem, uprzejmie informujê, ¿e samorz¹d aptekarski popiera, 

co do zasady, propozycje Ministerstwa Zdrowia w zakresie dotycz¹cym dzia³alnoœci 

aptek ogólnodostêpnych i punktów aptecznych, zawarte w przekazanym 

projekcie. 

Du¿a czêœæ zaproponowanych przez samorz¹d aptekarski uwag zosta³a 

uwzglêdniona. Równoczeœnie jednak istniej¹ przepisy, które wymagaj¹ naszym 

zdaniem korekt i zmian redakcyjnych. 

Proponujemy w art. 99 po ust. 2 dodaæ ust, 2a-2c w brzmieniu: 

„2a. Zezwolenie wydaje siê, je¿eli liczba osób zameldowanych na terenie 

danej gminy jest wiêksza ni¿ 4000, w przeliczeniu na jedn¹ aptekê ogólnodostêpn¹ 

ju¿ funkcjonuj¹c¹, lub odleg³oœæ od miejsca planowanej lokalizacji 

apteki do najbli¿szej funkcjonuj¹cej apteki ogólnodostêpnej, liczona w linii prostej, 

jest wiêksza ni¿ 1500 metrów. W przypadku gmin zamieszka³ych przez 

mniej ni¿ 4000 mieszkañców wydaje siê jedno zezwolenie na prowadzenie apteki 

ogólnodostêpnej. W przypadku przeniesienia lokalizacji apteki stosuje siê powy¿- 

sze ograniczenia, je¿eli zaœ przeniesienie nastêpuje w obrêbie danej gminy stosuje 

siê wy³¹cznie warunek minimalnej odleg³oœci pomiêdzy aptekami. 

2b. Zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostêpnej na wsi nie wydaje 

siê gdy funkcjonuje w niej apteka ogólnodostêpna. 

2c. Ograniczeñ, o których mowa w ust, 2a, nie stosuje siê w przypadku 

zmiany formy prawnej podmiotu prowadz¹cego aptekê ogólnodostêpn¹.” 

Uzasadnienie 

Propozycja w ust. 2a zd. 1 zmierza do zobiektywizowania kryterium terytorialnego. 

Uzale¿nianie mo¿liwoœci za³o¿enia apteki od sieci dróg publicznych, która 

w skali kraju jest bardzo ró¿norodna, nie jest w ocenie samorz¹du aptekarskiego 

dobrym rozwi¹zaniem. W skrajnych przypadkach mog¹ zaistnieæ sytuacje, 

¿e pomimo znacznej odleg³oœci liczonej po najkrótszej drodze publicznej, apteki 

bêd¹ po³o¿one obok siebie, co z pewnoœci¹ nie by³o zamiarem projektodawców.


Tylko podane wy¿ej, ca³kowicie zobiektywizowane kryterium, zapewnia równomierne 

rozmieszenie aptek. 

Przepis ust. 2b gwarantuje, ¿e w danej wsi nie bêd¹ powstawaæ dwie apteki 

ogólnodostêpne. Pozostawienie wy³¹cznie przepisu art. 99 ust. 2a, zak³adaj¹cego, 

¿e zezwolenie wydaje siê, je¿eli liczba osób zameldowanych na terenie 


ju¿ funkcjonuj¹c¹, lub odleg³oœæ od miejsca planowanej lokalizacji apteki do 

najbli¿szej funkcjonuj¹cej apteki ogólnodostêpnej, liczona w linii prostej, jest 

wiêksza ni¿ 1500 metrów, jest niewystarczaj¹cy. 

Przepis dotycz¹cy rozmieszczania aptek, wprowadzaj¹c kryteria demograficzne 

i terytorialne, ma na celu: 

1) równomierne rozmieszczenie aptek niezale¿nie od obszaru (miasto, wieœ, 

gmina, powiat); 

2) zachowanie wymaganego poziomu jakoœci œwiadczonych przez apteki us³ug 

farmaceutycznych; 

3) zapewnienie poziomu op³acalnoœci dzia³alnoœci gospodarczej polegaj¹cej 

na prowadzeniu apteki, gwarantuj¹cego realizacjê pe³nego zakresu zadañ 

apteki jako placówki ochrony zdrowia publicznego; 

4) skoncentrowanie siê aptek na ich podstawowych zadaniu, a nie na uczestniczeniu, 

czêsto kosztem pacjentów, w dzia³aniach rynkowych; 

5) urealnienie mo¿liwoœci realizowania zadañ inspekcji farmaceutycznej. 

– proponuje siê art. 94a nadaæ brzmienie: 

„Art. 94a. 

1. Zabroniona jest reklama dzia³alnoœci aptek lub punktów aptecznych skierowana 

do publicznej wiadomoœci, która w sposób bezpoœredni lub poœredni 

odnosi siê do produktów leczniczych lub wyrobów medycznych. 

2. Reklamy aptek lub punktów aptecznych nie mog¹ prowadziæ podmioty udzielaj¹ce 

œwiadczeñ opieki zdrowotnej, w tym uprawnione do wystawiania recept. 

3. Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny sprawuje nadzór nad przestrzeganiem 

przepisów ustawy w zakresie dzia³alnoœci reklamowej aptek, punktów 

aptecznych i placówek obrotu pozaaptecznego. 

4. W razie stwierdzenia naruszenia, o których mowa w ust. 1 wojewódzki inspektor 

farmaceutyczny nakazuje, w drodze decyzji, usuniêcie w ustalonym 

terminie stwierdzonych uchybieñ.” 

Uzasadnienie: 

Regulacja dotycz¹ca reklamy aptek wymaga rozszerzenia. Zakaz powinien 

dotyczyæ tak¿e punktów aptecznych prowadz¹cych obrót produktami leczniczymi 

i wyrobami medycznymi. 

Prowadzenie przez apteki reklamy odnosz¹cej siê do produktów leczniczych 

i wyrobów medycznych budzi powa¿ne w¹tpliwoœci. Zastrze¿enie to odnosi siê


zarówno do produktów i wyrobów objêtych refundacj¹ jak i do pozosta³ych. W zakresie 

tym apteki zobowi¹zane s¹ do udzielania rzetelnych informacji i porad 

korzystaj¹cym z ich us³ug pacjentom. Powstaje powa¿ne niebezpieczeñstwo, ¿e 

równoczesne prowadzenie reklamy negatywnie wp³ynie na realizacjê podstawowych 

zadañ apteki. 

Nale¿y podkreœliæ, ¿e stymulowane reklam¹ zjawisko samoleczenia siê pacjentów 

wywo³uje wiele powa¿nych problemów zdrowotnych oraz zwiêksza istotnie 

wydatki na koszty œwiadczeñ zdrowotnych udzielanych w celu usuwania lub 

³agodzenia powik³añ nieprawid³owego stosowania leków. 

Propozycja zawarta w art. 94a dotycz¹ca zmiany ustawy – Prawo farmaceutyczne 

zawiera nowe nie objête dotychczas materi¹ tej ustawy regulacje. 

Propozycja zawarta w tym artykule dotyczy bowiem dopuszczalnego sposobu 

reklamy aptek. Reklama ta, zgodnie z ust. 1 proponowanego artyku³u, nie mo¿e 

odnosiæ siê bezpoœrednio lub poœrednio do produktów leczniczych oraz wyrobów 

medycznych. 

Wprowadzenie proponowanych regulacji jest konieczne szczególnie z uwagi 

na fakt wykorzystywania braku odpowiednich przepisów do dzia³añ czêsto 

sprzecznych z innymi przepisami, w tym z normami dotycz¹cymi reklamy produktów 

leczniczych. Wiele dzia³añ zwi¹zanych z reklam¹ produktu leczniczego podejmowanych 

by³o w ramach reklamy apteki. Dzia³anie takie, sprzeczne z punktu 

widzenia ustawy – Prawo farmaceutyczne w czêœci dotycz¹cej reklamy produktów 

leczniczych, kwalifikowane by³o jako dozwolone z punktu widzenia braku przepisów 

dotycz¹cych regulacji sposobu i form dopuszczalnej reklamy aptek. 

Apteka jako szczególne miejsce, w którym prowadzi siê dzia³alnoœæ polegaj¹c¹ 

na udzielaniu us³ug farmaceutycznych nie mo¿e podlegaæ ogólnie przyjêtym 

zasadom w zakresie dotycz¹cym jej reklamy. Jest to istotne szczególnie z uwagi 

na fakt, ¿e podjêcie takiej dzia³alnoœci wymaga uzyskania zezwolenia, które 

potwierdza spe³nienie wymagañ niezbêdnych do jej prowadzenia. Spe³nienie 

œciœle okreœlonych warunków niezbêdnych do rozpoczêcia dzia³alnoœci polegaj¹cej 

na prowadzeniu apteki gwarantuje jakoœæ tej dzia³alnoœci w tym bezpieczeñstwo 

wydawanego produktu leczniczego. Ka¿da apteka wiêc, która uzyska³a od 

wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego zezwolenie na prowadzenie takiej 

dzia³alnoœci, jako spe³niaj¹ca kryteria okreœlone ustaw¹ gwarantuje jakoœæ us³ug 

na poziomie wymaganym przepisami. Wykorzystywanie tego argumentu w reklamie 

apteki stanowi wiêc jedynie wprowadzanie odbiorcy w b³¹d i bezpodstawnie 

sugeruje jakoby na rynku mog³y funkcjonowaæ apteki, których jakoœæ us³ug by- 

³aby ni¿sza, a samym niezgodna z obowi¹zuj¹cymi przepisami. 

Istotnym dla sposobu prowadzenia reklamy aptek jest równie¿ art. 94a ust. 2 

zakazuj¹cy prowadzenia reklamy apteki przez podmioty udzielaj¹ce œwiadczeñ 

zdrowotnych – przepis ma na celu wyeliminowanie wystêpuj¹cego w ostatnim 

czasie zjawiska polegaj¹cego na kierowaniu pacjenta do wskazanej przez osobê 

wystawiaj¹c¹ receptê apteki. 

Jako podmiot w³aœciwy do sprawowania nadzoru nad przestrzeganiem 

przepisów ustawy w tym zakresie projekt wskazuje wojewódzkiego inspektora


farmaceutycznego. Reklama aptek ma bowiem najczêœciej charakter lokalny 

i g³ównie kierowana jest do osób zamieszkuj¹cych okreœlony obszar zwi¹zany 

z zakresem dzia³ania apteki, Wojewódzki inspektor wydaje siê dawaæ gwarancje 

zarówno w zakresie technicznych mo¿liwoœci dzia³ania w tym gwarancje szybkoœci 

interwencji co w zakresie reklamy ma bardzo istotne znaczenie. 

Wprowadzenie rozwi¹zañ zaproponowanych w art. 34a nie spowoduje dodatkowych 

skutków finansowych dla bud¿etu pañstwa. Inspekcja farmaceutyczna 

ju¿ na dziœ odpowiada za nadzór nad dzia³alnoœci¹ aptek oraz nadzór nad reklam¹ 

produktu leczniczego. 

– proponuje siê dodaæ dodatkowy punkt dotycz¹cy art. 104 

w art. 104 po ust. 1 dodaje siê ust. 1a i 1b w brzmieniu: 

1a. Zezwolenie na prowadzenie apteki nie wygasa w przypadku œmierci osoby 

fizycznej, je¿eli chocia¿by jeden ze spadkobierców spe³nia wymagania do prowadzenia 

apteki okreœlone w art. 99 ust. 3-6 ustawy. 

1b. Spadkobierca, o którym mowa w ust. 1a, prowadz¹cy aptekê zobowi¹zany 

jest wyst¹piæ do wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego o dokonanie 

zmian w zezwoleniu w zakresie okreœlenia podmiotu, na rzecz którego zosta³o 

wydane, w terminie 6 miesiêcy od œmierci spadkodawcy.”. 

Uzasadnienie: 

Koniecznym jest wprowadzenie regulacji zapewniaj¹cej ci¹g³oœæ funkcjonowania 

apteki w przypadku œmierci osoby fizycznej posiadaj¹cej zezwolenie 

na jej prowadzenie. 

– uwagi do art. 3, zmieniaj¹cego ustawê z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach. proponuje 

siê art. 9a nadaæ nowe brzmienie: 

„Art. 9a. Urzêdowe ceny zbytu, urzêdowe ceny hurtowe, urzêdowe ceny 

detaliczne na produkty lecznicze i wyroby medyczne, okreœlone w wykazach, 

o których mowa w art. 5 ust. 1, oraz mar¿e handlowe urzêdowe hurtowe i detaliczne 

maj¹ odpowiednio charakter cen sztywnych i mar¿ handlowych sztywnych.”. 

Uzasadnienie: 

Propozycja wprowadzenia sztywnych cen urzêdowych zbytu, hurtowych i detalicznych, 

a w konsekwencji skreœlenia z definicji ceny zbytu wyrazu „maksymalna”, 

uzasadniona jest koniecznoœci¹ zapewnienia pañstwu mo¿liwoœci kszta³towania 

polityki cenowej w odniesieniu do produktów refundowanych. Przepis 

zaproponowany w projekcie MZ powoduje, ¿e o cenach zbytu ustalanych dla 

konkretnych hurtowni, a w konsekwencji o cenach hurtowych t detalicznych 

decydowaæ bêd¹ wy³¹cznie producenci i importerzy, istnieje w zwi¹zku z tym


ryzyko nieuzasadnionego ró¿nicowania warunków cenowych dla poszczególnych 

podmiotów. 

W ocenie samorz¹du aptekarskiego cena zbytu powinna byæ uzgadniana z 

Ministrem Zdrowia, a nastêpnie okreœlana jako urzêdowa w wydanym przez 

niego rozporz¹dzeniu, co umo¿liwi konkurencjê cenow¹ pomiêdzy producentami 

lub importerami. 

Ponadto proponuje siê wprowadzenie zmiany w tabeli mar¿ detalicznych 

w art. 7 ust. 3 pkt 8. W przypadku gdy cena hurtowa wynosi powy¿ej 100 z³otych 

proponuje siê wprowadzenie mar¿y detalicznej procentowej wynosz¹cej 10 %. 

Takie rozwi¹zanie w realny sposób odzwierciedlaæ bêdzie relacje pomiêdzy 

kosztami aptek zwi¹zanymi z dystrybucj¹ tej kategorii produktów leczniczych 

i wyrobów medycznych a zyskiem apteki. 



Naczelna Izba Aptekarska Warszawa, dnia 26.09.2006 r. 

L. dz. 309/2006 

Pan Boles³aw PIECHA 

Sekretarz Stanu 

w Ministerstwie Zdrowia 

W zwi¹zku z pracami nad projektem ustawy o zmianie ustawy – Prawo 

farmaceutyczne oraz niektórych innych ustaw, obejmuj¹cym przepisy o tzw. 

demografii i geografii aptek ogólnodostêpnych i punktów aptecznych, samorz¹d 

aptekarski, uwa¿a, ¿e podstawowe zasady dotycz¹ce rozmieszczenia aptek 

ogólnodostêpnych powinny byæ przyjête tak¿e w odniesieniu do tworzonych 

punktów aptecznych. 

Brak takiego przepisu spowoduje, ¿e cel projektowanej regulacji nie zostanie 

osi¹gniêty, poniewa¿ ograniczenia w tworzeniu aptek bêd¹ obchodzone poprzez 

niekontrolowan¹ mo¿liwoœæ tworzenia nowych punktów aptecznych. Samorz¹d


aptekarski uwa¿a, ¿e powy¿ej zdefiniowany cel mo¿e byæ osi¹gniêty poprzez 

zmianê brzmienia art. 70 ust, 3b, zawartego w wersji projektu przekazanej na 

konferencjê uzgodnieniow¹, poprzez nadanie temu przepisowi nastêpuj¹cego 

brzmienia: 

„3b. Zezwolenie wydaje siê, je¿eli na terenie wsi nie ma funkcjonuj¹cej apteki 

ogólnodostêpnej lub funkcjonuj¹cego punktu aptecznego i odleg³oœæ do 

najbli¿szej funkcjonuj¹cej apteki ogólnodostêpnej lub funkcjonuj¹cego punktu 

aptecznego jest wiêksza ni¿ 5.000 metrów – liczona po najkrótszej drodze publicznej.”. 

Ponadto przepisy art. 99 ust. 3 pkt 3-4, uniemo¿liwiaj¹ce koncentracjê placówek 

obrotu detalicznego, powinny byæ zmienione poprzez objêcie nimi punktów 

aptecznych. 

Proponuje siê: w art. 99 ust. 3 pkt 3 po wyrazach „aptek ogólnodostêpnych” 

dodaæ wyrazy „lub punktów aptecznych” oraz po wyrazie „aptek” dodaæ wyrazy 

lub punktów aptecznych”; 

w art. 99 ust. 3 pkt 4 po wyrazach „aptek ogólnodostêpnych” dodaæ wyrazy 

„lub punktów aptecznych”. 

Ponadto pragniemy podtrzymaæ nasze propozycje dotycz¹ce brzmienia art. 

99 ust. 2a-2c Prawa farmaceutycznego, wskazane w naszym piœmie z dnia 19 

wrzeœnia 2006 r. (znak; L. dz. 307/2006): 

„2a. Zezwolenie wydaje siê, je¿eli liczba osób zameldowanych na terenie 


ju¿ funkcjonuj¹c¹, lub odleg³oœæ od miejsca planowanej lokalizacji apteki 

do najbli¿szej funkcjonuj¹cej apteki ogólnodostêpnej, liczona w linii prostej, 

jest wiêksza ni¿ 1500 metrów. W przypadku gmin zamieszka³ych przez mniej 

ni¿ 4000 mieszkañców wydaje siê jedno zezwolenie na prowadzenie apteki ogólnodostêpnej. 

W przypadku przeniesienia lokalizacji apteki stosuje siê powy¿- 

sze ograniczenia, je¿eli zaœ przeniesienie nastêpuje w obrêbie danej gminy stosuje 

siê wy³¹cznie warunek minimalnej odleg³oœci pomiêdzy aptekami. 

2b. Zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostêpnej na wsi nie wydaje 

siê gdy funkcjonuje w niej apteka ogólnodostêpna, 

2c. Ograniczeñ, o których mowa w ust. 2a, nie stosuje siê w przypadku 

zmiany formy prawnej podmiotu prowadz¹cego aptekê ogólnodostêpn¹.” 



Do wiadomoœci: 

Dyrektor Departament Polityki Lekowej i Farmacji Ministerstwa Zdrowia.


Naczelna Izba Aptekarska Warszawa, dnia 5 paŸdziernika 2006 r. 

Ldz.DP-317/2006 

Redaktor Naczelny Dziennika 

„Gazeta Wyborcza” 

Pan Adam MICHNIK 

ul. Czerska 8/10 

00-732 Warszawa 

W zwi¹zku z zamieszczonymi w „Gazecie Wyborczej” Nr 232.5239 z dnia 

4 paŸdziernika br. artyku³ami pod tytu³em „Aptekarz IV RP: ma d³ugi u pañstwa, 

teraz pokieruje pañstwow¹ spó³k¹”(str.1) oraz „Aptekarz PIS-u” (str. 4), na podstawie 

art. 31 pkt 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe ( Dz. U. Nr 

5, poz. 24, z póŸn. zm.), wnoszê o bezp³atne opublikowanie w najbli¿szym numerze 

„Rzeczpospolitej” sprostowania o nastêpuj¹cej treœci: 

„Sprostowanie do artyku³u zamieszczonego w „Gazecie Wyborczej” 

Nr 232 5239 z dnia 4 paŸdziernika br. 

Osoba opisana w obu artyku³ach zosta³a w tytule nazwana „aptekarzem”. 

Obecnie pojêcie to nie funkcjonuje w polskim prawie jako okreœlenie funkcji 

lub zawodu. Ustaw¹ z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o izbach 

aptekarskich oraz ustawy – Prawo farmaceutyczne (Dz.U.02.141.1181), ustawodawca 

zdecydowa³, ¿e od dnia 2 paŸdziernika 2002 r. ilekroæ w obowi¹zuj¹cych 

przepisach jest mowa o aptekarzu, oznacza to farmaceutê w rozumieniu 

art. 2b ustawy o izbach aptekarskich. 

Istnieje jednak¿e samorz¹d aptekarski, a jego jednostki i organy okreœlane 

s¹ jako „aptekarskie”, np.: okrêgowa izba aptekarska lub Naczelna Rada Aptekarska, 

Cz³onkami samorz¹du aptekarskiego mog¹ byæ wy³¹cznie farmaceuci, czyli 

osoby, które – co do zasady – ukoñczy³y w Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej 

piêcioletnie studia na kierunku farmacja w szkole wy¿szej obejmuj¹ce co 

najmniej szeœciomiesiêczny sta¿ w aptece i uzyska³y tytu³ zawodowy magistra. 

Negatywny bohater artyku³u nie jest i nie mo¿e byæ cz³onkiem samorz¹du aptekarskiego, 

poniewa¿ nie spe³nia podstawowej przes³anki ustawowej w postaci 

posiadania wykszta³cenia farmaceutycznego. Tytu³ artyku³u w wyniku braku precyzji 

terminologicznej w ca³kowicie nieuprawniony sposób wskazuje na przynale¿noœæ 

Pana Jerzego Milewskiego do grona farmaceutów, reprezentowanych 

przez samorz¹d aptekarski. 

Z ca³¹ stanowczoœci¹ nale¿y podkreœliæ, ¿e zarówno osoba, jak i jej dzia³ania, 

opisane w prostowanym artykule nie maj¹ ¿adnego zwi¹zku z farmaceutami 

oraz ich samorz¹dem. 


Andrzej Wróbel


£ódŸ, dnia 10 paŸdziernika 2006 roku 

Pan 

Grzegorz Jankowski 

Redaktor Naczelny dziennika „ Fakt” 

Szanowny Panie Redaktorze! 

W pi¹tek, 6 paŸdziernika w redagowanej przez Pana gazecie redaktor 

Agnieszka Wirtwein wraz z grup¹ pomocników napisa³a – „ Aptekarze! Doœæ 

gnêbienia pacjentów! Doœæ ¿erowania na schorowanych ludziach!...”. Zacytowane 

stwierdzenia oburzaj¹ mnie, gdy¿ s¹ niesprawiedliwe wobec aptekarzy. 

To co napisali autorzy obra¿a ludzi, którzy wykonuj¹ zawód aptekarza. Artyku³ 

obra¿a tak¿e Czytelników „Faktu”, którzy spotkali siê z grubiañstwem autorów 

tego tekstu. Proszê, aby zechcia³ Pan pouczyæ autorów tekstu pt. „Lekarstwa s¹ 

za drogie!”, ¿e o ka¿dym problemie, w tym o sprawach dotycz¹cych cen leków 

mo¿na pisaæ w sposób zgodny z zasadami dobrego wychowania, co nie oznacza 

rezygnacji z pogl¹dów oraz ze zdecydowanych i wyrazistych sformu³owañ. 

W odniesieniu do treœci artyku³u mam dwie zasadnicze uwagi. Po pierwsze, 

ceny leków wydawanych z apteki na podstawie recept lekarskich – do tej grupy 

nale¿¹ szczepionki przeciw grypowe – kszta³towane s¹ w œciœle okreœlony 

sposób. W odniesieniu do leków refundowanych z œrodków publicznych zasadniczy 

wp³yw na ich ceny ma Minister Zdrowia. Poziom mar¿y aptecznej regulowany 

jest przepisami prawa. Aptekarze nie mog¹ przekroczyæ mar¿y maksymalnej. 

Po drugie, zasadniczy wp³yw na ceny leków maj¹ koszty ich wytworzenia. 

Cena producenta jest punktem wyjœcia. Gdy lek sprowadzany jest z zagranicy 

punktem wyjœcia jest cena oferowana przez importera leku. Producenci, podobnie 

importerzy sprzedaj¹ leki hurtowniom farmaceutycznym, które dostarczaj¹ 

leki do aptek. Jak ³atwo zauwa¿yæ w ³añcuchu dystrybucji leków wystêpuj¹, co 

najmniej trzy poziomy na których kszta³towana jest cena leku. 

Autorzy podaj¹ przyk³ady wzrostu cen wybranych leków OTC. Nie mam 

zamiaru podwa¿aæ prawdziwoœci tych ustaleñ. Ale pragnê zwróciæ uwagê, ¿e 

w³aœciciele aptek musz¹ ponosiæ wzrastaj¹ce koszty zwi¹zane z prowadzeniem 

apteki. Mar¿a apteczna nie zawsze wystarcza na op³acenie tych kosztów. W efekcie, 

z tego powodu wiele aptek zagro¿onych jest likwidacj¹. Niestety w wiêkszoœci 

s¹ to apteki indywidualne lub rodzinne, których w³aœcicielami s¹ farmaceuci. 

Apteki s¹ jednym z najwa¿niejszych ogniw, o czy nie muszê przekonywaæ, 

systemu opieki zdrowotnej. Gdyby autorzy artyku³u wykazali siê znajomoœci¹ 

rzeczy, to zapewne zwróciliby uwagê, ¿e aptekarze s¹ coraz czêœciej pierwszymi 

fachowymi doradcami pacjentów, którzy decyduj¹ siê na terapiê lekami dostêpnymi


bez recepty. W tym aspekcie rola aptekarzy jest bezcenna, doradzaj¹ nie tylko 

jak bezpiecznie za¿ywaæ leki, ale tak¿e co za¿ywaæ, aby leczenie by³o skuteczne 

i tañsze. Bez wzglêdu, czy dotyczy to leków zaordynowanych przez lekarza czy 

leków OTC, aptekarze sprawuj¹cy opiekê farmaceutyczn¹ wskazuj¹ pacjentom 

zamienniki tañszych leków. W tym miejscu dochodzê do zgody z autorami artyku³u 

– leczenie mo¿e byæ tañsze. 

Autorzy artyku³u „Lekarstwa s¹ za drogie!” wylewaj¹ dziecko z k¹piel¹. Walcz¹c, 

w co nie w¹tpiê, o dobro pacjentów, którym jest dostêpnoœæ do leków 

u¿ywaj¹c s³ów obraŸliwych narazili na szwank, bez zdania racji, aptekarzy, którzy 

jako grupa zawodowa ciesz¹ siê zaufaniem publicznym, podobnie zreszt¹, jak 

dziennikarze. Zaufanie jest wartoœci¹ spo³eczeñstwa obywatelskiego. Szanujmy 

to. W aptekarskiej praktyce norm¹ jest postawa spolegliwego opiekuna. I nikt, 

nawet autorzy wspomnianej publikacji, nie powinien burzyæ tych relacji. 

Bêd¹c rzecznikiem prasowym Okrêgowej Izby Aptekarskiej w £odzi oczekujê, 

¿e Autorzy artyku³u zreflektuj¹ siê i odpowiedz¹, choæby na mój adres, 

s³owem przepraszam, które na pewno dotrze do aptekarzy. 

Z powa¿aniem 

Zbigniew Solarz 

Rzecznik Prasowy 

Okrêgowej Izby Aptekarskiej w £odzi 

PREZES NACZELNEJ 



Warszawa, dnia 11 paŸdziernika 2006 r. 

Pan 

Grzegorz Jankowski 

Redaktor Naczelny dziennika „ Fakt” 

Stanowczo protestujê w zwi¹zku z opublikowaniem artyku³u pt. „Lekarstwa 

s¹ za drogie!”, którego treœæ obra¿a aptekarzy. Zawód aptekarza wspiera siê na 

szczególnej relacji z pacjentem, Istot¹ tej relacji jest zaufanie. Artyku³ brutalnie 

i ca³kowicie bezpodstawnie narusza tê sferê godz¹c w zawodow¹ godnoœæ aptekarzy. 

U¿yte w tekœcie sformu³owania – „Aptekarze! Doœæ gnêbienia pacjentów!


Doœæ ¿erowania na schorowanych ludziach!...” s¹ prób¹ zdezawuowania aptekarzy. 

Autorzy artyku³u zbagatelizowali fakty lub nie wiedz¹, ¿e ceny leków sprzedawanych 

na receptê – a takimi lekami s¹ szczepionki przeciwgrypowe – s¹ 

kszta³towane w œciœle okreœlony sposób, Wysokoœæ mar¿y aptecznej regulowana 

jest przepisami prawa. Mar¿a nie mo¿e przekraczaæ pu³apu maksymalnego. 

Zatem epitety jakich u¿yli autorzy skierowanie w stronê aptekarzy (bardziej precyzyjnie 

by³oby: w³aœcicieli aptek) odbierani jako przejaw z³ej woli autorów. 

Mar¿a apteczna jest jedynym Ÿród³em pozyskania œrodków na utrzymanie 

apteki. Autorzy nie zbadali rzeczywistej sytuacji ekonomicznej aptek. Gdyby to 

uczynili dowiedzieliby siê, ¿e znaczna czêœæ aptek indywidualnych lub rodzinnych 

boryka siê z trudnoœciami natury ekonomicznej. Koszty prowadzenia apteki, 

chocia¿by te zwi¹zane z rygorami bezpieczeñstwa obrotu lekami s¹ znaczne. 

Rzetelny dziennikarz wzi¹³by te aspekty pod uwagê. 

Jaki zatem by³ cel autorów artyku³u, który zosta³ napisany w napastliwym 

i j¹trz¹cym tonie? 

Gdyby autorzy artyku³u zastanowili siê o czym pisz¹, to zapewne doszliby 

do wniosku, ¿e podstawowa czêœæ ceny leku zale¿na jest od kosztów jego wytworzenia 

i w zwi¹zku z tym kszta³towana jest przez producenta lub importera. 

Wp³yw na ceny leków ma Minister Zdrowia, który ustala tzw. listy refundacyjne. 

Cena leku wpisanego na listê jest czêœciowo p³acona ¿ œrodków publicznych 

zgromadzonych w Narodowym Funduszu Zdrowia Wymienione dwa podmioty 

kszta³tuj¹, wed³ug w³asnych kompetencji tzw. politykê zdrowotn¹ i politykê lêkow¹. 

Zwraca uwagê krzycz¹cy tytu³ artyku³u, ¿e lekarstwa s¹ za drogie. Trudno 

polemizowaæ z takim postawieniem sprawy zw³aszcza, gdy wiemy, ¿e znaczna 

czêœæ pacjentów nie wykupuje leków z powodów ekonomicznych. To jest rzeczywisty 

problem. Aptekarze maj¹ œwiadomoœæ tego stanu rzeczy. Jednym z dzia- 

³añ, które podejmuj¹ jest informowanie pacjentów o zamiennikach leków. 

Aptekarz, fachowy doradca medyczny wspomaga pacjenta wskazuj¹c tañsze 

preparaty maj¹ce identyczne dzia³anie terapeutyczne jak lek wystêpuj¹cy na 

recepcie. 

Leczenie mo¿e byæ tañsze – to motto akcji prowadzonej przez samorz¹d 

aptekarski. Szkoda, ¿e autorzy artyku³u tego nie zauwa¿yli. Maj¹ jednak szansê 

wspomóc na ³amach gazety Fakt tê akcjê. Wtedy dopiero uwierzê w szczeroœæ 

ich intencji, ¿e dobrem o jakie zabiegaj¹ jest zdrowie. Byæ mo¿e medialnym 

wsparcie akcji czêœciowo zrehabilituj¹ siê przed Czytelnikami, których wprowadzili 

w b³¹d i zak³opotanie. Bo có¿ z tego, ¿e wykrzyczeli, ¿e leki s¹ drogie. Nic 

nie zrobili, ¿eby swoim Czytelnikom pomóc. 

Pozostawiam Panu Redaktorowi decyzjê, czy opublikuje Pan na ³amach redagowanej 

przez Pana gazety s³owo przepraszam, które aptekarzom siê nale¿y. 


Andrzej Wróbel


Z PRAC OKRÊGOWYCH IZB APTEKARSKICH 

Stanowisko Okrêgowej Rady Aptekarskiej w Czêstochowie z dnia 19 wrzeœnia 

2006 roku w sprawie wypowiedzi Ministra Zdrowia dotycz¹cej zmiany 

zasad cz³onkostwa w samorz¹dzie zawodowym lekarzy 

Minister Zdrowia prof. Zbigniew Religa w swojej wypowiedzi w programie 

l Polskiego Radia w dniu 24 sierpnia 2006 r. wypowiada³ siê za zniesieniem 

obowi¹zkowej przynale¿noœci lekarzy do samorz¹du zawodowego. Ufamy, ¿e 

ta wypowiedŸ by³a nieporozumieniem i w rzeczywistoœci odbiega od intencji 

zarówno Ministra Zdrowia jak i ca³ego rz¹du. 

Obowi¹zkowa przynale¿noœæ osób wykonuj¹cych zawody zaufania publicznego 

do swych ustawowych korporacji jest kamieniem wêgielnym istnienia i 

nale¿ytego funkcjonowania samorz¹du zawodowego, który swoje umocowanie 

posiada nie tylko w stosownej ustawie, ale przede wszystkim w Konstytucji Rzeczypospolitej 

Polskiej, w prawie europejskim oraz immanentnie zwi¹zany jest z 

istot¹ i tradycj¹ demokracji i praworz¹dnoœci. 

Samorz¹dy zawodów zaufana publicznego nie mog³yby spe³niaæ na³o¿onych 

przepisem art. 17 ust. 1 Konstytucji zadañ, jeœliby przynale¿noœæ do nich, 

np. lekarzy, aptekarzy, adwokatów, pielêgniarek i po³o¿nych, notariuszy, radców 

prawnych i innych – by³a wy³¹cznie fakultatywna. 

Oznacza³oby to, ¿e wobec nie zrzeszonych nie mo¿na stawiaæ wymogów 

nale¿ytego wykonywania swojego zawodu i przestrzegania rygorów etyki zawodowej 

w ramach interesu publicznego i dla jego ochrony. 

Dlatego Okrêgowa Rada Aptekarska w Czêstochowie wyra¿a kategoryczny 

sprzeciw wobec wszelkim enuncjacjom b¹dŸ mo¿liwym próbom, które zmierza- 

³yby do zniesienia zasady obligatoryjnej przynale¿noœci do samorz¹dów 

zawodów zaufania publicznego, jako szkodliwych spo³ecznie i oznaczaj¹cych 

w praktyce likwidacjê tych samorz¹dów. Takie próby nie by³yby zgodne z oczekiwaniami 

i potrzebami naszego spo³eczeñstwa i stanowi³yby demonta¿ osi¹gniêæ 

systemu demokratycznego istniej¹cego od 1989r. w Polsce. 

Prezes ORA w Czêstochowie 

Genowefa Kruszec 

Kalisz, dnia 09.09.2006 r.


Naczelna Izba Aptekarska w Warszawie 

Dotyczy: stanowiska Okrêgowej Rady Aptekarskiej w Kaliszu wobec wypowiedzi 

Pana Profesora Zbigniewa Religi – Ministra Zdrowia z dnia 

24.08.2006r. udzielonej w audycji Programu I Polskiego Radia p.n. „Goœæ 

Sygna³u Dnia” o zamiarze zniesienia obowi¹zkowej przynale¿noœci do samorz¹du 

zawodowego. 

W przedmiotowej wypowiedzi stwierdzono, ¿e jest rozwa¿ana ewentualnoœæ 

zniesienia wspomnianego obowi¹zku na³o¿onego na lekarzy, ale nie trzeba byæ 

szczególnie wnikliwym analitykiem aby uznaæ j¹ za swoisty balon próby wypuszczony 

bezpoœrednio do œrodowiska lekarskiego w oczekiwaniu na jego reakcjê, 

a tak¿e reakcjê innych grup zawodowych (np. farmaceutów), nie wymienionych 

wprost w wypowiedzi Ministra Zdrowia, której istota dotyczy tak¿e innych 

samorz¹dów zawodowych skupiaj¹cych osoby wykonuj¹ce zawód zaufania 

publicznego. 

Wobec powy¿szego czuj¹c siê poœrednio adresatem tej wypowiedzi, budz¹cej 

nasz najwy¿szy niepokój, pomimo nie wymienienia w niej wprost samorz¹du 

aptekarskiego i ³agodnego zasygnalizowania, ¿e rozwa¿a siê zamiar zniesienia 

obowi¹zku przynale¿noœci lekarzy do samorz¹du zawodowego oœwiadczamy 

co nastêpuje: sygnalizowany zamiar odbieramy jako nieuzasadniony 

wyraz braku zaufania do idei samorz¹dnoœci realizowanej miedzy innymi poprzez 

dzia³alnoœæ samorz¹dów zawodowych i wiary w to, ¿e wszystko najlepiej 

za³atwi Pañstwo, które co odbieramy ze szczególn¹ przykroœci¹, tak jak uprzednio 

nie chce i nie pozwala aby o swoich œrodowiskowych sprawach w jak najwiêkszym 

zakresie decydowali sami cz³onkowie œrodowisk i ich organizacje. 

Zniesienie obowi¹zku przynale¿noœci do samorz¹du zawodowego aptekarzy 

osób wykonuj¹cych zawód farmaceuty oznacza upadek tego samorz¹du 

odbudowanego du¿ym trudem po d³ugich latach niebytu, ogólnym i groŸnym 

efektem spe³nienia tego zamiaru bêdzie ca³kowite wyeliminowanie z ¿ycia spo- 

³eczno-gospodarczego Polski samorz¹dów zawodowych skupiaj¹cych osoby 

wykonuj¹ce zawody zaufania publicznego, co nijak siê ma do zapewnienia zgodnie 

z Konstytucj¹ R.P. sprawowania przez te samorz¹dy pieczy nad nale¿ytym 

wykonywaniem tych zawodów dla dobra interesu publicznego i w celu jego ochrony, 

spe³nienie rozwa¿anego zamiaru ugodzi w konstytucyjne zasady decentralizacji, 

pomocniczoœci i samorz¹dnoœci, 

Reasumuj¹c uwa¿amy, ¿e wyartyku³owanie przedmiotowego zamiana potwierdza 

nasze obawy, ¿e byt samorz¹dów zawodowych jest zagro¿ony, a ich 

dzia³alnoœæ traktowana jako k³opotliwa dla realizacji idei wszechw³adnego Pañstwa. 

Nie zgadzamy i sprzeciwiamy siê spe³nieniu zamiarów które doprowadz¹ 

do upadku samorz¹dów zawodowych, jako sprawdzonej i po¿ytecznej dla Pañstwa


i jego obywateli formy organizacji osób wykonuj¹cych zawód zaufania publicznego 

i wnosimy o wiêcej wiary i zaufanie do obywatelskiej odpowiedzialnoœci za 

dobro publiczne. 

Prezes 

ORA w Kaliszu 

mgr farm. Anna Go³dyn 

STANOWISKO 

Okrêgowej Rady Aptekarskiej w £odzi 


w sprawie planowanej przez Ministerstwo Zdrowia zmiany zasad przynale¿noœci 

aptekarzy do samorz¹du zawodowego 

Okrêgowa Rada Aptekarska w £odzi stanowczo sprzeciwia siê planom wprowadzenia 

zasady dobrowolnej przynale¿noœci aptekarzy do izb aptekarskich. 

Dobrowolne uczestnictwo w samorz¹dach zawodowych podwa¿a sens istnienia 

tych¿e samorz¹dów, zmierza do scentralizowania wszelkich uprawnieñ w rêkach 

Pañstwa kosztem samorz¹dów, de facto jest dzia³aniem odwrotnym do 

kierunków przyjêtych po zmianach ustrojowych, przejawiaj¹cych siê w przekazywaniu 

uprawnieñ samorz¹dom terytorialnym i zawodowym. Dzia³anie takie 

sprzeczne jest równie¿ z postanowieniami art. 17 Konstytucji RP, a nadto z szeroko 

pojêtym interesem spo³ecznym. 

Samorz¹d aptekarski bowiem, zgodnie z obowi¹zuj¹cymi przepisami dzia- 

³aniem swym obejmuje m.in.: 

• sprawowanie pieczy i nadzoru nad wykonywaniem zawodu; 

• wspó³dzia³anie z organami administracji publicznej, zwi¹zkami zawodowymi 

i samorz¹dami zawodowymi oraz innymi organizacjami spo³ecznymi w 

sprawach zwi¹zanych z wykonywaniem zawodu i innych dotycz¹cych farmacji, 

a maj¹cych wp³yw na ochronê zdrowia publicznego; 

• wspó³pracê z towarzystwami naukowymi, szko³ami wy¿szymi i jednostkami 

badawczo-rozwojowymi w kraju i za granic¹; 

• zajmowanie stanowiska w sprawach organizacji ochrony zdrowia i gospodarki 

produktami leczniczymi. 

Zadania te samorz¹d wykonuje poprzez: 

• stwierdzenie prawa wykonywania zawodu aptekarza; 

• prowadzenie rejestru farmaceutów; 

• wspó³dzia³anie w sprawach specjalizacji zawodowej;


• opiniowanie projektów aktów normatywnych dotycz¹cych produktów leczniczych, 

aptek i wykonywania zawodu aptekarza oraz wystêpowanie z wnioskiem 

o podjêcie inicjatywy ustawodawczej; 

• wydawanie opinii w sprawach udzielania lub cofania zezwoleñ na prowadzenie 

aptek lub hurtowni; 

• opiniowanie i wnioskowanie w sprawach kszta³cenia przed- i podyplomowego 

farmaceutów i techników farmaceutycznych; 

• sprawowanie s¹downictwa dyscyplinarnego w zakresie odpowiedzialnoœci 

zawodowej aptekarzy oraz s¹downictwa polubownego. 

S¹ to istotne sprawy dla wszystkich obywateli naszego Pañstwa. 

Wyposa¿enie samorz¹du aptekarskiego w mo¿liwoœæ stosowania œrodków 

dyscyplinarnych wobec cz³onków korporacji – stwarza spo³eczeñstwu gwarancjê 

rzetelnego dzia³ania indywidualnego aptekarza, k³adzie nacisk na moraln¹ 

postawê wykonuj¹cego zawód. Zadania tego nie mo¿e wykonaæ jakikolwiek s¹d 

powszechny, bowiem zasady etyki i deontologii zawodu nie stanowi¹ i nie powinny 

stanowiæ Ÿróde³ prawa. 

Nie mniejsze znaczenie spo³eczne – ma instytucja udzielania przez samorz¹d 

kierownikom aptek rêkojmi nale¿ytego wykonywania zawodu. Opinie samorz¹du 

w tej kwestii – jako organu fachowego nie tylko z racji znajomoœci obowi¹zuj¹cych 

przepisów, ale i nawet przede wszystkim z racji praktyki i w³asnego doœwiadczenia 

zawodowego jest konieczna z punktu widzenia interesu ka¿dego pacjenta. 

Oczywiste, i¿ powy¿szych dzia³añ nie mo¿e spe³niaæ samorz¹d, w którym 

cz³onkostwo jest ca³kowicie dobrowolne. 

Nie mo¿na równie¿ zapominaæ o interesie Pañstwa. Samorz¹d aptekarski 

tworzony przez niektórych tylko aptekarzy – nie bêdzie cia³em reprezentatywnym 

zawodu. Dobrym zwyczajem stworzonym zreszt¹ z racjonalnoœci dzia³ania 

Pañstwa jest zasiêganie opinii samorz¹dów zawodowych przy opracowywaniu 

projektów nowych uregulowañ prawnych. Czy cel uzyskania miarodajnego stanowiska 

zawodowego odnoœnie projektów aktów prawnych bêdzie osi¹gniêty w 

przypadku istnienia niereprezentatywnego samorz¹du? A mo¿e konsultacja zawodowa 

przy tworzeniu prawa wraz z likwidacj¹ samorz¹du aptekarskiego obejmuj¹cego 

wszystkich aptekarzy nie bêdzie stosowna? 

Na to ³ódzki samorz¹d aptekarski reprezentowany przez Okrêgow¹ Radê 

Aptekarsk¹ nie godzi siê. Protestuje równie¿ przeciwko wszelkim próbom rozbicia 

samorz¹du aptekarskiego, który reaktywowany w 1991 roku kontynuuje 

szczytne przedwojenne tradycje aptekarstwa polskiego. 

Sekretarz ORA 

Prezes ORA 

mgr Zofia Rogowska-Tylman dr Wojciech Giermaziak


NOWOPOWSTA£E APTEKI 

• Apteka „AGATOM II”, POZNAÑ, ul. Katowicka 55. 

Data uruchomienia: 2006-09-23. Apteka farmaceutyczna. 

• Apteka „Bamberska”, POZNAÑ, ul. Koœcielna 39c/19. 

Data uruchomienia: 2006-09-01. Apteka niefarmaceutyczna – zmiana 

w³aœciciela. 

• Apteka „Bniñska”, KÓRNIK, ul. Jeziorna 21. 

Data uruchomienia: 2006-09-25. Apteka niefarmaceutyczna. 

• Apteka „D¹brówka”, D¥BRÓWKA gm. Dopiewo, ul. Parkowa 9. 


• Apteka „Elfarm 5”, K£ODAWA, Pl. Wolnoœci 12. 


• Apteka „Kosynierska”, POZNAÑ, ul. Kosynierska 6/8. 


• Apteka „Matki i Dziecka”, POZNAÑ, ul. Polna 40. 


• Apteka „Panaceum”, PI£A, ul. O. M. Kolbe 13A. 


• Apteka „Pod MoŸdzierzem”, CI¥¯EÑ, ul. Wiosny Ludów 24. 


• Apteka „Rawicka”, RAWICZ, ul. 17 Stycznia 1. Data uruchomienia: 

2006-10-18. Apteka niefarmaceutyczna – zmiana w³aœciciela. 

• Apteka „ROSA-PHARM”, SWARZÊDZ, ul. A. Cieszkowskiego 39. 


• Apteka „Sagittarius”, POZNAÑ, ul. Grochowska 83/85. 


• Apteka „Staro³êcka”, POZNAÑ, ul. Staro³êcka 79. Data uruchomienia: 

2006-10-01. Apteka niefarmaceutyczna – zmiana w³aœciciela. 

• Apteka „Œw. Anny”, RYDZYNA, ul. Konstytucji 3 Maja 6. Data uruchomienia: 

2006-10-03. Apteka farmaceutyczna – zmiana w³aœciciela. 

• Apteka „Œw. Józefa”, ŒRODA WLKP., ul. Poselska 18. 


• Apteka „Verbena”, WRZEŒNIA, ul. Kosynierów 23. 


• Apteka „Veris”, PI£A, Al. Powstañców Wlkp. 62. 


• Apteka „Vita”, K£ECKO, Pl. Powstañców Wlkp. 6. 


• Apteka „W Rynku”, KÓRNIK, Pl. Niepodleg³oœci 40. 


• Apteka „Osiedlowa”, RAWICZ, ul. Przyjemskiego 6A. Data uruchomienia: 

2006-11-16. Apteka farmaceutyczna – zmiana w³aœciciela.


• Apteka w Polomarkecie, ŒRODA WLKP., ul. 20 PaŸdziernika 15. 

Brak daty uruchomienia. Apteka niefarmaceutyczna. 

• Apteka w Polomarkecie, WITKOWO, ul. Jana Paw³a II 1A. 

Brak daty uruchomienia. Apteka niefarmaceutyczna. 

• Apteka w Polomarkecie, WRZEŒNIA, ul. Paderewskiego 52. 


• Apteka „Przyjazna”, SWARZÊDZ, ul. Cieszkowskiego 5/7. 


• Apteka „Centralna Pi³a”, PI£A, ul. Kujawska 1d. 


• Apteka „Rokietnicka”, ROKIETNICA, u. Szamotulska 5B. 


WYGASZENIA ZEZWOLEÑ I ZAKOÑCZENIA DZIA£ALNOŒCI APTEK 

• Apteka „24”, POZNAÑ, ul. Hetmañska 26. 

Data zamkniêcia: 2006-10-01 

• Apteka, KONIN, ul. Gos³awicka 46/1. 


• Apteka, NAGRADOWICE gm. KLESZCZEWO. 


• Apteka „im. prof. Jerzego Masiakowskiego”, POZNAÑ, ul. Towarowa 17/19. 


• Apteka „Maltañska”, POZNAÑ, ul. Modliñska 1a. 


• Apteka „Insula”, RAWICZ, ul. Przyjemskiego 2b. 


• Apteka „Rawicka”, RAWICZ, ul. 17 Stycznia 1. 


• Apteka „Staro³êcka”, POZNAÑ, ul. Staro³êcka 79. 


• Apteka „Œw. Anny”, RYDZYNA, ul. Konstytucji 3 Maja 6. 


• Apteka „Medifarm”, POZNAÑ, ul. D¹browskiego 44. 

Data zamkniêcia: 2006-11-01


CI¥G£E SZKOLENIA APTEKARZY 

Wielkopolska Okrêgowa Izba Aptekarska w Poznaniu zaprasza wszystkich chêtnych 

do wziêcia udzia³u w kursie w ramach szkolenia ci¹g³ego dla farmaceutów, 

organizowanych przez Studium Podyplomowe przy Akademii Medycznej 

im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. 

Kurs pod nazw¹ „Opieka farmaceutyczna w aptece otwartej” odbêdzie siê w 

Poznaniu w sobotê dnia 13 stycznia 2007 r., w godzinach 10-16. 

Kierownikiem kursu jest dr Tadeusz B¹belek. 

Wyk³ady i zajêcia o charakterze seminaryjnym poprowadz¹: 

• dr n. farm. Teresa Olczyk-Andryszek, 

• dr n. farm. Jerzy £azowski oraz 

• dr n. farm. Tadeusz B¹belek. 

Uczestnicy kursu uzyskuj¹ 8 punktów edukacyjnych. 

Koszt uczestnictwa wynosi 135 z³otych od osoby. 

W przypadku wiêkszej liczby zg³oszeñ istnieje mo¿liwoœæ powtórzenia kursu na 

takich samych zasadach w dniu nastêpnym tj., w niedzielê 14 stycznia 2007r. 

Udzia³ w kursie prosimy zg³aszaæ do Studium. Po wype³nieniu za³¹czonej karty 

zg³oszeniowej prosimy j¹ odes³aæ na podany adres Studium. 

W odpowiedzi przeœlemy szczegó³owe informacje o warunkach p³atnoœci. 

O przyjêciu na kurs decyduje kolejnoœæ zg³oszeñ. 

Szczegó³owych informacji udziela: 



Akademii Medycznej 

im. Karola Marcinkowskiego 

ul. Fredry 10 – parter, pokój nr 010 


Pani Eugenia Frencel 

Tel. (061) 854-62-13 w godzinach: 8.00-15.00 

E-mail: kursfarm@amp.edu.pl 

fax (61) 854-61-06


Akademia Medyczna Poznañ, dnia ................................ 



61-701 Poznañ, ul. Fredry 10 

tel. (61) 854-62-13, fax (61) 854-61-06) 

ZG£OSZENIE UDZIA£U W KURSIE PODYPLOMOWYM 

Data i temat kursu: 

Opieka farmaceutyczna w aptece otwartej w dniu 13 stycznia 2007 r. 

Nazwisko .......................................................... imiê ............................................... 

Data urodzenia ................................. miejsce urodzenia ..................................... 

Adres prywatny: kod ..................... miasto ......................................................... 

ulica ......................................................................................... nr ........................ 

telefon nr ............................................................................................................... 

Miejsce pracy: ...................................................................................................... 

.................................................................................................................................. 

kod ................................. miasto ........................................................................... 

ulica ............................................................................................ nr ..................... 

telefon nr ................................................................................................................ 

Proszê o wystawienie faktury za kurs na .................................................................. 

.................................................................................................................................. 

.................................................................................................................................. 

nr NIP: ................................................................................................................... 

Proszê o zarezerwowanie noclegu w dniach od ....................... do .................... 

Zobowi¹zujê siê do pokrycia kosztów, zarezerwowanych przeze mnie i nie odwo³anych 

przed rozpoczêciem kursu miejsc hotelowych. 

Podpis: .................................................................................................................. 

✄


Szanowni Pañstwo 

z przyjemnoœci¹ informujemy, ¿e w systemie e-dukacja opublikowane 

zosta³o nowe szkolenie, zatytu³owane: 

Szkolenia ci¹g³e farmaceutów – skutecznoœæ i bezpieczeñstwo farmakoterapii 

(2 punkty edukacyjne) zawieraj¹ce 3 wyk³ady autorstwa Pani 

Profesor Barbary Filipek z Wydzia³u Farmaceutycznego UJ CM oraz 

Pani dr Urszuli Koz³owskiej z Centrum Terapii i Diagnostyki Chorób 

Przenoszonych Drog¹ P³ciow¹, Kliniki Dermatologii i Wenerologii Akademii 

Medycznej w Warszawie. 

Zapraszamy do zapisywania siê i korzystania z treœci wyk³adów oraz za- 

³¹czonych materia³ów. 

Ponadto informujemy, ¿e dziêki wsparciu finansowemu Naczelnej Izby 

Aptekarskiej cz³onkowie Okrêgowych Izb Aptekarskich z ca³ej Polski 

maj¹ okazjê skorzystaæ z bezp³atnych pakietów szkoleñ w ramach 

systemu – wiêcej informacji znajd¹ Pañstwo na stronie 

www.e-dukacja.pl 

Pierwsz cykl zawiera trzy szkolenia z puli wyk³adowej (2 pkt. za ka¿- 

de szkolenie): 

1. Wybrane problemy terapii chorób zakaŸnych 

2. Farmakogenetyka – wp³yw czynników genetycznych na skutecznoœæ 

i bezpieczeñstwo farmakoterapii 

3. Wybrane aspekty opieki farmaceutycznej


Sprawozdanie z przebiegu Wielkopolsce szkoleñ internetowych dla 

farmaceutów e-edukacja w okresie 09.02.2006 – 31.05.2006 

e-duk@cja – OIA w Poznaniu 

Statystyki iloœci u¿ytkowników z terenu dzia³ania lokalnej OIA. W zestawieniu 

nie uwzglêdniono u¿ytkowników, którzy nie posiadaj¹ pe³nego dostêpu (osoby, 

które z ró¿nych wzglêdów nie otrzyma³y zgody OIA na korzystanie z systemu 

e-duk@cja np. brak przynale¿noœci do OIA). 

Wybrane problemy terapii chorób zakaŸnych 

KURS OIA w Poznaniu 

LICZBA U¯YTKOWNIKÓW 25 

LICZBA CERTYFIKATÓW 1 

Farmakogenetyka - wp³yw czynników genetycznych na skutecznoœæ i 


bezpieczeñstwo farmakoterapii LICZBA CERTYFIKATÓW 0 

Wybrane aspekty opieki farmaceutycznej 


Postêpy farmakoterapii chorób metabolicznych 

Profilaktyka oraz leczenie farmakologiczne osteoporozy 






Wspó³czesna farmakoterapia i rola farmaceuty w leczeniu choroby 


niedokrwiennej serca LICZBA CERTYFIKATÓW 15 

Wspó³czesna farmakoterapia nadciœnienia têtniczego 

Bezpieczeñstwo lêkowe 





Patofizjologia i diagnostyka osteoporozy 



SUMARYCZNA LICZBA U¯YTKOWNIKÓW 593 

LICZBA CERTYFIKATÓW W OKRESIE ROZLICZENIOWYM 91 

*stan na dzieñ 09.10.2006 

Bardzo dziêkujemy pracownikom OIA odpowiedzialnym za kontakty z administratorami 

systemu. Wspó³praca nie napotyka ¿adnych k³opotów, a wszystkie 

sprawy za³atwiane s¹ bardzo szybko i niezwykle mi³o. Licz¹c na dalsz¹ równie 

mi³¹ wspó³pracê, deklarujemy pomoc we wszystkich aspektach dzia³ania 

systemu. 

Serdeczne pozdrowienia, 

Administratorzy systemu 

dr n farm. Sebastian Polak 

dr n farm. Aleksander Mendyk 

mgr farm. Witold Jamróz


Wszystkim zainteresowanym przypominamy o trwaj¹cych szkoleniach 

w ramach pierwszego w Polsce projektu (dofinansowanego w 80% przez 

Europejski Fundusz Spo³eczny) – „Akademia aptekarza, czyli nowoczesne 

metody zarz¹dzania aptek¹”. G³ównym za³o¿eniem projektu jest zwiêkszenie 

efektywnoœci dzia³ania aptek i poprawienie ich rentownoœci. Mo¿ecie 

Pañstwo wzi¹æ udzia³ w dwóch ostatnich z szeœciu szkoleñ, mianowicie” 

• Zarz¹dzanie marketingowe w aptece (27 i 28 stycznia 2007, Bêdlewo): 

- analiza otoczenia marketingowego, 

- rodzaje strategii marketingowych; przegl¹d strategii stosowanych na rynku 

aptecznym, 

- promocja jako narzêdzie komunikacji z pacjentem, 

- tworzenie pozytywnego wizerunku apteki w oparciu o zasady marketingu. 

• Marketing wewnêtrzny, czyli wszyscy pracownicy apteki decyduj¹ o jej 

sukcesie rynkowym (17 i 18 lutego 2007, £ê¿eczki): 

- œwiadomoœæ u podw³adnych misji apteki, jej strategii i celów dzia³ania, 

- kszta³towanie w³aœciwych relacji pracowniczych, 

- okreœlenie najwa¿niejszych barier i problemów w komunikacji interpersonalnej, 

- metody motywowania pracowników. 

Do chwili obecnej w WLKP.O.I.A. odby³y siê cztery szkolenia w ramach „Akademii 

aptekarza...” Szkolenia tego typu realizowane by³y wczeœniej na terenie 

województwa œl¹skiego. 

Dodatkowym atutem jest fakt, i¿ za udzia³ w szkoleniu WLKP.O.I.A. w Poznaniu 

przyznaje po dwa punkty edukacyjne czyli za udzia³ w jednym dwudniowym 

kursie mo¿na uzyskaæ ³¹cznie cztery punkty edukacyjne w ramach ci¹g³ego 

szkolenia farmaceutów. Zajêcia prowadzone s¹ w formie warsztatów, na przyk³adach 

omawiane s¹ trudne zagadnienia z zakresu marketingu aptecznego 

i finansów. Wœród prelegentów s¹ wybitni eksperci, m. in. prof. dr hab. Bogna 

Pilarczyk, prof. dr hab. Henryk Mruk. Cena za udzia³ jednego farmaceuty nie 

przekroczy 190 z³ (na Œl¹sku maksymalny kosz jaki zosta³ osi¹gniêty to 140 z³), 

w ramach tej kwoty otrzymuj¹ Pañstwo 16 godzin szkoleniowych, pe³ne wy¿ywienie 

oraz zakwaterowanie w hotelu. 

Szczegó³owe informacje zwi¹zane z tematyk¹ szkoleñ, prowadz¹cymi oraz formularze 

zg³oszeniowe znajd¹ Pañstwo na stronie. www.ipp.net.pl. Wszelkich 

informacji udzieli Pañstwu Pan Marek Maciejak – (061) 852 69 07, 0 696 49 00 57, 

mmaciejak@ipp.net.pl. 

Organizatorami szkoleñ s¹ Instytut Projektów Personalnych (specjalizuj¹cy siê 

w organizacji szkoleñ i doradztwie dla sektora farmaceutycznego) oraz Wielkopolska 

Szko³a Biznesu przy Akademii Ekonomicznej w Poznaniu. 

Zapraszamy Pañstwa serdecznie.


DZIA£ PRAWNY 

W swoim Biuletynie nr z 2006 r. Zachodniopomorska Okrêgowa Izba 

Aptekarska w Szczecinie zamieœci³a skierowane do Izby przez Inspektora 

Inspekcji Farmaceutycznej w Szczecinie pismo, zawieraj¹ce 

uwagi na temat najczêœciej pope³nianych przez aptekarzy b³êdów. 

Maj¹c na uwadze niezmiernie cenne wskazówki dla prawid³owego 

i zgodnego z obowi¹zuj¹cymi przepisami prowadzenia apteki postanowiliœmy 

przedrukowaæ treœæ powy¿szego pisma. 

W odpowiedzi na Wasze pismo z dnia 5.04.2006 r. znak: L. dz. ZOIA II5/06 

w sprawie zakresu przeprowadzanych przez Zachodniopomorski Wojewódzki 

Inspektorat Farmaceutyczny w Szczecinie kontroli aptek, zasad wydawania z aptek 

œrodków odurzaj¹cych i substancji psychotropowych, a tak¿e najczêœciej 

spotykanych b³êdów i uchybieñ przedstawiam poni¿ej informacjê w poruszonych 

kwestiach. 

I. Kontrole wykonane przez inspektorów tut. Inspektoratu dziel¹ siê na trzy 

podstawowe grupy: 

1.1.kontrole okresowe (obejmuj¹ pe³ny zakres dzia³alnoœci apteki – poni¿ej 

przedstawiam w punktach standardowy zakres kontroli okresowej apteki); 

1.2.kontrole doraŸne (podejmowane w konkretnych sprawach, a tak¿e na 

skutek z³o¿onych do Inspektoratu skarg); 

1.3.kontrole sprawdzaj¹ce (kontrole przeprowadzane dla sprawdzenia 

wykonania zaleceñ pokontrolnych wydanych po przeprowadzonych kontrolach 

okresowych lub doraŸnych). 

Kontrole okresowe aptek obejmuj¹ nastêpuj¹ce zagadnienia: 

a) obsadê kadrow¹ aptek (w tym dokumentowanie posiadanych uprawnieñ 

pracowników fachowych apteki i wymiaru czasu ich pracy w ksi¹¿ce „Ewidencja 

farmaceutów i techników farmaceutycznych zatrudnionych w aptece”); 

b) warunki lokalowe (w tym zmiany lub przebudowy lokali aptek, dostosowanie 

do obowi¹zuj¹cych wymogów, czystoœæ i porz¹dek w lokalu apteki, zabezpieczenie 

lokalu); 

c) warunki przechowywania produktów leczniczych i wyrobów medycznych 

(posiadanie mierników temperatury i wilgotnoœci, temperatura i wilgotnoœæ 

w jakiej przechowywane s¹ produkty i wyroby, posiadanie ch³odziarek 

z termometrami dla przechowywania œrodków, wyrobów i surowców termolabilnych, 

wydzielenie zamykanych na klucz szafek dla leków zaliczonych 

do wykazu bardzo silnie dzia³aj¹cych, prawid³owe przechowywanie œrodków 

³atwopalnych i ¿r¹cych, rotacja itp.); 

d) warunki sporz¹dzania leków recepturowych (sposób uzyskiwania wody 

oczyszczonej, sposób przechowywania i oznaczenia surowców farmaceutycznych,


rodzaj i legalizacja wag aptecznych, iloœæ i rodzaj utensyliów, opakowañ, 

sprzêtów i urz¹dzeñ do sporz¹dzania leków recepturowych, posiadanie niezbêdnych 

etykiet i w³aœciwe oznaczenie nimi leków recepturowych, nadawanie 

numerów kontrolnych receptom, oznaczenie daty i godziny przyjêcia i wydania 

leku recepturowego, wykonywanie leków recepturowych w warunkach aseptycznych, 

prowadzenie ewidencji i iloœæ wykonanych leków recepturowych, 

ewidencja w ksi¹¿ce laboratoryjnej leków aptecznych jeœli s¹ sporz¹dzane itp.); 

e) asortyment produktów leczniczych, wyrobów medycznych i innych dopuszczonych 

do obrotu w aptece œrodków (m.in. koniecznoœæ oznaczenia 

wyrobów medycznych symbolem „CE” œwiadcz¹cym o spe³nieniu przez 

te wyroby wymagañ okreœlonych w ustawie z 20.04.2004 r. o wyrobach medycznych, 

posiadanie atestów i œwiadectw dopuszczenia do obrotu, uwidocznienie 

cen na opakowaniach jednostkowych itp.); 

f) zabezpieczenie i dokumentowanie obrotu produktami leczniczymi zaliczonymi 

do œrodków odurzaj¹cych i substancji psychotropowych (patrz 

pkt 2 niniejszego pisma); 

g) realizacjê recept w okresie rozliczeniowym wybranym do kontroli 

(ceny urzêdowe, limity cen, terminy realizacji recept, oznaczenie recept wymaganymi 

adnotacjami, zamiana leków, wycena recept, realizacja i dokumentacja 

recept farmaceutycznych, realizacja zapotrzebowañ na produkty 

lecznicze i wyroby medyczne); 

h) dyspensowanie leków w formie sprzeda¿y odrêcznej; 

i) kontrolê faktur dostaw (sprawdzenie Ÿróde³ zaopatrzenia apteki w leki i wyroby 

medyczne); 

j) prowadzenie dokumentacji w zakresie utylizacji nie nadaj¹cych siê do 

u¿ytku leków, surowców lub wyrobów (karty przekazania odpadów, umowy 

z firm¹ utylizacyjn¹, protoko³y spisania ze stanu nie nadaj¹cych siê do u¿ycia 

leków); 

k) dokumentacja dotycz¹ca wycofania, wstrzymania w obrocie produktów 

i wyrobów (decyzje i komunikaty, daty wp³ywu, adnotacja o stwierdzeniu 

posiadania danej serii lub jej braku, raporty zwrotne do dostawcy itp.); 

l) posiadanie niezbêdnych pozycji literatury fachowej (Farmakopea Polska 

VI, Wykaz produktów leczniczych i wyrobów medycznych dopuszczonych 

do obrotu w Polsce, posiadanie wykazów cen i limitów cen leków refundowanych, 

prenumerata czasopism fachowych, posiadanie przepisów prawa); 

m) oznaczenie apteki wa¿nymi informacjami dla klientów i pacjentów (godziny 

czynnoœci, informacja o dy¿urach aptek, informacja o sk³adaniu skarg 

i wniosków, dane adresowe Wojewódzkiego Inspektoratu Farmaceutycznego 

i Okrêgowej Izby Aptekarskiej, informacja o mo¿liwoœci uzyskania tañszego 

odpowiednika leku, o braku mo¿liwoœci zwrotu leku do apteki - za 

wyj¹tkiem wady jakoœciowej lub b³êdnego wydania, itp.); 

Przeprowadzanie kontroli aptek przez inspektora farmaceutycznego reguluje 

rozporz¹dzenie Ministra Zdrowia z dnia 20.12.2002r. (Dz. U. Nr 21 poz. 185).


2. Regulacje dotycz¹ce zakupu, posiadania, zabezpieczenia, dokumentowania 

obrotu œrodkami odurzaj¹cymi i substancjami psychotropowymi zawarte 

zosta³y w: 

2.1.ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdzia³aniu narkomanii (Dz. U. Nr 

179 poz. 1485); 

2.2.obowi¹zuj¹cym jeszcze rozporz¹dzeniu Ministra Zdrowia z dnia 13 stycznia 

2003r. (Dz. U. Nr 37 poz. 323) w sprawie warunków przechowywania 

przez apteki œrodków odurzaj¹cych, substancji psychotropowych i prekursorów 

grupy I R oraz warunków przechowywania i wydawania z aptek 

preparatów zawieraj¹cych te œrodki i substancje. 

• Ewidencja przychodu i rozchodu œrodków odurzaj¹cych grupy I N 

i substancji psychotropowych grupy II P prowadzona jest w ksi¹¿ce 

kontroli, zatwierdzonej przez Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego 

przez przesznurowanie, opieczêtowanie oraz zarejestrowanie. 

• Ewidencja przychodu i rozchodu œrodków odurzaj¹cych grupy II N, 

substancji psychotropowych grupy III P i IV P oraz prekursorów grupy 

I-R winna byæ prowadzona w formie comiesiêcznych zestawieñ. 

• Podstawowymi zasadami w zakresie wydawania z aptek œrodków 

odurzaj¹cych i substancji psychotropowych s¹: 

1) na jednej recepcie wolno przepisaæ tylko jeden œrodek odurzaj¹cy 

lub substancjê psychotropow¹; 

2) iloœæ œrodka odurzaj¹cego lub substancji psychotropowej – obok 

oznaczenia w formie liczbowej – musi byæ dodatkowo wyra¿ona 

w postaci s³ownej; 

3) recepty wystawione na œrodki odurzaj¹ce lub substancje psychotropowe 

oznaczone w obowi¹zuj¹cych wykazach symbolem 

„Rp.w.” s¹ drukami œcis³ego zarachowania, z wtórnikiem, w kolorze 

„ró¿owym”; 

4) recepty wystawione na preparaty zawieraj¹ce œrodki odurzaj¹ce 

grupy I N i substancje psychotropowe grupy II P mog¹ byæ zrealizowane 

nie póŸniej ni¿ w ci¹gu 14 dni od ich wystawienia; 

5) iloœci œrodków odurzaj¹cych grupy I N lub substancji psychotropowych 

grupy II P, które mo¿na wydaæ na 1 receptê: 

a) iloœæ nie przekraczaj¹ca 10-krotnej jednorazowej dawki maksymalnej 

okreœlonej w Farmakopei Polskiej, a jeœli nie zosta³a 

tam okreœlona to 10-krotnej jednorazowej dawki zwykle stosowanej; 

b) dla chorego w zaawansowanym stadium choroby nowotworowej 

mo¿na na jedn¹ receptê zapisaæ i wydaæ tak¹ iloœæ œrodka 

odurzaj¹cego, która nie przekracza 40-krotnej jednorazowej 

dawki maksymalnej okreœlonej w Farmakopei Polskiej, a 

gdy dawka ta nie zosta³a tam okreœlona to: 

- do 100 mg soli fentanylu (w postaci transdermalnych systemów 

terapeutycznych)


- do 8 g soli morfiny (w przypadku doustnych preparatów 

o dzia³aniu przed³u¿onym) 

c) jeœli niezbêdna jest wiêksza ni¿ opisana powy¿ej iloœæ leku 

zaliczonego do œrodków odurzaj¹cych grupy IN lub substancji 

psychotropowej grupy IIP na wniosek wystawiaj¹cego recept 

Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny mo¿e wyraziæ 

zgodê na wystawianie takich iloœci leku, ale przepisana iloœæ 

nie mo¿e przekraczaæ zapotrzebowania pacjenta na 2-tygodniow¹ 

kuracjê; zgoda taka zachowuje wa¿noœæ na czas nie 

d³u¿szy ni¿ 3 miesi¹ce; 

d) œrodki odurzaj¹ce i substancje psychotropowe mog¹ byæ te¿ 

wydane z apteki na podstawie zapotrzebowania dla zak³adów 

opieki zdrowotnej, które nie maj¹ apteki szpitalnej lub 

zak³adowej, specjalistycznych indywidualnych praktyk lekarskich, 

zak³adów leczniczych dla zwierz¹t, ale dzieje siê to po 

uzyskaniu przez te jednostki zgody Wojewódzkiego Inspektora 

Farmaceutycznego w trybie przewidzianym rozporz¹dzeniem 

Ministra Zdrowia z dnia 13.01.2003 r. w sprawie preparatów 

zawieraj¹cych œrodki odurzaj¹ce lub substancje psychotropowe, 

które mog¹ byæ posiadane w celach medycznych, 

po uzyskaniu zgody Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego 

(Dz. U. Nr 37 poz. 324). 

3. Do najczêœciej stwierdzanych w trakcie kontroli uchybieñ nale¿¹: 

Apteki ogólnodostêpne i Punkty Apteczne 

a) Uchybienia w zakresie przechowywania i jakoœci produktów leczniczych 

i wyrobów medycznych: 

• brak termometrów i higrometrów w pomieszczeniach, w których przechowywane 

s¹ produkty lecznicze i wyroby medyczne; 

• brak termometrów w ch³odziarkach; 

• niedostateczna kontrola nad terminami wa¿noœci produktów 

leczniczych; 

• przechowywanie produktów leczniczych i wyrobów medycznych poza 

wymaganym przez (dla zapewnienia prawid³owej rotacji i uporz¹dkowanego 

przechowywania produktów leczniczych); 

• nieporz¹dek w magazynach aptecznych (zbêdne przedmioty, reklamy, 

opakowania, makulatura, przechowywane przeterminowane produkty 

lecznicze); 

• wykorzystywanie zmywalni jako pomieszczenia kuchennego (œrodki 

spo¿ywcze, naczynia kuchenne); 

• przeterminowane surowce farmaceutyczne 

b) Uchybienia i zalecenia w zakresie wykonywania leków recepturowych: 

• brak aktualnej legalizacji wag aptecznych; 

• przechowywanie surowców farmaceutycznych poza wymaganym 

przez wytwórcê lub Farmakopeê Polsk¹ VI przedzia³em temperatur;


• brak serii i daty wa¿noœci surowców farmaceutycznych; 

• brak wyniku badania próby wody destylowanej wykorzystywanej w 

recepturze aptecznej; 

• niedostateczne uporz¹dkowanie pomieszczenia recepturowego 

(zbêdne przedmioty, nieu¿ywane wagi); 

• brak w³aœciwego oznakowania utensyliów s³u¿¹cych do wykonywania 

leków recepturowych z grupy „A”, 

c) Uchybienia w zakresie dyspensowania produktów leczniczych i wyrobów 

medycznych: 

• brak s³ownego okreœlenia iloœci substancji psychotropowej na recepcie; 

• realizacja recept, na których przepisany by³ wiêcej ni¿ jeden lek zawieraj¹cy 

substancjê psychotropow¹; 

• brak potwierdzenia realizacji i recepty osobistym podpisem pracownika 

fachowego apteki wydaj¹cego lek; 

• brak cen detalicznych na opakowaniach jednostkowych leków i wyrobów; 

d) Uchybienia w zakresie prawid³owej dokumentacji, ewidencji przychodu 

i rozchodu, posiadania literatury fachowej, przepisów prawa itp.: 

• brak pe³nej ewidencji przychodów i rozchodów substancji psychotropowych 

grup III P i IV P, œrodków odurzaj¹cych grupy II N i prekursorów 

grupy I R; 

• rozbie¿noœæ pomiêdzy wydrukiem komputerowym, a stanem faktycznym 

iloœci substancji psychotropowych; 

• dokonywanie poprawy wpisów w ksi¹¿ce kontroli przez zamazywanie 

b³êdnych wpisów korektorem; 

• przechowywanie decyzji i komunikatów dotycz¹cych wstrzymywania, 

wycofywania lub dopuszczenia do obrotu produktów leczniczych 

w sposób nieuporz¹dkowany (brak daty p³ywu, podpisu osoby sprawdzaj¹cej); 

• nie nadawanie receptom przyjmowanym do apteki w celu sporz¹dzenia 

leku recepturowego numeru bie¿¹cego (kontrolnego), brak 

podpisu osoby wykonuj¹cej lek recepturowy; 

• brak ewidencji recept farmaceutycznych; 

• brak procedury postêpowania z odpadami powstaj¹cymi w czasie 

funkcjonowania apteki (sposób i miejsce ich utylizacji); 

• brak Urzêdowego Wykazu Produktów Leczniczych dopuszczonych 

do obrotu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej; 

• brak Farmakopei Polskiej VI; 

• brak „Ewidencji farmaceutów i techników farmaceutycznych zatrudnionych 

w aptece” lub brak aktualnych wpisów w posiadanej ksi¹¿ce; 

• nieaktualne podstawy prawne oraz dane adresowe na tablicy informacyjnej 

dla pacjentów; 

e) Uchybienia i zalecenia wydane w zakresie stanu technicznego lokalu 

apteki:


• niedostosowanie wejœcia do apteki dla potrzeb osób niepe³nosprawnych; 

• spêkania, zabrudzenia i zagrzybienia na œcianach pomieszczeñ aptecznych; 

• z³y stan wyk³adziny pod³ogowej; 

• zalecenie dostosowania lokalu apteki i jego wyposa¿enia do wymogów 

okreœlonych przepisami ustawy Prawo farmaceutyczne i przepisami 

wykonawczymi w wydanymi na jej podstawie. 

Apteki szpitalne i zak³adowe 

• niedostateczna kadra fachowa w aptece, brak mgr farmacji, 

• lokal apteki nie odpowiadaj¹cy wymogom nowego prawa farmaceutycznego, 

• brak aktualnego wydania FP VI, wykazu produktów leczniczych dopuszczonych 

do obrotu w Polsce, 

• z nawiewem laminarnym, aparaty do maœci, czopikarki itp. 

• niedostateczna iloœæ szaf ch³odniczych, leki termolabilne przechowywane 

poza szafami ch³odniczymi, 

• przeterminowane surowce farmaceutyczne, 

• brak aktualnego badania wody destylowanej, 

• brak aktualnej legalizacji wag i odwa¿ników, 

• brak dostatecznego nadzoru apteki nad apteczkami oddzia³owymi. 

Z powa¿aniem 

Zachodniopomorski Wojewódzki 

Inspektor Farmaceutyczny w Szczecinie 

mgr farm. Ewa Proch-Brudnowska


Poni¿ej zamieszczamy opracowanie autorstwa dr. n. farm. Stanis³awa 

Piechuli na temat: ewidencji œrodków odurzaj¹cych grupy II-N, substancji 

psychotropowych grup III-P i IV-P oraz prekursorów kategorii 1 podlegaj¹cych 

ewidencjonowaniu. 

Szanowni Pañstwo, 

Przypominam, ¿e od 2006-10-10 obowi¹zuje nowe rozporz¹dzenie MZ (DU- 

2006-169-1216) w sprawie œrodków odurzaj¹cych, substancji psychotropowych, 

prekursorów kategorii 1 i preparatów zawieraj¹cych te œrodki lub substancje. 

Przesy³amy Kierownikom wszystkich aptek wa¿niejsze przepisy prawne, 

zwracaj¹ce przy okazji uwagê na koniecznoœæ w³aœciwego ewidencjonowania. 

Dodatkowo za³¹czmy aktualny spis pozycji, które nale¿y ewidencjonowaæ 

jako œrodki odurzaj¹ce grupy II-N, substancje psychotropowych grup III-P i IV-P 

oraz prekursory kategorii 1. 

§ 3. 

1. Apteka prowadz¹ca obrót œrodkami odurzaj¹cymi, substancjami psychotropowymi, 

preparatami zawieraj¹cymi te œrodki lub substancje oraz prekursorami 

kategorii 1 jest obowi¹zana do prowadzenia ewidencji przychodu i rozchodu 

tych œrodków, substancji, preparatów oraz prekursorów kategorii 1. 

7. Ewidencja przychodu i rozchodu œrodków odurzaj¹cych grupy Il-N, substancji 

psychotropowych grup III-P i IV-P oraz prekursorów kategorii 1 jest prowadzona 

w postaci comiesiêcznych zestawieñ, zawieraj¹cych: 

1) miêdzynarodow¹ nazwê zalecan¹ i nazwê handlow¹, je¿eli taka istnieje, 

dawkê, postaæ farmaceutyczn¹ i wielkoœæ opakowania; 

2) stan magazynowy na pocz¹tku danego miesi¹ca; 

3) ³¹czny przychód w ci¹gu danego miesi¹ca z podaniem iloœci preparatu; 

4) ³¹czny rozchód w ci¹gu danego miesi¹ca z podaniem iloœci preparatu i 

iloœci recept lub zapotrzebowañ; 

5) stan magazynowy na koniec danego miesi¹ca. 

9. Prowadzenie ewidencji, o których mowa w ust. 1, nale¿y do obowi¹zków 

kierownika apteki. 

10. Kierownik apteki mo¿e upowa¿niæ do prowadzenia ewidencji zatrudnionego 

w aptece farmaceutê posiadaj¹cego co najmniej 2-letni sta¿ pracy w aptece. 

Farmaceuta ten musi wyraziæ pisemnie zgodê na przejêcie obowi¹zków. 

11. Kierownik apteki na czas nieobecnoœci spowodowanej urlopem lub chorob¹ 

mo¿e wyznaczyæ farmaceutê upowa¿nionego do prowadzenia ewidencji. 

Farmaceuta ten musi spe³niaæ wymagania przewidziane dla osoby upowa¿- 

nionej do prowadzenia ewidencji oraz wyraziæ pisemnie zgodê na przejêcie 

obowi¹zków.


Warto tak¿e przy okazji przypomnieæ, gdy¿ ma³o kto zwraca na to 

uwagê, ¿e specjalnemu traktowaniu podlegaj¹ tak¿e przeterminowane 

leki OTC, które w swoim sk³adzie zawieraj¹ œrodki odurzaj¹ce, 

substancje psychotropowe i prekursory grupy I-R. 

Zgodnie z Rozporz¹dzeniem Ministra Zdrowia z dnia 20 grudnia 2002 r. 

(DU-2003-021-0181) w sprawie postêpowania z produktami leczniczymi 

podrobionymi, zepsutymi, sfa³szowanymi lub którym up³yn¹³ termin wa¿- 

noœci, zawieraj¹cymi œrodki odurzaj¹ce, substancje psychotropowe i prekursory 

grupy I-R nale¿y pamiêtaæ, ¿e: 

§ 1. 

1. Je¿eli prowadz¹cy aptekê lub hurtowniê farmaceutyczn¹, przedsiêbiorca 

wytwarzaj¹cy produkty lecznicze i wyroby medyczne lub inny podmiot uprawniony 

do posiadania i stosowania w celach medycznych produktów leczniczych 

zawieraj¹cych w swoim sk³adzie œrodki odurzaj¹ce, substancje 

psychotropowe i prekursory grupy I-R, zwane dalej „podmiotem”, oraz przedsiêbiorca 

stosuj¹cy prekursory grupy I-R w przemyœle kosmetycznym lub spo- 

¿ywczym, zwany dalej „przedsiêbiorc¹”, stwierdzi, ¿e s¹ one podrobione, 

zepsute, sfa³szowane lub up³yn¹³ termin ich wa¿noœci, zawiadamia o tym 

na piœmie wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego w³aœciwego ze 

wzglêdu na miejsce prowadzenia dzia³alnoœci, zwanego dalej „wojewódzkim 

inspektorem”. 

2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera dla: 

1) produktu leczniczego zawieraj¹cego w swoim sk³adzie œrodek odurzaj¹cy, 

substancjê psychotropow¹ lub prekursor grupy I-R: 

a) nazwê miêdzynarodow¹ lub handlow¹, 

b) iloœæ, 

c) dawkê, 

d) numer serii, 

e) datê wa¿noœci; 

2) prekursora grupy I-R stosowanego w przemyœle kosmetycznym lub spo- 

¿ywczym: 

a) nazwê miêdzynarodow¹ lub handlow¹, 

b) iloœæ, 

c) numer serii, 

d) datê wa¿noœci. 

§ 2. 

1. Podmiot lub przedsiêbiorca, w którego posiadaniu znajduj¹ siê produkty lecznicze 

oraz prekursory grupy I-R, o których mowa w § 1 ust. 1, do czasu ich 

skreœlenia z ewidencji i przekazania do unieszkodliwienia, zabezpieczaj¹ je przed 

mo¿liwoœci¹ ich u¿ycia.


2. Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, polega na umieszczeniu produktów 

leczniczych lub prekursorów grupy I-R w szczelnie zamkniêtych pojemnikach 

zbiorczych oklejonych banderol¹ z napisem „DO UNIESZKODLIWIENIA”. 

3. Pojemniki zbiorcze, o których mowa w ust. 2, umieszcza siê w wydzielonym 

pomieszczeniu przeznaczonym do przechowywania œrodków odurzaj¹cych, 

substancji psychotropowych i prekursorów grupy I-R, a w przypadku gdy podmiot 

lub przedsiêbiorca nie posiada takiego pomieszczenia, pojemniki te umieszcza 

siê w zamykanych metalowych szafach, w pomieszczeniach magazynowych. 

Prezes ORA w Katowicach 

dr farm. Stanis³aw Piechula 

Leki nale¿¹ce do grup I-R, II-N, III-P i IV-P, podlegaj¹ce ewidencjonowaniu, na 

podstawie Farmaceutycznej Bazy Danych BAZYL wydanie 640 z 06.10.2006 r. 

(zestawienie skrócone do nazwy leku, grupy i nazwy miêdzynarodowej) 

NAZWA 

GRUPA 

RNP INN 

DIHYDROERGOTAMINUM 

METHANOSULFONICUM I-R DIHYDROERGOTAMINE 

DIHYDROERGOTAMINUM TARTARICUM I-R DIHYDROERGOTAMINE 

EFRINOL I-R EPHEDRINE 

EPHEDRINUM HYDROCHLORICUM I-R EPHEDRINE 

ERGOTAMINUM TARTARICUM I-R ERGOTAMINE 

METHYLERGOMETRIN I-R METHYLERGOMETRINE 

NEOMIGRAN I-R DIHYDROERGOTAMINE 

SUDAFED I-R PSEUDOEPHEDRINE 

TABITIL I-R PSEUDOEPHEDRINE 

CODEINUM PHOSPHORICUM II-N CODEINE 

DHC CONTINUS II-N DIHYDROCODEINE 

BUNONDOL III-P BUPRENORPHINE 

ROHYPNOL III-P FLUNITRAZEPAM 

SUBUTEX III-P BUPRENORPHINE 

TEMGESIC III-P BUPRENORPHINE 

TRANSTEC III-P BUPRENORPHINE 

AFOBAM IV-P ALPRAZOLAM 

ALPRAZOMERCK IV-P ALPRAZOLAM 

ALPROX IV-P ALPRAZOLAM 

BARBITALUM NATRIUM IV-P BARBITAL 

CLONAZEPAMUM IV-P CLONAZEPAM 

CLORANXEN IV-P CLORAZEPATE DIPOTASSIUM 

DIAZEPAM REC TUBES IV-P DIAZEPAM 

DIAZEPAM-LIPURO IV-P DIAZEPAM 

DIAZEREKT IV-P DIAZEPAM 

DORMICUM IV-P MIDAZOLAM


EANOX IV-P ZOLPIDEM 

ELENIUM IV-P CHLORDIAZEPOXIDE 

ESTAZOLAM IV-P ESTAZOLAM 

FRISIUM 10 IV-P CLOBAZAM 

FRONTIN IV-P ALPRAZOLAM 

FULSED IV-P MIDAZOLAM 

HYPNOGEN IV-P ZOLPIDEM 

LEXOTAN IV-P BROMAZEPAM 

LORAFEN IV-P LORAZEPAM 

LUMINALUM IV-P PHENOBARBITAL 

MEDAZEPAM IV-P MEDAZEPAM 

MIDANIUM IV-P MIDAZOLAM 

MIDAZOLAM TORREX IV-P MIDAZOLAM 

MIDAZOLAM-MIP IV-P MIDAZOLAM 

MIOZEPAM IV-P TETRAZEPAM 

MYOLASTAN IV-P TETRAZEPAM 

MYOMAX IV-P TETRAZEPAM 

MYOPAM IV-P TETRAZEPAM 

NASEN IV-P ZOLPIDEM 

NEUROL IV-P ALPRAZOLAM 

NITRAZEPAM IV-P NITRAZEPAM 

NOCTOFER IV-P LORMETAZEPAM 

OKSAZEPAM IV-P OXAZEPAM 

OXAM IV-P OXAZEPAM 

OXAZEPAM IV-P OXAZEPAM 

PHENOBARBITALUM IV-P PHENOBARBITAL 

PHENOBARBITALUM NATRIUM IV-P PHENOBARBITAL 

POLSEN IV-P ZOLPIDEM 

RELANIUM IV-P DIAZEPAM 

RELSED IV-P DIAZEPAM 

RIVOTRIL IV-P CLONAZEPAM 

RUDOTEL IV-P MEDAZEPAM 

RUSEDAL IV-P MEDAZEPAM 

SANVAL IV-P ZOLPIDEM 

SEDAM IV-P BROMAZEPAM 

SIGNOPAM IV-P TEMAZEPAM 

SOPODORM IV-P MIDAZOLAM 

STILNOX IV-P ZOLPIDEM 

TETRARATIO IV-P TETRAZEPAM 

TRANXENE IV-P CLORAZEPATE DIPOTASSIUM 

XANAX IV-P ALPRAZOLAM 

XANAX SR IV-P ALPRAZOLAM 

XENTIC IV-P ZOLPIDEM 

ZOLDAM IV-P ZOLPIDEM 

ZOLPIC IV-P ZOLPIDEM 

ZOLPIDEM IV-P ZOLPIDEM 

ZOLPIGEN IV-P ZOLPIDEM 

ZOLPIX IV-P ZOLPIDEM 

ZOLSANA IV-P ZOLPIDEM 

ZOMIREN IV-P ALPRAZOLAM 

ZONADIN IV-P ZOLPIDEM 

ZORATIO IV-P ZOLPIDEM


Iloœci œrodków odurzaj¹cych I-N i substancji psychotropowych II-P, które 

mo¿na wydaæ na jedn¹ receptê bez lub z dodatkow¹ adnotacja lekarza ! 

Szanowni Pañstwo 

Przypominam, ¿e od 2006-10-10 obowi¹zuje nowe rozporz¹dzenie MZ (DU- 

2006-169-1216) w sprawie œrodków odurzaj¹cych, substancji psychotropowych, 

prekursorów kategorii 1 i preparatów zawieraj¹cych te œrodki lub substancje, 

które okreœla nowy sposób obliczania iloœci tych œrodków, które lekarz mo¿e 

zapisaæ pacjentowi na jednej recepcie. 

Zgodnie z nowym rozporz¹dzeniem, (§7.1.) recepta wystawiona na preparaty 

zawieraj¹ce œrodki odurzaj¹ce grupy I-N oraz substancje psychotropowe 

grupy II-P, mo¿e dotyczyæ takiej iloœci œrodka lub substancji, która 

nie przekracza zapotrzebowania pacjenta na miesiêczn¹ kuracjê. 

(§7.2.) Je¿eli przepisana dawka jednorazowa lub dobowa leku zawieraj¹cego 

w swoim sk³adzie œrodki odurzaj¹ce grupy I-N lub substancje psychotropowe 

grupy II-P przekracza dawkê maksymaln¹ okreœlon¹ w Farmakopei 

Europejskiej, Farmakopei Polskiej lub odpowiedniej farmakopei uznawanej 

w pañstwach cz³onkowskich Unii Europejskiej albo w Charakterystyce Produktu 

Leczniczego, a tak¿e w przypadku, gdy dawki maksymalnej nie okreœla 

Farmakopea Europejska, Farmakopea Polska lub odpowiednia farmakopea 

uznawana w pañstwach cz³onkowskich Unii Europejskiej albo Charakterystyka 

Produktu Leczniczego, osoba wystawiaj¹ca receptê zobowi¹zana jest obok 

przepisanej dawki postawiæ wykrzyknik i zapisaæ j¹ s³ownie oraz umieœciæ 

swój czytelny podpis i pieczêæ. 

Gdyby wzi¹æ pod uwagê Farmakopeê Polsk¹ VI i now¹ zasadê, ¿e wydajemy 

maksymalnie na jednomiesiêczn¹ kuracjê (uwzglêdniaj¹c dobow¹ dawkê 

maksymaln¹), to warto pamiêtaæ, ¿e dawka jednorazowa lub dobowa przepisanego 

leku (z zastrze¿eniem §7.2.) oraz sumaryczna iloœæ leku na jeden miesi¹c 

nie mog³aby przekroczyæ wielkoœci, które zebra³em w za³¹czonych tabelach. 

W tabelach w kolumnie OPRACOWANIE poda³em kilka wartoœci w nastêpuj¹cym 

uk³adzie: dobowa dawka maksymalna = ddm // sumaryczna iloœæ 

danej substancji, któr¹ mo¿na wydaæ na jednej recepcie na miesiêczn¹ 

kuracjê // iloœæ jednostek leku, których dotyczy ddm // iloœæ jednostek leku, 

które mo¿na wydaæ na jednej recepcie na miesiêczn¹ kuracjê. Oczywiœcie 

wartoœci te dotycz¹ sytuacji, gdy lekarz nie przekracza dawek i nie zamieszcza 

dodatkowej adnotacji – wykrzyknik + podpis + piecz¹tka + dawka s³ownie. 

Dodatkowe WA¯NE uwagi: 

Proszê zwróciæ uwagê, ¿e zebrane w kolumnie OPRACOWANIE dane, s¹ 

jedynie moimi obliczeniami i kompilacj¹, która powinna Pañstwu u³atwiæ pracê, 

jednak to ka¿dy z Pañstwa ponosi odpowiedzialnoœæ za wydawanie tych leków


i sprawdzenie ich iloœci i zgodnoœci z przepisami, Proszê wiêc potraktowaæ 

przes³ane zestawienia tylko jako pomoc, która nie jest ¿adn¹ podstaw¹ prawn¹, 

czy która by zwalnia³a Pañstwa od odpowiedzialnoœci za wydawane iloœci leków 

I-N i II-P. 

W obliczeniach iloœci jednostek leku, które mo¿na wydaæ na jedn¹ dobê, 

wychodz¹ czasami wartoœci u³amkowe, które pozostawi³em by by³o jasne, 

z czego wziê³a siê wyliczona sumaryczna iloœæ leku, któr¹ mo¿na wydaæ na 

miesi¹c. Trzeba jednak pamiêtaæ, ¿e przy wypisywaniu dawkowania w pe³nych 

jednostkach (tabletkach, ampu³kach), sumaryczna iloœæ wyjdzie mniejsza, tym 

bardziej, ¿e tych jednostek nie mo¿na lub nie powinno siê dzieliæ, jednak jest to 

ju¿ sprawa lekarza. 

* Dolargan ampu³ki (Pethidini hydrochloridum) 

Podwójne iloœci wynikaj¹ z dawek zró¿nicowanych w zale¿noœci od drogi 

podania. Je¿eli lekarz zaznaczy na recepcie rodzaj iniekcji nale¿y wzi¹æ pod 

uwagê w³aœciw¹ ddm (ddm podskórnie lub domiêœniowo – 0,5g; ddm do¿ylnie – 

0,3g), co uwzglêdniono w tabeli. 

Co do iloœci leku, któr¹ mo¿na wydaæ, gdy nie okreœlono drogi podania, 

zdania s¹ podzielone, gdy¿ nie istnieje obowi¹zek zaznaczania na recepcie 

drogi podawania leku. Tak wiêc, jedni uwa¿aj¹, ¿e wtedy nale¿y uznaæ, ¿e obowi¹zuje 

iloœæ mniejsza, zaœ drudzy, ¿e lekarz wypisa³ receptê w oparciu o znan¹ 

sobie drogê podania i obowi¹zuj¹ce przepisy, wiêc nale¿y wydaæ to, co przepisa³, 

je¿eli oczywiœcie nie przekroczy³ dawki najwiêkszej. 

MST Continua 0,2 g tabl. (Morphini sulfas capsulae prolongatae) ddm 0,1g 

ddm zawsze przekroczona! Lekarz zawsze musi zaznaczyæ na recepcie przekroczenie 

dawki i wypisaæ iloœæ leku mieszcz¹c¹ siê w miesiêcznej kuracji. 

Durogesic (Fentanylum) 

BRAK dawki maksymalnej. Lekarz zawsze musi postawiæ wykrzyknik, swój 

podpis, piecz¹tkê i okreœliæ wypisywan¹ dawkê s³ownie. 

Ponadto plaster wymienia siê co 3 dni, wiêc nie mo¿na przy mniejszych 

dawkach wydaæ na 1 miesi¹c wiêcej ni¿ 10 sztuk. 

W dawce najwiêkszej 100µg/h mo¿e siê zdarzyæ, ¿e lekarz wypisze wiêcej 

ni¿ 2 opakowania na miesi¹c ale wtedy musi to wynikaæ z dawkowania na jednomiesiêczn¹ 

kuracjê. 

Proszê zwróciæ uwagê, ¿e koniecznoœæ wypisywania dawki s³ownie przy przekraczaniu 

ddm jest dodatkowym obowi¹zkiem poza ka¿dorazow¹ koniecznoœci¹ 

wypisywania iloœci œrodka odurzaj¹cego lub substancji psychotropowej s³ownie.


Ksi¹¿ka narkotyczna 

Rozporz¹dzenie zmienia tak¿e mi. iloœæ rubryk w ksi¹¿kach ewidencji przychodu 

i rozchodu œrodków odurzaj¹cych grupy I-N i substancji psychotropowych 

grupy II-P oraz preparatów zawieraj¹cych te œrodki i substancje. 

Z otrzymanego jednak wyjaœnienia Ministra Zdrowia wynika, ¿e osoby prowadz¹ce 

ksi¹¿ki narkotyczne wed³ug starego wzoru nie musz¹ ich wymieniaæ 

a¿ do czasu wype³nienia ksi¹¿ki i wymiany jej na now¹. 

Dane, które s¹ dodatkowo wymagane w nowym rozporz¹dzeniu, czyli kolumna 

z „imieniem, nazwiskiem i numerem lekarza wystawiaj¹cego receptê lub 

zapotrzebowanie”, proszê wpisywaæ w obecnie nieu¿ywan¹ kolumnê „uwagi”. 

Dla osób, które bêd¹ musia³y wymieniæ ksi¹¿kê, bêdziemy posiadali niebawem 

w izbie ksi¹¿ki wed³ug nowego wzoru. 

Opracowanie to powsta³o w oparciu o obowi¹zuj¹ce dzisiaj przepisy i znane 

mi fakty. 

Gdyby cokolwiek w najbli¿szym czasie siê zmieni³o, przeka¿ê Pañstwu osobn¹ 

informacj¹. 

Z uszanowaniem 

Prezes ORA w Katowicach 


GRUPA I-N na podstawie Farmaceutycznej Bazy Danych BAZYL wydanie 

640 z 06.10.2006r. i w³asnego opracowania 

(zestawienie skrócone z usuniêtymi wielkoœciami dostêpnych opakowañ) 

NAZWA 

POSTAÆ 

DAWKA 

INN 

OPRACOWANIE 

COCAINUM HYDROCHLORICUM 

SUBST. 

1 G 

COCAINE 

ddm zew. 0,06 g / l,8 g miesi¹c 

DOLARGAN 

DOLARGAN 

DOLCONTRAL 

DOLCONTRAL 

DOLTARD 

DOLTARD 

DOLTARD 

DOLTARD 

DUROGESIC 

DUROGESIC 

INJ. 

TABL. 

INJ. 

INJ. 

TABL. 

TABL. 

TABL. 

TABL. 

TTS 

TTS 

0,1 G/2 ML 

0,025 G 

0,05 G/l ML 

0,1 G/2 ML 

0,01 G 

0,03 G 

0,06 G 

0,1 G 

0,025 MG/1 H FENTANYL 

0,05 MG/1 H 

PETHIDINE 

PETHIDINE 

PETHIDINE 

PETHIDINE 

MORPHINE 

MORPHINE 

MORPHINE 

MORPHINE 

FENTANYL 

ddm 0,5 g (0,3 g) // 15,0g (9,0 g)/miesi¹c 

// 5 (3) amp./dzieñ //150 (90) amp./miesi¹c 

ddm 0,15 g // 4,5 g /miesi¹c // 6 tabl. 

dzieñ // 180 tabl./miesi¹c 

ddm 0,5 g (0,3 g) // 15,0 g (9,0 g) /miesi¹c 

// 5(3) amp./dzieñ // 150(90) amp./miesi¹c 

ddm 0,5 g (0,3 g) // 15,0 g (9,0 g)/miesi¹c 

// 5(3) amp./dzieñ // 150(90) amp./miesi¹c 

ddm 0,1 g // 3,0g miesi¹c // 10 tabl. dzieñ 

// 300 tabl. miesi¹c 

ddm 0,l g // 3,0 g miesi¹c // 3,3 tabl. dzieñ 


ddm 0, l g //3,0 g miesi¹c // 1,7 tabl. dzieñ 




ddm brak !!! // 1 plaster 3 dni // 10 

plastrów miesi¹c 


plastrów miesi¹c


DUROGESIC 

DUROGESIC 

FENTAHEXAL 25 

FENTAHEXAL 50 

FENTAHEXAL 75 

FENTANYL 

FENTANYL 

FENTANYL JANSSEN 

FENTANYL TORREX 

FENTANYL TTS 

FENTANYL TTS 

FENTANYL TTS 

FENTANYL TTS 

IONSYS 

KAPANOL 

KAPANOL 

KAPANOL 

M-ESLON 

M-ESLON 

M-ESLON 

M-ESLON 

METHADONE HYDROCHLORIDE 

MORPHINI SULFAS 

MORPHINI SULFAS 

MORPHINI SULFAS 0,1% SPINA£ 



MORPHINUM 

HYDROCHLORICUM 

MST CONT1NUS 

MST CONTINUS 

MST CONTINUS 

MST CONTINUS 

MST CONTINUS 

TTS 

TTS 

TTS 

TTS 

TTS 

INJ. 

INJ. 

INJ. 

rNJ. 

TTS 

TTS 

TTS 

TTS 

TTS 

KAPS. 

KAPS. 

KAPS. 

KAPS. 

KAPS. 

KAPS. 

KAPS. 

SYROP 

INJ. 

INJ. 

INJ. 

INJ. 

INJ. 

SUBST. 

TABL. 

POWL. 

TABL. 

POWL. 

TABL. 

POWL. 

TABL. 

POWL. 

TABL. 

POWL. 


0,1 MG/1 H 


0,05 MG/1 H 


0,1 MG/2 ML FENTANYL 





0,05 MG/1 H 


0,1 MG/1 H 

0,04 MG w 

DAWCE 

0,02 G 

0,05 G 

0,1 G 

0,01 G 

0,03 G 

0,06 G 

0,1 G 

0,1% 

0,01 G/l ML 

0,02 G/l ML 

0,001 G/l ML 

0,002 G/2 ML MORPHINE 

0,005 G/5 ML MORPHINE 

1 G 

0,01 G 

0,03 G 

0,06 G 

0,1 G 

0,2 G 

FENTANYL 

FENTANYL 

FENTANYL 

FENTANYL 

FENTANYL 

MORPHINE 

MORPHINE 

MORPHINE 

MORPHINE 

MORPHINE 

MORPHINE 

MORPHINE 

METHADONE 

MORPHINE 

MORPHINE 

MORPHINE 

MORPHINE 

MORPHINE 

MORPHINE 

MORPHINE 

MORPHINE 

MORPHINE 



ddm brak !!! // na 1 miesi¹c wed³ug 

ordynacji lekarza 







ddm 0,5 mg // 15 mg miesi¹c // 5 amp. 

dzieñ // 150 miesi¹c 




dzieñ //150 miesi¹c 



ddm brak !!! // 1 plaster 3 dni //10 










ddm 0,l g // 3,0 g miesi¹c // 5 tabl. dzieñ // 

150 tabl. miesi¹c 



ddm 0,l g//3,0 g miesi¹c// 1 tabl. dzieñ // 


ddm 0,l g // 3,0 g miesi¹c // 10 tabl. dzieñ 


ddm 0,1 g // 3,0 g miesi¹c // 3,3 tabl. dzieñ 


ddm 0,lg // 3,0g miesi¹c //1,7 tabl. dzieñ 


ddm 0,l g // 3,0 g miesi¹c //1 tabl. dzieñ // 




ddm 0,06 g //1,8 g/miesi¹c // 6 amp. dzieñ 

// 180 amp. miesi¹c 

ddm 0,06g //1,8g/miesi¹c // 3 amp. dzieñ 

// 90 amp. miesi¹c 

ddm 0,06 g // 1,8 g/miesi¹c // 60 amp. 

dzieñ // 1800 amp. miesi¹c 

ddm 0,06g // 1,8g/miesi¹c // 30 amp. 

dzieñ // 900 amp. miesi¹c 

ddm 0,06 g //1,8 g/miesi¹c // 12 amp. 

dzieñ //360 amp. miesi¹c 

ddm 0,l g // 0,l g dzieñ // 3,Og miesi¹c 

ddm 0,lg // 3,0 g miesi¹c // 10 tabl. dzieñ 


ddm 0,lg // 3,0 g miesi¹c // 3,3 tabl. dzieñ 


ddm 0,l g // 3,0 g miesi¹c //1,7 tabl. dzieñ 

//50 tabl. miesi¹c 

ddm 0,l g// 3,0 g miesi¹c // 1 tabl. dzieñ // 


ddm 0,1 g // przekroczona ddm !!! / na 

1 miesi¹c wed³ug ordynacji lekarza


ORAMORPHO.D. 120 

ORAMORPH O.D. 20 




PALLADONE-XL 12 MG 




RAPIFEN 

RAP1FEN 

SEVREDOL 

SEVREDOL 

SKENAN 

SKENAN 

SICENAN 

SKENAN 

SLOVALGIN 30 RETARD 

SLOVALGIN 60 RETARD 

SUFENTA 

SUFENTA 

SUFENTANIL TORREX 5 

MCG/ML 


MCG/ML 


MCG/ML 

ULTIVA 

KAPS. 

KAPS. 

KAPS. 

KAPS. 

KAPS. 

KAPS. 

KAPS. 

KAPS. 

KAPS. 

INJ. 

INJ. 

TABL. 

POWL. 

TABL. 

POWL. 

KAPS. 

KAPS. 

KAPS. 

KAPS. 

TABL. 

POWL. 

TABL. 

POWL. 

INJ. 

INJ. 

INJ. 

INJ. 

INJ. 

INJ. 

0,12 G 

0,02 G 

0,2 G 

0,04 G 

0,06 G 

0,012 G 

0,016 G 

0,024 G 

0,032 G 

MORPHINE 

MORPHINE 

MORPHINE 

MORPHINE 

MORPHINE 

HYDRO 

MORPHONE 

HYDRO 

MORPHONE 

HYDRO 

MORPHONE 

HYDRO 

MORPHONE 

ALFENTANIL 


1 miesi¹c wed³ug ordynacji lekarza 




1 miesi¹c wed³ug ordynacji lekarza 







ddm 0,l g//3,0 g miesi¹c//6,25 tabl. dzieñ / 

/187,5 tabl. miesi¹c 

ddm 0,l g//3,0 g miesi¹c// 4,17 tabl. dzieñ 


ddm 0,1 g // 3,0 g miesi¹c // 3,13 tabl. 

dzieñ // 93,8 tabl. miesi¹c 

0,001 G/2 

ML 

Lz 

0,005 G/ 

10 ML 

0,01 G 

0,02 G 

0,01 G 

ALFENTANIL 

MORPHINE 

MORPHINE 

MORPHINE 

Lz 



ddm 0,l g// 3,0 g miesi¹c // 5 tabl. dzieñ // 




0,03 G MORPHINE ddm 0,l g // 3,0 g miesi¹c // 3,3 tabl. dzieñ 

//100 tabl. miesi¹c 

0,06 G MORPHINE ddm 0,l g // 3,0 g miesi¹c // 1,7 tabl. dzieñ 


0,1 G 

0,03 G 

0,06 G 

0,01 MG/ 

2 ML 

0,05 MG/ 

10 ML 

0,05 MG/ 

10 ML 

0,001 G/ 

20 ML 

0,25 MG/ 

5 ML 

MORPHINE 

MORPHINE 

MORPHINE 

SUFENTANIL 

SUFENTANIL 

SUFENTANIL 

SUFENTANIL 

SUFENTANIL 

ddm 0,1 g // 3,0 g miesi¹c //1 tabl. dzieñ // 






Lz 

Lz 

Lz 

Lz 

Lz 

0,001 G REMIFENTANIL Lz 

ULTIVA 

INJ. 

0,002 G 

REMIFENTANIL Lz 

ULTIVA 

INJ. 

0,005 G 

REMIFENTANIL Lz 

VENDAL RETARD 

YENDAL RETARD 

VENDAL RETARD 

TABL. 

POWL. 

TABL. 

POWL. 

TABL. 

POWL. 

0,01 G 

0,03 G 

0,06 G 

MORPHINE 

MORPHINE 

MORPHINE 

ddm 0,l g // 3,0 g miesi¹c // 10 tabl. dzieñ 




ddm 0,l g // 3,0 g miesi¹c //1,7 tabl. dzieñ 

// 50 tabl. miesi¹c


GRUPA II-P na podstawie Farmaceutycznej Bazy Danych BAZYL 

wydanie 640 z 06.10.2006 r. i w³asnego opracowania 

(z opracowania usuniêto ró¿ne wielkoœci opakowañ) 

NAZWA POSTAÆ DAWKA INN OPRACOWANIE 

CONCERTA TABL. 0,018 G METHYLPHENIDATE ddm brak !!! // na 1 miesi¹c wed³ug ordynacji lekarza 



FORTRAL INJ. 0,03 G/l ML PENTAZOCINE 10,8g miesi¹c // 12 amp. dziennie // 360 amp. miesi¹c 

FORTRAL TABL. 0,05 G PENTAZOCINE 18g miesi¹c // 12 tabl. dziennie // 360 tabl. miesi¹c 

KETANEST10 INJ. 0,2 G/20 ML KETAMINE Lz 

KETANEST 50 INJ. 0,5 G/10 ML KETAM1NE Lz 

PENTAZOCINUM INJ. 0,03 G/l ML PENTAZOCINE 10,8g miesi¹c //12 amp. dziennie // 360 amp. miesi¹c 

Lz – Lecznictwo zamkniête 

ddm brak !!! – nie znaleziono ddm w Farmakopei Polskiej VI i w literaturze dostêpnej 

w Polsce – KONIECZNE wystawianie recepty z wypisaniem dawki 

s³ownie, postawieniem wykrzyknika, piecz¹tki lekarza i podpisem. 

przekroczona ddm!!! – KONIECZNE wystawianie recepty z wypisaniem dawki s³ownie, 

postawieniem wykrzyknika, piecz¹tki lekarza i podpisem. 

Opracowanie 

Œl¹ska Izba Aptekarska 


2006-10-10 

UWAGA ! 

Proszê potraktowaæ niniejsze zestawienie tylko jako pomoc, która nie jest ¿adn¹ 

podstaw¹ prawn¹, czy która by zwalnia³a Pañstwa od odpowiedzialnoœci 

i weryfikacji posiadanych w aptece leków z rozporz¹dzeniem. 

Spis nie zawiera leków z³o¿onych OTC, w sk³ad których wchodz¹ w/w substancje. 

Dziêkuje firmie IMS i Panu dr farm. Jaros³awowi Filipkowi za pomoc w tworzeniu 

niniejszego opracowania.


WSPOMNIENIE 

Piotr Go³êbka 

Za progiem – już Pan 

Kiedy nadejdzie właściwa godzina, 

Przyjdzie pokłonić się przed Niebios progiem – 

Na ziemi, płacząc, zostanie rodzina 

Po tym co odszedł na spotkanie z Bogiem. 

Lecz po co płakać – wiadomo, że trzeba 

Próg ten przekroczyć, zwykły los człowieka, 

Ważne by ścieżkę odnaleźć do Nieba 

Już tu – przed progiem, za – już Pan nas czeka! * 

Dnia 19-go sierpnia rano 2006 roku przekroczy³ ten próg, po d³ugich miesi¹cach 

heroicznych zmagañ z nieuleczaln¹ chorob¹, w drodze do Pana mgr farmacji 

Piotr Go³êbka. 

Piotr Go³êbka urodzi³ siê 28.01.1940 roku w Poznaniu. M³ode lata spêdzi³ w 

Kargowej (obecne Lubuskie), uczêszcza³ do Liceum Ogólnokszta³c¹cego w 

Wolsztynie. Maturê zda³ w Tychach w 1957 r. W 1959 r rozpocz¹³ studia na 

Wydziale Farmacji Akademii Medycznej w Poznaniu, które ukoñczy³ z tytu³em 

mgr farmacji w 1966 r. 

Po studiach pracowa³ jako asystent w Katedrze Chemii Nieorganicznej i Analitycznej 

tej¿e Akademii szkol¹c m³odych adeptów farmacji. 

W 1968 r rozpocz¹³ pracê w „Cefarmie” w Poznaniu, sk¹d zosta³ oddelegowany 

do apteki w Kleczewie. Po trzyletnim okresie powróci³ do Poznania na stanowisko 

inspektora w Dziale Aptek tutejszego „Cefarmu”. Nastêpnie zosta³ skierowany 

przez dyrekcjê do Apteki Leków Zagranicznych w Poznaniu na stanowisko 

kierownika tej¿e apteki. Przeprowadzi³ gruntowny remont apteki i powróci³ 

do Dzia³u Aptek. Nastêpnie obj¹³ kierownictwo w aptece w Kobylinie (dawne 

Leszczyñskie), gdzie w trudnych warunkach lokalowych pracowa³ 5 lat. Od 

1982 r. powo³any na stanowisko kierownika du¿ej apteki na ul. G³ogowskiej w 

Poznaniu, prowadzi³ j¹ do 1990 roku. 

* wiersz dr farmacji Maria Ellnain-Wojtaszek z tomiku poezji pt. „Zmiennoœæ Czasu”, Wydawnictwo 

Kontekst, Poznañ 2005.


W aptece tej odbywa³y siê szkolenia studentów farmacji, techników farmaceutycznych, 

a tak¿e kursy specjalistyczne dla magistrów farmacji. 

W wiadomy tylko sobie sposób dba³ o zaopatrzenie apteki, o które by³o tak 

trudno w owych czasach, gdy brakowa³o wszystkiego, a przede wszystkim leków. 

Efektem tego by³o bardzo dobre jak na tamte czasy zaopatrzenie apteki. 

Mgr Piotr Go³êbka w³asnym samochodem dowozi³ z hurtowni brakuj¹ce leki, by 

tylko pacjenci mogli je otrzymaæ. Charakterystyczne by³o te¿ to, ¿e apteka jako 

jedna z nielicznych w Poznaniu pe³ni³a dy¿ury nocne przez wszystkie dni roku. 

W 1990 roku wykupi³ aptekê od „Cefarmu” i utworzy³ spó³kê ze swoj¹ zastêpczyni¹ 

pozostaj¹c kierownikiem apteki. Apteka, która od tego czasu otrzyma³a 

nazwê „Œw. £azarza” nadal wyró¿nia³a siê znakomitym zaopatrzeniem w leki 

i artyku³y medyczne nie tylko na £azarzu, ale i w ca³ym Poznaniu. W dalszym 

ci¹gu pe³ni³a ca³oroczne dy¿ury nocne i œwi¹teczne. Pozosta³a równie¿ placówk¹ 

szkol¹c¹ przysz³ych farmaceutów. 

Mgr Piotr Go³êbka jako kierownik spêdza³ w niej wiele godzin. Mnóstwo czasu 

poœwiêca³ te¿ na pracê spo³eczn¹. Gdy w 1991 roku odrodzi³a siê Izba Aptekarska 

– organ samorz¹du aptekarskiego mgr Piotr Go³êbka bra³ czynny udzia³ w 

jej organizacji. Zosta³ wybrany do w³adz Wielkopolskiej Okrêgowej Rady Aptekarskiej 

I kadencji, a tak¿e do Naczelnej Rady Aptekarskiej w Warszawie. Uczestniczy³ 

w pracach tych rad. By³ te¿ wybrany na cz³onka Wielkopolskiej Okrêgowej 

Rady Aptekarskiej III kadencji. 

Jak wiêc widzimy, Jego ¿ycie up³ynê³o na ci¹g³ej pracy na ró¿nych placówkach 

– po prostu tej pracy siê nie ba³. By³ lubiany przez kole¿anki i kolegów, a przede 

wszystkim pacjentów tych aptek, w których pracowa³. Zaœwiadczy³a o tym ogromna 

rzesza ludzi, którzy przyszli Go po¿egnaæ na cmentarzu Górczyñskim w 

Poznaniu. 

Pozostawi³ pogr¹¿onych w g³êbokim smutku ¿onê Barbarê, tak¿e farmaceutkê, 

syna i synow¹-lekarzy, wnuki oraz ca³¹ kochaj¹c¹ Go rodzinê. 

Piotrze, bêdziemy Ciê wspominaæ i pamiêtaæ o Tobie. 

wrzesieñ 2006 

Stanis³aw Urbanowicz


SYMPOZJA 

Zespó³ Sekcji Historii Farmacji 

Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego 

oraz 

Oddzia³ Rzeszowski PTFarm 

zapraszaj¹ na 

XVI SYMPOZJUM HISTORII FARMACJI 

KRASICZYN 

14-17 CZERWCA 2007 

Sympozjum odbêdzie siê (obrady i pobyt uczestników) w niepowtarzalnej 

scenerii XVI-wiecznej rezydencji magnackiej Krasickich i Sapiehów, w otoczeniu 

przepiêknego parku zamkowego, wœród zielonych wzgórz Pogórza Przemyskiego, 

nad brzegiem Sanu. 

Ze wzglêdu na koniecznoœæ rezerwacji odpowiedniej liczby komnat Hotelu 

Zamkowego, prosimy o szybk¹ decyzjê uczestnictwa. 

Pe³ny koszt uczestnictwa (trzy noclegi w Zamku oraz materia³y Sympozjum) 

wynosi 480 PLN. 

Czynnym i biernym Uczestnikom Sympozjum przys³uguj¹ punkty edukacyjne 

wed³ug ogólnych zasad szkolenia ci¹g³ego. 

Zg³oszenia prosimy kierowaæ na adres: 

Komitet Organizacyjny 

XV Sympozjum Historii Farmacji 

Oddzia³ Rzeszowski PTFarm 

ul. Jagielloñska 23 

35-025 RZESZÓV 

tel. kom. 508 184 087 

fax (17) 85 29 208 

e-mail: biuro@poia.pl 

Bli¿sze informacje podane bêd¹ osobom, które zglosz¹ swój udzial w Sympozjum 

do 31 stycznia 2007 roku.


Krasiczyn – Zespó³ Zamkowo-Parkowy 

Krasiczyñski zamek nale¿y do najpiêkniejszych w Europie. S³usznie 

nazywany jest per³¹ polskiej architektury renesansowej. Pierwotnie 

by³o to niewielkie fortalicjum, na bazie którego Stanis³aw Krasicki 

rozpocz¹³ w 1580 roku budowê potê¿nego zamku obronnego, który 

tak jak i powsta³e wkrótce obok miasteczko, przybra³ nazwê od swego 

za³o¿yciela – Krasiczyn. Dzie³o ojca kontynuowa³ Marcin, który jednak 

zmieni³ charakter budowli, tworz¹c zeñ jedn¹ z najwspanialszych rezydencji 

magnackich Rzeczypospolitej. W swej historii zamek by³ w³asnoœci¹ 

m.in. Tar³ów, Mniszków, Piniñskich i Sapiehów, w posiadaniu 

których pozosta³ przez ponad 100 lat. 

Zamek niejednokrotnie prze¿ywa³ ciê¿kie chwile, tak¿e w niedalekiej 

przesz³oœci, ale obecnie stopniowo powraca do dawnej œwietnoœci, 

oferuj¹c goœciom nie tylko niesamowite wra¿enia estetyczne, ale 

tak¿e doskonale zorganizowan¹ bazê konferencyjno-hotelow¹. 

Odwiedzaj¹c w Krasiczynie Zespó³ Zamkowo-Parkowy warto obejrzeæ 

cztery baszty zamkowe: Bosk¹, Papiesk¹, Królewsk¹ i Szlacheck¹. 

W trakcie zwiedzania mo¿emy zejœc do lochów zamkowych. Jest 

to fragment trasy, który wykorzystywany jest w czasie „Nocnego zwiedzania 

zamku z Kamerdynerem, Bia³¹ Dam¹ i Stra¿nikiem Lochów”. 

Nastêpnie warto udaæ siê do krypt grobowych Sapiehów, które znajduj¹ 

sie pod Kaplic¹ w Baszcie Boskiej. Spoczywaj¹ tu zw³oki zmar- 

³ych w XIX w. cz³onków rodziny. Rodzinie Sapiehów swe istnienie zawdziêcza 

wspania³y 14-hektarowy park otaczaj¹cy posiad³oœæ. Roœnie 

w nim ponad 200 gatunków drzew i krzewów. 

Gor¹co zachêcamy do wziêcia udzia³u w XVI Sympozjum Historii 

Farmacji, które odbywaæ siê bêdzie w scenerii XVI -wiecznego Zamku 

otoczonego przepiêknym parkiem, towarzyszyæ nam bêdzie znakomita 

atmosfera komnat Hotelu Zamkowego (komfortowy hotel – trzy 

gwiazdki).


KSI¥¯KI 

Przesz³oœæ i perspektywy 

farmacji 

Prace Komisji 

Farmaceutycznej PTPN 

Pod redakcj¹ Anity Magowskiej. 

Poznañskie Towarzystwo Przyjació³ 

Nauk i Wydawnictwo Kontekst. 

Poznañ 2006 

162 ss. 

oprawa miêkka 

format 240x170 mm 

ISBN 83-88572-24-1 

Pod koniec grudnia 2006 r. na pó³ki poznañskiej ksiêgarni „Kapita³ka” trafi 

nowy (wydany po jedenastoletnim zawieszeniu dzia³alnoœci wydawniczej) tom 

Prac Komisji Farmaceutycznej PTPN, zatytu³owany „Przesz³oœæ i tradycje 

farmacji”. Jest to praca zbiorowa przygotowana przez naukowców i aptekarzypraktyków 

z Poznania, Gdañska, Krakowa i Birmingham. 

Bogato ilustrowana rycinami i tabelami ksi¹¿ka jest adresowana do wszystkich 

osób pragn¹cych nie tylko poznaæ zawi³e drogi rozwoju chemii leków 

(rozdzia³ pióra prof. Marianny Zaj¹c i prof. Anny Jeliñskiej) i znaczenie farmakogenomiki 

(omówione przez prof. Romana Kaliszana) oraz przysz³oœæ leków roœlinnych 

(przybli¿on¹ przez prof. Jana Koz³owskiego, dra Waldemara Buchwalda, 

mgr Annê Foryck¹ i mgr Danutê Szczyglewsk¹), ale tak¿e angielskie doœwiadczenia 

w zakresie opieki farmaceutycznej (opisane przez prof. Michaela 

Jepsona). 

Czytelnikom polecamy ponadto: dokonan¹ przez dr Hannê Jankowiak-Gracz 

i mgr Ewelinê Korczowsk¹ diagnozê stanu farmacji onkologicznej w Polsce, 

wnikliwe omówienie jakoœci kszta³cenia na studiach farmaceutycznych przedstawione 

przez prof. Jana Pawlaczyka, krakowskie doœwiadczenia w realizacji 

e-learningu w kszta³ceniu przed- i podyplomowym farmaceutów (autorami s¹: 

dr Sebastian Polak, mgr Aleksander Mendyk i prof. Jerzy Brandys), a tak¿e przypomnienie 

poznañskich tradycji PTFarm (prof. Barbara Zieliñska-Psuja).


ZAPROSILI NAS 

■ Instytut Roœlin i Przetworów Zielarskich na konferencjê „Wspó³czesna fitoterapia 

– dzia³ania niepo¿¹dane i interakcje” organizowan¹ w Poznaniu w 

dniu 7 listopada 2006 r. przez Polskie Towarzystwo Farmakologii Klinicznej i Terapii, 

Towarzystwo Terapii Monitorowanej, Instytut Roœlin i Przetworów Zielarskich 

oraz Katedry i Zak³ady Farmakologii Doœwiadczalnej i Klinicznej. 

■ Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne Ko³o w Lesznie na zebranie naukowo-szkoleniowe 

w dniu 22 listopada 2006 r. w Lesznie; w programie m.in. wyk³ady: 

„Co zmieni³y najnowsze wytyczne terapii hipotensyjnej w pracy farmaceuty” 

(prof. dr med. Wies³aw Bryl) i „Cukrzyca – epidemia XXI wieku – 

rola farmaceuty” (dr med. Dorota Pisarczyk-Wiza). 

Dziêkujemy za zaproszenia. 

NAGRODA 

W dniu 3 listopada 2006 r. na rêce Prezesa WOIA dr Romana Plackowskiego 

wp³ynê³o pismo informuj¹ce, i¿ w dniu 26 paŸdziernika 2006 roku odby³a 

siê na terenie Miêdzynarodowych Targów Poznañskich uroczystoœæ wrêczenia 

nagród dla wydawców ksi¹¿ek zg³oszonych do XV Ogólnopolskiego 

Przegl¹du Ksi¹¿ki Krajoznawczej i Turystycznej podczas Miêdzynarodowego 

Salonu Turystycznego TOUR SALON 2006. Wœród 58 wydawców z 

ca³ego kraju i zg³oszonych ponad 100 publikacji Jury pod przewodnictwem 

Arkadego Fiedlera przyzna³o Wydawnictwu Kontekst I miejsce w kategorii 

MONOGRAFIE I INNE OPRACOWANIA KRAJOZNAWCZE za wyj¹tkowe 

ujêcie tematu, wartoœæ edytorsk¹ i piêkny jêzyk w ksi¹¿ce Jana Majewskiego 

„Muzea farmacji i zbiory aptekarskie w Polsce”. Szczególnie cieszy nas 

ta nagroda jako, ¿e Wydawnictwo Kontekst od lat wspó³pracuje z WOIA w 

Poznaniu wydaj¹c nasz Biuletyn. Panu Tomaszowi Magowskiemu oraz ca- 

³emu Zespo³owi sk³adamy gratulacje. 

Zespó³ Redakcyjny Biuletynu 

Wydawnictwo Kontekst wraz z autorem Janem Majewskim, pragn¹ jeszcze 

raz serdecznie podziêkowaæ aptekarzom, instytucjom i firmom farmaceutycznym, 

które wspar³y wydanie albumowe „Muzea farmacji i zbiory aptekarskie 

w Polsce”. Dziêki Pañstwa pomocy mogliœmy zaistnieæ z tak wa¿n¹ 

dla œrodowiska farmaceutycznego ksi¹¿k¹ na arenie ogólnopolskiej i zdobyæ 

wspominan¹ wy¿ej nagrodê. Raz jeszcze bardzo dziêkujemy za Pañstwa 

¿yczliwoœæ i zaufanie. 

Tomasz Magowski i Jan Majewski


OG£OSZENIA 

R E K L A M A 

C H £ O D Z I A R K I przeszklone i pe³ne. 

Z A M R A ¯ A R K I przeszklone i pe³ne. 

Szwedzkie, u¿ywane. Stan idealny. Udzielamy gwarancji. 

Ceny najni¿sze w Wielkopolsce. faktury VAT, raty. 

61-464 Poznañ, ul. Chmielna 7a 

Od poniedzia³ku do pi¹tku czynne 9-11 i 14-19 

tel. (0-61) 830-08-77 

ZAPRASZAMY !!! 

REKLAMA W BIULETYNIE 

Reklama na 2-4 stronach ok³adki 600 z³ 

Strony wewn¹trz biuletynu (rozk³adówka) 900 z³ 

1/2 strony 300 z³ 

1/4 strony 200 z³ 

Og³oszenia w Gie³dzie pracy: dla firm i instytucji 100 z³ 

dla cz³onków samorz¹du bezp³atnie 

Og³oszenia wielokrotne mog¹ byæ objête rabatem 

(kontakt z Dyrektorem biura Izby) 

SK£ADKI CZ£ONKOWSKIE 

a) pracobiorcy, nie bêd¹cy kierownikami aptek i hurtowni – 15 z³ 

b) w³aœciciele i wspó³w³aœciciele aptek lub hurtowni, nie bêd¹cy pracobiorcami 

(w tym wspólnicy spó³ek cywilnych oraz wspólnicy i akcjonariusze 

spó³ek prawa handlowego) – 42 z³ 

c) kierownicy aptek zak³adowych – 32 z³ 

d) kierownicy aptek ogólnodostêpnych i hurtowni – 100 z³ 

e) emeryci i renciœci wykonuj¹cy zawód – stawki okreœlone w lit. a-d, 

w pe³nej wysokoœci 

f) emeryci i renciœci nie wykonuj¹cy zawodu – 2 z³


Prezydium Wielkopolskiej Okrêgowej Rady Aptekarskiej 


Prezes 

mgr farm. Danuta Kurasz 

Wiceprezes ds. Aptek Szpitalnych 

dr n. farm. Tadeusz B¹belek 

Wiceprezes 

dr n. farm. Hanna Jankowiak-Gracz 

Sekretarz 

dr n. farm. Janusz P³otkowiak 

Skarbnik 

mgr farm. Mariusz Michalak 

Cz³onek Prezydium 

mgr farm. Sebastian Jakubowski 

Cz³onek Prezydium


PRACOWNICY BIURA 

Wielkopolska Okrêgowa 

Izba Aptekarska 

ul. Palacza 87: 


tel./fax (61) 861 96 93 

e-mail: biuro@woia.pl 

www.woia.pl 

mgr farm. Dorota Marcinkowska 

DYREKTOR BIURA. Prowadzi biuro 

Izby, prawa wykonywania zawodu, 

opracowuje korespondencjê, przygotowuje 

posiedzenia Rady Aptekarskiej 

i Prezydium Rady. 

mgr farm. Maria Dokowicz 

Sekretarz Rzecznika Odpowiedzialnoœci 

Zawodowej i S¹du Aptekarskiego. 

Biuro czynne jest 

pon.-czw.: 8.00-15.30 

pt.: 8.00-15.00 

Radca prawny 

s³u¿y pomoc¹ cz³onkom 

Izby we wtorki i czwartki 

w godz. od 9.00 – 15.00. 

Numer konta bankowego: 

PKO BP S.A. 

28 1020 4027 0000 

1002 0033 9135 

mgr Bronis³wa Rutkowska 

G³ówna Ksiêgowa. 

mgr Jan Nowaczyk 

Radca prawny. 

Obs³uga prawna biura i cz³onków 

samorz¹du. 

mgr Joanna Pawlak 

Ksiêgowa. 

Prowadzi sprawy ksiêgowe i finansowe 

Izby, w tym rejestr sk³adek cz³onkowskich. 

mgr Patrycja Szalaty 

Sekretarka 

mgr Marianna Marcinkowska 

Pracownik biura. 

Prowadzi rejestr farmaceutów 

i sprawy szkoleñ ci¹g³ych.

BIULETYN 4/2006

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?