PROGRAMSKI JEZICI 2

VEKTORI
• Možemo reći da rad sa C-nizovima, mada sasvim legalan, nije “u duhu” jezika C++. Da bi se
ovi problemi izbegli, u standard ISO 98 jezika C++ uveden je novi tip podataka, nazvan
“vector”, koji je definisan u istoimenom zaglavlju standardne biblioteke jezika C++ (tako da
za korištenje ovog tipa podataka moramo uključiti u program zaglavlje biblioteke “vector”).
Ovaj tip podataka (zovimo ga prosto vektor) zadržava većinu svojstava koji poseduju
standardni nizovi, ali ispravlja neke njihove nedostatke. Promenljive tipa “vector” mogu se
deklarisati na nekoliko načina, od kojih su najčešći sledeći:
vector< tip_elemenata > ime_promenljive;
vector< tip_elemenata > ime_promenljive(broj_elemenata);
vector< tip_elemenata > ime_promenljive(broj_elemenata, inicijalna_vrednost);
• Na primer, vektor “ocene”, čiji su elementi celobrojni, možemo deklarisati na jedan od
sledećih
• načina:
vector ocene;
student[20]
vector ocene(10);
PetBroja[5]={10,20,30,40,50}
vector ocene(10, 5);
• Prva deklaracija deklariše vektor “ocene”, koji je inicijalno prazan, odnosno ne sadrži niti
jedan element (videćemo kasnije kako možemo naknadno dodavati elemente u njega). Druga
deklaracija (koja se najčešće koristi) deklariše vektor “ocene”, koji inicijalno sadrži 10
elemenata, a koji su automatski inicijalizirani na vrednost 0. Treća deklaracija deklariše
vektor “ocene”, koji inicijalno sadrži 10 elemenata, a koji su automatski inicijalizirani na
vrednost 5.