SA_Dodatek_przemysl

9
• Montowane ponad ziemią:
– bariery podczerwieni – wykrywają intruzów
przecinających wiązkę światła podczerwonego
(długość fali z zakresu 0,75-1 µm); charakteryzują
się liniową strefą detekcji,
– bariery mikrofalowe – wykrywają intruzów
przecinających wiązkę mikrofal (działają
w pasmach X lub K wg starego podziału
częstotliwości); charakteryzują się przestrzenną
strefą detekcji,
– zewnętrzne pasywne czujki podczerwieni
(PIR) – czujki punktowe reagujące na ten
sam zakres fal emitowanych przez ciało intruza
co kamery termowizyjne; wykrywają
zmiany temperatury w swoim polu detekcji,
– czujki mikrofalowe wykorzystujące efekt
Dopplera – czujki punktowe wykrywające
ruch w polu detekcji, których najnowsze
rozwiązania pozwalają również na pomiar
odległości intruza od czujki i ustawienia zakresu
stref detekcji,
– czujki dualne wykorzystujące technologię
mikrofalową z efektem Dopplera i technologię
stosowaną w czujkach PIR – czujki
punktowe wykrywające ruch w polu detekcji.
Dzięki zastosowaniu dwóch różnych
technologii wykrywania znacznie zmniejsza
się liczba fałszywych alarmów – w czujkach
stosujących prostą koniunkcję zdarzeń
(logikę AND) maleje również prawdopodobieństwo
wykrycia intruza, ponieważ aby
został wygenerowany alarm muszą być
jednocześnie pobudzone oba tory czujki;
w rozwiązaniach bardziej skomplikowanych,
stosujących technologię fuzzy logic
(logiki rozmytej), wada konieczności jednoczesnego
pobudzenia obu torów czujki
w każdej sytuacji została wyeliminowana.
• Montowane pod ziemią:
– czujki parametryczne – wykrywają zmianę
przepływu fali elektromagnetycznej pomiędzy
anteną nadawczą a anteną odbiorczą
zakopanymi pod powierzchnią ziemi,
– czujki piezoelektryczne – wykrywają wibracje
gruntu przy przechodzeniu intruza po
powierzchni ziemi, pod którą są zakopane,
– czujki hydrauliczne – wykorzystują do
detekcji intruza zmianę ciśnienia cieczy
w wężu gumowym zakopanym pod powierzchnią
ziemi po nastąpieniu na niego
intruza.
patronat:
Każda z wymienionych technologii ma wady
i zalety. Nie ma technologii idealnej i dlatego
rodzaj czujek należy zawsze dobrać do
rodzaju obiektu, sposobu ochrony i warunków
środowiskowych. Nie każda z wymienionych
technologii może znaleźć zastosowanie
w każdym obiekcie. Nie ma lepszych lub
gorszych technologii, są natomiast lepsze lub
gorsze czujki.
Aby poprawić jakość działania urządzeń,
producenci czujek stosują coraz nowsze rozwiązania.
Sposobem na zmniejszenie liczby
fałszywych alarmów i zwiększenie prawdopodobieństwa
wykrycia okazało się zastosowanie
„sztucznej inteligencji”. Biorąc pod
uwagę wykorzystanie cyfrowej obróbki sygnału
w czujkach, na rynku można obecnie
wyróżnić trzy klasy urządzeń:
– czujki analogowe, w których technologia
cyfrowa w ogóle nie jest wykorzystywana,
– czujki cyfrowe, w których wykorzystanie
techniki cyfrowej umożliwia m.in. zdalną
konfigurację urządzeń, ale algorytm obróbki
sygnału odwzorowuje działania czujki
analogowej,
– czujki z inteligentną obróbką sygnału,
w których wykorzystano technikę cyfrową
i zaawansowaną inteligentną obróbkę sygnału.
partnerzy wydania:
Integracja systemów
Technika cyfrowa pozwala na łatwą integrację
czujek ochrony zewnętrznej z innymi systemami
elektronicznymi na terenie chronionego
obiektu, w szczególności z systemem telewizji
dozorowej. Niektórzy producenci oferują czujki,
które można podłączyć bezpośrednio do
urządzenia aktywnego sieci LAN i zasilić przez
kabel sieciowy w technologii PoE, podobnie
jak niektóre kamery IP. Takie rozwiązanie przy
zastosowaniu technologii informatycznych
pozwala na zbudowanie spójnego, niezawodnego
i łatwego w konserwacji elektronicznego
systemu ochrony obiektu.
Infrastruktura systemu w decydujący sposób
determinuje jego niezawodność i jakość
działania. Najczęstsze problemy powstają na
skutek błędów w zasilaniu urządzeń i problemów
z transmisją danych, dlatego wykonanie
dobrej jakości infrastruktury, m.in. kablowej,
jest podstawą prawidłowego działania całego
systemu.
Aby uzyskać najlepszy efekt, a dzięki temu
wysoki stopień zabezpieczenia obiektu, systemy
muszą współdziałać ze sobą i w prosty
sposób przekazywać informacje o zaistniałych
zdarzeniach pracownikom służb ochrony
obiektu. Do tego służą systemy integrujące.
Często rolę systemów integrujących pełnią
systemy telewizji dozorowej (Video Management
System – VMS), wyposażone w tym celu
w moduł oprogramowania tablicy synoptycznej.
Takie rozwiązanie jest najczęściej spotykane
w obiektach, w których główną rolę spełnia
system ochrony obwodowej. W przypadku
obiektów, w których zainstalowano więcej
systemów ochrony elektronicznej (np. kontroli
dostępu, sygnalizacji pożarowej, automatyki
budynkowej itp.), najczęściej stosuje
się specjalizowane oprogramowanie BMS.
Z punktu widzenia użytkownika i bezpieczeństwa
obiektu ważne jest, żeby skonfigurować
je w taki sposób, by pomagało służbom
ochrony obiektu w pełnieniu ich obowiązków.
Na przykład, aby automatycznie przełączało
się na obraz z kamery obserwującej
strefę, w której wykryto intruza lub kamery
obserwującej wejście do pomieszczenia, przy
którym skorzystano właśnie z systemu kontroli
dostępu.
Podstawą bezpieczeństwa obiektu są jednak
ludzie. Dlatego tak ważne jest zbudowanie
takiego systemu zabezpieczeń elektronicznych,
który pomoże im w pracy, a nie takiego,
który będzie utrudnieniem absorbującym
uwagę. Wszystkie urządzenia wykrywające
intruzów i zagrożenia są ważne, ponieważ
bardzo podnoszą poziom bezpieczeństwa.
Jednak to służby ochrony obiektu pozostają
najważniejszym elementem systemu ochrony
i długo jeszcze ta sytuacja się nie zmieni.
Warto pamiętać, że „człowiek bez techniki
jest bezbronny, technika bez człowieka jest
bezużyteczna”.
Polska Izba
Systemów Alarmowych