2020 01 08 Alexander Melnikov + Isabelle Faust + Jean-Guihen Queyras

Wo 8 jan 2020
Grote Zaal
20.15 uur
Serie
Kamermuziek
Internationaal
Alexander Melnikov
+ Isabelle Faust
+ Jean-Guihen Queyras
Beethoven-trio’s
Het gratis beschikbaar stellen van dit digitale
programmaboekje is een extra service
ter voorbereiding op het concert. Het is
uitdrukkelijk niet de bedoeling deze versie
tijdens het concert te raadplegen via uw mobiele
telefoon. Dit is namelijk zeer storend voor de
andere concertbezoekers.
Bij voorbaat dank.

Programma
Alexander Melnikov
+ Isabelle Faust
+ Jean-Guihen Queyras
Beethoven-trio’s
Serie
Kamermuziek
Internationaal
Wo 8 jan 2020
Grote Zaal
20.15 - 21.55 uur
ca. 40 minuten voor de pauze
ca. 40 minuten na de pauze
Alexander Melnikov piano
Isabelle Faust viool
Jean-Guihen Queyras cello
Bent u niet vergeten uw mobiele
telefoon uit te zetten?
Dank u wel.
2

Programma
Ludwig van Beethoven (1770 - 1827)
Symfonie nr. 2 in D op. 36 (1801-02)
bewerking voor pianotrio
I Adagio – Allegro con brio
II Larghetto quasi andante
III Scherzo
IV Allegro molto
Pauze
Pianotrio op. 97 in Bes ‘Aartshertog’ (1811)
I Allegro moderato
II Scherzo. Allegro
III Andante cantabile ma però con moto
IV Allegro moderato
3

Toelichting
We kunnen rustig stellen dat de Oostenrijke componist Joseph Haydn de initiator was van
een nieuw genre: het pianotrio. Hij had veel vrouwelijke pianoleerlingen en we weten dat
een van die dames een keer heeft gevraagd: ‘Meneer Haydn, ik vind dat aldoor maar in je
eentje spelen zo saai, kunt u daar niet wat op verzinnen?’ Hij antwoordde daarop: ‘Daar
kan ik wel voor zorgen’. Hij nam een van zijn vele pianosonates, schreef er een viool- en
een cellopartij bij en wat extra trillers. Verder transponeerde hij het stuk even naar een
andere toonsoort. Bij de volgende les overhandigde hij het manuscript en de rekening.
Eind achttiende eeuw is het huiselijke
medium van het pianotrio uitgegroeid tot een
bijzonder populair genre. En dan hebben we
het niet alleen over muziek die oorspronkelijk
voor pianotrio is geschreven, maar ook over
de talloze arrangementen van orkestwerken.
Zoals de bewerking van Beethovens Tweede
symfonie die voor de pauze wordt gespeeld.
De rol van de cello in het pianotrio beperkte
zich bij Haydn en Mozart meestal tot het
versterken van de zwak klinkende baskant
van de pianoforte. Maar bij Beethoven is de
cello al geëmancipeerd tot een gelijkwaardige
partner, wat uitgebreid te horen is in zijn
beroemdste pianotrio, het monumentale
Opus 97, bijgenaamd ‘Aartshertog’.
Ludwig van Beethoven
Symfonie nr. 2, bewerking voor pianotrio
Al lezend over de functie van bewerkingen
rond 1800 besef je weer eens goed hoe
verwend wij zijn qua beschikbaarheid
van muziek. Vrijwel alles is tegenwoordig
onder handbereik op cd of via Spotify
en YouTube. In Beethovens tijd was het
bijwonen van een orkestconcert een
zeldzame gebeurtenis voor de happy few.
Het inhuren van een orkest kostte veel
geld en meestal droeg de componist zelf
het financiële risico. Daarom is het logisch
dat symfonieën erg vaak werden bewerkt
voor kleinere – en dus veel goedkopere –
ensembles. Die bewerkingen konden ook
bij de mensen thuis worden gespeeld. Ze
waren voor een componist van levensbelang
voor de verspreiding van zijn werken. Ook
Beethoven kon er niet omheen. Omdat hij zijn
tijd liever besteedde aan het schrijven van
nieuwe composities, gebeurde dat bewerken
meestal door anderen. Soms werden zelfs die
arrangementen gepubliceerd met uitsluitend
de naam van de bewerker op de kaft. Hij
schreef daarover: ‘Het vervaardigen van
transcripties – het is tegenwoordig schering
en inslag – is iets waar een componist zich
tevergeefs tegen verzet. Maar hij heeft er
op zijn minst recht op te eisen dat uitgevers
het op de titelpagina vermelden, zodat de
componist de eer krijgt die hem toekomt en
het publiek niet misleid wordt’.
Al snel na de première van Beethovens
Tweede symfonie op 5 april 1803 verschenen
er arrangementen van; voor septet, nonet,
strijkkwartet en piano vierhandig. We weten
niet helemaal zeker of de bewerking van
Beethovens Tweede symfonie die vanavond
4

Toelichting
wordt gespeeld van hemzelf is. Er zijn
musicologen die daar niet aan twijfelen, maar
er zijn ook bronnen die suggereren dat dit
arrangement het werk is van Beethovens
leerling en vriend Ferdinand Ries. In elk geval
weten we dat de bewerking Beethovens
goedkeuring kon wegdragen. Dat gebeurde
niet elke dag, getuige een boze brief van
hem aan zijn uitgever Breitkopf & Härtel:
‘De om zich heen grijpende gekte om zelfs
pianocomposities om te werken voor strijkers
– instrumenten die toch hemelsbreed
verschillen qua karakter – moet toch echt
een halt worden toegeroepen. Ik ben er
heilig van overtuigd dat alleen Mozart zijn
pianocomposities kon omwerken voor andere
instrumenten.’
Beethovens Tweede symfonie ontstond
in 1801-02; een ongelooflijk productieve
periode in zijn leven. Rond 1800 werd het
hem duidelijk dat hij terecht was gekomen
in de ultieme nachtmerrie voor een musicus.
Zijn gehoor ging hollend achteruit en dat
ging gepaard met tinnitus – een continu
aanwezige, gekmakende piep in zijn oren.
Natuurlijk probeerde hij dit angstvallig
verborgen te houden voor zijn omgeving,
maar het werd voor hem steeds moeilijker
om op te treden als pianist. Wanhopig liep
hij de deur plat bij allerlei doctoren die van
alles voorschreven: lauwe of ijskoude baden
en boomschors op de armen. Daarnaast was
hij ook nog eens vaak ziek en had hij continu
diarree. Maar niets hielp en hij werd steeds
bozer op de ‘medizinischer Esel’. Hij liep rond
met zelfmoordplannen, maar uiteindelijk
kregen zijn onbedwingbare neigingen om
muziek te schrijven voor het nageslacht de
overhand. Door zo hard mogelijk te werken
probeerde hij zijn doemgedachtes op afstand
te houden. ‘Ik leef helemaal in mijn muziek
en zodra ik een compositie af heb begin ik
aan een volgende. Dikwijls werk ik aan drie
of vier stukken tegelijk’. In zijn composities
begon hij steeds vaker de vuist te schudden
naar het noodlot. Tegen de achtergrond van
Beethovens zorgelijke gezondheidstoestand
is deze Tweede symfonie merkwaardig
opgeruimd van karakter. Dat kwam
ongetwijfeld doordat hij hem grotendeels
componeerde tijdens een door zijn dokter
voorgeschreven verblijf op het platteland.
Vanuit zijn vakantiehuis in Heiligenstadt
keek hij uit over de Donau waar hij urenlang
wandelde in de bosrijke omgeving.
Van Mozart en zijn leermeester Haydn
had Beethoven geleerd hoe effectief
een langzame inleiding kan zijn. Daarin
krijgen we een voorproefje van de grote
dynamische verschillen en de – voor die
tijd – gewaagde harmonische wendingen
waar de rest van de symfonie vol mee zit. Het
snelle gedeelte daarna bruist van energie.
Vredigheid is troef in het lieflijke langzame
deel. Na een iets heftiger intermezzo keert
de vriendelijke beginstemming terug. Het
puntige derde deel heet geen scherzo maar
is dat wel degelijk met al zijn tegendraadse
accenten. In de finale blijft Beethoven zich
verkneukelen over zijn eigen ritmische
grappen. Wij kunnen ons dat moeilijk
voorstellen maar door sommige recensenten
werd er geschokt gereageerd op al deze
nog nooit gehoorde, heftige nieuwlichterij.
5

Toelichting
Zo beschreef de recensent van de Zeitung
für die elegante Welt de symfonie als: ‘Een
afzichtelijk kronkelende, dodelijk gewonde
draak, die uiteindelijk doodbloedt in de
finale’.
Je zou verwachten dat de twee strijkers
van het pianotrio dezelfde partijen spelen
als in de orkestversie, maar dat is lang niet
altijd het geval. De piano neemt vaak de
strijkerspartijen voor zijn rekening, terwijl
de viool de blazerspartijen speelt en de
cello switcht tussen de baspartij en die
van andere blazers. In elk geval hebben de
drie uitvoerenden hun handen vol aan de
veeleisende en volstrekt gelijkwaardige
partijen.
Pianotrio op. 97 ‘Aartshertog’
Het grootschalige trio van Beethoven dat
vanavond op de lessenaars staat is een
exponent van het veranderende landschap
in de wereld van de muziek begin
negentiende eeuw. Hij schreef het in drie
weken in 1811.
Met Napoleon, de meest heroïsche figuur
van zijn tijd, ging het bergafwaarts en er
werd driftig geknaagd aan de macht en de
rijkdom van de Weense aristocratie, voor
wie Beethoven tot die tijd vrijwel al zijn
muziek had geschreven. De bourgeoisie
zat duidelijk in de lift. Daarom voelde
Beethoven dat hij niet door kon gaan met
zijn heroïsche manier van componeren; denk
aan werken als zijn Symfonie nr. 3 ‘Eroica’,
Symfonie nr. 5 ‘Schicksalssinfonie’ en zijn
Vijfde pianoconcert ‘Kaiserkonzert’. Daarom
componeerde hij het trio van vandaag vanuit
een nieuw perspectief. Er is sprake van een
nieuw soort ‘Gemütlichkeit’, een warme
emotionele stijl met breed uitgesponnen
melodieën en aantrekkelijke dansritmes.
Begin negentiende eeuw
werden muziekuitvoeringen
verplaatst van paleis naar
concertzaal.
Omdat het niet meer vanzelfsprekend was
dat aristocraten zich geen zorgen hoefden
te maken over geld, hielden ze minder tijd
over om te studeren en werden dus echte
amateurs op hun instrumenten. Ook in
Haydns late werken merken we al dat er
steeds meer gecomponeerd werd voor
professionele musici. De uitvoering van de
muziek verplaatste zich van de paleizen
naar de concertzaal, ook toegankelijk voor
de middenklasse. De première van het
Aartshertogtrio vond plaats tijdens een
liefdadigheidsconcert in 1814. Beethoven zat
zelf achter de piano. Componist Louis Spohr
was aanwezig bij een repetitie bij Beethoven
thuis: ‘Het was geen feest om daarbij te zijn,
want de piano was vreselijk ontstemd, waar
Beethoven zelf weinig last van had omdat hij
het toch niet hoorde. In de luide passages
ramde de arme dove man zo hard op de
toetsen dat de snaren metalig en nog valser
begonnen te klinken, en in de pianogedeeltes
speelde hij zo zacht dat hele groepen noten
6

Toelichting
onhoorbaar waren’. Die première was de
laatste keer dat Beethoven in het openbaar
optrad.
Beethoven droeg het trio op aan zijn leerling,
goede vriend en weldoener, aartshertog
Rudolph. Rudolph was de jongste zoon
van de Oostenrijkse keizer Leopold II.
Gezondheidsproblemen staken een stokje
voor de militaire carrière die zijn vader voor
hem had uitgestippeld. In plaats daarvan
trad hij toe tot de geestelijkheid. Maar
pianospelen was zijn lust en zijn leven; van
1803 tot 1824 kreeg hij les van Beethoven.
Rudolph schijnt voortreffelijk gespeeld te
hebben. Ze werden vrienden en op den duur
gaf Beethoven hem ook nog muziektheorie
en compositie. Beethoven klaagde wel
eens, dat al die lessen hem stoorden bij
het componeren, maar het leek hem beter
om dat niet tegen Rudolph te zeggen. Erg
verstandig, omdat deze er vanaf 1809 garant
voor stond dat Beethoven zich geen zorgen
meer hoefde te maken over zijn inkomen.
Beethoven droeg aan hem meer werken op
dan aan anderen, waaronder het Vierde en
Vijfde pianoconcert, drie pianosonates, zijn
laatste vioolsonate, de Missa Solemnis en de
Grosse Fuge.
in de variatievorm. De verheven sfeer van
het Andante wordt ruw verstoord door het
hupse en humoristische van de finale. Dat
soort trucs haalde Beethoven vaker uit als
hij aan de piano zat te improviseren. Als hij
zijn toehoorders bijna in trance had gebracht
met zijn diepzinnigheden, beukte hij ineens
met zijn vuist op de piano, begon bulderend
te lachen en riep uit: ‘Jullie zijn allemaal
stommelingen’. Het was dan net alsof hij zich
schaamde voor de innige momenten die het
publiek en hij net samen hadden beleefd.
Tekst toelichting: Thijs Bonger
Het eerste deel begint verwachtingsvol
en geheimzinnig, waarna het gigantische
compositorische bouwwerk zich ontvouwt.
Er volgt een dansant Scherzo, lichtvoetig en
enigszins naïef. Het middendeel daarvan,
het trio, is weer mysterieus. Het Andante
begint als een plechtige hymne en bewijst
weer eens dat Beethovens grote kracht lag
7

Biografieën
Componisten
Ludwig van
Beethoven
Ludwig van Beethoven
(1770 - 1827) kwam uit een
Vlaamse muzikantenfamilie.
Zijn grootvader Louis was
zanger en koordirigent
in Mechelen en kreeg
in 1732 de leiding kreeg
over het hofkoor in Bonn.
Beethovens vader Johann
was in Bonn zanger in
dienst van de keurvorst.
Beethovens vader
ontspoorde echter na de
dood van zijn echtgenote
en raakte zijn baan kwijt,
waardoor Beethoven als
oudste zoon al op zijn
negentiende de volledige
verantwoordelijkheid over
zijn vader en zijn twee
broertjes kreeg. Beethoven
kreeg aanvankelijk pianoles
van zijn vader, maar
in 1779 had deze hem
ondergebracht bij een
goede, professionele leraar:
hoforganist en componist
Christian Gottlob Neefe. In
1792 vestigde Beethoven
zich in Wenen en werd vooral
8
beroemd als pianovirtuoos
en improvisator. In de eerste
tien jaar in Wenen schreef
hij twintig van zijn in totaal
tweeëndertig pianosonates
en twaalf van de totaal
twintig series pianovariaties.
Al in 1797 kreeg hij
gehoorproblemen en in 1802
schreef hij een wanhopige
afscheidsbrief aan zijn twee
broers, het ‘Heiligenstadt
Testament’ genoemd. Vooral
de hoge tonen vielen weg
portret: Joseph Karl Stieler (1820)
en uiteindelijk hoorde hij
slechts een soort gebrom.
Pas in 1815 voelde hij zich
genoodzaakt om te stoppen
als uitvoerend pianist.
Dirigeren deed hij nog wel.
Zijn laatste pianosonate
(Opus 111) dateert uit 1822,
daarna schreef hij nog vijf
strijkkwartetten die behoren
tot de top van de hele
strijkkwartetliteratuur.

Biografieën
Uitvoerenden
Alexander Melnikov
Piano
De Russische pianist
Alexander Melnikov
(1973) studeerde af aan
het Conservatorium van
Moskou onder Lev Naumov.
In Moskou trok Melnikov
al op jonge leeftijd de
aandacht van de grote
pianist Svjatoslav Richter,
die hem uitnodigde op te
treden op zijn festivals in
Rusland en Frankrijk.
Melnikov ontving belangrijke
prijzen bij vooraanstaande
wedstrijden zoals het
Internationale Robert
Schumann Concours in
Zwickau (1989) en het
Concours Musical Reine
Elisabeth in Brussel (1991).
Als solist trad Alexander
Melnikov op met orkesten als
het Gewandhausorchester
Leipzig, BBC Philharmonic
en Orchestre des Champs-
Élysées. Zijn interesse
voor de historische
uitvoeringspraktijk komt
tot uiting in optredens
met historische ensembles
als Musica Aeterna en
Akademie für Alte Musik
Berlin. Kamermuziek maakt
hij onder anderen met
bariton Georg Nigl, cellist
Jean-Guihen Queyras en
violiste Isabelle Faust. Met
laatstgenoemde ontving hij
in 2010 een Gramophone
Award voor de complete
opname van de Beethovensonates
voor viool en
piano. Ook namen ze de
foto: Julien Mignot
vioolsonates op. 100 van
Johannes Brahms op. Zijn
veelgeprezen opname van
24 Preludes en Fuga’s van
Sjostakovitsj, kreeg onder
andere de BBC Music
Magazine Award toegekend
en is door BBC Music
Magazine opgenomen in
het overzicht ‘50 Greatest
Recordings of All Time’. Zijn
recente opname Four Piece,
Four Piano’s uit 2018 wordt
zeer geprezen door critici.
9

Biografieën
Isabelle Faust
Viool
De Duitse violiste Isabelle
Faust (1972) wordt met haar
uitzonderlijke techniek en
bijzondere interpretatie
beschouwd als een van
de meest vooraanstaande
violisten van haar generatie.
Nadat ze op zeer jonge
leeftijd de beroemde Leopold
Mozart-competitie en de
Paganini-competitie had
gewonnen, gaf ze al snel
regelmatig optredens met ‘s
werelds grootste orkesten,
waaronder het Berlin
Philharmonic Orchestra,
het Boston Symphony
Orchestra en het Freiburger
Barockorchester. Door haar
artistieke nieuwsgierigheid
omvat haar repertoire alle
tijdperken met verschillende
instrumentale bezettingen.
Veel van haar opnames
werden bekroond met een
Diapason d’or, Gramophone
Award, Choc de l’année en
andere prijzen. De meest
recente opnames omvatten
de vioolconcerten van
Johann Sebastian Bach met
Akademie für Alte Musik
10
Berlin en het vioolconcert
van Mendelssohn Bartholdy
met het Freiburger
Barockorchester onder
leiding van Pablo Heras-
Casado. Tijdens het seizoen
2019/20 is Isabelle Faust
Artist in Residence in het
Koninklijk Concertgebouw
Amsterdam, de Philharmonie
Essen, het Centro Nacional
de Difusión Musical Madrid
en de Philharmonie de
Luxembourg.
foto: Detlev Schneider

Biografieën
Jean-Guihen
Queyras
Cello
De Franse cellist
Jean-Guihen Queyras
wordt gedreven door
nieuwsgierigheid,
diversiteit en een sterke
focus op de muziek pur
sang. Hij geldt als een
alleskunner en speelde
jarenlang in het Ensemble
intercontemporain onder
leiding van Pierre Boulez.
In oude muziek treedt de
Frans-Canadese cellist
op met gespecialiseerde
groepen als het Freiburger
Barockorchester, de
Akademie für Alte Musik
Berlin en Concerto Köln,
maar hij soleerde ook bij
bijvoorbeeld het London
Philharmonic Orchestra,
het Boedapest Festival
Orkest, het Orchestre
de Paris, het Leipziger
Gewandhausorchester, het
NHK Symfonieorkest in Tokio,
The Philadelphia Orchestra
en – in Nederland – o.a. bij
Amsterdam Sinfonietta,
Rotterdams Philharmonisch
Orkest en Nederlands
Philharmonisch Orkest/
Nederlands Kamerorkest.
Hij verzorgde premières
en cd-opnames van
verschillende hedendaagse
cellowerken. Onder zijn
kamermuziekpartners
zijn Alexander Melnikov,
Alexandre Tharaud en
Isabelle Faust. Met Tabea
Zimmermann, Antje Weithaas
en Daniel Sepec vormt hij
het Arcanto Kwartet en hij
treedt regelmatig op met
foto: Marco Borggreve
de zarbspecialisten Kevan
and Bijan Chemirani. Jean-
Guihen Queyras is docent
aan de Hochschule für Musik
Freiburg en artistiek directeur
van het festival Rencontres
Musicales de Haute-Provence
in Forcalquier. Hij bespeelt
een instrument uit 1696
van Gioffredo Cappa, hem
beschikbaar gesteld door
de Mécénat Musical Société
Générale.
11

Verwacht
Matthias Goerne
+ Alexander Schmalcz
De liedcomponist
Beethoven
Serie Grote
Zangers
Ma 24 feb 2020
Grote Zaal
20.15 uur
De grote Duitse bariton Matthias Goerne wijdt een
heel programma aan het liedrepertoire van Ludwig van
Beethoven. De symfonicus onder de liedcomponisten
schreef met liederen als An die ferne Geliebte, Wonne der
Wehmut en An die Hoffnung meesterlijke toevoegingen
aan het repertoire. Deze klinken nu in de best denkbare
versie door deze bariton, die ook angst, verdriet en pijn
laat klinken zoals het moet.
‘Hoewel de Duitse bariton geen mooizinger is, zingt hij altijd
mooi’, schreef de Volkskrant al. Matthias Goerne is een klasse
apart. De Chicago Tribune noemde hem ‘de toonaangevende
vertolker van de Duitse liedkunst van onze tijd’. Niet voor
niets nodigde Jaap van Zweden hem meteen uit als artist
in residence tijdens zijn eerste seizoen als chef van de New
York Philharmonic. Bij de serie Grote Zangers zong Goerne
eerder voor volle zalen het grote liedrepertoire van Schubert,
Schumann en Brahms. Goernes inleving live meemaken is een
unieke belevenis. En nu hij heeft aangekondigd nog maar vier
jaar te zingen, is dit misschien wel de laatste kans.
Programma: Ludwig van Beethoven An die ferne Geliebte
Sechs Lieder von Gellert / Resignation / An die Hoffnung
op. 32 en op. 94 / Lied aus der Ferne / Maigesang / Der
Liebende Adelaide / Wonne der Wehmut / Das Liedchen von
der Ruhe / An die Geliebte
Matthias Goerne
foto: Caroline de Bon
Winnaar Edison Klassiek 2019
Matthias Goerne is winnaar
van de Edison Klassiek 2019 in
de categorie De Solist - vocaal
voor zijn album met Schumanns
Liederkreis en Kernerlieder.
12

Verwacht
Doric String Quartet
+ Alina Ibragimova
+ Cédric Tiberghien
Franse topstukken
Serie
Kamermuziek
Internationaal
Vr 3 apr 2020
Grote Zaal
20.15 uur
Over het Britse Doric String Quartet schrijft de muziekpers
in louter superlatieven: ‘weergaloos’, ‘intelligent’,
‘technisch briljant’. Het viertal slaat de handen ineen met
violiste Alina Ibragimova en pianist Cédric Tiberghien
voor drie topstukken uit het Franse fin de siècle, indertijd
gecomponeerd voor de Belgische vioollegende Eugène
Ysaÿe. Centraal staat Chaussons rijke, melodieuze
Concert voor viool, piano en strijkkwartet, dat vanwege
zijn ongebruikelijke bezetting niet vaak in de concertzaal
klinkt.
De vioolpartij van Chaussons Concert lijkt Alina Ibragimova
op het lijf geschreven. Uitblinken kan zij ook in de
Vioolsonate van het jong overleden Belgische wonderkind
Guillaume Lekeu. Ibragimova en Thiberghien spelen deze
prachtige sonate ‘subliem uitgesproken en sensitief’,
‘zelfs beter dan de legendarische versie van Menuhin in
1938’ volgens Classic FM Magazine. Debussy’s beroemde
Strijkkwartet maakt het muzikale feest compleet.
Cédric Tiberghien
foto: Jean Baptiste Millot
Programma: Guillaume Lekeu Vioolsonate / Claude Debussy
Strijkkwartet / Ernest Chausson Concert voor viool, piano en
strijkkwartet
13

Verwacht
Januari 2020
do 9 jan / 12.30 uur
Lunchconcert
i.s.m. Nationaal
Muziekinstrumenten Fonds
do 9 jan / 12.30 uur
Workshop SoundLAB XL
Voor volwassenen
do 9 jan / 20.15 uur
PRJCT Amsterdam +
Maarten Engeltjes
Bosch Requiem van Calliope
Tsoupaki
vr 10 jan / 20.15 uur
John Osborn + Lynette Tapia
+ Thomas Bagwell
Spaanse furie en
Amerikaanse swing
Words & Music
za 11 jan / 17.00 uur
Festivaldag 1
zo 12 jan / 17.00 uur
Festivaldag 2
wo 15 jan / 20.15 uur
Metropole Orkest
The Docks of New York (1928)
do 16 jan / 17.00 uur
Openbare repetitie
Asko|Schönberg +
Nederlands Kamerkoor
‘Acqua Alta’ van Valery Voronov
do 16 jan / 20.15 uur
Asko|Schönberg +
Nederlands Kamerkoor
Touch the Cloud - twee
wereldpremières
vr 17 jan / 20.15 uur
Score Collective
Lo spazio inverso
za 18 jan / 20.15 uur
Al Ayre Español
Het Spaanse barokvuur
zo 19 jan / 11.00 uur /
Kleine Zaal
Laurens de Man
Consonanze Stravaganti
wo 22 jan / 20.15 uur
Pynarello
Uit de nieuwe wereld
wo 22 jan / 20.30 uur
Polyband + A Question of Ma
TRIN @ BIMHUIS i.s.m.
Festival Why Not
do 23 jan / 20.15 uur
Slagwerk Den Haag +
Marc Vanrunxt
Drawings
vr 24 jan / 20.15 uur
Sally Matthews +
Simon Lepper
Wagner en Strauss
Strijkkwartet
Biënnale
Amsterdam
za 25 jan t/m 1 feb
za 25 jan / 20.15 uur
Artemis Quartett
Openingskwartet Biënnale
2020
zo 26 jan / 20.15 uur
Jerusalem Quartet +
Gregor Sigl
Onnavolgbaar en vol
energie
Zie volledig programma
muziekgebouw.nl/SQBA
Huil van de Wolff
Elke 22e van de maand
klinkt om 20.00 uur het
geluidsmonument Huil van de
Wolff van Martijn Padding ter
herinnering aan oprichter van
het Muziekgebouw Jan Wolff
(1941 - 2012). Zie voor meer
informatie muziekgebouw. nl/
huilvandewolfff
Geheimtips
Bijzondere concerten
die je niet mag missen
14

Foto: Erik van Gurp
4’33 grand café
Kom voor het concert eten in
Grand café 4’33. Reserveren:
020 788 2090 of 433grandcafe.nl.
Bij de prijs inbegrepen
Reververingskosten en garderobe
zijn bij de kaartprijs inbegrepen.
Ook een pauzedrankje, tenzij anders
vermeld op uw concertkaartje.
Bij concerten zonder pauze staan
drankjes klaar na afloop van het
concert.
Rondom het concert
- Na aanvang van het concert heeft
u geen toegang meer tot de zaal.
- Zet uw mobiele telefoon uit voor
aanvang van het concert.
- Het maken van beeld- of geluidsopnamen
in de zaal alleen met
schriftelijke toestemming.
- Algemene Bezoekersvoorwaarden
zijn na te lezen op muziekgebouw.nl
Steun het Muziekgebouw
Inkomsten uit kaartverkoop dekken
ten dele onze kosten. Word vriend
of doneer: met uw extra steun
kunnen we concerten op het
hoogste niveau blijven organiseren.
Meer informatie:
muziekgebouw.nl/steunons
Op de hoogte blijven?
Blijf op de hoogte van nieuw geboekte
concerten of ander nieuws.
Volg ons via onze e-nieuwsbrief
(aanmelden op muziekgebouw.nl),
Facebook, Twitter of Instagram.
Dank!
Wij kunnen niet zonder de steun van
onze vaste subsidiënten en Vrienden
van het Muziekgebouw. Wij zijn hen
daarvoor zeer erkentelijk.
Druk binnenwerk
15